Hulk Gray
"She's gone now... there are so many other stories of what happened afterwards. But... they will now always be colored by the knowledge that she loved me for all the wrong reasons."
- Bruce Banner
Υπάρχουν δημιουργοί που συνεργάζονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν μία ιστορία απλά και μόνο γιατί έτσι τους ζητήθηκε από την εταιρεία τους,και υπάρχουν και οι δημιουργοί που ουσιαστικά ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και δουλεύουν σαν μία αυτόνομη δύναμη.Στη δεύτερη κατηγορία αυτή ανήκουν ο Jeff Loeb και ο Tim Sale ένα από το καλύτερο και δημιουργικότερο ίσως δίδυμο της βιομηχανίας των κόμικ.Με μία κοινή συνεργασία που ξεκινά από το μακρινό πλέον 1991(όταν συνεργαστήκανε για πρώτη φορά στο Challengers of the Unkown vol.2 για 8 τεύχη)και η κοινή τους πορεία συνεχίστηκε με ακόμα πιο κλασσικές δημιουργίες όπως τα Bat Man the Long Halloween(1996-97)Superman for all seasons(1998)Bat Man:Dark Victory(1999-2000)Cat woman :When in Rome(2004)καθώς και τη σειρά "χρωμάτων" για τη Marvel Spiderman: Blue(2002-2003)Daredevil :yellow(2001-2002)Captain America : White(2015-2016)η οποία επικεντρώνεται στις πρώτες εμφανίσεις των κλασσικών χαρακτήρων της Marvel(εξ'ού και τα χρώματα από τις στολές τους) και τη σχέση τους με τους αγαπημένους τους.
Το Hulk : Gray ήταν η τρίτη συνεργασία τους για τη Marvel και η τρίτη της σειράς που κυκλοφόρησε από τον Δεκέμβριο του 2003 μέχρι και τον Απρίλιο του 2004.Εδώ η επιλογή του χρώματος δεν έχει να κάνει με το χρώμα της στολής που φορούσε ο χαρακτήρας,όσο με το χρώμα που είχε ο Hulk στην πρώτη του εμφάνιση που φυσικά δεν ήταν άλλο από το γκρίζο(τουλάχιστον στο πρώτο τεύχος του γιατί ο Stan Lee βλέποντας ότι ο colorist είχε πρόβλημα να αποδίδει το χρώμα ίδιο από panel σε panel το άλλαξε στο γνωστό μας πράσινο που όλοι γνωρίζουμε).
H ιστορία έτσι όπως την εξομολογείται ο Banner σήμερα στο γραφείο του ψυχιάτρου Leonard "Doc"Samson,έχει να κάνει με τις 48 πρώτες ώρες του σαν Hulk,μετά το ατύχημα με τη βόμβα Γάμμα που του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή....Μέσα από τη συνεδρία τους ο Loeb ερευνά τη ψυχολογία όλων των χαρακτήρων που ο καθένας έπαιξε το δικό του ρόλο σε αυτό το δράμα...H συνειδητοποίηση του Banner ότι εκείνος και το τέρας είναι η ίδια ύπαρξη όταν σκέφτονται την ίδια στιγμή την Betty...Ο Ηulk ήταν το τίμημα που ο Banner πλήρωσε για τη δημιουργία της βόμβας Γάμμα....
H ίδια η Betty που δεν φοβήθηκε στιγμή το τέρας ακόμα και από τη πρώτη τους συνάντηση ίσως γιατί το έβλεπε σαν κάτι γνώριμο,έχοντας η ίδια μεγαλώσει με έναν αυταρχικό και αποξενωμένο πατέρα..Ίσως είναι η μόνη ύπαρξη που μπορεί να "νικήσει" εκ των έσω το τέρας χωρίς να χρειαστεί ούτε καν να χρησιμοποιήσει ούτε καν τη δυναμή της...
Ο Τhunderbolt Ross ο οποίος γίνεται ορκισμένος εχθρός του τέρατος.Στη πρώτη τους συνάντηση ένιωσε τόσο μικρός απέναντι σε μία τέτοια δύναμη κάτι που δεν το είχε ξανανιώσει μέχρι τότε στη ζωή του..Εγωιστής,μικρόμυαλος και τυφλωμένος από το μίσος του κυνηγά το τέρας χρησιμοποιώντας τη δύναμη του προς δικό του όφελος...Και δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του...Εδώ ο Loeb κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί σοβαρά και να αναρωτηθεί ποιος τελικά από τους δυο είναι το αληθινό τέρας;;
Όταν ο Samson ρωτάει τον Banner πώς μέσα στα τόσα χρόνια καταστροφής που έσπειρε το τέρας δεν πέθανε κάποιος αθώος,ο Banner δεν έχει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό αν και υποπτεύεται ότι ο Ross έστελνε όλους αυτούς τους στρατιώτες εναντίων του Hulk για να συμβεί το κακό και να δείξει στον κόσμο πόσο απειλή ήταν το τέρας...Kaι εδώ ο Banner είναι σκληρός με τον εαυτό του,όσο και αν ο Samson προσπαθεί να τον πείσει ότι ο Hulk δεν έβλαψε κανέναν...Ο Βanner θεωρεί τον εαυτό του το ίδιο τέρας με τον Hulk....
Ο Loeb πέρα από μία μελέτη της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων,μας δίνει μια πιο μοντέρνα έκδοση του μύθου του Hulk που ίσως ξενίσει σε κάποιους παλαιότερους και πιο "σκληροπυρηνικούς"θαυμαστές του πράσινου(πλέον)γίγαντα,αλλά πάντα με σεβασμό στη δουλειά των Lee&Kirby που τα ξεκίνησαν όλα.Πιο απλοικός σεναριακά σε σχέση με το Long Halloween,αλλά πιστός στην πρωτότυπη ιστορία όσο μπορεί,μας παρουσιάζει τη τραγικότητα και τη μοναξιά τόσο του Banner,όσο και του τέρατος που ειδικά για το δεύτερο(Hulk) έχουμε την ευκαιρία ίσως για πρώτη φορά μετά τις ιστορίες του Peter David,να δούμε την ανθρώπινη πλευρά του...
To σχέδιο του Tim Sale ίσως ενοχλεί κάποιους για το πόσο "καρτουνίστικο" φαίνεται με μία πρώτη ματιά.Μην ξεχνάμε όμως ότι το σχέδιο του Sale έχει δημιουργήσει ολόκληρη σχολή(με καλλιτέχνες όπως ο Μarcos Martin&Eduardo Risso)...Εδώ ο Sale όμως έχει πετύχει κάτι πολύ δύσκολο...Να παρουσιάσει τα συναισθήματα των χαρακτήρων τόσο ζωντανά μέσα από τις εκφράσεις των προσώπων τους ώστε να νομίζεις παρά το απλοικό και καρτουνίστικο και αν είναι το σχέδιο,ότι τους βλέπεις μπροστά σου...Ειδικά οι εναλλαγές στο πρόσωπο και τις εκφράσεις του Hulk,από ένα μεγάλο παιδί που δεν καταλαβαίνει καλά καλά που βρίσκεται και γιατί τον κυνηγούν,σε έναν γίγαντα γεμάτο οργή και θυμό για όσους τον καταδιώκουν και απλά δεν τον αφήνουν ήσυχο,είναι αριστουργηματικές...
Ο Sale δίνει ακριβώς στον Hulk τη μορφή που είχε στις πρώτες εκείνες εμφανίσεις του,ένα μείγμα από τις ταινίες του Frankenstein με τον Boris Karloff μαζί με τον μύθο του Dr.Jekyll&Mr.Hyde από το ομόνυμο βιβλίο του Robert Louis Stevenson.Ένα εξαιρετικό μείγμα πρωτόγονου θυμού,λύπης και παιδιάστικης αφέλειας του τέρατος όλα σε ένα..Οι σκηνές δράσεις(ειδικά η μονομαχία με τον Iron Man στην πρώτη τους συνάντηση πριν την ίδρυση των Avengers σύμφωνα με την ιστορία)είναι πειστικές και καλοσχεδιασμένες για να δώσουν αυτό που προσφέρουν.Θα έλεγα μάλιστα ότι σχεδιαστικά το Hulk:Gray είναι μία από τις καλύτερες δουλειές του..Μεγάλη βοήθεια στα χρώματα και στον φωτισμό προσφέρουν και η δουλειά του Matt Hollingsworth που φυσικά δεν γίνεται να παραλείψουμε...
Προσωπικά θεωρώ το Hulk:Gray μία από τις καλύτερες(αν όχι η καλύτερη)από τη σειρά των "χρωμάτων" και μία ευκαιρία ειδικά για νέους αναγνώστες να αρχίσουν από αυτή πριν διαβάσουν φυσικά και τα αριστουργήματα του David στον τίτλο...Για όσους αρέσκονται τόσο τον χαρακτήρα της Marvel,όσο και το συγκεκριμένο δημιουργικό δίδυμο τότε η συγκεκριμένη σειρά απευθύνεται σε αυτούς και σίγουρα δεν θα τους απογοητέψει...
Σπύρος Ανδριανός
Ο δεύτερος τίτλος από το fresh line της Marvel που διάβασα αυτές τις μέρες(μετά το immortal Hulk #1)είναι το Tony Stark - Iron Man #1. Tον οποίο μετά από ένα 10xρονο run στον Amazing Spider man,αναλαμβάνει ο αμφιλεγόμενος(love him or hate him)Dan Slott.
Νέο ξεκίνημα λοιπόν,νέες προοπτικές,νέα εταιρεία για τον Tony(Stark Unlimited),νέοι(Αndy Bhang) και παλαιότεροι συνεργάτες(μεταξύ των οποίων η Bethany Cabe που παίρνει εδώ τη θέση της Mary Jane,φαίνεται το έχει το κόλλημα του με τις κοκκινομάλλες ο Tony)και νέες ιδέες με νέες αρματωσιές που ο Dan Slott παρουσιάζει τη στιγμή που ο Fing Fang Foom(χωρίς το purple underwear) χτυπάει τη νοτιοδυτική περιοχή του Manhattan σκορπίζοντας τη καταστροφή.
Με ένα hommage στους Power Rangers ή στα παλιά ιαπωνικά mecha anime(τύπου Gundam)ή τις αμερικάνικες εκδοχές τους(Robotech,Transformers) βλέπουμε την Fin Fang Foombuster armor ενώ αργότερα ο Tony χρησιμοποιεί και τη nano Iron Man version για να ερευνήσει μέσα στο κυκλοφοριακό σύστημα του Foom.Και εκεί θα ανακαλύψει ότι κάποιος ελέγχει το τέρας...Ποιος και γιατί άγνωστο μέχρι στιγμής...Ή θα πρέπει να περιμένετε μέχρι τη τελευταία σελίδα για να μάθετε μόνοι σας...
Ένα στοιχείο που προσθέτει ο Slott πέρα από τις πολλές αρματωσιές που θα δούμε σίγουρα(αν θυμάμαι καλά συνέντευξή του)στα επόμενα τεύχη,είναι και το στοιχείο του χιούμορ που υπήρχε άλλωστε και στον Spidey.Και χιούμορ που χαρακτηρίζει σχεδόν όλους τους χαρακτήρες και όχι μόνο τον Tony που απλά πέταγε εξυπνάδες και αστειάκια τύπου Parker ή μάλλον τύπου κινηματογραφικού Stark-Robert Downey Jr.όπως έχει μετατραπεί η κομικσική έκδοση του χαρακτήρα τα τελευταία 10 χρόνια.Heck ακόμα και η Jocasta(chief robotic ethicist παρακαλώ!!)έχει αποκτήσει ένα αγγλικό φλεγματικό χιούμορ γραμμένη από τον Slott!!
Τα σχέδια του Valerio Schiti μου θύμισαν αρκετά Stuart Immonen,χωρίς να σημαίνει ότι τον μιμείται φυσικά,δεν μου έκαναν ούτε εντύπωση αλλά δεν με άφησαν και αδιάφορο.Πιστεύω θα βελτιωθεί περισσότερο στα επόμενα τεύχη(αν δεν μείνει μόνο για το πρώτο story arc)Σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζουν και τα χρώματα του Edgar Delgado που δίνουν ζωντάνια αν και κάπως πιο έντονα από όσο αντέχει το μάτι σου,αλλά το όλο αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό..
Φυσικά είναι πολύ νωρίς να κρίνω το τίτλο από ένα και μόνο τεύχος.O Slott φαίνεται να έχει πολλές ιδέες(ένα μυστικό που ο Starκ θα αποκαλύψει μόνο στον Jim,η εμφάνιση ενός νέου ανταγωνιστή για τον Tony,επιστροφή του Gauntlet) το θέμα είναι αν θα τις υλοποιήσει σωστά στα επόμενα τεύχη.
Δεν νομίζω ότι θα καταφύγει σε κλισέ καταστάσεις και αναμασημένα σενάρια που κατά καιρούς έχουμε(ξανά)ματαδεί κάθε φορά που ο τίτλος ξαναρχίζει από το #1(σχεδόν κάθε χρόνο αν και αυτή τη φορά κρατήσαμε και το legacy numbering #601)θέλω να είμαι θετικός και αισιόδοξος για τα επόμενα τεύχη,ο Slott δείχνει να σέβεται την ιστορία και το παρελθόν του ήρωα μαζί όμως με μία μοντέρνα ματιά στο παρόν πολλά υποσχόμενη για το μέλλον.
