Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020

Αντίο στο πατέρα της Mafalda - QUINO 1932-2020

 H 9η τέχνη θρηνεί την απώλεια του Joaquín Salvador Lavado Tejón πιο γνωστό με το καλλιτεχνικό όνομα Quino τον δημιουργό της Mafalda.....Αγαπήθηκε ιδιαίτερα στη χώρα μας και απολαύσαμε έργα του μέσα στις σελίδες της Βαβέλ,του Παραπέντε,του 9 της Ελευθεροτυπίας καθώς και στα αυτόνομα αλμπουμάκια της Mafalda...Έφυγε ενώ γιορτάζαμε τα γενέθλιά της...



Γεννημένος στη Μεντόζα της Αργεντινής, στις 17 Ιουλίου 1932. Ονομάστηκε "Quino" από την παιδική του ηλικία, για να τον ξεχωρίσει από τον θείο του, τον εικονογράφο Joaquín.Το 1945, μετά το θάνατο της μητέρας του, εγγράφηκε και ξεκίνησε τις σπουδές του στο Escuela de Bellas Artes de Mendoza.Η πρώτη του χιούμορ σελίδα δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο περιοδικό Esto Es , το οποίο οδήγησε στη δημοσίευση άλλων έργων σε πολλά άλλα περιοδικά: Leoplán , TV Guía , Vea y Lea , Damas y Damitas , Usted , Panorama , Adán , Atlántida , Che , el diario Democracia κ.α.




Δημιούργησε τη Mafalda to 1962 για μια διαφημιστική εκστρατεία πλυντηρίων, η οποία τελικά δεν εκδίδεται.Tα πρώτα strip της εκδίδονται στο εβδομαδιαίο περιοδικό Primera Plana.Μεταξύ 1965 και 1967 δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα El Mundo, αμέσως μετά τη δημοσίευση του πρώτου βιβλίου συλλογής, αρχίζει να εκδίδεται στην Ιταλία, την Ισπανία (λόγω της λογοκρισίας, επισημαίνεται ως ''μόνο για ενήλικες''), την Πορτογαλία και πολλά άλλα..Αφού εγκατέλειψε τις ιστορίες της Μafalda στις 25 Ιουνίου 1973, λόγω έλλειψης νέων ιδεών - σύμφωνα με τον ίδιο - ο Quino μετακόμισε στο Μιλάνο της Ιταλίας , από όπου συνέχισε να δημιουργεί σελίδες χιούμορ. Το 1976, ο χαρακτήρας Mafalda επελέγη από τη UNICEF ως εκπρόσωπος της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού.




Ο Quino είχε κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του(Cartoonist of the Year,Konex Platinum award, Quevedos award,κ.α.)ενώ το 2014 του είχε απονεμηθεί το βραβείο Prince of Asturias σε αναγνώριση του έργου του, 50 χρόνια μετά τη δημιουργία του χαρακτήρα του Mafalda από τον ίδιο το βασιλιά της Ισπανίας.

O Charles Schulz- o δημιουργός του Snoopy(Peanuts)είχε δηλώσει για εκείνον ''Το είδος των ιδεών με τις οποίες εργάζεται είναι από τις πιο δύσκολες και με εκπλήσσει η ποικιλία και το βάθος τους. Επίσης, ξέρει να σχεδιάζει και σχεδιάζει με έναν αστείο τρόπο. Νομίζω ότι είναι γίγαντας.''. Και πραγματικά ο κόσμος της 9ης τέχνης βιώνει ακόμα μία μεγάλη απώλεια ενός πραγματικά πολύ μεγάλου δημιουργού...

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

Hergé - Το Τοτέμ των ευρωπαικών κόμικ.

 Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός


O γεννημένος το Μάιο του 1907 στο Βέλγιο Georges Prosper Remi γνωστός και ως Herge(υπογράφοντας με τα αρχικά του ονόματος του)στη χώρα μας είναι γνωστός μέσα από τον πιο γνωστό του ήρωα τον ρεπόρτερ Tin Tin.O οποίος  δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 10 Ιανουαρίου του 1929 στο παιδικό ένθετο Le Petit Vingtième(ο μικρός εικοστός) της εφημερίδας Le Vingtième,και για πολλούς το πιο δημοφιλές ευρωπαϊκό κόμικ του 20ου αιώνα. 



Ο Ηerge όμως πέρα του TinTin(τον οποίο βάσισε πάνω στον αδερφό του Paul)είχε δημιουργήσει και μία πληθώρα χαρακτήρων πριν ή και μετά από εκείνον,οι περισσότεροι από τους οποίους είναι άγνωστοι ή αδημοσίευτοι στην χώρα μας και σε πολλές άλλες. Χαρακτήρες όπως οι  Totor(1926-1929 Θεωρείται και πρόδρομος του TinTin)Jo,Jette&Jocko(1936-1957), Quick & Flupke(1930-1940), Popol et Virginie(1934)Mr.Bellum(1939)κ.α.Ένα αφιέρωμα στις άλλες δημιουργίες του Hergé μπορείτε να βρείτε και σε αυτό το άρθρο μου,καθώς και εδώ.




