Savage sword of Conan - Η επιστροφή του θρύλου από Gerry Duggan,Ron Garney&Richard Isanove

Savage Sword of Conan - The Cult of Koga Thun 

Το 2019 θα είναι η χρονιά του Conan.Όχι γιατί θα δούμε κάποια πολυαναμενόμενη ταινία με θέμα τον αγαπημένο μας βάρβαρο στις κινηματογραφικές αίθουσες,αλλά γιατί ο ήρωας επέστρεψε στις ρίζες του.Δηλαδή εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα,στην εταιρία που τον παρουσίασε στο αμερικάνικο(και όχι μόνο)κοινό με μορφή κόμικ,την Marvel.

Διαβάσαμε ήδη τον πρώτο τίτλο που έβγαλε η εταιρεία το Conan the Barbarian σε σενάριο Jason Aaron και σχέδιο του Muhmud Asrar (παρουσίαση μου θα βρείτε εδώ) και ξέρουμε ότι ο τίτλος βρίσκεται σε πολύ καλά χέρια.Αλλά οι περιπέτειες του Conan φυσικά δεν περιορίζονται σε έναν μόνο τίτλο!!Είπαμε η Marvel θα γιορτάσει την επιστροφή του ήρωα και με άλλους τίτλους,limited series μέχρι και την εμφάνιση του στη σημερινή εποχή με τον αναμενόμενο τίτλο Savage Avengers όπου ο σπαθοφόρος βάρβαρος θα έρθει στo σήμερα, συναντώντας ήρωες μέσα από το main Μarvel universe(Wolverine,Punisher,Venom κ.τ.λ.).

Variant cover από Kevin Eastman για το #1 

Ο δεύτερος τίτλος για τον Conan που μας παρουσιάζει η Marvel,είναι η αναβίωση ενός ακόμα θρυλικού τίτλου της για τον ήρωα,του Savage Sword of Conan που στην πρώτη του μορφή ήταν ένα ασπρόμαυρο magazine(από εκείνα που έβγαζε η εταιρεία στη δεκαετία του '70 χωρίς τους περιορισμούς του κώδικα των κόμικ)το οποίο άφησε εποχή και στο οποίο δούλεψαν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της 9ης τέχνης όπως Neal Adams,Alfredo Alcala,Pablo Marcos,Dick Giordano,John Buscema κ.α. με ζωγραφιστά εξώφυλλα-έργα τέχνης από Earl Norem&Joe Jusko.Ο τίτλος εκείνος διήρκεσε από τον Αύγουστο του 1974 μέχρι και τον Ιούλιο του 1995 κάνοντας τον όχι μόνο το μακροβιότερο magazine της Marvel,αλλά και έναν από τους μακροβιότερους ongoing τίτλους στην ιστορία της βγάζοντας 235 τεύχη.

Στη σημερινή του αναβίωση δεν γυρνά με τη παλιά του μορφή φυσικά,αλλά σαν κανονικό monthly τεύχος αρχίζοντας από το #1,αλλά διατηρώντας και το Legacy numbering από το #236.Οι Gerry Duggan και Ron Garney παίρνουν τη σκυτάλη μετά από χρόνια,ακονίζουν τα μολύβια τους και αρχίζουν ένα story arc που θα ολοκληρωθεί σε 5 τεύχη και θα φέρει τον Conan στα ίχνη ενός θησαυρού αλλά και αντιμέτωπο με νέους επικίνδυνους εχθρούς...

Στο πρώτο τεύχος ο Duggan μας δίνει έναν κλασικό Conan ήδη από τις πρώτες σελίδες του.Ένας Conan στα 20,με το αίμα του να βράζει για περιπέτεια,δραπετεύει από ένα πλοίο που τον κρατούσαν αιχμάλωτο(τον είχαν περιμαζέψει σαν ναυαγό)αφού πρώτα παίρνει μαζί του ένα κουτί που νομίζει ότι κρύβει έναν θησαυρό.Αντί για θησαυρό το κουτί του αποκαλύπτει μυστικά από το μέλλον..

Και εδώ ο Duggan θα στήσει τον καμβά όπου θα ζωγραφίσει σεναριακά,την υπόλοιπη ιστορία που σαν άλλος παραμυθάς του παλαιού καιρού θα μας διηγηθεί και θα οδηγήσει τον βάρβαρο σε μία καθαρόαιμη πειρατική περιπέτεια με μάγους,τέρατα,όμορφες γυναίκες αλλά και πολλούς κινδύνους που θα φέρουν τον ήρωα στα όρια του...

Λιγότερο πολυλογάς σε σχέση με τον Aaron,ο Duggan καταφέρνει μέσα σε λίγες σελίδες να προσελκύσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να τον κάνει να επιθυμεί να διαβάσει τη συνέχεια της ιστορίας..Η δράση δεν είναι τόσο καταιγιστική όσο εκείνη στον main τίτλο της σειράς(Conan the Barbarian)αλλά υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές που παίρνουμε μία καλή δόση από τον brutal Conan(η σκηνή ειδικά που σπάει το χέρι του πειρατή) που τόσα χρόνια γνωρίζουμε και αγαπάμε.Τον Conan που σε όσο δύσκολη κατάσταση και αν βρεθεί θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του,και αυτό δεν θα γίνει χωρίς να κρατά το σπαθί στο χέρι,εξολοθρεύοντας όποιον έχει την ατυχία να βρεθεί στο δρόμο του...