Σπύρος Ανδριανός
Green Arrow The Longbow Hunters
''Tell your friends there's a hunter on the streets. This is my town now, and creeps like you are an endangered species..." - Green Arrow
O Green Arrow ένας από τους παλαιότερους ήρωες του DC universe, δημιουργήθηκε το 1941 και έκανε την εμφάνιση του στον τίτλο More Fun Comics στο τεύχος #73 τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς.Δημιούργημα του Μοrt Weisinger με σχέδια του George Papp,ο χαρακτήρας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα rip-off του πολύ πιο δημοφιλέστερου Bat Man της ίδιας εταιρείας.Το πραγματικό όνομα του ήρωα ήταν Οliver Jonas Queen,ήταν ένας πετυχημένος bussinessman και ιδιοκτήτης των εταιρειών Queen industries,γνωστός playboy και celebrity στην Star City.Επίσης είχε υπό την προστασία του και ένα ορφανό αγόρι τον Roy Harper,που ώς Speedy βοηθούσε τον Oliver τα βράδια να πολεμούνε το έγκλημα στη Star City σαν Robin Hood ήρωες με τα τόξα τους.Επίσης για να ολοκληρωθεί το rip off ο Oliver είχε την Arrow cave,το Arrow car,tricky arrows(κάτι σαν τη ζώνη του Bat Man με διάφορα tricks και όπλα)κ.α.
Κάπως έτσι ο χαρακτήρας επιβίωσε μέχρι και τη δεκαετία του '60 χωρίς ωστόσο να έχει ποτέ τον δικό του τίτλο,αλλά εμφανίζονταν πετυχημένα τόσο στο More Fun Comics όπου πρωτοεμφανίστηκε,όσο και σε άλλους τίτλους όπως τα Adventure comics(1946-1960) και World's Finest comics(1964)καθώς επίσης και σαν μέλος της Justice League of America.Επίσης ήταν και από τους μοναδικούς χαρακτήρες που δεν άλλαξε καθόλου μορφή ή origin στη λεγόμενη Silver Age εποχή των κόμικ όπως πολλοί άλλοι χαρακτήρες της DC που είχαν σταματήσει να εκδίδονται από τα τέλη της δεκαετίας του '40(Hawkman,Flash,Green Lantern κ.τ.λ.).Η πρώτη ανανέωση θα επέλθει από τα χέρια του Neal Adams(Brave and Bold #85 Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1969) που ξανασχεδίασε τη στολή του,έκανε τον Oliver να χάσει τη περιουσία του,και να υιοθετήσει αριστερές πεποιθήσεις.Ενώ με τον συγγραφέα Denny O'Neil θα τον κάνουν ντουέτο με τον Green Lantern σε ιστορίες που θίγουν περισσότερο κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα(το άρθρο μου για αυτή τη σειρά θα το βρείτε εδώ).
Το 1983 ο Green Arrow έβγαλε σε 4 τεύχη (Μάιος-Αύγουστος 1983)το πρώτο του limited series σε σενάριο Mike W.Barr και σχέδια των Dick Giordano και Τrevor Von Eeden.Ένα τυπικό murder mystery σε στυλ Άγκαθα Κρίστι και την εμφάνιση ενός villain που θα έμπαινε στη λίστα με τους κλασσικούς εχθρούς του Arrow,τον Count Vertigo.
Η μεγάλη όμως καθιέρωση ήρθε το 1987.Όταν ο βετεράνος δημιουργός της DC Mike Grell(Warlord,Superboy&the Legion of superheroes)αποφάσισε να αναλάβει και να κάνει ολικό revamp στον ήρωα.Η σειρά αυτή που κυκλοφόρησε σε 3 τεύχη από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο του 1987 ονομάστηκε Green Arrow the Longbow hunters και άλλαξε ριζικά τον χαρακτήρα τόσο εμφανισιακά όσο-και κυριότερο-προσωπικά.
Έιχαν προηγηθεί σειρές ορόσημο στην ιστορία της 9ης τέχνης όπως το Dark Knight Returns(αναλυτικό άρθρο θα βρείτε εδώ)και Watchmen(παρουσίαση μου εδώ)που άλλαξαν την άποψη πολλών για τα κόμικ και έδειξαν ότι οι ήρωες με τα πολύχρωμα κολάν μπορούν να βγάζουν ώριμες ιστορίες,τόσο σε περιεχόμενο όσο και σε εικονογράφηση.Τώρα ήταν η σειρά του Mike Grell να κάνει το ίδιο και για τον Oliver Queen.
H σειρά μας παρουσιάζει έναν Oliver Queen στα 43 του πλέον,που την ημέρα των γενεθλίων του μετακομίζει από τη Star City στο Seattle της Washington,τον τόπο καταγωγής της φιλενάδας του(και ηρωίδας)Dinah Lance(Βlack Canary).Εκεί ανοίγουν ένα ανθοπωλείο με το όνομα Sherwood Florist.O Oliver αλλάζει το κουστούμι του(στο οποίο προσθέτει μία κουκούλα)και χρησιμοποιεί "κανονικά" βέλη πλέον,ενώ με τη Dinah δεν πολεμούν πλέον super villains αλλά serial killers και εμπόρους ναρκωτικών.Μέσα σε όλα αυτά το ζευγάρι αναθεωρεί τη σχέση του,μιλάνε για ζητήματα γάμου και παιδιών,αναρωτιόνται πώς θα είναι το μέλλον τους..
Ο Οliver εντοπίζει τον serial killer(έναν βετεράνο του Βιετνάμ)αλλά ο δολοφόνος σκοτώνεται από μία μυστηριώδη γυναίκα με βέλη,που ονομάζεται Shado...Και που έχει τη δική της μυστηριώδη ατζέντα στην όλη ιστορία...
Η Dinah(Βlack Canary)εισβάλει σε μία αποθήκη που αποτελεί καρτέλ ναρκωτικών,και στο οποίο αναμιγνύεται και ένας ισχυρός εφοπλιστής σε αυτό.Εκεί όμως πιάνεται αιχμάλωτη...
Ο Οliver μαθαίνει ότι ο προμηθευτής ναρκωτικών που ερευνούσε η Dinah βρέθηκε νεκρός...Καταλαβαίνει ότι η απουσία της γυναίκας του δεν είναι καλό μήνυμα..Καταλαβαίνει επίσης πόσο σημαντική είναι για εκείνον...Αποφασίζει να αναζητήσει τη σύντροφό του και κατορθώνει τελικά να βρει τη Dinah,βασανισμένη και χτυπημένη άσχημα(χάνοντας όπως μαθαίνει αργότερα τη κραυγή της Canary,αλλά και τη δυνατότητα να κάνει παιδί)...
Και εκεί θα έρθει η μεγάλη αλλαγή στον ήρωα,και φυσικά δεν θα είναι εμφανισιακή αυτή τη φορά....Ο Οliver θα σκοτώσει τον βασανιστή της γυναίκας του,περνώντας έτσι τη διαχωριστική γραμμή,και βαδίζοντας για πρώτη φορά σε πιο σκοτεινά μονοπάτια,κάτι που θα τον κάνει να μην μπορεί να βρει ψυχική ηρεμία και ειρήνη μέσα του,στις μετέπειτα ιστορίες του...
