Σήμερα θα σας παρουσιάσω μία από τις πιο αγαπημένες μου κλασικές ιστορίες του Μίκυ της golden age περιόδου των κόμικ.Ακόμα μια δημιουργία του μεγάλου ποντικάνθρωπου Floyd Gottfredson που μας έδωσε τις πιο αξιομνημόνευτες ιστορίες με τον Μίκυ και την παρέα του.
Όλα αρχίζουν με την επιστροφή του Μίκυ στα πάτρια εδάφη και την επίσκεψη του στη Μίνυ.Χρησιμοποιώντας ένα λογοπαίγνιο που περιέχει τη λέξη φάντασμα η Μίνυ πανικοβάλλεται...Όταν ο Μίκυ συναντάει τη Κλάραμπελ,και της λέει ότι η Μίνυ τρόμαξε με τη λέξη φάντασμα,η Κλάραμπελ τρομάζει ακόμα περισσότερο...Το ίδιο θα συμβεί και με τον Ντόναλντ(σε μία από τις πρώιμες κομικσικές εμφανίσεις του)αλλά και με όλους τους κατοίκους της πόλης(ακόμα και με την αστυνομία)στο άκουσμα της λέξεως.Ο μόνος που δεν φοβάται τα φαντάσματα είναι ο Γκούφυ...
Και αυτό γιατί έχει συναντήσει ένα και έχουν γίνει και γνωστοί!!Ο Μίκυ δεν πιστεύει στα φαντάσματα και του λέει να τον πάει στο μέρος όπου έχει δει το δικό του..
Ο Γκούφυ τον οδηγεί στην έπαυλη του συνταγματάρχη Bassett.O Μίκυ όντως εκεί θα συναντήσει ένα φάντασμα και πείθεται και ο ίδιος για την ύπαρξή του....Αποφασίζει με την επιστροφή του ότι ο καλύτερος τρόπος να ερευνήσει την υπόθεση,είναι μαζί με τους φίλους του να ανοίξει ένα γραφείο ντετέκτιβ,να προσληφθούν από τον Συνταγματάρχη και να προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο...
Ο Συνταγματάρχης καταφτάνει στο γραφείο και τους πληροφορεί ότι τα φαντάσματα στη έπαυλή του είναι Επτά τον αριθμό!!Αρχικά ήταν ένα,νόμιζε ότι ήταν προγονός του,αλλά κουβάλησε και τα υπόλοιπα που καταχράστηκαν τη φιλοξενία του.Η γυναίκα του και οι υπηρέτες τον άφησαν και η κατάσταση είναι απελπιστική..Αν τον βοηθήσουν θα τους ανταμείψει με 5000 δολάρια...ο Μίκυ όμως πιστεύει ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από όλη αυτή την ιστορία και μαζί με τους φίλους του σπεύδουν στη βίλα του Bassett για να λύσουν το μυστήριο του "στοιχειώματος των επτά"....
Όπως τόνισα στην εισαγωγή μου η ιστορία αυτή είναι η πιο αγαπημένη μου από την πρώιμη περίοδο του Gottfredson.Μία ιστορία που συνδυάζει την καθαρόαιμη περιπέτεια με το αστυνομικό μυστήριο.Ο Gottfredson μαζί με τον Ted Osborne αρχίζουν και θέτουν τις βάσεις για τον κατοπινό Mickey Mouse,που όλοι σήμερα γνωρίζουμε και αγαπάμε.Το πειραχτήρι ποντικάκι των πρώτων χρόνων μετατρέπεται στον σπιρτόζο και πανέξυπνο ντετέκτιβ που γνωρίσαμε στις μετέπειτα ιστορίες του τόσο από Αμερικάνους δημιουργούς επίγονους του Gottfredson(όπως ο Paul Murray)όσο και από Ιταλούς(Romano Scarpa)και η περιπέτεια αυτή πραγματικά μοιάζει να έχει βγει μέσα από τις σελίδες διηγήματος του Sir Arthur Conan Doyla με τον διάσημο χαρακτήρα του τον Sherlock Holmes.