Ο Ron Garney συνεχίζει να μας καταπλήσσει με τη σχεδιαστική του εξέλιξη ειδικά τα τελευταία χρόνια και φυσικά και εδώ μας παραδίδει μία ακόμα σχεδιαστικά άρτια δουλειά του.Ήταν ένας artist ο οποίος έπρεπε κάποια στιγμή να σχεδιάσει και τον Conan.Και τα καταφέρνει θαυμάσια(προσωπικά μου άρεσε περισσότερο από τον Asrar στον Barbarian).Οι εναλλαγές σκοταδιού και φωτός(ειδικά στην spread page που ο Conan βρίσκεται φυλακισμένος στο αμπάρι)καθώς και οι βαριά σκίαση και ο μουντός τόνος των layouts βάζουν αμέσως τον αναγνώστη στο mood της σειράς,μαζί με κάποια close ups που δείχνουν την οργή του Conan τη στιγμή που σαν αιχμαλωτισμένο ζώο προσπαθεί να δραπετεύσει,έχοντας επάνω του και το κουτί του θησαυρού και έναν αλυσοδεμένο σύντροφο!!Mου θύμισε καλές παλιές εποχές του Ernie Chan και του Big John Buscema(ειδικά όταν ο τελευταίος παρέλαβε τη σκυτάλη από τον Barry Windsor-Smith αρχές δεκαετίας του '70).Εξαιρετική δουλειά και στα πλούσια χρώματα του Richard Isanove,που προσθέτουν πολύ θετικά στο όλο σχεδιαστικό σύνολο.

Εξώφυλλο από Alex Ross για το πρώτο τεύχος του Savage

Ο Alex Ross με τα περίφημα εξώφυλλα του συνεχίζει τη παράδοση των Jusko&Noreem με μικρά έργα τέχνης...

Variant cover από George Perez για το #1

Το τεύχος συνοδεύεται(όπως και στο Barbarian)από το πρώτο μέρος μίας νουβέλας με ήρωα τον Conan γραμμένη από τον Scott Οden με τίτλο The Shadow of Vengeance που αποτελεί συνέχεια μιας ιστορίας του Robert E.Howard που ονομαζόταν The Devil in Iron.Ένα πολύ καλό τεύχος,που όπως και εκείνο του Conan the Barbarian με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο και περιμένω τη συνέχεια με την προσδοκία ότι ο Conan βρίσκεται σε καλά χέρια και εκεί πρέπει να μείνει!!

Σπύρος Ανδριανός

METROPOLIS (メトロポリス) από Osamu Tezuka

METROPOLIS (メトロポリス) 

''Did you see that ?The way they toyed with us ?That is the way humankind too will end..Now it’s our turn to turn the tables and make mankind beg for mercy..''- Michi

To Μetropolis του 1949 αποτελεί μία από τις πρώτες δουλειές του μεγάλου δάσκαλου και δημιουργού των manga Οsamu Tezuka.Μέρος μίας άτυπης sci-fi τριλογίας(μαζί με τα Lostworld του 1947 και Νextworld το 1951)το manga περιέχει στοιχεία και θέματα που συναντάμε και σε μελλοντικές δουλειές του Tezuka,καθώς και την πρώτη εμφάνιση χαρακτήρων του που αργότερα βρίσκουμε και σε μετέπειτα σειρές του.

Βρισκόμαστε στο μέλλον,κάπου στα τέλη του 20ου αιώνα το 19ΧΧ(που ουσιαστικά να το καλοσκεφτούμε είναι παρελθόν για εμάς σήμερα)και στο διεθνές συνέδριο επιστημόνων που διοργανώνεται επικρατεί μία αναταραχή,καθώς οι επιστήμονες εντοπίζουν μαύρες κηλίδες στον ήλιο.Φοβούνται μήπως το τέλος του κόσμου πλησιάζει.Μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι μέλη μίας εγκληματικής οργάνωσης(Red Party)έχουν εισχωρήσει κρυφά μέσα στις τάξεις τους...

Πριν ο doctor Lawton μπορέσει να μιλήσει για την καινούργια του ανακάλυψη(πάνω στη δημιουργία συνθετικών κυττάρων)η οργάνωση με τον αρχηγό τους,το μεγαλoμανή Duke Red,εισβάλλει στο συνέδριο και απομονώνει τον καθηγητή.Ο Duke του ζητάει να δημιουργήσει για εκείνον ένα συνθετικό πλάσμα,που όμως να μοιάζει με ένα γνωστό άγαλμα,που υπάρχει σε μουσείο...Για να μη χρησιμοποιήσουν το δημιούργημα του για κακούς σκοπούς,ο Lawton αφού ζωντανεύει το τεχνητό δημιούργημά του,βάζει φωτιά στο εργαστήριο του,έτσι ώστε να τον νομίζουν νεκρό(μαζί με τη δημιουργία του)και να μην πέσει στα χέρια του Duke...

Η δημιουργία του/της Michi

Μετά από κάποια στιγμή απροσεξίας,το τεχνητό παιδί (που ονομάζεται Mitchi και είναι άφυλλο)ξεφεύγει από την επίβλεψη του Lawton,και βγαίνει μόνο του και απροστάτευτο στον έξω κόσμο.Εκεί θα σώσει τη ζωή ενός μικρού κοριτσιού που πουλάει βιολέτες,φανερώνοντας έτσι τις υπεράνθρωπες δυνάμεις του στον κόσμο.Ο διευθυντής του μουσείου της πόλης βλέπει την ομοιότητα του παιδιού με το άγαλμα ''Άγγελος της Ρώμης" και ειδοποιεί τον Duke Red.Εκείνος εντοπίζει και επισκέπτεται τον Lawton και τον πληγώνει θανάσιμα.Ένας ντετέκτιβ από την Ιαπωνία ο Mustachio,τρέπει σε φυγή τον Duke και τα τσιράκια του προσπαθώντας να σώσει τον καθηγητή αλλά είναι πια αργά...Από τη διαθήκη του μαθαίνει για την ύπαρξη του/της Michi που έχει ήδη αποκτήσει φιλίες με τον ανιψιό του ντετέκτιβ τον Ken(ichi)....

O Mustachio θα ανακαλύψει το υπόγειο κρησφύγετο του Duke και της οργάνωσης του που έχει μέλη από όλο τον κόσμο...Και χρησιμοποιούν σκλάβους ρομπότ για να κατασκευάζουν όπλα και δηλητήρια...Ευθύνονται δε και για τις μαύρες τρύπες στον ήλιο(μέσω μηχανισμού που τραβά όλη τη σκόνη του διαστήματος επάνω του)και φυσικά θα κάνουν τα πάντα για να ξαναπάρουν το Michi στα χέρια τους...Ακόμα και να χρησιμοποιήσουν το κοριτσάκι με τις βιολέτες για δόλωμα...Στο μεταξύ ο Michi μαθαίνει από τον Ken την αλήθεια σχετικά με το τι είναι,και γεμάτος-η οργή ορκίζεται να εκδικηθεί την ανθρωπότητα....

Μετά την επιτυχία του πρώτου του manga σε μορφή tankubon (Shin Takarajima/Το νέο νησί των Θησαυρών)το 1947,η εταιρεία Ikuei Shuppan στην Osaka,που ειδικεύονταν σε φθηνότερες εκδόσεις(τα λεγόμενα κόκκινα βιβλία εξ'αιτίας του κόκκινου μελανιού που χρησιμοποιούνταν ως βασικό χρώμα)ήθελε και εκείνη να βγάλει μία καλύτερη έκδοση,που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί εκείνες των μεγαλύτερων εκδόσεων.Και έτσι απευθύνθηκε στον μεγάλο mangaka που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα(έχοντας ήδη μία πετυχημένη έκδοση στο ενεργητικό του)για μία ακόμα δημιουργία.

O Tezuka άντλησε έμπνευση από διάφορες πηγές για τη δημιουργία της ιστορίας του.Η κυριότερη ήταν φυσικά η ταινία Metropolis του 1927 το κλασικό εξπρεσιονιστικό αριστούργημα του Fritz Lang,από την οποία όμως ο Tezuka δεν είχε ποτέ δει παρά μόνο μία φωτογραφία,που απεικόνιζε τη δημιουργία του γυναικείου ρομπότ(την οποία σχεδίασε και εκείνος στη σκηνή της δημιουργίας του/της Mitchi).To όνομα του manga δεν το πήρε τόσο από την ταινία,όσο επηρεασμένος από τις αμερικάνικες μεγαλουπόλεις του Σικάγο ή της Νέας Υόρκης,που ήθελε να απεικονίσει στο κόμικ(κατά σύμπτωση έτσι ονομάζεται και η πόλη που ζει και δρα ο Superman,του οποίου μοιάζει στις δυνάμεις του και ο/η Mitchi).Επίσης ο Tezuka αντλεί στοιχεία τόσο από τους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκό(το κοριτσάκι που πουλάει βιολέτες)όσο και από μία άλλη κλασική ταινία της χρυσής εποχής του Hollywood,το The Invisible Ray του 1936 με τον Bela Lugosi και Borris Karloff(η σκηνή που καίγεται ο/η Michi)καθώς και από δικές του παλαιότερες και αδημοσίευτες δουλειές που είχε κάνει ακόμα ερασιτέχνης.

Όπως ανέφερα και πρωτύτερα χαρακτήρες του Tezuka που εμφανίζονται πρώτη φορά στο Metropolis,τους βλέπουμε και σε μετέπειτα δημιουργίες του(με άλλο όνομα) όπως ο Duke Red(εμφανίζεται και στα Astro Boy και Black Jack)ο Notarlin(Nextworld)και φυσικά ο Mustachio/Shusanku Ban(Lost World,Νext World,MW,Black Jack,Astro Boy,Rainbow Parakeet και σε πολλές άλλες).O χαρακτήρας του Michi άλλωστε μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί και μία πρωτότυπη μορφή/ιδέα για τη μετέπειτα δημιουργία του Tezuka τον Astro Boy(Tetsuwan Atomu) που θα δούμε σύντομα σε άλλο άρθρο μου.

Άν και κατώτερη σε σχέση με τις μετέπειτα δημιουργίες του(και αυτό είναι φυσικό αφού αποτελεί έργο της πρώιμης και "ακατέργαστης" περιόδου του δημιουργού),το Metropolis περιέχει τα συστατικά εκείνα που συναντάμε και στις επόμενες δουλειές του μεγάλου mangaka.Όπως την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος θα ευθύνεται για το τέλος του,με τη προσπάθεια του να εξισωθεί μέσο τεχνολογίας με το Θεό..Επίσης η πεποίθηση ότι ακόμα και τα συνθετικά πλάσματα έχουν δικαιώματα όπως και όλοι οι "κανονικοί" άνθρωποι είναι κάτι που συναντάμε και στο Astro Boy(Tetsuwan Atomu) και το θέμα της ανατροπής του φύλου το συναντάμε σε άλλη μορφή και στο Princess Knight(Ribon no Kishi).Μία γλυκόπικρη ματιά για τη θέση της ανθρωπότητας μέσα σε μία τεχνολογική κοινωνία που πλέον δεν μπορεί να ελέγξει...

To μοναδικό πρόβλημα του manga είναι ότι όλα όσα ήθελε να πει ο δημιουργός δεν χώρεσαν μέσα σε ένα μόνο volume.Ίσως αν το έργο έβγαινε σε 2 ή και σε 3 tankubon η ιστορία να εξελίσσονταν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια χωρίς βιασύνες,οι αλληγορικές αναφορές του δημιουργού για το Ψυχρό πόλεμο να εξετάζονταν καλύτερα,και να είχανε αποφευχθεί κάποια στερεότυπα κλισέ.Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το Metropolis δεν είναι καλό.Ίσως αν το είχε δημιουργήσει τα χρόνια της μεγάλης ωριμότητας του(δεκαετία '70 και '80)το έργο να πέρναγε ακόμα περισσότερα μηνύματα και προβληματισμούς του δημιουργού.

Στο σχέδιο επίσης βλέπουμε πόσο ο Tezuka είχε επηρεαστεί από τη σχολή Disney(στη σκηνή που ο 
Mustachio μεταμφιέζεται στο ποντίκι βλέπουμε ουσιαστικά τον Mickey)και τα Silly Symphonies, καθώς και τα καρτούν εκείνα των studio των Fleischer.Λάτρης της αμερικάνικης σχολής των κόμικ και των καρτούν,ο Tezuka έδωσε στα manga τη μορφή που όλοι γνωρίζουμε μεταπολεμικά.Και ακόμα και μέσα από αυτό το έργο του επηρέασε πολλούς στο να ασχοληθούν και οι ίδιοι με το σχεδιασμό manga.

Η Αnime εκδοχή του Metropolis το 2001.

Δεκαετίες αργότερα το 2001 κυκλοφόρησε και μία anime εκδοχή του Metropolis που όμως δεν έχει πολλά κοινά στοιχεία με το manga(πέρα ίσως από κάποια κοινά μηνύματα που περνά)και οι χαρακτήρες αλλάζουν τόσο σε ονόματα όσο και σε παρουσία.Έχοντας μία all star ομάδα στη παραγωγή του(σεναριογράφο τον Katsuhiro Otomo δημιουργό του Akira,σκηνοθέτη τον γνωστό Rintaro με επιτυχίες όπως το X/1999,Neo Tokyo και Galaxy Express) γνώρισε και αυτό μεγάλη επιτυχία.

H έκδοση της Dark Horse το 2003.

Το manga κυκλοφόρησε το 2003 και στα αγγλικά από τη Dark Horse που τότε είχε βγάλει όλη την τριλογία μαζί με το Astro Boy.H απαρχή στο έργο ενός πολύ μεγάλου δημιουργού της 9ης τέχνης.

Σπύρος Ανδριανός

Daredevil #1 από Chip Zdarsky&Marco Checchetto

Daredevil#1

Ακόμα ένα καινούργιο #1 σε τίτλο της Marvel(στα πλαίσια του fresh start που ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 2018)αυτή τη φορά σειρά έχει ο κόκκινος διάβολος της Hell's Kitchen,o Daredevil.
Τα τελευταία χρόνια ο Daredevil έχει μία παράδοση.Κάθε συγγραφέας που γράφει τον τίτλο θα τελειώσει το run του,βάζοντας τον ήρωα σε μία δύσκολη κατάσταση ή αδιέξοδη και πρέπει μετά ο επόμενος που θα ακολουθήσει να "βγάλει τα κάστανα" από τη φωτιά μόνος του...Ο Brian Michael Bendis ας πούμε τον είχε κλείσει φυλακή,ο Andy Diggle τον είχε κάνει να κυριευθεί από έναν αληθινό δαίμονα,ο Mark Waid τον είχε κάνει να αποκαλύψει τη μυστική του ταυτότητα δημόσια,ο τελευταίος συγγραφέας του τίτλου ο Charles Soule έκανε κάτι ακόμα πιο δραματικό.Ουσιαστικά τον σκότωσε....Όχι ακριβώς βέβαια,αλλά ο Matt Murdock έφτασε πολύ κοντά στο θάνατο(στο τελευταίο story arc του Soule στον τίτλο το Death of Daredevil,στα τεύχη # 609 - 612),ίσως πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη φορά στη ζωή του.Όταν για μία ακόμα φορά προσπαθώντας να σώσει τη ζωή ενός αθώου παιδιού,τον χτυπάει ένα φορτηγό.... 

Mετά από μία πολύ δύσκολη ανάρρωση που έφερε τον Matt αντιμέτωπο με τους χειρότερους εφιάλτες και δαίμονες του(στο εβδομαδιαίο mini series Man Without Fear του Jedd Mackay που κυκλοφόρησε μέσα στο Γενάρη)αλλά και με τους ανθρώπους που τον αγαπάνε,οMatt αρχίζει να αμφιβάλλει ,εκτός από τον εαυτό του,και για την ύπαρξη του ως μασκοφόρου ήρωα.Για το άν μπορεί να συνεχίσει την αποστολή του...Και εδώ είναι και το κομβικό σημείο που αναλαμβάνει να αρχίσει τη δική του ιστορία ο Chip Zdarsky(Sex Criminals,Howard the Duck,Spectacular Spider Man)ο οποίος τον τελευταίο καιρό έχει βελτιωθεί ακόμα περισσότερο στα σενάρια του.

Φυσικά τα προβλήματα για τον Matt συνεχίζονται αφού όσο καιρό έμεινε στο νοσοκομείο ουσιαστικά τίποτε δεν άλλαξε.O Wilson Fisk παραμένει δήμαρχος της Νέας Υόρκης και είναι αποφασισμένος να "ξεφορτωθεί" μία και καλή τους μασκοφόρους ήρωες,αρχίζοντας φυσικά πρώτα από ποιόν άλλο τον φίλο μας τον Hornhead.Τα πράγματα όμως περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν κάνει την εμφάνιση του ένας σκληροτράχηλος ντετέκτιβ άρτι αφιχθείς από το Σικάγο,ονόματι Cole Νorth,ο οποίος δεν τρέφει και τα καλύτερα συναισθήματα για τον ήρωα μας.Ενώ μπροστά σε άλλους αστυνομικούς που ερευνούσαν μία σκηνή εγκλήματος(με τραυματία κακοποιό να λέει ότι τον χτύπησε ο Dardevil)τον κατηγορεί ανοικτά ότι ουσιαστικά "του άρεσε" που χτύπαγε τον ληστή...

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο Matt καταλαβαίνει ότι ο τραυματισμός του,καθώς και το "κουρασμένο" από τα χτυπήματα και τις μάχες χρόνων,σώμα του αρχίζει να τον προδίδει....Έχει γίνει πιο αργός,πιο "ατζαμής" στις κινήσεις του,ενώ αργότερα στη προσπάθεια του να σταματήσει μία ληστεία σε μία κάβα,θα διαπιστώσει ότι πλέον δεν είναι καθόλου εύκολο για εκείνον να σταματήσει τους ληστές.Οι οποίοι σχεδόν(εξ'αιτίας των λαθών και της βιασύνης του)θα τον σακατέψουν στο ξύλο,όταν μία έκρηξη στο μαγαζί θα του δώσει την ευκαιρία να ξεφύγει....Ταπεινωμένος και έκπληκτος με τον εαυτό του αναρωτιέται για πόσο καιρό θα συνεχίσει να το κάνει αυτό,να είναι ένας υπερασπιστής του δικαίου με καθημερινό κίνδυνο της ζωής του....Οι παλαιοί εφιάλτες και αμφιβολίες αρχίζουν να επιστρέφουν...

Στις βραδυνές ειδήσεις γίνεται λόγος για τη φωτιά,για τη παρουσία του Daredevil στη σκηνή του εγκλήματος,αλλά και το γεγονός ότι ένας από τους ληστές πέθανε τελικά....Ο Wilson Fisk έχει κάθε λόγο να χαμογελάει.....

Ο Ζdarsky γίνεται ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο προηγούμενο run του Soule (ειδικά στα τελευταία του τεύχη με το "the Death of Daredevil")και το mini series του Mackay,και ξεκινά τη δική του ιστορία βασιζόμενος στα στοιχεία που περισυνέλεξε και από τα δύο,πάνω στα οποία θέτει τις βάσεις για το δικό του run.Το οποίο όμως είναι "φιλικό"στους νέους αναγνώστες(που δεν διάβαζαν τον τίτλο)αφού μπαίνουν αμέσως στο νόημα του τι ακριβώς συμβαίνει...Mας παρουσιάζει και αυτός έναν Matt Murdock γεμάτο αμφιβολίες τόσο για την αποστολή που εδώ και χρόνια έχει αναλάβει,όσο και για τη δική του σωματική ακεραιότητα και για το πόσο ακόμα μπορεί να συνεχίσει...

Και αν ο Daredevil των Waid&Soule ήταν ένας ήρωας με αυτοπεποίθηση τόσο στη προσωπική του ζωή όσο και σε αυτή του μασκοφόρου εκδικητή,εδώ ο Zdarsky μας παρουσιάζει έναν ήρωα καταρρακωμένο,γεμάτο αναπάντητα ερωτήματα,έτοιμο ακόμα και να τα παρατήσει.Πράγμα που ένας Murdock δεν θα έκανε ποτέ...Τελικά η ανάρρωση από μία εμπειρία που σε έστειλε σχεδόν στην αγκαλιά του θανάτου δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανέναν,ακόμα και για έναν υπερήρωα...

Παράλληλα στις σκηνές του Flash back βλέπουμε ότι ο Matt από παιδί είχε το δικό του αίσθημα δικαιοσύνης και αργότερα θεωρούσε ότι η αποστολή που επέλεξε να αναλάβει ήταν "θέλημα Θεού"για τον οποίο όμως εξέφραζε και θυμό,αφού του πήρε την όραση του,όταν έσωζε μία ανθρώπινη ζωή...Εδώ ο Zdarsky εμμένει περισσότερο στο θρησκευτικό υπόβαθρο του χαρακτήρα κάτι που τονίζεται ιδιαίτερα και στη τηλεοπτική του εκδοχή,από την οποία βλέπω ότι το κόμικ αρχίζει και δανείζεται όλο και περισσότερα στοιχεία(π.χ.ο Πατέρας Cathal,το design της στολής κ.α.)

To σχέδιο του Marco Checcetto ταιριάζει απόλυτα με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και το σενάριο του Zdarsky.Με έντονα κοινά σημεία με τα σχέδια του Alex Maleev(την εποχή που δούλευε και εκείνος στον τίτλο με τον Bendis),σωστότατες σωματικές ανατομίες αλλά πολύ περισσότερο με έμφαση στις εκφράσεις των προσώπων.Βλέπεις την έκπληξη στο πρόσωπο του Matt όταν καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με εκείνον,την απογοήτευση όταν αναγκαστικά εγκαταλείπει τη μάχη...Σπουδαίος σχεδιαστής πετυχαίνει απόλυτα να μεταδώσει στον αναγνώστη τα συναισθήματα των χαρακτήρων που ζωγραφίζει...

Μήπως τελικά ο άνθρωπος χωρίς φόβο,τελικά θα τον γνωρίσει;;Και αν ναι ποιο θα είναι το μέλλον του Daredevil από εδώ και πέρα;;Σίγουρα ο Zdarsky ετοιμάζει σπουδαία πράγματα στον τίτλο και όπως και οι περισσότεροι προκάτοχοί του πιστεύω δεν θα μας απογοητεύσει.

Σπύρος Ανδριανός 

Dylan Dog - Το Μοναστήρι του Κενού(Il Convento Del Vuoto)από Giovanni Barbieri&Giovanni Freghieri

Εκδόσεις Μικρός Ήρως https://www.mikrosiros.gr/
Μετάφραση:Γεωργία Σώζου

"I can read the Bible, Homer, or Dylan Dog for several days without being bored."- Umberto Eco
("Μπορώ να διαβάσω τη Βίβλο,τον Όμηρο ή τον Ντύλαν Ντόγκ για μέρες χωρίς να βαρεθώ"- Ουμπέρτο Έκο)

Υπάρχουν κόμικ που θέλεις το χρόνο σου για να καταλάβεις αν σου κάνουν ή όχι.Υπάρχουν και αυτά που τα ερωτεύεσαι με την πρώτη ανάγνωση.Το Dylan Dog ευτυχώς ανήκει στη δεύτερη κατηγορία αφού είναι love at first sight!!Προσωπικά για εμένα το καλύτερο και πιο αγαπημένο μου fumetti όχι μόνο των εκδόσεων Sergio Bonelli Editore,αλλά όλων των ιταλικών κόμικ,όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό.Ένα κόμικ που συνδυάζει τον τρόμο και την ποίηση,το σαρκασμό και τη θλίψη,με ιστορίες σκληρές αλλά και συνάμα βαθιά ανθρώπινες,γεμάτες μαύρο χιούμορ αλλά και με μια τάση μελαγχολικής μοναξιάς...

Δημιούργημα του συγγραφέα Tiziano Sclavi,ο ερευνητής του παραφυσικού(όπως αυτοπαρουσιάζεται)Dylan Dog έκανε το ντεμπούτο του τον Οκτώβριο του 1986 με το πρώτο άλμπουμ του που είχε τον τίτλο "L'alba dei morti viventi"(ελλ. "Η αυγή των ζωντανών νεκρών"-Μαμούθ Κόμιξ Δεκέμβριος 1999)σε σκίτσα του Angelo Stano.Δανειζόμενος το όνομα του από τον Άγγλο ποιητή Dylan Thomas και έχοντας ως πρότυπο για το παρουσιαστικό του τον ηθοποιό Rupert Everett,o Ντύλαν Ντόγκ είναι ένας ερευνητής του παραφυσικού(l'indagatore dell'incubo)πρώην ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιάρντ και αλκοολικός,που μαζί με το βοηθό του Groucho(πρώην ηθοποιό που μοιάζει απόλυτα με τον Groucho Marx)αναλαμβάνει τις πιο πιθανές και απίθανες υποθέσεις που μπορούν να του τύχουν.Και πάντα του τυγχάνουν οι πιο απίθανες....

Φοράει πάντα τα ίδια ρούχα(τζην,μαύρο σακάκι,κόκκινο πουκάμισο)ερωτεύεται εύκολα(συχνά με τραγικά αποτελέσματα) και πάσχει από πολλές φοβίες(μεταξύ αυτών η κλειστοφοβία, ακροφοβία και σιχαίνεται τις νυχτερίδες).Ζει μαζί με τον Groucho σε ένα διαμέρισμα στην οδό Craven(αναφορά στο σκηνοθέτη ταινιών τρόμου Wes Craven)  αριθμό 7,που περιλαμβάνει ένα κουδούνι που κραυγάζει.Στα χόμπι του περιλαμβάνονται το παίξιμο του κλαρίνου(γνωρίζει μόνο να παίζει τη Devil's Trill σονάτα για βιολί) και η κατασκευή ενός μοντέλου πλοίου που ποτέ δεν καταφέρνει να τελειώσει(τουλάχιστον μέχρι το Dylan Dog #100 που είδαμε και στο προηγούμενο πρώτο άλμπουμ των εκδόσεων Μικρός Ήρως ''Η ιστορία του Ντύλαν Ντόγκ").Βοηθός στις περιπέτειες του επίσης ο επιθεωρητής Bloch πρώην διοικητής στου στην Σκότλαντ Γυάρντ.

Η σειρά του Dylan Dog θεωρείται η πιο πετυχημένη στην Ιταλία μετά το κλασικό ήρωα της Bonelli,τον Τέξ(ΤΕΧ) και πουλάει πάνω από 120 χιλιάδες αντίτυπα κάθε μήνα.Στη χώρα μας ο Ντύλαν πρωτοεκδόθηκε σε 8 άλμπουμ από τις εκδόσεις Μαμούθ κόμιξ (1999-2000),συνέχισαν σε άλλα 7 άλμπουμ από τη Jemma Press(2007-2013) και τώρα οι εκδόσεις Μικρός Ήρως μετά τη παρουσία του ήρωα τόσο στα περιοδικά Μίστερ ΝΟ και Νέο Μπλεκ,συνεχίζουν τη δημοσίευση του σε αυτόνομα graphic novel άριστα σε εμφάνιση και ποιότητα.Τον Οκτώβριο του 2018 είχε κυκλοφορήσει το πρώτο novel.

Το δεύτερο graphic Novel του Ντύλαν Ντόγκ,από τις πολύ δυνατές εκδόσεις Μικρός Ήρως κυκλοφόρησε την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019.Μαζί με τα υπόλοιπα novels των Ζαγκόρ,Μίστερ Νο και Τεξ αποτελεί ακόμα μία τέλεια προσθήκη στη βιβλιοθήκη μας και ένα κόσμημα για τις συλλογές μας.Νομίζω ότι μετά την άτυχη επιλογή ιστορίας για το πρώτο άλμπουμ(που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα όσους ήταν αρχάριοι στον χαρακτήρα του Dylan ή δεν είχαν διαβάσει τις προηγούμενες ελληνικές εκδόσεις)αυτή τη φορά το δεύτερο novel αποτελεί τη καλύτερη ίσως δυνατή επιλογή,και νομίζω ότι είναι το πιο δυνατό άλμπουμ σε σχέση με τα υπόλοιπα.

Η ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Dylan Dog Color Fest#23 το Νοέμβριο του 2017(με τίτλο Ιl Convento Del Vuoto).Σχετικά πρόσφατη παραγωγή,αλλά την υπογράφει ένα δημιουργικό δίδυμο που μόνο πρόσφατο στο χώρο του κόμικ δεν μπορείς να το πεις!!Στο σχέδιο ο βετεράνος σχεδιαστής Giovanni Freghieri(Bella&Bronco,Martin Mystere),ένας από τους βασικούς σχεδιαστές της σειράς Dylan Dog ήδη από το 1989,που μας έχει χαρίσει αριστουργηματικές δουλειές,και σεναριογράφο τον πολυτάλαντο και άκρως δημιουργικό Giovanni Barbieri( με σημαντικές δημιουργίες και συνεργασίες στο χώρο της 9ης τέχνης.)

Μολονότι αποτελεί μία ιστορία όπου δεν κυριαρχεί το μεταφυσικό/υπερφυσικό στοιχείο ή το αλλόκοτο,μπορώ να πω ότι αποτελεί μία από τις πιο εφιαλτικές που έχω διαβάσει στον Dylan Dog...

Μια κρύα  χειμωνιάτικη νύχτα όπου το χιόνι πέφτει πυκνό,ο Ντύλαν τραυματισμένος βαριά φτάνει σε ένα κοινόβιο μοναχών,στη μέση του πουθενά.οι οποίοι και τον περιμαζεύουν.Όταν εκείνος συνέρχεται προσπαθεί να βάλει τα πράγματα με τη σειρά στο θολωμένο του μυαλό,και να θυμηθεί πώς έφτασε εκεί αλλά προπάντων ποιος ήθελε να τον σκοτώσει...Στο νου του έρχονται τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας,η κοπέλα που συνόδευε η Άριελ,το τραίνο που εκείνη πήρε για να φύγει,ο "περίεργος" άνθρωπος μέσα σε αυτό,που έκανε τον Ντύλαν να πάρει αμέσως το επόμενο και να τους ακολουθήσει,το μακάβριο θέαμα που βρήκε στην επόμενη στάση.....

Ο υπεύθυνος των μοναχών,αδελφός Λούσιους,τον ρωτάει για όσα μπορεί να απαντήσει ο ακόμα αδύναμος και ζαλισμένος Ντύλαν.Το επόμενο πρωί τον δέχονται στο τραπέζι τους,όπου ο Ντύλαν παρατηρεί μία περίεργη συμπεριφορά στους υπόλοιπους μοναχούς που μοιάζουν βασανισμένοι και χαμένοι άνθρωποι κάτω από τη πυγμή του Λούσιους,που έχει τον τρόπο να τους επιβάλλεται...

Μετά από ένα flashback που βλέπουμε εμείς οι αναγνώστες,ο Ντύλαν εκμυστηρεύεται στο Λούσιους ότι ήρθε μέχρι εκεί κυνηγώντας το δολοφόνο της Άριελ,ο οποίος είχε πάρει το λεωφορείο για το Τσένταρ..Εκείνο όμως που δεν γνωρίζει ο Ντύλαν είναι ότι και ο δολοφόνος έχει βρει καταφύγιο στο μοναστήρι,και έχει ήδη σκοτώσει έναν μοναχό.....Όταν γίνει αυτή η μακάβρια ανακάλυψη τότε είναι που η κατάσταση θα οδηγηθεί εκτός ελέγχου με τους μοναχούς εκτός εαυτού ο καθένας να "αντιδρά" με το δικό του παράξενο τρόπο..Ενώ στη προσπάθεια του να εντοπίσει το δολοφόνο ο Ντύλαν θα έρθει αντιμέτωπος με μία εφιαλτική αποκάλυψη που θα τον οδηγήσει στα βάθη της ίδιας της κόλασης.....

O Εdgar Alan Poe συναντά τον Alfred Hitchcock σε αυτή τη εφιαλτική ιστορία,που βασίζεται περισσότερο στο ψυχολογικό φόβο παρά στο τρόμο του υπερφυσικού.Έιναι από αυτά τα θρίλερ που από την αρχή νιώθεις(όπως και ο Ντύλαν άλλωστε)ότι κάτι "δεν πάει καλά" και ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.Κάτι άλλο υπάρχει πίσω από την εικόνα που βλέπεις...Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα,το αίσθημα της απομόνωσης από τον έξω κόσμο,οι ατελείωτοι σκοτεινοί διάδρομοι,όλα δημιουργούν ένα εφιαλτικό ντεκόρ όπου ο Barbieri με μεγάλη μαεστρία,στήνει περίτεχνα το ψυχολογικό(και γεμάτο σασπένς) του θρίλερ καθηλώνοντας τον αναγνώστη παγωμένο και μουδιασμένο στη θέση του.Αγωνία,ατέλειωτη αναζήτηση,σασπένς και δράση είναι επίσης τα συστατικά εκείνα που καθιστούν την ιστορία αυτή ως μία από τις καλύτερες αλλά και πιο εφιαλτικές που έχω διαβάσει στον Ντύλαν Ντογκ.

Ο βετεράνος Freghieri για μια ακόμα φορά,δείχνει μέσα από το σχέδιο του,ότι μεγάλος καλλιτέχνης γεννιέσαι δεν γίνεσαι(μόνο).Σχέδιο δυναμικό,γραμμή κοφτή αλλά καθαρή,με έντονη εκφραστικότητα στα πρόσωπα,και έμφαση στη λεπτομέρεια τόσο του χώρου όσο και του background.Έντονες εναλλαγές μαύρου και άσπρου,παιχνίδι με τις φωτοσκιάσεις και χρησιμοποίηση χρωματικής παλέτας που ταιριάζει απόλυτα με τις σκηνές που παρουσιάζονται.Σκοτεινά χρώματα κυριαρχούν στους διαδρόμους του μοναστηριού και έντονα(κυρίως κόκκινο)στις σκηνές των flashbacs και των εγκλημάτων...O αναγνώστης μπαίνει κατ'ευθείαν στην ατμόσφαιρα της ιστορίας,νιώθοντας τη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα να τον πνίγει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το νιώθει και ο πρωταγωνιστής...Άψογη συνεργασία σεναριογράφου και σχεδιαστή σε μία ακόμα συγκλονιστική ιστορία του αγαπημένου μας ερευνητή του υπερφυσικού,εδώ σε μία από τις πιο επικίνδυνες περιπλανήσεις του στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής...