Αληθινά ανθρώπινα συναισθήματα,δράση, έγκλημα,ναρκωτικά, κρίση μέσης ηλικίας και έκφραση αγάπης και κατανόησης ανάμεσα σε ένα ζευγάρι που μοιράζεται τη ζωή του ανάμεσα στη καθημερινότητα και τη ζωή του ήρωα, σε συνδυασμό με τα υπέροχα σχέδια του Mike Grell(συνδυασμός από Neil Adams και σχέδια του Robin Hood του 19ου αιώνα-ειδικά του Ηoward Pyle)κάνουν την ιστορία αυτή όχι μόνο μία από τις καλύτερες του Green Arrow,αλλά σίγουρα την πιό αντιπροσωπευτική του ήρωα στα 77 χρόνια ύπαρξής του...
H μεγάλη επιτυχία του limited series οδήγησε τους υπευθύνους της DC στο να αποφασίσουν (επιτέλους)μετά από δεκαετίες να δώσουν στον Green Arrow τον δικό του μηνιαίο τίτλο,πάλι σε σενάριο του Mike Grell.Ο οποίος θα γράψει τα 80 τεύχη της σειράς από το Φεβρουάριο του 1988 μέχρι και το Νοέμβριο του 1993 κάνοντας έτσι ένα run στο χαρακτήρα που μπορεί να συγκριθεί με εκείνο του Claremont στους X-MEN ή του Peter David στον Ηulk.
H σειρά έχει επανεκδοθεί πολλές φορές σε trade και μαζί με το Green Arrow: The Wonder Year πάλι του Mike Grell είναι οι σειρές(post crisis&pre new52 Green Arrow) που πρέπει να διαβάσει όποιος θέλει να κάνει μία γνωριμία με τον ήρωα πέρα από τη τηλεοπτική του έκδοση με τον Stephen Amell.Tώρα ξέρετε με πια σειρά μπορείτε να ξεκινήσετε τη κομικσική επαφή σας με τον Green Arrow.Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!
Σπύρος Ανδριανός
Θυμάμαι τις προσδοκίες μου λίγους μήνες πριν όταν ανακοινώνονταν καινούργιος τίτλος του Hulk(το κείμενο μου εδώ) ο οποίος θα ακολουθούσε πιο "σκοτεινά" μονοπάτια,όπως και είχα προτείνει άλλωστε σε ανάρτηση μου στο facebook.
Πιστεύω ότι η αναμονή άξιζε τον κόπο.Διαβάζοντας το καινούργιο The Immortal Hulk #1 (#718 σύμφωνα με τη παλιά αρίθμηση ή legacy numbering)νομίζω ότι οι προσδοκίες μου βγήκαν αληθινές.
Βέβαια είναι ακόμα πολύ νωρίς να κρίνεις έναν νέο τίτλο από το πρώτο μόλις τεύχος αλλά νομίζω ότι επιτέλους μετά από καιρό μπορώ να πω ότι ο χαρακτήρας βρίσκεται σε καλό δρόμο.Άλλωστε όπως είχα επισημάνει και σε παλαιότερο post οι ιστορίες του Hulk πάντα έχουν καλύτερη δομή όταν υπάρχουν μέσα σε αυτές mystery&horror elements.Έιναι κάτι που προσπάθησε και ο Peter David όταν άρχισε να γράφει τον τίτλο γύρο στο 1986 καθώς και ολόκληρο το run του Bruce Jones στο οποίο νομίζω ότι ο νέος συγγραφέας Al Ewing αντλεί πολλά στοιχεία,όπως και από την τηλεοπτική σειρά με τους Bixby&Ferrigno(το στυλ του φυγά,ο αστυνομικός που βρίσκεται πάντα στα ίχνη του Banner κ.α.)
Ένας άλλος λόγος που πιστεύω ότι ο τίτλος βρίσκεται σε καλά χέρια είναι το γεγονός(όπως φαίνεται και από αυτά που γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας στο σημείωμα του στη τελευταία σελίδα του τεύχους)ότι ο Al Ewing πάνω απ'όλα είναι fan boy του ήρωα.(Kάπως όπως και ο Dan Slott με τον Spidey και διαβάσαμε επικές ιστορίες στον τίτλο.)Μεγάλωσε με τον χαρακτήρα και πάντα ήθελε να γράψει τον Hulk όπως όταν τον πρωτογνώρισε μέσα από ένα trade που συγκέντρωνε τα 6 πρώτα τεύχη του (αντί)ήρωα.Τότε ο Stan Lee&Jack Kirby πειραματίζονταν ακόμα με τον χαρακτήρα και βασικά ο Lee ακολουθούσε το μοτίβο του Dr.Jekyl meets Frankenstein monster played by Boris Karloff.Αυτό βασικά κάνει και ο Ewing στο πρώτο τεύχος του Immortal Hulk.
Ο δικός του Hulk ακολουθεί το concept του αρχικού εκείνου,ο οποίος εμφανίζονταν το βράδυ μόνο,και το ξημέρωμα ξαναγίνονταν πάλι Banner(όπως άλλωστε και ο Grey Hulk των πρώτων τευχών του David)Mόνο που εδώ έχουμε μία μικρή διαφορά....
Ο Hulk θα εμφανιστεί το βράδυ ότι και αν γίνει...όπως και αν έχουν τα πράγματα,ακόμα και αν ο Banner παρά δείγματος χάρη πεθάνει!! Και αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν ο Banner πέφτει θύμα ένοπλης ληστείας στο mini market βενζινάδικου που βρίσκεται μαζί με ένα κοριτσάκι και τον ταμία....Ο δράστης χρώσταγε λεφτά σε συμμορία μηχανόβιων και πάνω στη ταραχή της ληστείας τα έκανε θάλασσα....Το βράδυ όμως ο Hulk ξυπνά,βγαίνει από το νεκροτομείο όπου βρίσκονταν τα σώματα των θυμάτων και ψάχνει να βρει το δράστη...αλλά και όλη τη συμμορία μαζί....Αν αυτό δεν σας φόβισε ή σκίασε λιγάκι σκεφτείτε τι θα κάνει στους άλλους....
Σχεδιαστικά ο Joe Bennett άψογος,δίνει στον Hulk τη μορφή που είχε στο ξεκίνημά του, με μία Kirby-ish essance (και μελάνια τότε από Ditko),πιο ζωώδη χαρακτηριστικά αλλά τονίζοντας τις εκφράσεις του προσώπου του ώστε να φαίνονται πιο σκοτεινές ή και διαβολικές αν προτιμάτε....
Με όλα τα παραπάνω δεν πιστεύω απλά είμαι πλέον σίγουρος ότι ο τίτλος βρίσκεται στα κατάλληλα χέρια που θα μας δώσουν καλές ιστορίες,που θα ακολουθούν τα χνάρια των David/Jones αλλά θα προσθέσουν και άλλα ακόμα στοιχεία σε ολόκληρο το Hulk mythos...Γιατί ο Immortal Hulk δεν είναι your dad's monster!!!Και καλύτερα όταν πέφτει η νύχτα,να φοβάστε...μην βρεθείτε στο δρόμο του!!