O Mickey με υπομονή και μεθοδικότητα θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο,έχοντας πίστη στον εαυτό του,ακόμα και όταν η πραγματικότητα φαίνεται να τον διαψεύδει,ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από την εμφάνιση των επισκεπτών από το υπερπέραν.Σε αυτή την ιστορία ο Μickey είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής που παίρνει ολόκληρη την υπόθεση στις πλάτες του,βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του,ανακαλύπτει στοιχεία,κρυφά ανοίγματα και μυστικές στοές,πηδάει έξω από παράθυρα,πέφτει μέσα στα έγκατα της γης και γενικά όλα όσα θα έκανε ένας πρωταγωνιστής της πιο ξέφρενης αστυνομικής περιπέτειας ή ένας ατρόμητος τιμωρός του εγκλήματος,μονάχα που εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ποντίκι χωρίς υπερδυνάμεις, με ένα κόκκινο παντελονάκι και με όπλο ένα μυαλό ξυράφι που το λέει η καρδιά του.
Ο Γκούφυ και ο Ντόναλντ παίζουν καθαρά συνοδευτικό ρόλο στην ιστορία και δεν αποτελούν πρόσωπα κλειδιά στην υπόθεση.Άλλωστε σαν χαρακτήρες βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο(ο Goofy μόλις είχε εξελιχθεί από Dippy Dawg στη μορφή που τον ξέρουμε σήμερα).Ο Mickey κυριολεκτικά και χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης,κλέβει όλη τη παράσταση σε μία ιστορία που για εμένα προσωπικά,αποτελεί μία από εκείνες που βοήθησαν στο να αλλάξει όλο το status quo του χαρακτήρα.
Πανέξυπνο σενάριο,με αγωνία,μυστήριο,αστεία gag εκεί όπου χρειάζονται(για να μειώνεται και λίγο η ένταση κάποιες στιγμές)και ξέφρενη περιπέτεια που κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση οι Gottfredson&Osborne μας παραδίδουν ακόμα ένα διαμάντι της χρυσής εποχής,και γενικότερα στην ιστορία του Mickey,που ακόμα και σήμερα 80 χρόνια σχεδόν μετά την πρώτη του δημοσίευση του παραμένει πιο ζωντανό από ποτέ.
Η ιστορία δημοσιεύτηκε από τις 10 Αυγούστου μέχρι και τις 28 Νοεμβρίου 1936 στον ημερήσιο τύπο,ενώ 50 χρόνια μετά, κυκλοφόρησε και σε μορφή κόμικ περιοδικού στα Mickey Mouse της Gladstone στα τεύχη #219-221(Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1986)με χρωματισμό από την πρόσφατα αποθανούσα Marie Severin!Στην Ελλάδα φυσικά η ιστορία παραμένει αδημοσίευτη,γιατί ο Gottfredson αγνοήθηκε επιδεικτικά από τους προηγούμενους(Ακτίνα)αλλά και τους σημερινούς(Καθημερινή)εκδότες που προτιμάνε να επαναδημοσιεύουν Rosa στο ΚΟΜΙΞ παρά τις κλασικές και αθάνατες δουλειές του Floyd Gottfredson.Βέβαια είναι η αλήθεια ότι το ελληνικό κοινό δείχνει και αυτό την προτίμηση του στις ιστορίες των Duck με αποτέλεσμα ειδικά το ΚΟΜΙΞ πάντα να αποτελούσε την περιοδική έκδοση για τα παπιά ως επί το πλείστον.Αλλά έτσι κάπως το επέβαλλαν και οι εκδότες του...Ευτυχώς που υπάρχουν και οι τόμοι της Fantagraphics(εμείς δυστυχώς προλάβαμε έναν τόμο όλο και όλο,και δεν βλέπω να συνεχίζει κάποιος την έκδοση των υπολοίπων στη χώρα μας και μακάρι να βγω ψεύτης) για να τις απολαύσουν όλοι οι αναγνώστες όπως πρέπει και να ανακαλύψουν το μεγαλείο ενός τεράστιου δημιουργού.
Σπύρος Ανδριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου