Galaxy Express 999(Ginga Tetsudou 銀河鉄道999) Από Leiji Matsumoto

Galaxy Express 999

''Υou should make good use of this moment to look closely at the Earth,with your human eyes,while you still can...'' - Maetel

O γεννημένος το 1938 στη πόλη Κurume,του νομού Fukuoka της Ιαπωνίας,Leiji Matsumoto,είναι πασίγνωστος για τις space opera manga δημιουργίες του όπως Space Battleship Yamato(Uchū Senkan Yamato - 1974)και Space Pirate Captain Harlock(Uchū Kaizoku Kyaputen Hārokku - 1977).Η πιο γνωστή του όμως δουλειά στα manga είναι αναμφισβήτητα το Galaxy Express 999.

Εμπνευσμένος από μία κλασική ιστορία για παιδιά γραμμένη το 1927 από τον ποιητή και συγγραφέα Kenji Miyazawa με τίτλο  Ginga Tetsudō no Yoru(Μια νύχτα στο σιδηρόδρομο του Γαλαξία)ο Matsumoto είχε και αυτός την ιδέα για μία αμαξοστοιχία που θα ταξιδεύει μέσα στους γαλαξίες...

Το manga πρωτοπαρουσιάστηκε στο περιοδικό Weekly Shōnen King το Γενάρη του 1977 μέχρι και το 1981,για να συνεχίζει και να ολοκληρώσει το πρώτο του ταξίδι στο Shōnen Big comic μέχρι και το  Νοέμβριο του 1987.Όπως και στις περισσότερες δουλειές του Matsumoto έτσι και στο Galaxy Express 999,έχουμε το δύσκολο δρόμο για την ενηλικίωση και εξέλιξη του κεντρικού χαρακτήρα(συνήθως ένα αγόρι ή νεαρός άντρας)που μέσα από τη γενναιότητα και το θάρρος που θα αποδείξει,θα μπορέσει να νικήσει τη μοναξιά του και να διεκδικήσει τη ζωή του.Όπως εκείνος επιθυμεί.

Βρισκόμαστε στο μακρινό μέλλον.Ένα δεκάχρονο αγόρι,ο Τetsuro ονειρεύεται να αποκτήσει(όπως και πολλοί άνθρωποι την εποχή αυτή)ένα μηχανικό σώμα που θα του επιτρέψει να ζήσει αιώνια,και να μην φθαρεί από το χρόνο...Φυσικά δεν διαθέτει τα χρήματα για να αποκτήσει μηχανικά μέρη...Αλλά μαζί με τη μητέρα του ξεκινάνε για τη Μεγαλόπολη,όπου μπορούν να μαζέψουν τα χρήματα δουλεύοντας,για να πληρώσουν τα εισιτήρια για τη Γαλαξιακή αμαξοστοιχία 999 που έρχεται στη Γη μία φορά το χρόνο και η οποία θα τους μεταφέρει στον Γαλαξία της Ανδρομέδας,το τελειωτικό σταθμό του ταξιδιού,όπου ο Tetsuro θα μπορεί να πραγματοποιήσει το όνειρο του,αφού εκεί τα μηχανικά σώματα προσφέρονται εντελώς δωρεάν σε όποιον το επιθυμεί...

Στο δρόμο όμως για τη Μεγαλόπολη θα κυνηγηθούν από μηχανικούς κυνηγούς "ανθρώπινων κεφαλών"οι οποίοι θα πληγώσουν θανάσιμα τη μητέρα του..Λίγο πριν εκείνη πεθάνει θα παρακαλέσει το γιο της να συνεχίσει τη πορεία του για να πραγματοποιήσει το όνειρο του....

Όταν ο Tetsuro κουρασμένος,πεινασμένος και απόλυτα μόνος συνέλθει θα συναντήσει μία μυστήρια γυναικεία παρουσία,τη Maetel,που είναι ολόιδια η μητέρα του εμφανισιακά...Εκείνη θα τον βοηθήσει  να φτάσει στη Μεγαλόπολη και να προμηθευτεί το εισιτήριο για τη Γαλαξιακή αμαξοστοιχία...Μαζί θα ξεκινήσουν το ταξίδι με το τελικό προορισμό το Γαλαξία της Ανδρομέδας...Θα πρέπει όμως ο Tetsuro να μην παρατήσει ποτέ το τραίνο,ούτε να μείνει περισσότερο από λίγες ώρες στις διάφορες στάσεις του ταξιδιού αλλά ούτε να σταματήσει το ταξίδι του στη μέση αλλιώς η συνέπειες θα είναι... οδυνηρές...