Σπύρος Ανδριανός
To τελευταίο μέρος του story arc "Go Down Swinging"που μας κράτησε συντροφιά για 6 μέρη ολοκληρώνεται στο υπερτεύχος 80 σελίδων Amazing Spider Man #800 που αποτελεί και το(προ)τελευταίο τεύχος που γράφει ο Dan Slott λίγο πριν τερματίσει το αμφιλεγόμενο run του στον Spidey μετά από σχεδόν 10 χρόνια στον τίτλο.Σε κάποιους οι ιστορίες του άρεσαν,κάποιοι άλλοι τον βαρέθηκαν,κάποιοι ακόμα δεν του συγχώρησαν την εποχή που το ρόλο του Spidey είχε αναλάβει ο Doctor Octopus (ως Superior Spider Man)ένα όμως είναι το σίγουρο.Κανένας δεν μπορεί να πει ότι ο Slott δεν μας έδωσε τις πιο επικές ιστορίες του Spider Man τα τελευταία 30 και περισσότερα χρόνια...
Το τελευταίο μέρος λοιπόν του story arc "Going Down Swinging"σύμφωνα με το οποίο ο Norman Osborn/Green Goblin έχει ενωθεί με το εξωγήινο συμβιωτικό(παιδί του Venom)Carnage,έχει γίνει παντοδύναμος και απειλεί να σκοτώσει όσους νοιάζεται και αγαπά ο Peter Parker.
Η ιστορία του τεύχους #800 χωρίζεται σε 4 μέρη,και άλλα 3 μέρη που κατά κάποιο τρόπο αποτελούν τον επίλογο της ιστορίας(μαζί με ένα post credits ή post letter pages)και είναι σχεδιασμένα από ταλαντούχους artists που δούλεψαν μαζί με τον Slott τα προηγούμενα χρόνια σε διάφορα story arcs που είχε γράψει εκείνος άλλοι περισσότερο και άλλοι για λιγότερη χρονική περίοδο(Humberto Ramos,Giuseppe Camuncoli,Marcos Martin)και για πρώτη φορά και ο σχεδιαστής Nick Bradshaw(που για εμένα και πιστεύω για πολλούς άλλους είναι ο νέος Arthur "Art" Adams).
Bλέπουμε την τελική μάχη ανάμεσα στον Spidey και τον Red Goblin με τη πλάστιγγα να γέρνει εις βάρος του Peter,τους φίλους του από την αραχνοοικογένεια να είναι πληγωμένους ,τους δικούς του ανθρώπους να κινδυνεύουν,και τον Norman να βάζει σε εφαρμογή το τελευταίο του σχέδιο για την εξόντωση του μεγαλύτερου εχθρού του....
Και εδώ είναι που ο Slott κάνει τη μεγάλη ανατροπή και μπροστά στο μεγαλύτερο εχθρό του Spidey,μετατρέπει νέους ήρωες στο πρόσωπο προηγούμενων εχθρών...!!Venom,Dr.Octopus(ώς Superior Octopus)συν το εξωγήινο συμβιωτικό του Brock που ενώνεται μετά από χρόνια με τον Peter(σαν μία updated εκδοχή της μαύρης στολής)καθώς και ο Flash Thomson σαν anti-Venom όλοι θα συνεισφέρουν στο να αντιμετωπιστεί η μεγαλύτερη απειλή στον κόσμο του ανθρώπου αράχνη..
Κάθε σελίδα του τεύχους ζεις την ένταση και την αγωνία,ο αναγνώστης συμπάσχει τόσο με τον Peter όσο και με τους υπόλοιπους χαρακτήρες σε μία μάχη ενάντια στο χρόνο και την απόλυτη παράνοια του Norman Osborne...Το τεύχος δεν περιλαμβάνει έναν ήρωα μόνο στη μάχη της ζωής του.Όλοι οι χαρακτήρες και τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τον κόσμο του Spidey είναι ήρωες με το δικό τους τρόπο.Άλλοι περισσότερο,άλλοι λιγότερο,σίγουρα όμως δεν αφήνουν τη τύχη τους στα χέρια ενός παρανοϊκού που το μόνο που σκέφτεται είναι να καταστρέψει τον άνθρωπο που πάντα τον νικά...
Χωρίς να καταφύγω σε spoilers για όσους δεν έχουν ακόμα διαβάσει το τεύχος θα πω ότι είναι ένα από τα πιο επικά και γεμάτο δράση milestone issue που έχω διαβάσει.Aγωνία,ηρωισμός,συγκίνηση,καταιγιστική δράση,αναφορές σε story arcs και χαρακτήρες που μόνο ένα Marvel fan boy σαν τον Slott θα μπορούσε να γράψει εκφράζοντας την αγάπη του για τον χαρακτήρα και την εταιρεία που του εμπιστεύτηκε τον τίτλο όλα αυτά τα χρόνια. Αν το ίδιο πίστευα για το τεύχος 600 ή το 700(ακόμα και αν φρίξαμε με τη κατάληξη του)το τεύχος 800 έρχεται να ισοπεδώσει όλα τα προηγούμενα και να δείξει γιατί ο Slott ήταν ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς που πέρασαν από το συγκεκριμένο τίτλο.Κατά τη γνώμη μου το impact του Slott στον Spidey είναι αντίστοιχο με εκείνο του Claremont στους Χ-ΜΕΝ ή του David στον Hulk.Σίγουρα το κενό που αφήνει θα είναι δύσκολο να καλυφθεί.Ελπίζω ο Nick Spencer να μην "μασήσει" και να δώσει και αυτός έστω και το 1/3 από τις επικές ιστορίες που μας διηγήθηκε ο Slott.Κάποιοι ίσως συμφωνείτε,κάποιοι άλλοι όχι,σίγουρα η απουσία του Slott θα γίνει εμφανής τους επόμενους μήνες όσο καλά (και μακάρι)γράψει τον τίτλο ο Spencer.
Οι σχεδιαστές που ανέφερα και πιο πάνω,δίνουν το καλύτερο εαυτό τους αποτυπώνοντας με το καλύτερο δυνατό τρόπο το κλείσιμο ενός μεγάλου κεφαλαίου στην ιστορία του Spider Man.Η τελευταία επικών διαστάσεων ιστορία που έχει να διηγηθεί ο Slott,δεν θα μπορούσε παρά να έχει τους πιο ταλαντούχος από αυτούς που δούλεψαν μαζί του όλα τα προηγούμενα χρόνια...Καλύτεροι βέβαια ο Camuncoli αλλά και ο Martin που επανεμφανίζεται στον επίλογο έστω για λίγες σελίδες,θυμίζοντας πολύ το στυλ του Ditko και δίνοντας ακόμα μία retro ατμόσφαιρα στην όλη ιστορία,και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε και την πολύ καλή δουλειά στα χρώματα από colorίστες όπως οι Edgar Delgado,Marte Gracia και Java Tartaglia που ο καθένας χρωματίζει αντίστοιχα το κεφάλαιο που αναλαμβάνει με συνέπεια και σωστές χρωματικές επιλογές εκεί που χρειάζονται...