Δημιουργός της λεγόμενης "καθαρής γραμμής"(ligne claire)έχει επηρεάσει πολλούς μεταγενέστερους καλλιτέχνες(J.P.Jacobs,Jaques Martin,Bob De Moore, Jaques Tardi,Yves Chaland και πολλούς άλλους)αλλά το στυλ αυτό της καθαρής γραμμής δεν ξεκίνησε μόνο από τον Herge.Μπορούμε να βρούμε κάποια «αρχέτυπα» στοιχεία σε προγενέστερες δουλειές καλλιτεχνών αρχές του 20ου αιώνα όπως στη Becassine του Joseph Pinchon και τον Little Nemo του Winsor McCay αλλά και στο “Zig et Puce” του Alain Saint-Ogan από το στυλ του οποίου επηρεάστηκε περισσότερο ο Herge.Πολλοί καλλιτέχνες που δούλεψαν στο περιοδικό Journal de TinTin λίγο ή πολύ ακολούθησαν το σχεδιαστικό στυλ του Herge επίσης.Ο Paul Cuvelier με τo “Corentin”,o Jaques Laudy με το “Hassan et Kaddour” ή ο Tibet με το “Chick Bill” που ήταν κοντά στο στυλ του TinTin χωρίς να το μιμούνται απόλυτα όμως.O Roger Leloup ο δημιουργός της Yoko Tsuno,και συνεργάτης στα studio Herge ακολούθησε το μεγάλο δάσκαλο σχεδιαστικά.



Αν και έγραψα στο πρόλογο του κειμένου ότι ο Herge δημιούργησε πληθώρα χαρακτήρων εκτός φυσικά του TinTin,ο «αιώνιος έφηβος» δημοσιογράφος/ρεπόρτερ παραμένει ακόμα και σήμερα η μεγαλύτερη δημιουργία του.O TinTin μπορούμε να πούμε ότι από την ημέρα της δημιουργίας του και ειδικότερα όσο συνεχίζονταν οι ιστορίες του είχε μία σειρά από σημαντικές πρωτιές: Καταρχήν πέρα από την επιρροή του στους μεταγενέστερους καλλιτέχνες που σας ανέφερα, ήταν το πρώτο πετυχημένο κόμικ στο Βέλγιο και αυτή του η επιτυχία βοήθησε στο να αναπτυχθεί εκεί η βιομηχανία των κόμικ(η περίφημη Γαλλο-Βελγική σχολή).Ήταν το πρώτο κόμικ που χρησιμοποίησε ακόμα και στις πρώτες-λιγότερο ώριμες-περιπέτειες του κινηματογραφικές τεχνικές στο στήσιμο των panel που οι αναγνώστες διάβαζαν για πρώτη φορά.Καινοτόμος στη χρήση μπαλονιών για την ομιλία των χαρακτήρων(και όχι απλά κείμενο όπως γίνονταν μέχρι τότε στα Ευρωπαικά κόμικ)και της χρήσης μίας «γραμμής ταχύτητας» για να υποδηλώνει τη κίνηση των ηρώων του με δυναμικό τρόπο.



Επίσης ήταν ο πρώτος χαρακτήρας στα κόμικ που ταξίδευε σε ολόκληρο το κόσμο στις περιπέτειες του,με αποτέλεσμα οι ιστορίες του να έχουν και διδακτικό χαρακτήρα αφού οι μικροί αναγνώστες του μπορούσαν να διαβάζουν για χώρες που μέχρι τότε έβλεπαν στα σχολικά βιβλία τους και στο μάθημα της γεωγραφίας. Φανταστείτε αντί για τα βαρετά αυτά βιβλία οι δάσκαλοι να πρότειναν να διαβάζουν το κόμικ στα σχολεία.Οι ιστορίες του TinTin έχουν και διδακτικό χαρακτήρα λοιπόν κάτι που λίγα κόμικ(αν όχι κανένα)δεν είχε την εποχή εκείνη. Οι περισσότερες(αν όχι όλες)οι περιπέτειες του,περιλαμβάνουν πραγματικές γνώσεις που είναι πιθανό να είναι σημαντικές για την ανάπτυξη της γενικής αντίληψης του παιδιού για τον κόσμο.




Δεν ήταν τυχαίο ότι ο TinTin δημιουργήθηκε για παιδικό έντυπο και έχει πάντα μία ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά,αφού έβλεπαν έναν ήρωα λίγο μεγαλύτερο από εκείνα να ζει όλες αυτές τις περιπέτειες,να μάχεται για το καλό και το δίκαιο,σε εποχή που ακόμα δεν υπήρχαν οι υπερήρωες να το κάνουν.Με ελάχιστες γεωγραφικές γνώσεις για χώρες που ο Herge δεν είχε καν επισκεφτεί,οι ιστορίες του TinTin παρουσίαζαν σχεδιαστικά και σεναριακά μία απίστευτη αληθοφάνεια,που έπειθαν ακόμα και τους πιο δύσπιστους αναγνώστες για αυτήν.Ο Herge μέσα από μία φωτογραφία,σχεδίαζε με απίστευτη λεπτομέρεια αυτό που απεικόνιζε,κάτι που θα κάνει χρόνια αργότερα και ο Carl Barks με άρθρα από το National Geographic,για τα ταξίδια των παπιών του.Επίσης η γνώση της διαφορετικής κουλτούρας κάθε χώρας που επισκέπτονταν ο TinTin(ειδικά της Κίνας στο Lotus Bleu του 1936 που παρουσιάζει και την ιαπωνική εισβολή στη χώρα)και τα κοινωνικόπολιτικά μηνύματα που πέρναγε το κόμικ σε εποχές που άλλα απλά δεν είχαν τολμήσει καν να θίξουν.




 Έιναι πολλοί που έχουν ισχυριστεί ότι οι 24 περιπέτειες/άλμπουμ του Tintin είναι έγγραφα της εποχής κατά την οποία δημιουργήθηκαν, αντικατοπτρίζοντας ζητήματα στην ιστορία είτε άμεσα είτε με αλληγορικό τρόπο.Επίσης παρουσιάζουν θέματα όπως ο ανθρωπισμός και αντιρατσισμός(Les Bijoux de la Castafiore 1963)διεθνές εμπόριο&δουλεία(Coke en stock 1958)εμπόριο όπλων(Vol 714 pour Sydney 1968)ο Ψυχρός Πόλεμος(L'Affaire Tournesol 1956)η επιθυμία του ανθρώπου να κατακτήσει το διάστημα(On a marché sur la Lune 1954)κ.α.

Τέλος οι ολοζώντανοι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών του κόμικ, από το μέθυσο και ευέξαπτο Haddock,τον μονίμως χαμένο στις σκέψεις και κουφό ιδιοφυέστατο καθηγητή Tournesol μέχρι τους Dupont&Dupond(αρκετά επιρεασμένοι από τον αλητάκο  του Chaplin),το σατανικό Rastapopoulos(τη νέμεση του TinTin),και την άκρως εκνευριστική Castafiore,όλοι τους αποτελούν ένα μέλος του μεγάλου θιάσου του σύμπαντος του Herge,συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο και εξελίσσονται σε κάθε νέα περιπέτεια.Όπως ακριβώς εξελίσσονταν ο Herge με κάθε νέο άλμπουμ σχεδιαστικά και σεναριακά.Σε αντίθεση όμως με εκείνον,παρέμειναν πάντα νέοι και άφθαρτοι από το χρόνο.




Οι περιπέτειες του TinTin έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 70 γλώσσες και, τελικά, ακόμα και σήμερα 43 χρόνια μετά το τελευταίο άλμπουμ(TinTin et les Picaros 1976)πωλούνται περισσότερα από 230 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.. Το Μουσείο του Herge(Musée Hergé) βρίσκεται στο κέντρο της πόλης Louvain-la-Neuve , νότια των Βρυξελλών. Το Μουσείο Hergé περιλαμβάνει οκτώ μόνιμες γκαλερί που παρουσιάζουν πρωτότυπα έργα τέχνης από τον Hergé και μιλώντας για την ιστορία της ζωής και της καριέρας του, τα οποία δεν είχαν εμφανιστεί στο παρελθόν στο κοινό. Στο Μουσείο στεγάζεται επίσης μια προσωρινή έκθεση. Παρόλο που o Tintin είναι o πιο γνωστός χαρακτήρας του Herge που παρουσιάζεται στο μουσείο, οι άλλοι χαρακτήρες των δημιουργιών του Hergé, όπως οι Jo, Zette και Jocko, και οι Quick και Flupke, καθώς και το έργο του ως γραφίστας, είναι επίσης παρόντες.



Ο Herge πέθανε στις 3 Μαρτίου του 1983 ενώ ετοίμαζε μία ακόμα περιπέτεια του TinTin που έμεινε ανολοκλήρωτη(L’Alph Art).To έργο του όμως θα παραμείνει αθάνατο στο κόσμο της 9ης τέχνης και θα συνεχίζει να εμπνέει πάντα γενιές καλλιτεχνών.

To άρθρο αυτό μπορείτε να το βρείτε και στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού Epifany Comics που κυκλοφορεί!

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020

Path of the Assassin(Hanzō no Mon 半蔵の門 ) από Kazuo Koike και Goseki Kojima

 Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός


"Lifelong Friends,with the same Dreams,Striving to Grow into a Rising River..."




Το Path of the Assassin(Hanzō no Mon)είναι η τρίτη  συνεργασία των Kazuo Koike(σενάριο)και Goseki Kojima(σχέδιο)μετά τα κλασικά  Lone Wolf and cub(Kazure Okami子連れ狼 ) και Samurai Executioner (Kubikiri Asa首斬り朝) το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Weekly Gendai της Kodansha σε συνέχειες από το 1978 μέχρι και το 1984.Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες συνεργασίες των δύο μεγάλων mangaka,το Path of the Assassin παρουσιάζει δύο πραγματικές ιστορικές φιγούρες της Ιαπωνίας του 16ου αιώνα,εκείνες του ninja(suppa όπως ονομάζονταν τότε που ενεργούσαν στην υπηρεσία των samurai)Hattori Hanzō(1542-1596)και του αφέντη του(Daimyo) Tokugawa Ieyasu(1543-1616)ο οποίος αργότερα θα γίνει ο Shogun που θα ενώσει ολόκληρη τη Φεουδαρχική Ιαπωνία σε μία ενιαία αυτοκρατορία. Υπήρξε δε ο ιδρυτής του Σογκουνάτου Tokugawa, το οποίο κυβέρνησε την Ιαπωνία από το 1600 ως την Μεταρρύθμιση Μεΐτζι (1868). Με την κυριαρχία του εγκαινιάστηκε η περίοδος Έντο στην ιαπωνική ιστορία, που πήρε τ' όνομά της από την πρωτεύουσά του.




Η γνωριμία των δύο αυτών προσώπων θα γίνει από τη παιδική τους ηλικία. Ο Ηattori εκπαιδευόμενος ninja ακόμα ζώντας κυριολεκτικά μέσα στις σκιές, αναλαμβάνει από μικρή ηλικία τη προστασία του νεαρού Ieyasu με το να γίνει κυριολεκτικά η δική του "σκιά".O Ieyasu(που τότε είχε το όνομα Takechiyo)δεν έχει φυσικά στη νεανική του ηλικία την ωριμότητα που θα επιδείξει αργότερα,και ο Hattori από τη πρώτη στιγμή αναλαμβάνει να αποδείξει τις ικανότητες του στον μάλλον δύσπιστο και - λίγο εχθρικό στην αρχή - αφέντη του.Με τη πάροδο όμως του καιρού γνωρίζει ο ένας τον άλλον καλύτερα και η αρχική νεανική εχθρότητα του Ieyasu εναντίον του Hattori μετατρέπεται σε στενό δεσμό,καθώς ανακαλύπτει ότι εκτός από τις φυσικές ικανότητες του Hanzo, υπάρχει επίσης κάποια χρήσιμη γνώση του κόσμου μέσα στον ninja,που μέχρι τότε ο ίδιος απόλυτα αγνοούσε...



Οι ιστορίες είναι επικεντρωμένες και ιστορικά ακριβείς και περιγράφουν τη ζωή στη φεουδαρχική Ιαπωνία με κάθε λεπτομέρεια,και το manga είναι γεμάτο από στοιχεία για τη καθημερινή ζωή της χώρας μέσα στον 16ο αιώνα.Σε αντίθεση με το Lone Wolf and Cub που ήταν μία ιστορία εκδίκησης και τιμής,ή το Samurai Executioner που εστίαζε περισσότερο στη τιμή των Samurai,το Path of the Assassin,ένα εικονογραφημένο ιστορικό έπος, είναι ένας ύμνος στο σεβασμό και τη πραγματική φιλία,και αποτελεί μία σχεδιαστική γεωπολιτική/ιστορική ξενάγηση στην εποχή που αναφέρετε. Σκληρό αλλά συνάμα και βαθιά ανθρώπινο,το Path of the Assassin δεν έχει να κάνει με την τιμή ή την απόδοση δικαιοσύνης, αλλά με τη δύσκολη (ακόμα και αμφιλεγόμενη)πορεία ενός ανθρώπου στην εξουσία, έχοντας δίπλα του έναν πιστό σύντροφο και συνεργάτη.

Γεμάτο στρατιωτικές μάχες, βίαιες συγκρούσεις, επικίνδυνους πολέμαρχους,νίντζα,ίντριγκες και δολοπλοκίες αλλά και έντονο το ερωτικό στοιχείο(και διάχυτο παντού το sex και το γυμνό) κάτι που χαρακτηρίζει τις μεταγενέστερες δουλειές του Kazuo Koike(Lady Snowblood,Crying Freeman κ.α.)το manga αποτελεί άλλη μία μεγάλη στιγμή της σπουδαίας συνεργασίας δύο μεγάλων δημιουργών.Το μόνο που μπορεί να κουράσει τον αναγνώστη(δεν θα σας κρύψω ότι εμένα τουλάχιστον με κούρασε λίγο) είναι τα πολλά ονόματα πολεμάρχων και στρατηγών καθώς και ημερομηνιών που αναγράφονται ειδικά στις σκηνές μαχών στα οποία νιώθεις ότι διαβάζεις μάθημα για το σχολείο(μην ξεχνάμε όμως ότι πρόκειται για ιστορικό κόμικ με αληθινά γεγονότα και χαρακτήρες)αλλά σεναριακά και ειδικά οπτικά δεν μένει κανείς απογοητευμένος.



Η ήσυχη,έντονα φιλοσοφημένη,σιωπηρή και έντονη αφήγηση του Koike είναι ακόμα ισχυρή, το δραματικό, κινηματογραφικό και εξπρεσιονιστικό στυλ του Kojima,με έμφαση στην ρεαλιστική απεικόνιση τόσο των χαρακτήρων όσο και του φυσικού τοπίου είναι πιο εντυπωσιακή από ποτέ.Δεν είναι τυχαίο ότι το στυλ του συγκεκριμένου mangaka δημιούργησε ολόκληρη σχολή,καθώς ο αναγνώστης χάνεται στους εκπληκτικούς,γεμάτους λεπτομέρεια σχεδιασμούς των panel που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τα έργα των Tomioka Tessai και Katsushika Hokusai,με κινηματογραφική απόδοση ταινιών του Kurosawa.

Mη κάνετε το λάθος όμως να κάνετε οποιαδήποτε σύγκριση με το Lone Wolf and Cub.Όπως τόνισα και στην αρχή του άρθρου,το Path of the Assassin βαδίζει σε διαφορετικά σεναριακά..μονοπάτια από το Lone Wolf,έχει τη δική του προσωπικότητα και χαρακτήρα,και φυσικά δε γίνεται να συγκρίνουμε συνέχεια τις επόμενες δουλειές των δημιουργών,με κάτι το απόλυτα αριστουργηματικό.Το ότι π.χ. ο δίσκος Τhe Beatles(White Album) των Beatles δεν είχε το μουσικό αντίκτυπο και την ορχηστρική/συνθετική τελειότητα ενός sgt.Peppers δε σημαίνει ότι δεν είναι ένα διαολεμένα καλό άλμπουμ(αν και αυτό σε διαφορετικό στυλ από εκείνο του προκατόχου του).



Το manga κυκλοφόρησε στην Αμερική από την Dark Horse ολοκληρωμένο σε 15 τόμους(από τους 20 στην αρχική ιαπωνική έκδοση)από τον Ιούλιο του 2006 μέχρι το Μάιο του 2009,κλείνοντας έτσι με το καλύτερο τρόπο τη τριλογία της συνεργασίας ανάμεσα στους Koike&Kojima(''Golden Duo"όπως συχνά αναφέρονται) που όμοια της στα ιαπωνικά manga δύσκολα θα επαναληφθεί.Συνεργασίες όπου ο σεναριογράφος και  σχεδιαστής γίνονται και ενεργούν σαν μία δύναμη είναι κάτι σπάνιο αλλά και συνάμα πανέμορφο στον υπέροχο κόσμο των κόμικ και της 9ης τέχνης γενικότερα.Δυστυχώς η σειρά σε αντίθεση με το Lone Wolf και Samurai Executioner δεν έχει βγει ακόμα σε omnibus,οπότε ότι μπορείτε να βρείτε από τόμους αγοράστε το!!

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2020

ΕPIFANY Comics #2 - Η επιστροφή των κόμικς!!

 Μετά από αρκετή είναι η αλήθεια καθυστέρηση κυκλοφόρησε επιτέλους το δεύτερο και ανανεωμένο τεύχος του Epifany Comics την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου σε όλα τα περίπτερα της Αθήνας!!

Δυστυχώς ο Covid - 19 που τόσο ξαφνικά εισέβαλλε στις ζωές μας,εκτός από τις ζωές που αφαιρεί καταστρέφει και όλα τα σχέδια μας...Φεστιβάλ κόμικς,εκδόσεις,παρουσιάσεις όλα ματαιώθηκαν κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες...Οπότε και η καθυστέρηση του δεύτερου τεύχους του Epifany ήταν αναμενόμενη...Κάποιοι μάλιστα ίσως να το θεώρησαν και τελειωμένη υπόθεση...


To εξώφυλλο του Epifany # 2 από Βασίλη Λώλο



....Επειδή όμως οι εκδότες και δημιουργοί του περιοδικού ζούνε σε ένα παράλληλο σύμπαν,μακριά από κάθε λογής τρομολαγνεία και με μοναδικό τους όπλο την αγάπη και το μεράκι τους για αυτό που κάνουν,έστω και με καθυστέρηση παραδίδουν το δεύτερο τεύχος του περιοδικού γεμάτο 7 υπέροχες σειρές κόμικς(Ηe Punk,Στρατιώτης Κειν,Talos,Old Man Time,Blood Cracker,Grrrowl,Οι ψίθυροι του Άδη) ταλαντούχων δημιουργών(Χειλάς,Παντούλας,Λώλος,Γέρκου,Κωνσταντόπουλος,Δαλκίδης,Jimmy Captain κ.α.)και αξιόλογα άρθρα από το κόσμο της 9ης τέχνης και όχι μόνο!!Ένα περιοδικό γεμάτο κόμικ που καλύπτουν μία ευρύτερη γκάμα θεματολογίας(sci-fi,horror,manga,fantasy)ικανοποιώντας και το πιο απαιτητικό αναγνώστη και χαρίζοντας μερικές στιγμές κομικσικής ανάπαυλας σε όλους τους φίλους της 9ης τέχνης.




Μαζί με τις γνωστές σειρές κόμικ,η στήλη που επιμελείται ο υποφαινόμενος(the True Masters)με ένα αφιέρωμα στη προσφορά του Herge στην 9η τέχνη,η στήλη The Comic's Chest που υπογράφει ο φίλος μου Διονύσης Τζαβάρας με ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα σε ένα στολίδι των γαλλικών BD(Le Vagabond de Limbes των Godard&Ribera)καθώς και η νέα στήλη Alter Frames του Κων/ντίνου Λαζαρίδη με ένα αφιέρωμα στο Final Fantasy VII που θα ενθουσιάσει τους φίλους της σειράς.Τέλος το διήγημα του Τάσου Σαμπάρ Χούμους(που συνεχίζεται και αυτό από το πρώτο τεύχος σε εικονογράφηση του Γιώργου Κωνσταντόπουλου)η στήλη πόσο μεγάλη την έχεις(τη συλλογή αμέσως ο νούς σας στο πονηρό)που φιλοξενεί το συλλέκτη Περικλή Μπέγζο και τις συλλεκτικές του εμπειρίες.


Το δικό μας παιδί η Hope φιλοξενείται στις σελίδες του Epifany #2


Και φυσικά άλλη μία νέα προσθήκη στο περιοδικό είναι και το νέο δισέλιδο με strips ελλήνων δημιουργών το The Comic Strip όπου δίπλα σε νέους και παλαιότερους δημιουργούς(Άγγελο Κωνσταντίνου,Κων/ντίνο Σκλαβενήτη,Μάνο Κοτσιφάκη,Παπαδόπουλο&Μακρυγιάννη)θα βρείτε και τη δική μας δημιουργία(εμένα και της γυναίκας μου Elodie Kohler Aνδριανού)τη μαγισούλα Hope Winslow που ξεκινά και εκείνη το ταξίδι της στις σελίδες του περιοδικού!!Ιδιαίτερη τιμή μας να φιλοξενείται η δουλειά μας σε ένα τόσο προσεγμένο έντυπο που δίνει φωνή στους Έλληνες δημιουργούς σε δύσκολους - για όλους μας - καιρούς.Ένα περιοδικό γεμάτο με κόμικς από τους καλύτερους δημιουργούς που τα αγαπάνε,για όλους εσάς που τα λατρεύετε.Ραντεβού στα περίπτερα και κομιξάδικα της Αθήνας(και ένα μήνα μετά ολόκληρης της χώρας).Το Epifany ξαναχτυπά!!Αναζητήστε το!!

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2020

WE3 από Grant Morrison,Frank Quietly&Jamie Grant

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

...They won't go down without a fight..."

To WE3 είναι μία από τις δημιουργίες του Grant Morrison που τις διαβάζεις και τις θυμάσαι για όλη σου τη ζωή(ΟΚ η άλλη είναι και το All Star Superman)...Παρά τη μικρή έκταση του κόμικ-μόλις 3 τεύχη-ο συγγραφέας θίγει κάποια ευαίσθητα και λεπτά θέματα(κακοποίηση ζώων,ανεξέλεγκτη στρατιωτική τεχνολογία και ανθρώπινη ασυδοσία) όσο δεν έχει κάνει σε πολύ μεγαλύτερες δουλειές του,και μάλιστα χωρίς την ακατάσχετη πολυλογία που τον διακρίνει(αλά Bendis)στις περισσότερες από αυτές.Το κόμικ κυκλοφόρησε από το Vertigo imprint της DC από τον Οκτώβριο του 2004 μέχρι και τον Μάρτιο του 2005.



Βασισμένο στη νουβέλα της Σκοτσέζας συγγραφέως Sheila Burnford με τίτλο Τhe Incredible Journey του 1961 (το ταξίδι τριών ζώων μίας γάτας και δύο σκύλων που ψάχνουν να βρούν τους ιδιοκτήτες τους)που έγινε και ταινία το 1963 και 1993 ως Homeward Bound:The Incredible Journey,το WE3 ουσιαστικά πρόκειται για την ιστορία τριών ζώων(μία γάτα,ένας σκύλος και ένα λαγουδάκι), όχι όμως στο άγριο τοπίο της Καναδικής φύσης,αλλά κατευθείαν στη κόλαση....



Τα ζώα απαγάγονται από τους ιδιοκτήτες τους,θα υποστούν απάνθρωπα πειράματα και θα μεταβληθούν σε δολοφονικές/πολεμικές μηχανές με κυβερνομεταλλικούς εξωσκελετούς,τα τέλεια στρατιωτικά όπλα που αναλαμβάνουν "βρώμικες" αποστολές σε διάφορα μέρη του κόσμου...Όταν η κυβέρνηση θεωρεί ότι "εκπλήρωσαν"την αποστολή τους πλέον,αποφασίζει ότι απλά τα όπλα αυτά πρέπει να τερματιστούν...Η γιατρός όμως που είχε δουλέψει από την αρχή στο πρόγραμμα δημιουργίας τους,βοηθά να ελευθερωθούν...Και ο αγώνας για την επιβίωση τους αρχίζει,μονάχα που θα είναι βουτηγμένος στην τραγικότητα και προπάντων,στο αίμα...




Πραγματικά ότι πιο διαφορετικό και πρωτότυπο έχει γράψει ο Morrison(γνωστός άλλωστε για την ευαισθησία του στα θέματα βίας κατά των ζώων από την εποχή που έγραφε και το Animal Man) χωρίς να καταφεύγει στις γνωστές του τρελαμένες σεναριακές του υπερβολές.Απλός,χωρίς να φορτώνει την ιστορία με πολυλογίες και κουραστικές περιγραφές,ευαίσθητος αλλά συνάμα σκληρός,παρουσιάζει με συγκινητικό τρόπο τα συναισθήματα και το χαρακτήρα των τριών ζώων(ο σκύλος ισχυρός,δυνατός και ανεξάρτητος,η γάτα πονηρή γεμάτη κυνισμό,το κουνέλι ήρεμη δύναμη και πιστός σύντροφος),που προσπαθούν με οδηγό μόνο το ένστικτο τους,να επιβιώσουν σε ένα εχθρικό και ξένο πλέον προς αυτά περιβάλλον,χωρίς όμως να έχουν ξεχάσει την προέλευση τους,και χωρίς να έχουν χάσει την ταυτότητα τους,μολονότι έχουν μετατραπεί σε κάτι άλλο από αυτό που κάποτε ήταν...



Και αυτά τα τρία ζώα φαίνεται ότι έχουν τελικά μεγαλύτερη ανθρωπιά μέσα τους ακόμα και από τους ίδιους τους ανθρώπους...Και ας τα θεωρούν εμφανισιακά φρικιά...Τα πραγματικά τέρατα είναι μέσα σε στρατιωτικές βάσεις και εργαστήρια,και αυτοί έχουν χάσει όποια ανθρωπιά και αν είχαν εδώ και πολύ καιρό...Μολονότι η συναισθηματική τους αθωότητα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη καταστροφή που αφήνουν πίσω τους,στη προσπάθεια τους να κερδίσουν τη πραγματική ελευθερία...

...Και εδώ είναι που το σχεδιαστικό ταλέντο του Frank Quitely είναι που πραγματικά παίρνει φωτιά!!Μέσα σε μία φρενίτιδα πολλαπλών panel με απόλυτη λεπτομέρεια,γρήγορη δράση και σοκαριστική βία που φτάνει στα όρια του gore(αν νομίζατε ότι είχατε δει βίαιες σκηνές στο Jupiter's Legacy ξανασκεφτείτε το!!)χωρίς όμως να χαλάει τη ροή της ιστορίας ή να καταφεύγει στον εύκολο εντυπωσιασμό,ο Quitely παραδίδει μία από τις καλύτερες δουλειές του,με εντυπωσιακές splash pages και καλοσχεδιασμένα layouts,με καινοτομικές/διαφορετικές γωνίες και προοπτικές σε διαφορετικές αναλύσεις,απεικονίζοντας με το καλύτερο δυνατό τρόπο στο χαρτί το σενάριο του Morrison με τον οποίο πάντα συνεργάζεται άψογα και ουσιαστικά ο ένας συμπληρώνει τον άλλο(η μεγάλη των Lee/Kirby σχολή).Ένας συγγραφέας με τη πείρα του Morrison θα μπορούσε να γράψει μία συγκινητική και συνάμα σοκαριστική ιστορία σε τρία μόλις τεύχη,και ένας σχεδιαστής με το ταλέντο του Quietly να απεικονίσει με το σωστό τρόπο το όραμα του συνεργάτη του.



Τροποποιημένα από τους ανθρώπους για να σκοτώνουν άλλους ανθρώπους,τα τρία κατοικίδια μπορεί να έχουν μεταμορφωθεί σωματικά και εμφανισιακά σε κάτι άλλο,αλλά ποτέ δεν έχασαν τη ψυχή τους,τις αξίες τους και τη πίστη στα ιδανικά τους...




Μία ιστορία με συγκίνηση,βία,προβληματισμό αλλά και καρδιά...Το δύσκολο,αιματηρό,γεμάτο πόνο και θυσία ταξίδι τριών κατοικιδίων για να ξαναβρούν ουσιαστικά το χαμένο τους σπίτι..Απλά διαβάστε το!!

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020

Bat Man : Three Jokers #1 από Geoff Johns & Jason Fabok

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

"We do what we always do...We try to make a better Joker..." - Joker(one of three?)




Επιτέλους μετά από αρκετή καθυστέρηση(τόσο των δημιουργών όσο και εξ'αιτίας του covid 19)έφτασε στα χέρια μου και η πολυαναμενώμενη νέα κυκλοφορία του Black Label imprint της DC το Βat Man :Τhree Jokers.Του οποίου οι σπόροι της ιδέας του είχαν φυτευτεί ήδη από το 2015 και το Darkseid War event,στο οποίο ο Bat Man(στο τεύχος #42 της Justice League)καθήμενος πάνω στη καρέκλα του Μobius(New Gods)και ρωτώντας για την αποκάλυψη του αληθινού ονόματος του Joker,έπαιρνε την απάντηση ότι υπάρχουν τρεις!!Από τότε με αυτό το cliffhanger να μας έχει "στοιχειώσει" περιμέναμε τον Johns να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις για αυτή του την αποκάλυψη...



..Και ήρθε λοιπόν η ώρα να δωθούν πέντε χρόνια αργότερα μέσα από τις σελίδες του Three Jokers το οποίο θα ολοκληρωθεί στα 3 άλμπουμς,με το πρώτο ήδη να δημιουργεί τη κατάλληλη ατμόσφαιρα και να περιπλέκει ακόμα περισσότερο το μυστήριο κάνοντας εμάς τους αναγνώστες να περιμένουμε σαν τρελοί τη συνέχεια.Μετά την ολοκλήρωση του Doomsday Clock(ένα γράμμα αγάπης του συγγραφέα στο Watchmen) λοιπόν ο Johns πιστός στο λόγο του,εδώ γράφει ακόμα ένα για το Killing Joke του Alan Moore,ή τις golden age ιστορίες του Jerry Robinson,δημιουργώντας ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου και αγωνίας,που θα συνταράξει συνθέμελα ολόκληρη την νυχτεριδοοικογένεια!



Στο πρώτο τεύχος βλέπουμε τους Bat Man,Bat Girl(Barbara Gordon) και Red Hood(Jason Todd)τρεις ανθρώπους που έχουν υποφέρει στα χέρια του πρίγκηπα του εγκλήματος(ειδικά οι δύο τελευταίοι με τις πληγές στη ψυχή και το σώμα τους να είναι ακόμα ορατές))άθελα τους να συνεργάζονται μετά από μια αινιγματική σειρά συμβάντων όπου ο Τζόκερ φαίνεται να βρίσκεται και να ενεργεί σε τρεις ξεχωριστές τοποθεσίες ταυτόχρονα...Τρεις Joker που όπως φαίνεται ο καθένας αντιπροσωπεύει και μία διαφορετική περίοδο της πολύχρονης καριέρας του πρίγκηπα του εγκλήματος: Ο εγκληματίας,ο κωμικός και ο κλόουν.Ποιός είναι ο αληθινός;;Ή μήπως πάντα ήταν τρεις;;Και ποιός ο σκοπός των εγκλημάτων τους και γιατί αυτή ακριβώς τη στιγμή;;Η αναζήτηση των απαντήσεων θα φέρει τους ήρωες μας στα όρια τους και ειδικά τον Jason Tood που κάποτε έπεσε νεκρός από το χέρι ενός από αυτών...




Η μαεστρία της γραφής του Johns,η βαθιά του γνώση για την ιστορία των χαρακτήρων που γράφει και ο σεβασμός του σε αυτούς,και το γεγονός ότι δημιουργεί μία μυστηριώδη ατμόσφαιρα που γεννάει περισσότερα ερωτήματα από όσες απαντήσεις θα έδινε,κάνουν αυτή τη σειρά ακόμα μία σπουδαία προσθήκη τόσο στην εργογραφία του συγγραφέα όσο και στο Black Label imprint της εταιρείας που μόνο σπουδαίες ποιοτικές εκδόσεις έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα.


Φυσικά ένα καλό σενάριο χρειάζεται και τον σπουδαίο σχεδιαστή του.Και εδώ για μία ακόμα φορά ο Johns θα συνεργαστεί και πάλι με τον Jason Fabok,που τον θεωρώ τον definitive Bat Man artist για τη δεκαετία του 2010.Φιγούρες που αποπνέουν δύναμη και ζωντάνια,ρεαλιστικές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά,και panels τα οποία αποτελούν φόρο τιμής στην τραγική ιστορία του ανθρώπου νυχτερίδα και των συντρόφων του,στον αγώνα τους ενάντια του παρανοικού κλόουν.Αποτίει και αυτός το δικό του homage σε τραγικές και ιστορικές στιγμές της ιστορίας του σκοτεινού ιππότη,όπως τις σχεδίασαν μεγάλοι δημιουργοί πριν από εκείνον.Η δουλειά του είναι ένα μείγμα από τους Bat Man του Jim Aparo,του Νeal Adams,του Jim Lee με λίγη essance από Bat Man του Tim Burton όλα σε ένα!!Τα  χρώματα του Brad Anderson βοηθάνε στο να ενισχύουν τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που εξελίσσεται η ιστορία.




Αν και νομίζω ότι προς το παρών η ιστορία δείχνει να μην ανήκει στο κανονικό continuity της DC.Μολονότι φυσικά γίνεται αναφορά σε ιστορίες που ανήκουν στο main continuity(θάνατος Jason Todd/Death in the family και τραυματισμός Barbara Gordon/Killing joke)το γεγονός ότι στα πρώτα panels βλέπουμε τις ουλές στο σώμα του Bruce Wayne από τις χρόνιες μάχες που έχει δώσει(στο new 52 είχαν σβήσει όλες από την έκθεση του στο Lazarus Pit)το ότι ο Alfred φυσικά είναι ζωντανός,καθώς και στο ότι ο Bat Man έχει κίτρινο έμβλημα στη νυχτερίδα στο στήθος του(κάτι που έχει να σχεδιαστεί από τα mid 90's)με βάζει σε σκέψεις για το αν η ιστορία αποτελεί μέρος του canon continuity.

Φυσικά μη ξεχνάμε ότι και το Killing Joke στο οποίο κάνει πολλές αναφορές,όταν γράφτηκε και εκείνο δεν θεωρούταν μέρος του κανονικού continuity αλλά ενσωματώθηκε αργότερα σε αυτό.Ίσως γίνει έτσι και εδώ,ίσως ο Johns όταν ξεκίνησε να το γράφει δεν είχαμε τις εξελίξεις με το θάνατο του Alfred και τα λοιπά...Το σίγουρο είναι ότι από τις πρώτες του σελίδες βάζει τον αναγνώστη στο tripάκι του,δημιουργεί την αγωνία εκείνη ώστε να περιμένεις με ανυπομονησία το επόμενο τεύχος και τη λύση του μυστηρίου και γενικά τον οδηγεί στο να προσπαθήσει να δώσει τις απαντήσεις,κάνοντας συνειρμούς στο κεφάλι του δίνοντας έτσι την απαραίτητη τροφή για σκέψεις.Ότι δηλαδή ήθελε να πετύχει ο Johns,το πέτυχε ήδη με το παραπάνω.Και είμαστε μόνο στο πρώτο τεύχος!!




Πραγματικά είναι μία ωραία εποχή για να είσαι Bat Man fan...Τόσο με το Three Jokers,το Bat Man-The Αdventures Continue(που αναβιώνει τη κλασική σειρά Bat Man Adventures και ενώνει ξανά τους  Paul Dini, Alan Burnett & Ty Templeton) όσο και με το Joker War στους μηνιαίους τίτλους(ειδικά στο Bat Man αλλά και το Detective comics)έχουμε να διαβάσουμε καλό υλικό από τον σκοτεινό ιππότη.Περιμένω το δεύτερο τεύχος του Three Jokers με την ίδια ανυπομονησία με το πρώτο και είμαι σίγουρος ότι ο Johns δεν θα με(και μας)απογοητεύσει.