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του ο Tetsuro θα ζήσει πολλές περιπέτειες και θα γνωρίσει πολλούς διαφορετικούς πλανήτες και θα έρθει σε επαφή με πλάσματα ανθρώπινα και μη καθώς και μηχανικά.Θα καταλάβει ότι με το να αποκτήσει και εκείνος το μηχανικό κορμί που ονειρευόταν δεν θα λύσει τα προβλήματα του...Και οι περισσότεροι που πραγματοποίησαν την ίδια επιθυμία που έχει και ο ίδιος έχουν μετανιώσει πικρά...

Γνωστός για τους "καταραμένους"του ήρωες που(ειδικά σχεδιαστικά)θυμίζουν πρωταγωνιστές αρχαίας ελληνικής τραγωδίας,με το ψηλό,εύθραυστο,λιπόσαρκο αλλά εμβληματικό παρουσιαστικό τους,ο Matsumoto μας παρουσιάζει ένα έργο ποιητικό,έξοχο λυρισμού ,γεμάτο αλληγορίες και μεταφορές...Η αποξένωση του ανθρώπου,το αίσθημα της μοναξιάς και της απώλειας,η ολοκληρωτική μηχανοποίηση της κοινωνίας,η επιθυμία για αιώνια ζωή αλλά και το τίμημα που καλείται ο άνθρωπος να πληρώσει γι'αυτό,όλα παρουσιάζονται μέσα στα κεφάλαια αυτού του αριστουργηματικού manga που το 1978 κέρδισε το Shogakukan Manga Award,και που μας χάρισε άλλον έναν διάσημο χαρακτήρα της ιαπωνικής pop κουλτούρας τον otaku-favorite Captain Harlock.Η επιτυχία του οποίου οδήγησε και σε spin-off σειρές τόσο στα manga όσο και στα anime.

Η επιτυχία του Matsumoto ειδικά στα "διαστημικά" του manga(μαζί με σπουδαίους εκπροσώπους του είδους όπως τη Keiko Takemiya,τον Masamune Shirow,τον Ηiroya Oku)τον καθιστά έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας στη χώρα του.Η δημοτικότητα του manga Galaxy Express 999 οδήγησε όπως ήταν φυσικό και στη μεταφορά της σειράς σε anime το οποίο από τον Σεπτέμβριο του 1978 μέχρι και το Μάρτιο του 1981 έβγαλε 113 επεισόδια!!Θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα ταινίες και σειρές τα επόμενα χρόνια,καθώς και μίας νέας σειράς manga το 1996,που χρονικά τοποθετείται ένα χρόνο μετά τη πρώτη σειρά και το οποίο κυκλοφόρησε στην Αμερική η VIZ.Δυστυχώς η υπέροχη αυτή σειρά δεν έχει ολοκληρωθεί.Ας ελπίσουμε ότι η γαλαξιακή αμαξοστοιχία θα συνεχίσει το δρόμο της για να απολαύσουμε για ακόμα μία φορά το ταξίδι μας στη φαντασία.

Σπύρος Ανδριανός

The Dollhouse Family #1 των Mike Carey,Peter Gross&Vince Locke

The Dollhouse Family

Σας είχα παρουσιάσει πριν 2 εβδομάδες το πρώτο τεύχος από τις νέες σειρές του Black Label imprint της DC με την υπογραφή του Jοe Hill(και την επωνυμία Hill House Comics)με τίτλο Basketful of  Heads.

Σήμερα θα ρίξουμε μία ματιά στο πρώτο τεύχος της νέας σειράς 6 τευχών που ονομάζεται The Dollhouse Family.Στο creative team της νέας σειράς που δεν υπογράφει σεναριακά ο Joe Hill,βρίσκουμε τους βετεράνους της Vertigo Mike Carey(σαν M.R.Carey - σενάριο)και Peter Gross(σχέδιο)γνωστούς από τις δουλειές τους για κλασικούς τίτλους όπως Lucifer και The Unwritten.Και μπορώ να πω ότι μέχρι στιγμής(αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα για να το αποκαλέσω έτσι αφού δεν έχω διαβάσει τους υπόλοιπους τίτλους του Hill House comics)είναι η σειρά με το περισσότερο Vertigo essense ειδικά σε σχέση με το Hillικό Basketful of Heads.

Για όσους γνωρίζουν από προηγούμενες δουλειές του Carey,θα ξέρουν ότι έχει μια ιδιαίτερη ιδιότητα στο να χτίζει σιγά σιγά τους χαρακτήρες του(κάτι που κάνει και ο Joe Hill στις δικές του δουλειές όπως και ο πατέρας του Stephen King)κάτι που φυσικά επαναλαμβάνει και στο πρώτο αυτό τεύχος του The Dollhouse Family.Η πλοκή του μπορεί να αναπηδά ανάμεσα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους(για να μη σας πω αιώνες)αλλά αυτό δεν θα πρέπει να ανησυχεί καθόλου τον αναγνώστη αφού όλα συνδέονται μεταξύ τους με τρόπο εκπληκτικό έτσι ώστε ο Carey να διηγηθεί με το καλύτερο τρόπο την ιστορία που θέλει να εξιστορήσει....Εκατομμύρια χρόνια πριν μία άγνωστη παντοδύναμη ύπαρξη έπεσε από το διάστημα στη Γη αφήνοντας έναν τεράστιο κρατήρα....Από εκεί ξεκινάει το σκοτεινό παραμύθι του Carey....