Μεγάλη βοήθεια και από τους inkers(Olazaba,Smith,Von Grawbadger) που ο καθένας συνεργάζεται με τους pencilers που δούλεψε και στο παρελθόν,οπότε η σωστή δουλειά είναι εγγυημένη..Ειδικά το δίδυμο Stuart Immonen/Wade von Grawbadger που πραγματικά κάνει εκπληκτική δουλειά σε αυτό το τεύχος θυμίζοντας εποχές Byrne/Austin στους X-MEN.Μακάρι να μην αληθεύουν οι φήμες ότι ο Immonen σκέφτεται να παρατήσει το σχεδιασμό κόμικ να μην ισχύουν γιατί ο άνθρωπος έχει τόσα πολλά να δώσει ακόμα στο χώρο της 9ης τέχνης...
Ένα τεύχος πολύ δυνατό τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά,χορταστικό με τις 80 σελίδες του γεμάτες δράση και δυναμισμό,με συγκινητικές και ανθρώπινες στιγμές,με μία δυνατή ομάδα σχεδιαστών(θα μπορούσε να υπήρχε ακόμα και ο Romita jr. ανάμεσά τους αν δεν έφευγε για την ανταγωνίστρια εταιρεία)και φυσικά ο καλύτερος επίλογος(αν και το τεύχος #801 θα είναι το τελικό του Slott)για μία σπουδαία και σημαντική περίοδο στην ιστορία του αγαπημένου μας ανθρώπου αράχνη.Ένα τεύχος κόσμημα σε ολόκληρη τη σειρά και σίγουρα σε λίγο καιρό κλασσικό.Θα μας λείψουν επίσης και τα υπέροχα covers από Alex Ross που θα συνεχίζει βέβαια να ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο του στα εξώφυλλα του Captain America και Immortal Hulk.
Δεν θα μπορούσα να μην πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Dan Slott για όσες καταπληκτικές,καλές,ή λιγότερο καλές σίγουρα όμως επικές στιγμές μας χάρισε στον τίτλο και φυσικά του εύχομαι να συνεχίζει έτσι το ίδιο δυναμικά και επικά στους τίτλους που αναλαμβάνει τους Fantastic Four & Iron Man και να μεγαλουργήσει και σε αυτούς.Πιστεύω και ο Nick Spencer να βαδίσει στα βήματα που χάραξε ο Slott στον τίτλο(και μακρυά από Hydra plots ok;;)
Σπύρος Ανδριανός
Guillaume Bouzard : Ο ΝΤΟΛΗΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΠΙΑ(Jolly Jumper ne respond plus) Eκδόσεις : MΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ Μετάφραση:Άγγελος Φιλλιπάτος
Πριν 2 εβδομάδες περίπου κυκλοφόρησε ένα καινούργιο άλμπουμ του Λούκυ Λούκ από τις εκδόσεις Μαμούθ διαφορετικό από τα άλλα.Διαφορετικό γιατί δεν ανήκει στην "επίσημη" σειρά του κόμικ,και φυσικά δεν έχει γίνει από τους συνεχιστές της σειράς(κυρίως με τον σχεδιαστή Achde)αλλά από τον δημιουργό Guillaume Bouzard που έχει γράψει και το σενάριο και το σχέδιο.Κάτι ανάλογο είχε γίνει και το 2016 με το άλμπουμ L'Homme qui tua Lucky Luke(Ποιος σκότωσε τον Λούκυ Λούκ-εκδόσεις Γράμματα) από τον Matthieu Bonhomme.
Η υπόθεση αρκετά απλή αλλά σπαρταριστή!!Ο εισαγγελέας καλεί τον Λούκυ Λούκ επειγόντως.Στη φυλακή ένας Ντάλτον(ο Τζάκ)έχει αρχίσει απεργία πείνας και θέλει να μιλήσει μόνο στον Λούκυ.Επίσης ο Ντόλης δεν αντιδρά σε κανένα κάλεσμα,προβληματίζοντας τον Λούκυ που δοκιμάζει τα πάντα για να προκαλέσει την αντίδρασή του(μέχρι και καινούργιο πουκάμισο και φουλάρι δοκιμάζει παρακαλώ,άσχετα αν κανένας δεν τον αναγνωρίζει!!)
Ο Τζακ πληροφορεί τον Λούκ ότι η μητέρα τους έχει πέσει θύμα απαγωγής,και ότι ο απαγωγέας ζητάει τη λεία της τράπεζας να παραδοθεί στο ράντζο του γέρο ΜάκΦένικ.Ο Λούκυ ξεκινά με τους Ντάλτον(πώς πάχυνε έτσι ο Άβερελ;;) να βρουν τους απαγωγείς,και η συνύπαρξη τους δεν θα είναι και τόσο αρμονική!!Στο δρόμο τους συναντούν και έναν γιατρό που έχει για όλα απάντηση και γιατρειά(με την αγορά του ελιξίριου του με 35 δολάρια μόνο-τσάμπα πράγμα!)..Και ο Ντόλης ακόμα δεν απαντά.....
Διαρκής αναφορές σε τίτλους προηγούμενων άλμπουμ του Λούκυ Λούκ,καταιγιστικό χιούμορ με αρκετές δώσεις σουρεαλισμού,έξυπνοι διάλογοι,και η εμφάνιση ενός "φίλου" από τα παλιά,καθιστούν αυτό το αλμπουμάκι σαν ένα άκρως διασκεδαστικό ανάγνωσμα-παρωδία της κανονικής σειράς,που όμως μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα από τα επίσημα άλμπουμ του Λούκυ.
Το σχέδιο του Bouzard που ταιριάζει περισσότερο στο στυλ των comic strip των εφημερίδων,ίσως ξενίσει κάποιους,ίσως πάλι και όχι(ειδικά αν το δείτε σαν μία καινούργια σχεδιαστική άποψη για τον χαρακτήρα)σίγουρα όμως η υπόλοιπη ιστορία αν και περισσότερο χιουμοριστική σε σχέσεις με τις κλασσικές του ήρωα,θα αποζημιώσει με το χιούμορ και τη σπιρτάδα της!