Ο κεντρικός χαρακτήρας της σειράς είναι ένα μικρό κοριτσάκι στα τέλη της δεκαετίας του '70 η Alice,που δέχεται ένα αναπάντεχο όσο και παράξενο δώρο από κάποιο μακρινό συγγενή που ποτέ δεν είχε γνωρίσει.Ένα κουκλόσπιτο που είχε κατασκευαστεί τον περασμένο αιώνα.Πλήρως εξοπλισμένο με όλα τα κομφόρ μαζί και με τα πενταμελή μέλη μια οικογένειας.Και ενώ η δική της οικογένεια πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο(ο άνεργος πατέρας της γίνεται όλο και πιο βίαιος με τη μητέρα της που τη χτυπάει)η Alice βρίσκει παρηγοριά κάνοντας παρέα με τους καινούργιους φίλους της...Στη κυριολεξία όμως μιας και λέγοντας τη κατάλληλη φράση η Alice,μπορεί να γίνεται και εκείνη μικρή και να μπαίνει μέσα στο σπίτι κάνοντας παρέα με τα μέλη της οικογένειας....Τα οποία όμως όπως της λένε δεν έχουν συγγένεια μεταξύ τους,ούτε όμως και θυμόνται πως κατέληξαν μέσα στο κουκλόσπιτο...Το οποίο όμως περιέχει και ένα ένα σκοτεινό "μαύρο δωμάτιο" το οποίο εμφανίζεται μία στο τόσο,αλλά μπορεί να σου εκπληρώσει όποια επιθυμία θέλεις...Όσο σκοτεινή και αν είναι με τη σειρά της και αυτή....

Η δεύτερη ιστορία μέσα στην ιστορία έχει να κάνει με έναν εξερευνητή τον Joseph Kent,κάπου στα 1820(το 19ο αιώνα είχε κατασκευαστεί και το κουκλόσπιτο μην ξεχνάμε)ο οποίος χαρτογραφόντας τη γύρο περιοχή ανακαλύπτει μία σπηλιά μαζί με την αρχέγονη δύναμη(μήπως εκείνης που έπεσε εκατομμύρια χρόνια πριν στη Γη;) και άλλα ακόμα "περίεργα" μυστικά που κρύβονται μέσα σε αυτή....

Δύο ιστορίες που φαινομενικά μοιάζουν να είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους,και όμως κεντρίζουν αμέσως το ενδιαφέρον του αναγνώστη,ο οποίος γνωρίζει ότι τελικά συνδέονται μεταξύ τους.Ο Carey έχει τον τρόπο να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον με τους ολοζώντανους διαλόγους του και τους αληθινά χτισμένους χαρακτήρες του.Σαν να κατασκευάζει ένα μεγάλο και παράδοξο παζλ,ο Carey βάζει σιγά σιγά και με προσοχή τα κομμάτια της ατμοσφαιρικής ιστορίας του μέχρι να μας δώσει τη μεγαλύτερη εικόνα της ιστορίας αυτής που περιέχει στοιχεία dark fantasy μαζί με horror απόλυτα ισορροπημένα μεταξύ τους.Επίσης με εκπληκτικό τρόπο παρουσιάζει τη διαφορετική διάλεκτο με την οποία μιλάνε οι πρωταγωνιστές μέσα στο πέρασμα των αιώνων,έτσι ώστε ο αναγνώστης να δέχεται με άνεση τη συνεχή μετατόπιση της ιστορίας από τον 20ο στο 19ο αιώνα και τούμπαλιν.Εδώ κάπου να τονίσω ότι διαβάζοντας το κόμικ είχα την εντύπωση ότι πρόκειται για τη συνέχεια μίας παλαιότερης δουλειάς των Carey-Gross στην IDW του βραχύβιου ( ; ) The Highest House που και αυτό είχε για πρωταγωνιστή του ένα βασανισμένο παιδί,και ατμόσφαιρα πανομοιότυπη σαν αυτής του Dollhouse Family.Πάντως επαναλαμβάνω έχει ενδιαφέρον να δούμε που θα μας οδηγήσει η διήγηση του Carey και πως όλα αυτά τα "διαφορετικά" μεταξύ τους στοιχεία(χαρακτήρες,εποχές),θα συνδεθούν μεταξύ τους.Επίσης η ιστορία περιέχει και στοιχεία από τα δύο έργα(Alice's Adventures in Wonderland και Through the Looking glass) του Lewis Carroll με την Alice(εξ'ού και το όνομα της μικρής πρωταγωνίστριας)ειδικά στον τρόπο με τον οποίο εκείνη γίνεται μικρή για να μπει μέσα στο κουκλόσπιτο και να περάσει έτσι σε μία άλλη διάσταση...

Μέσα στο Μαύρο Δωμάτιο...

Για τα σχέδια του Peter Gross μπορούμε να πούμε ότι συνεχίζει τη παράδοση της Vertigo σε όλο της το μεγαλείο.Γενικά όπως ανέφερα και πριν το φάντασμα της Vertigo πλανιέται σε όλο το κόμικ(που τώρα κυκλοφορεί σαν Black Label imprint)και σε αυτό βοηθάνε τόσο τα λεπτομεριακά σκίτσα του Gross όσο και τα μελάνια του(βετεράνου της Vertigo)Vince Locke(Sandman)με τη "βρώμικη" σκίαση τους και τα χρώματα του Chris Peters,ζωντανά στον πραγματικό κόσμο και σκοτεινά στους εσωτερικούς(κουκλόσπιτο&σπηλιά)αποδίδοντας με το καλύτερο τρόπο την ατμόσφαιρα που θέλει να δώσει ο Carey στην ιστορία του.To lettering του Todd Klein βγαλμένο μέσα από τα "συννεφάκια"του Sandman και του Hellblazer,βάζει το κερασάκι στη τούρτα που θα μπορούσε να ήταν αυτή για το reunion παλαιών συμμαθητών της Vertigo σχολής.Μπορεί λοιπόν η Vertigo να μην υπάρχει πλέον,αλλά οι "απόφοιτοί" της συνεχίζουν την ίδια ποιοτική δουλειά και στο Τhe Dollhouse Family του Black Label της DC,με τις ευλογίες του Hill House Comics που μέχρι στιγμής δεν με έχει απογοητεύσει,και ελπίζω ότι θα κάνει το ίδιο και με εσάς.

Σπύρος Ανδριανός

BAT MAN - Child of Dreams από Kia Asamiya

Bat Man - Child of Dreams

"There's no room for dreams in that world Yuko...Just cold,hard, even deadly reality.." - Bruce Wayne

Πάντα υποστηρίζω ότι η επιτυχία ενός χαρακτήρα των κόμικ,βασίζεται στην απήχηση που έχει στο αναγνωστικό κοινό σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.Όταν μπορούν να δουλέψουν με αυτόν το χαρακτήρα,δημιουργοί από όλες τις σχολές των κόμικ,χωρίς κανένα απολύτως "γεωγραφικό" πρόβλημα,ούτε η καταγωγή του να αποτελεί εμπόδιο στη δημιουργική τους μαεστρία(π.χ.πολύ αμερικάνικος για το ευρωπαϊκό κοινό ή το αντίστροφο).O Bat Man είναι ένας τέτοιος χαρακτήρας στα κόμικ.Εδώ και 80 πλέον χρόνια,όχι μόνο,όπως είχα τονίσει και σε προηγούμενο άρθρο μου,δεν έχει χάσει καθόλου τη δημοτικότητά του,όχι μόνο παραμένει επίκαιρος και πάντα ανανεωμένος,αλλά εμπνέει καλλιτέχνες της 9ης(και όχι μόνο)τέχνης από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης,και από όλες τις σχολές των κόμικ(η κάθε μια με τη δική της τεχνοτροπία)να δουλέψουν μαζί του.

Στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου η αρχή είχε γίνει ήδη από τη δεκαετία του '60 μετά την επιτυχία που είχε και εκεί η τηλεοπτική μεταφορά του σκοτεινού ιππότη,με πρωταγωνιστή τον Adam West.Τότε ήταν που οι εκδόσεις Shōnen Gahōsha,παίρνοντας τα δικαιώματα του χαρακτήρα δημιούργησαν το δικό τους manga που το σχεδίασε ο σπουδαίος mangaka Jiro Kuwata,από τον Απρίλιο του 1966 μέχρι και το Μάιο του 1967.Όταν η φρενίτιδα για τον Bat Man καλμάρισε λίγο για το ιαπωνικό κοινό,η σειρά έφτασε στο τέλος της.Τελικά κυκλοφόρησε και στην Αμερική δεκαετίες αργότερα το 2008.Γενικά αυτό συνέβαινε πάντα στην Ιαπωνία,και είχε να κάνει με το πιο χαρακτήρας κόμικ ή τηλεοπτικών προγραμμάτων ήταν δημοφιλής εκείνη την εποχή.Μεταφορές σε manga έγιναν και για άλλους υπερήρωες αμερικάνικης προελεύσεως όπως Spiderman(τo 1971 με σχεδιαστή τον Ryoichi Ikegami του Strain και Crying Freeman)Hulk(το 1970-71 με σχεδιαστές τους Kosei Saigo&Yoshihiro Morito)κ.α.

Αρχές του 2000 ο βετεράνος mangaka Kia Asamiya(Silent Möbius,Steam Detectives)αποφασίζει να δημιουργήσει και ιστορίες που να προορίζονται για το αμερικάνικο κοινό,δουλεύοντας έτσι πάνω σε δικούς του αγαπημένους χαρακτήρες όπως ο Bat Man και το StarWars.Απο το Νοέμβριο του 2000 και για 1 περίπου χρόνο στο περιοδικό Magazine Z των εκδόσεων Kodansha,o Kia Asamiya δημιουργεί τη δική του ιστορία για το Σκοτεινό ιππότη,με σεβασμό στην ιστορία και παράδοση του χαρακτήρα.Σε αντίθεση με τις προηγούμενες manga μεταφορές αμερικάνικων υπερηρώων,δεν έκανε μια ιαπωνική εκδοχή τους,αλλά ακολούθησε την αμερικάνικη σχολή κατα γράμμα.Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ως "ένας Ιάπωνας Bat Man στο Gotham"τουλάχιστον για το πρώτο μισό της ιστορίας...Και δεν μας ξενίζει καθόλου μπορώ να πω με μεγάλη σιγουριά!!

Η ιστορία αρχίζει ακριβώς με το μυστήριο εκείνο που αρμόζει στο μεγαλύτερο ντετέκτιβ των κόμικ.Mια ακόμα συνηθισμένη νύχτα στο Gotham city.O Two Face εμφανίζεται ακόμα μια φορά έχοντας άγριες διαθέσεις κρατώντας ομήρους τους εργαζόμενους σε γραφείο μιας εταιρείας.Το γεγονός προσπαθεί να το καταγράψει και ένα τηλεοπτικό συνεργείο από την Ιαπωνία,που έχει έρθει στο Gotham με τη ρεπόρτερ του Yuko Yagi,να επιθυμεί να εξασφαλίσει συνέντευξη με τον Bat Man,παρακολουθώντας τον εν δράση...Ο Bat Man κατορθώνει να σταματήσει τον Two Face,αν και διακρίνει μια παράξενη συμπεριφορά σε αυτόν...Τα περίεργα θα αρχίσουν αρκετή ώρα αργότερα μετά τη σύλληψη του Two Face.Όταν για έναν ανεξήγητο λόγο,το σώμα του θα καεί εκ των έσω και ο ίδιος θα οδηγηθεί στη μουμιοποίηση...Το αμέσως πιο περίεργο είναι ότι ο Two Face επιβεβαιώνεται ότι δεν είχε δραπετεύσει μέχρι εκείνη τη στιγμή από το Arkham Asylum....Και σαν αν μην έφτανε αυτό τις επόμενες ημέρες,παρόμοια περιστατικά με εμφανίσεις και άλλων εχθρών του ανθρώπου νυχτερίδα λαμβάνουν χώρα πάντα με το ίδιο αποτέλεσμα...Κανένας τους δεν ήταν ο αληθινός...Και η Yuko παρούσα επίσης με το συνεργείο σε όλα αυτά τα περιστατικά....

Ο Βat Man αποφασίζει να ερευνήσει τη περίεργη αυτή υπόθεση,και ανακαλύπτει την ύπαρξη ενός ναρκωτικού που έχει κατακλύσει το Gotham,και δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες του να παίρνουν τη μορφή του ατόμου που ονειρεύονταν να μοιάσουν...Η έρευνα του θα τον οδηγήσει μέχρι το Τόκυο και μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία,που ο φιλάνθρωπος ιδιοκτήτης της  τυγχάνει να είναι θείος της Yuko....

"In Gotham dreams die ugly deaths..And Reality can kill....'' - Bruce Wayne

Χρησιμοποιώντας πολλά story twists,μυστήριο μαζί με noir ατμόσφαιρα που ποτίζει κόκαλα,και εντυπωσιακές σκηνές δράσης o Asamiya κατορθώνει να κρατήσει σε εγρήγορση τον αναγνώστη μέχρι και την τελευταία σελίδα(και μιλάμε για πάνω από 300)χωρίς να "αλλοιώνει" στο ελάχιστο τίποτε από το πλούσιο Bat Man mythos,που και ο ίδιος αποτελεί fan και δείχνει να γνωρίζει πολύ καλά.Σχεδιαστικά ο Asamiya έχει ένα προσωπικό και άκρως αναγνωρίσιμο στυλ,χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές με ατελείωτα πόδια που θυμίζουν Τιραμόλα και χάνονται στα panel,και φορτωμένα lay outs που κουράζουν το μάτι του αναγνώστη.Σοβαρός,μετρημένος,χωρίς kawaii(χαριτωμενιές)χαρακτήρες και χιούμορ που χαρακτηρίζουν πολλά(ειδικά Shonen)ιαπωνικά manga,o Αsamiya δημιουργεί μία ιστορία με γεύση ανατολής,προσαρμοσμένης όμως στα αμερικάνικα πρότυπα, κάνοντας έτσι άνοιγμα και στο κοινό στην άλλη πλευρά.Ο ίδιος ο καλλιτέχνης σε συνέντευξη του δήλωσε ότι έχει επηρεαστεί από τις κλασικές δουλειές των Moore,Μiller,Loeb,Morrison με έπη όπως το Killing Joke,Dark Knight Returns,Long Haloween και Arkham Asylum αλλά και από τις ταινίες του Tim Burton με πρωταγωνιστή τον Michael Keaton.

To Child of Dreams κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία σε δύο volumes το 2001 από την Kodansha,και το 2003 κυκλοφόρησε σε hard&sof cover από την ίδια την DC σε μετάφραση του Max Alan Collins(True Detective,Stolen Away).Ήταν το διαβατήριο που επέτρεψε στον Asamiya να δουλέψει αργότερα με όλες τις μεγάλες αμερικάνικες εταιρείες όπως  Marvel,Image,Dark Horse σε τίτλους όπως X-MEN,Hellboy,StarWars κ.α. ανοίγοντας έτσι το δρόμο και σε άλλους Ιάπωνες συναδέλφους του να κάνουν το ίδιο(Akira Yoshida στο Χ4,Yoshinori Matsume στο Bat Man:Death Mask).Όσοι πιστεύουν ότι ο ιαπωνικός τρόπος γραφής και σχεδιασμού δεν ταιριάζει στα αμερικάνικα κόμικς(αν και πολλοί καλλιτέχνες των 90's επηρεάστηκαν από αυτά όπως οι Humberto Ramos,Joe Madureira κ.α.)νομίζω ότι το Bat Man:Child of Dreams θα τους κάνει να αλλάξουν γνώμη.Τίποτε πιο όμορφο από την "πολιτιστική" συναλλαγή ανάμεσα στα αγαπημένα μας κόμικς,στους αγαπημένους μας ήρωες τους και τις διαφορετικές σχολές της 9ης τέχνης.Αυτή είναι άλλωστε και η μαγεία του ονειρικού κόσμου των κόμικς...

Σπύρος Ανδριανός

O John Higgins στο Relax Comics

Στο πάντα ενημερωμένο μαγαζί των κόμικς Relax your soul Comics (Σολωμού 5Α Εξάρχεια, τηλ. 210 38 54 994). Ο σπουδαίος Βρετανός σχεδιαστής και σεναριογράφος John Higgins (Watchmen,Killing Joke,Judge Dredd)  για δύο μέρες θα βρίσκεται στο κατάστημα για να υπογράψει αντίτυπα,να σχεδιάσει και να μιλήσει με τους θαυμαστές του.


Παρασκευή 8/11/19 Από  17:00μμ Μέχρι 20:00μμ

Σάββατο 9/11/19 από 11:00πμ Μέχρι 15:00μμ

Stay tuned Γιατί τα καλύτερα έρχονται πάντα στο Relax your soul comics.

Basketful of Heads #1 από Joe Hill και Leomacs

Basketful of Heads

Με μεγάλη μου χαρά διάβασα πριν λίγους μήνες ότι η DC ετοιμάζει νέες horror σειρές κάτω από την επωνυμία(στο Black Label imprint) Hill House,και φυσικά με την επίβλεψη του Joe Hill(NOS4A2,Locke and Key)που θα έγραφε και δύο από τις πέντε που ανακοινώθηκαν(Basketful of Heads και Plunge).Οι υπόλοιπες που περιλαμβάνουν αξιόλογα creative teams θα είναι οι The Dollhouse Family(Mike Carey σενάριο,Peter Gross σχέδιο)The Low Low Woods(Carmen Maria Machado σενάριο και στο σχέδιο η δικιά μας DaNi)και το Daphne Byrne(Laura Marks σενάριο και Kelley Jones σχέδιο).Η χαρά μου ήταν διπλή γιατί από τη μία έχουμε επιστροφή της DC στους Horror τίτλους,δηλαδή αναβιώνει η εποχή του House of Mystery και House of Secrets της δεκαετίας του '70,καθώς και της Vertigo με τίτλους όπως Sandman και Swamp Thing,από την άλλη το όλο project έχει την υπογραφή του σταθερά ανερχόμενου υιού του Stephen King,Joe Hill,που μετά το αριστουργηματικό Locke and Key(σας το είχα παρουσιάσει εδώ) σηματοδοτεί την επιστροφή του στα κόμικς,έναν χώρο που όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος σε συνεντεύξεις του απολαμβάνει να δουλεύει περισσότερο.

Το πρώτο τεύχος της πρώτης σειράς αυτού του Hillικού horror line κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και πρόκειται για το Basketful of heads το οποίο και θα σας παρουσιάσω σήμερα.Την πρώτη σειρά υπογράφει ο ίδιος ο Hill μαζί με τον Leomacs στο σχέδιο και τον Dave Stewart στα χρώματα.Το τεύχος ξεκινάει με έναν ανατριχιαστικό πρόλογο,αρπάζοντας κατευθείαν τον αναγνώστη από τα μούτρα,παρουσιάζοντας ένα άγνωστο άτομο να περπατάει τυλιγμένο μέσα σε ένα αδιάβροχο,κρατώντας ένα καλάθι που περιέχει κάτι που φαίνεται να είναι ανθρώπινα κεφάλια(τουλάχιστον διακρίνουμε το μάτι του ενός)..Μονάχα που αυτά τα κεφάλια μπορούν και..μιλούν μεταξύ τους!!

Η ιστορία μεταφέρεται το Σεπτέμβριο του 1983 στη μικρή κοινότητα του Brody Island του Maine(στο οποίο αναφέρεται σχεδόν στα περισσότερα βιβλία του και ο πατέρας του).Εκεί ένα ζευγάρι ο Liam Ellsworth(εκπαιδευόμενος αστυνομικός)και η June Branch(φοιτήτρια ψυχολογίας)ετοιμάζονται να αποχαιρετίσουν το μέρος λίγο πριν το καλοκαίρι τελειώσει.Και ενώ ετοιμάζονται να μεταβούν στο σπίτι του αρχηγού της αστυνομίας Wade Clausen για δείπνο,μαθαίνουν ότι έχουν δραπετεύσει από τη μεταφορά κρατουμένων,τέσσερις επικίνδυνοι εγκληματίες,κάτι που φυσικά θα κάνει τον αρχηγό να μην πάει μαζί τους,για να χειριστεί την υπόθεση.

Τα  Easter Eggs από το σύμπαν του King είναι διάσπαρτα...

Επιμένει να πάει ο Liam στο σπίτι για το δείπνο,για να μπορεί και να προσέχει τα μέλη της οικογένειας του,τα οποία ίσως και να μην χρειάζονται και τόση επίβλεψη αφού στο σπίτι του αρχηγού υπάρχει μεγάλη οικογενειακή συλλογή Νορβηγικών όπλων μεταξύ των οποίων και ένα μεγάλο τσεκούρι...Το οποίο ίσως η June το χρειαστεί σύντομα όταν αργότερα,αφού θα έχει μείνει μόνη στο σπίτι με τον Liam,θα ανακαλύψει με τρόμο ότι οι δραπέτες επισκέφτηκαν την οικία Clausen...

Όπως ανέφερα και στη προηγούμενη παράγραφο ο Hill αρπάζει από την πρώτη κιόλας σελίδα τον αναγνώστη,αν και το υπόλοιπο τεύχος είναι απλά μία γνωριμία με τους χαρακτήρες,και όχι φυσικά αποκεφαλισμοί όπως θα περίμενε κανείς κρίνοντας από τη πρώτη αυτή σελίδα ή το εξώφυλλο του τεύχους.Και αυτό βέβαια είναι που κάνει τον αναγνώστη να "κολλήσει" στις σελίδες του πρώτου αυτού τεύχους.Οι ολοζώντανοι διάλογοι και η μίξη μυστηρίου,αγωνίας και χιούμορ(ειδικά οι ατάκες της κυρίας Clausen)καθώς και τα εντυπωσιακά σχεδιασμένα και μεγάλα λεπτομερή panel στις σκηνές που χρειάζονται,δημιουργούν εκείνη την αίσθηση στον αναγνώστη,ότι παρακολουθεί μία ταινία με σασπένς που θα τον κρατήσει στη θέση του μέχρι το τέλος της.

Όπως και ο πατέρας του,έτσι και ο Hill,είναι μανούλα στο να γράφει και να παρουσιάζει ολοζώντανους χαρακτήρες,με τους οποίους ο αναγνώστης θα δεθεί μαζί τους από την αρχή και σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας.Έτσι και σε λίγες μόνο σελίδες από το πρώτο τεύχος του Basketful of Heads,χωρίς καν να έχουμε κάποια κλιμάκωση,ο Hill κατορθώνει και να μας δέσει με τους χαρακτήρες και να μας κρατήσει σε αγωνία παράλληλα χωρίς να βαρεθούμε ούτε μία στιγμή ανάγνωσης του τεύχους.Από τη μία δηλαδή ο Hill χτίζει τους χαρακτήρες του έναν προς έναν,από την άλλη υπάρχει μία αγωνία που υποβόσκει και η οποία κλιμακώνεται μόλις στην τελευταία σελίδα του τεύχους,και σε κάνει να αναζητείς το χρόνο κυκλοφορίας του επόμενου τεύχους.Με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις λένε και ο Hill ήταν ο καλύτερος μαθητής του πατέρα του,αλλά παρόλα αυτά έχει τη δική του φωνή και το ιδιαίτερο συγγραφικό του στυλ που στο Basketful of Heads ξετυλίγεται ικανοποιητικά για μία ακόμα φορά.