Σπύρος Ανδριανός
Wytches
Πάντοτε ο τρόμος και τα κόμικ συνδυάζονταν αρμονικά,δίνοντας μας υπέροχα και αμιγώς ανατριχιαστικά αποτελέσματα..Μεγάλοι σχεδιαστές και σεναριογράφοι εδώ και δεκαετίες έχουν διαπρέψει στις ιστορίες τρόμου με άκρως ικανοποιητικά αποτελέσματα τόσο εικαστικά όσο και συγγραφικά.Το καλλιτεχνικό δίδυμο των Scott Snyder(American Vampire,BatMan,AfterDeath)και Jock(Green Arrow:Year One,Wolverine,Bat Man,The Losers)συνεχίζει αυτή την καλή παράδοση μέσα από τις σελίδες του Wytches που κυκλοφόρησε από την Image.
H οικογένεια Rock μετακομίζει στη πόλη του Litchfield στο New Hampshire μετά το σοβαρό τραυματισμό της μητέρας που την αφήνει ανάπηρη καθώς και από ένα περιστατικό που είχε η κόρη τους Sailor στο σχολείο της.Μία άλλη κοπέλα η Annie,έκανε bullying στη Sailor,και αργότερα το κορίτσι εξαφανίστηκε...Οι υποψίες φυσικά έπεσαν πάνω στη "περίεργη"όπως την έβλεπαν όλοι Sailor.Η οικογένεια ελπίζει να κάνει μία νέα αρχή αλλά κάποιες από τις φήμες την ακολουθούν και στη νέα της γειτονιά...Αγνοούν επίσης και το μυστικό των κατοίκων της οι οποίοι δίνουν σαν "προσφορά"τους συνανθρώπους τους σε κάποια μυστηριώδη όντα που ζούνε μέσα στο δάσος....Και φυσικά δεν θα αργήσει να έρθει και η σειρά της Sailor να προσφερθεί και η ίδια...Και ο πατέρας της θα κάνει τα πάντα για να την πάρει πίσω...
Συνδυασμός τρόμου και ψυχολογικού δράματος,αρχαίων παραδόσεων και αρχέγονων δυνάμεων,καθώς και μιας κοφτερής ματιάς στα ήθη της μοντέρνας κοινωνίας(με θέματα που θίγουν τον αλκοολισμό,την αναπηρία,το σχολικό και μη Bullying,την οικογενειακή δυσλειτουργία),ο συγγραφέας εμμένει περισσότερο στη σχέση πατέρας και κόρης,και στον αγώνα τους να επιβιώσουν μέσα σε ένα άκρως εχθρικό περιβάλλον..
Το παρελθόν με το παρόν συνδυάζονται απόλυτα για να διηγηθούν μία ιστορία ανατριχιαστική,φρικιαστική και απόλυτα τρομαχτική έτσι όπως μόνο ο Snyder μπορεί να τη διηγηθεί.Ο αναγνώστης ταυτίζεται απόλυτα με τους χαρακτήρες,καταλαβαίνει μαζί τους ότι κάτι δεν πάει καλά,βλέπει ανθρώπους να εξαφανίζονται,αντιλαμβάνεται ότι κάτι κακό συμβαίνει,αλλά δεν βλέπει αυτό το κακό μπροστά του...Το νιώθει όμως μέσα του,να τρέχει κρύο στις φλέβες του..
Και αυτό είναι που κάνει αυτή την ιστορία ακόμα πιο τρομακτική αφού ο συγγραφέας(στο στυλ του Lovecraft)δημιουργεί ένα είδος "εσωτερικού" τρόμου χωρίς να καταφεύγει σε εύκολους εντυπωσιασμούς και "σπλατεριές" που τις περισσότερες φορές δυστυχώς χρησιμοποιούν πολλοί στο συγκεκριμένο genre...Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να επιπέσει στα διάφορα "κλισέ"που συνήθως συνοδεύουν τη γραφή τέτοιου τύπου ιστοριών και πρόκειται ίσως για την πιο ώριμη δουλειά του Snyder μέχρι εκείνη τη στιγμή,και σίγουρα την πιο τρομακτική του...
Μία ιστορία γεμάτη μυστήριο αλλά και με τις απαραίτητες πινελιές χιούμορ εκεί που χρειάζεται,καθώς επίσης και με plot twist που κόβουν την ανάσα,οι Wytches δεν είναι οι "παραδοσιακές" μάγισσες των παραμυθιών με τα μεγάλα μυτερά καπέλα και τις σκούπες...Είναι τρομακτικά πλάσματα που απαιτούν αιματηρές θυσίες για να μείνουν ζωντανά...Και ο αληθινός φόβος δεν κρύβεται μέσα στα σκοτεινά δάση,αλλά τις περισσότερες φορές είναι δίπλα μας,στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε καθημερινά ή ακόμα και σε αυτούς που ζούμε μαζί τους....Και αυτοί ίσως να είναι πιο σατανικοί και σκοτεινοί ακόμα και από τα πλάσματα του δάσους....
Δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα όλη αυτή τη σκοτεινή,κλειστοφοβική, και εφιαλτική ατμόσφαιρα κανένας τόσο ίσως καλά όπως ο Jock(καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Βρετανού σχεδιαστή Mark Simpson),που πραγματικά διαπρέπει σε τέτοιου είδους ιστορίες τρόμου και σκοτεινού θέματος.
Ο άκρατος εξπρεσιονισμός του,ο συνδυασμός νεροχρωμάτων και digital δουλειάς,οι έντονες γραμμές του που κόβουν σαν λεπίδα,τα εκπληκτικά designs των εφιαλτικών πλασμάτων,συμπληρώνουν όλο το πακέτο που σίγουρα θα ευχαριστήσει τους φίλους του συγκεκριμένου genre και όχι μόνο,θέτοντας καινούργιες βάσεις για το σχεδιασμό των horror comic.
Μία συνεργασία που ξεκίνησε με το Bat Man The Black Mirror εδώ συνεχίζεται με τον καλύτερο δυνατό(και δημιουργικό)τρόπο.Ελπίζω σύντομα αυτή η συνεργασία να συνεχιστεί για μια ακόμα κοινή δουλειά τους.Ένα δίδυμο που συμπληρώνει απόλυτα ο ένας τον άλλο.
Η σειρά κυκλοφόρησε σε 6 τεύχη από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι και το Μάρτιο του 2015(με τον μαιτρ του τρόμου,Stephen King να τη χαρακτηρίζει σαν "θρίαμβο"),ενώ ετοιμάζεται και η κινηματογραφική εκδοχή της με τους 2 δημιουργούς σαν executive producers και στην παραγωγή τους Brad Pitt,Jeremy Kleiner κ.α.Ενώ ετοιμάζεται και η συνέχεια της σειράς πάλι από το ίδιο δημιουργικό δίδυμο.
Σπύρος Ανδριανός
Σήμερα συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στους άλλους ήρωες του μεγάλου Bέλγου δημιουργού Herge.
7.Οι περιπέτειες του Τom και της Millie(Les Aventures de Tom et Millie):Δημιουργήθηκε το 1933 και αποτελεί μία updated έκδοση της παλαιότερης δουλειά του Herge,Tim του σκίουρου.
Στην οποία ο δημιουργός για πρώτη φορά υπογράφει με τα αρχικά του ονόματός του αντίστροφα RG(Georges Remy)και καθιερώνεται έτσι σαν Herge.Σε αυτό βάσισε επίσης την επόμενη δημιουργία του Popol out West ένα χρόνο αργότερα,πάλι με ζωόμορφους χαρακτήρες.
8.Ο Popol στην άγρια δύση(Popol et Virginie chez des Lapinos):Δημοσιευμένη από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 1934 στο παιδικό έντυπο της εφημερίδας Εικοστός Αιώνας( Le Vingtième Siècle )στο οποίο άλλωστε είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση και ο Tin Tin(ο Μικρός Εικοστός/Le Petit Vingtième).
Αφηγείται τις περιπέτειες των ανθρωπόμορφων αρκούδων Popol και Virginie που ταξιδεύουν στην άγρια δύση να πουλήσουν καπέλα και μπλέκονται σε περιπέτειες ειδικά με έναν ντεσπεράντο μπουλντόγκ που ονομάζεται Bully Bull.O Herge άρχισε να δουλεύει πάνω σε αυτό το κόμικ όταν είχε ολοκληρώσει το 4ο αλμπουμάκι του Tin Tin με τίτλο τα πούρα του Φαραώ(Les Cigares du Pharaon 1934),θέλοντας επηρεασμένος από τις δουλειές του Disney,να δημιουργήσει κάτι πιο "καρτουνίστικο"και απελευθερομένο από την ορθότητα του Tin Tin.Παρ'όλα αυτά οι αναγνώστες ζητούσαν την επιστροφή του Tin Tin με νέα περιπέτεια...Πολλά στοιχεία από τις προηγούμενες δουλειές του δημιουργού(Tom ο σκίουρος,Tom&Millie)βρίσκονται σε αυτό το κόμικ.Έχει κυκλοφορήσει στα αγγλικά από τις εκδόσεις Fantagraphics.
9.Dropsy: Δημιουργημένη το 1934 για διαφημιστικούς λόγους,οι 6 μονοσέλιδες ιστορίες αναφέρονται στις περιπέτειες του Antoinne,της Antoinette,του σκύλου τους Splash(μία ακόμα εκδοχή του Millou)και του παπαγάλου Dropsy που όλοι ζούνε σε ένα φανταστικό κόσμο.
Aποτελεί και πρόδρομο της μετέπειτα δημιουργίας του Herge Jo,Zette&Jocko.
10.Mr.Bellum: Ένα αντι-ναζιστικό stripάκι που δημιουργήθηκε το 1939 σχεδόν με την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου πολέμου,για την εφημερίδα L'Quest(δημοσιεύτηκε από τις 7 και μέχρι τις 29 Δεκεμβρίου 1939)Πρωταγωνιστής είναι ένας μεσόκοπος Βέλγος που ειρωνεύεται τόσο την ουδέτερη στάση που κρατούσε(μέχρι εκείνη τη στιγμή)η χώρα όσο και τον ίδιο τον Χίτλερ προσωπικά.
Η σειρά διακόπηκε όταν ο Herge έπρεπε να υπηρετήσει το στρατό της χώρας του.
11.Quick & Flupke: Δημιουργήθηκαν το 1930 και διήρκησαν για περίπου 10 χρόνια για το παιδικό έντυπο μικρός Εικοστός(Petit Vingtieme)όπως άλλωστε δημοσιεύονταν και οι περιπέτειες του TinTin.
Δύο πιτσιρίκια που κάνουν τη ζωή δύσκολη στον τοπικό αστυνομικό(που θυμίζει έντονα τους Dupont&Dupond από το κόμικ του TinTin)καθώς και στους γύρω συνανθρώπους τους.
Ο Ηerge επηρεασμένος από τα αμερικάνικα strip όπως το Krazy Kat(δείτε άρθρο μου εδώ) και το Katzenjammer Kids των Herriman και Dirks αντίστοιχα,ο Herge εμπλουτίζει το κόμικ με χιούμορ,κυνισμό και σουρεαλιστικές καταστάσεις που απουσίαζαν από το πιο "σοβαρό" TinTin,αφού ο δημιουργός θεωρεί τους χαρακτήρες αυτούς πιο καρτουνίστικους από ότι το παιδί ρεπόρτερ.Σαν σειρά μπορούμε να πούμε ότι είναι το ακριβώς αντίθετο του Tin Tin.
Οι περιπέτειες τους κυκλοφόρησαν χρωματισμένες μετά το θάνατο του Herge σε 12 αλμπουμάκια.Οι δύο χαρακτήρες φαίνονται και στο οπισθόφυλλο όλων των άλμπουμ του Tin Tin(τα παιδιά που πάνε με τη σφεντόνα να σπάσουν το μπουκάλι με ουίσκι του Hadock)και μετά τον Tin Tin θεωρείται η πιο αναγνωρίσιμη σειρά του Herge.
12.Οι περιπέτειες των Jo,Jette&Jocko: Δημιουργημένοι το Γενάρη του 1936, η σειρά αφηγείται τις περιπέτειες 2 αδελφών του Jo και της Jette και την μαιμουδίτσας τους τον Jocko,και διήρκεσε μέχρι το 1957.Ο Ηerge δημιούργησε τη σειρά αυτή μετά από προτροπή των Γάλλων εκδοτών του για ένα πιο "παιδικό ανάγνωσμα"και χαρακτήρες που- σε αντίθεση με τον πάντα μοναχικό Tin Tin-θα είχαν μία οικογένεια,και οι περιπέτειες τους θα διαδραματίζονταν στη Γαλλία.
Ο Ηerge ουσιαστικά ποτέ δεν "αγάπησε" αυτούς τoυς χαρακτήρες του(έλεγε μάλιστα ότι από ένα σημείο και μετά τους βαριόταν μέχρι θανάτου)και λόγο φόρτου εργασίας,αφοσιώθηκε περισσότερο στον Tin Tin.
Η σειρά κυκλοφορεί σε 5 αλμπουμάκια και όπως και οι Quick&Flupke,εμφανίζονται και αυτοί σε όλα τα οπισθόφυλλα των άλμπουμ του Tin Tin.Ένα έκτο άλμπουμ ήταν να δημιουργηθεί,με ένα εγκατελειμμένο σενάριο για ιστoρία του Tin Tin για κάποια ταινία(με τίτλο Thermozero)αλλά όπως και το L'Alph Art δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και έμεινε μόνο στα προσχέδια...
Αυτά ήταν τα πιο "άγνωστα" (ειδικά στη χώρα μας) παιδιά του μεγάλου δημιουργού.Άς ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα δημοσιευτούν ή (όσα έχουν αυτόνομα άλμπουμ)θα κυκλοφορήσουν και εδώ.Θα αποκαλύψουν έναν διαφορετικό Herge από αυτόν που είχαμε γνωρίσει(μέσο του Tin Tin)μέχρι σήμερα.
Σπύρος Ανδριανός