Το εκπληκτικό σχέδιο του Leomacs με τη retro αισθητική,τα λεπτομερειακά lay out,την κινηματογραφική χρήση κάμερας στα panel, και τα ενίοτε μουντά χρώματα του Dave Stewart αποδίδουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα στο κόμικ και μεταφέρουν στο χαρτί με το καλύτερο δυνατό τρόπο το σενάριο του Hill.Ένα τεύχος που με ικανοποίησε και μου έδωσε στο έπακρο αυτό που περίμενα να διαβάσω.Η αρχή έγινε και είναι πολύ καλή.Και αν κρίνω και από τα creative team των υπόλοιπων σειρών,πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ δυνατό imprint που θα μας δώσει αξιόλογες και πολύ ποιοτικές δουλειές(απαλλαγμένες από το..τσεκούρι του κώδικα δεοντολογίας).

Σπύρος Ανδριανός

Skits@kia Friend's Edition #18 - Βίβιαν Τερζοπούλου(Akane Tenshi)

Σήμερα έχω τη χαρά και την τιμή να φιλοξενώ στο Skits@kia Friend's Edition μία πολύ ταλαντούχα καλλιτέχνιδα αλλά και γλυκύτατη δεσποινίδα,που το ιδιαίτερο προσωπικό της στυλ σε συνδυασμό με την απλότητα του χαρακτήρα της,έχουν προκαλέσει το θαυμασμό το δικό μου και πολλών άλλων ανθρώπων.Φυσικά πρόκειται για την Akane Tenshi(Βίβιαν Τερζοπούλου)που σας είχαμε επίσης παρουσιάσει(με το κόμικ της Ελεύθερο Κάμπινγκ) 
και στο 5ο τεύχος του Comic Cultura.

To σίγουρο είναι ότι στο μέλλον η Βίβιαν θα μας απασχολήσει αρκετά και θα διαγράψει μια λαμπρή πορεία στο κόσμο της 9ης τέχνης.Ας μας συστηθεί και η ίδια με δικά της λόγια:


 Από μικρή λάτρευα τα comics κυρίως  όμως διάβαζα Mickey Mouse που αγόραζα από το περίπτερο, συνήθως τα καλοκαίρια, για να περνάω πιο ευχάριστα στις διακοπές μου. Επηρεασμένη, λοιπόν από αυτά καθώς και από λογοτεχνικά βιβλία φαντασίας, άρχισα να δημιουργώ δικές μου ιστορίες και φανταστικούς κόσμους στο μυαλό μου και αργότερα να τα αποτυπώνω σε τετράδια με μικρές εικονογραφήσεις . Αργότερα, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δυο χρόνια πριν την αποφοίτησή μου, μου πρότεινε ο ξάδελφος  μου να δω για πρώτη φορά  anime. Είδα όλη την σεζόν μέσα σε μία νύχτα και ενθουσιάστηκα. Την επόμενη μέρα μου έδειξε τα manga. Αυτό ήταν. Από εκείνη την στιγμή έγινε ένα κλικ μέσα μου που μου δημιούργησε την ανάγκη να ασχοληθώ με αυτόν τον χώρο. Ξεκίνησα να μαθαίνω σχέδιο και όλα τα απαραίτητα για την δημιουργία ενός comic, στην αρχή ως αυτοδίδαχτη και στην συνέχεια παρακολουθώντας μαθήματα σχεδίου. Στη συνέχεια  παρακολούθησα το μονοετές εργαστήριο comic στην σχολή Βακαλό με δάσκαλους τον Νίκο Κούτση, τον Αλέκο Παπαδάτο καθώς και τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Συμμετείχα στο Athens ZineFest 2018 και στο 3ο Comic-Zine weekend της Λέσχης  Φίλων Κόμικς με φανζινάκια και πόστερ, καθώς και στο Smass Fest 2019 στην έκθεση «Ενάντια στον Κοινωνικό Αποκλεισμό». Επιπλέον, είμαι η δημιουργός του τετρασέλιδου comic «Ελεύθερο Κάμπινγκ», το οποίο δημοσιεύτηκε στο 5ο τεύχος του ιντερνετικού περιοδικού Comic Cultura. Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στην Σκωτία και κάνω το μεταπτυχιακό μου πάνω στα Comics και στα  Graphic Novels. Τέλος, ετοιμάζω κομιξάκι το οποίο αν όλα πάνε καλά θα βγει ως αυτοέκδοση τόσο σε φεστιβάλ της Ελλάδας όσο και της Σκωτίας.  

Η σελίδα της Akane στο Facebook