Ακόμα μία προσεγμένη και άρτια ποιοτικά έκδοση των εκδόσεων Μικρός Ήρως που συνεχίζει  δυναμικά να προσφέρει πάντα το καλύτερο στους αναγνώστες της.Το εκδοτικό τοπίο στη χώρα μας φαίνεται να έχει αποκτήσει τα λαμπρότερα χρώματα,και σίγουρα οι εκδόσεις Μικρός Ήρως έχουν βοηθήσει μέγιστα σε αυτό και εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσουν να μας προσφέρουν ποιοτικές και τέλειες (τόσο αισθητικά όσο και σε περιεχόμενο) εκδόσεις.

Σπύρος Ανδριανός

Skits@kia Spy's Edition #6 - Red Hood Unbound #2

Red Hood Unbound #2

Μία άλλη όψη στο γνωστό μύθο της κοκκινοσκουφίτσας που επιστρέφει δριμύτερη σε σενάριο και σχέδιο δικό μου και χρωματισμό από την γυναίκα μου Ελοντύ Κόλερ-Ανδριανού.

Black Hammer από Jeff Lemire&Dean Ormston

Black Hammer 

"Strange doesn't even begin to cover this place..It's downright bizzare...Like I'm trapped in a dream..." - Lucy Weber/Black Hammer

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κόμικ που διαβάζω τον τελευταίο καιρό είναι το Black Hammer της Dark Horse.Το οποίο αν και ανήκει στην κατηγορία του υπερηρωικού,που κάποιοι αποφεύγουν σαν τη πανούκλα τα τελευταία χρόνια(μολονότι τρέχουν να δουν τις αντίστοιχες ταινίες στα σινεμά..)περισσότερο κλίνει το μάτι προς την κατηγορία των indie...Ή τέλος πάντων δεν μπορείς να το πείς και mainstream super hero comic όπως εκείνα που βγάζει η Marvel και η DC(οι οποίες για να κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου για αυτό που ανέφερα παραπάνω,κούρασαν με τα απανωτά restart,rebirth&reboot τους).

O Jeff Lemire(Essex County Trilogy,Sweet Tooth,Animal Man)παραπάνω από μια δεκαετία πριν είχε συλλάβει την ιδέα και είχε δημιουργήσει τους χαρακτήρες αλλά οι ανειλημμένες υποχρεώσεις του σε τίτλους που έκανε στη Vertigo,καθώς και το αποκλειστικό του συμβόλαιο στη DC για μιά 5ετία τουλάχιστον(2010-14)καθιστούσε την ολοκλήρωση του έργου αδύνατη.Ειδικά και στο να την σχεδιάσει ο ίδιος όπως σκεφτόταν να κάνει αρχικά.Τελικά η σειρά κυκλοφόρησε το 2016 σε σχέδιο του Dean Ormston(Judge Dredd,Lucifer,Harke&Burr)και το πρώτο της μέρος ολοκληρώθηκε σε 13 τεύχη από τον Ιούλιο του 2016 μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2017.

Η ιστορία απλή μεν στη σύλληψη αλλά άκρως συναρπαστική στο ξεδιπλωμα της!Δέκα χρόνια πριν οι μεγαλύτεροι ήρωες της πόλης Spiral(Black Hammer,Abraham Slam,Golden Gail,Barbalien,Colonel Weird&Dragonfly)πολέμησαν εναντίων της μεγάλης απειλής που άκουγε στο όνομα Anti-God,θυσιάζοντας όμως τους εαυτούς τους στη προσπάθεια...Ή έτσι πιστεύει ο κόσμος και όσοι θυμούνται εκείνη την αποφράδα ημέρα...

...Γιατί στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι ήρωες επέζησαν αλλά μεταφέρθηκαν σε μία άλλη διάσταση,στην επαρχιακή(;) πολιτεία του Rockwood όπου οι εναπομείναντες ήρωες ζούνε όλοι μαζί σε μια φάρμα,αποκομμένοι σχεδόν από την υπόλοιπη πραγματικότητα(περιορισμένος χώρος μετακίνησης)μη μπορώντας να φύγουν όμως από εκεί...Ο Black Hammer που το προσπάθησε από τη πρώτη κιόλας στιγμή της άφιξης τους έχασε τη ζωή του...Παγιδευμένοι για δέκα χρόνια στα μικρά όρια της πολιτείας αυτής,προσπαθούν να συνεχίσουν τη ζωή τους όπως μπορούν.Άλλοι έχουν προσαρμοστεί στο κλίμα(Abraham Slam,Barbalien)άλλοι φυσικά όχι(Golden Gail)...O Slam προσπαθει να κρατήσει την ομάδα ενωμένη όσο μπορεί ακόμα και με τη μορφή μιας δυσλειτουργικής οικογένειας προς τον έξω κόσμο...

Αυτό όμως δεν θα είναι καθόλου εύκολο και τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο μπερδεμένα για την ομάδα όταν στο Rockwood καταφτάσει η κόρη του original Black Hammer,Lucy Webber.Η μοναδική από τον "έξω κόσμο" που μπόρεσε να το κάνει αυτό(ψάχνοντας απαντήσεις σχετικά με την εξαφάνιση του πατέρα της)χωρίς όμως να μπορεί και αυτή να φύγει τώρα από εκεί...Ή χωρίς να θυμάται ούτε πώς έφτασε...Αργότερα ψάχνοντας στοιχεία στη βιβλιοθήκη του Rockwood,για την ιστορία του τόπου στα βιβλία οι σελίδες είναι κενές...

Το κόμικ είναι ένα γράμμα αγάπης στα υπερηρωικά κόμικ και τους χαρακτήρες που μεγαλώσαμε(όπως και ο ίδιος ο Lemire).Οι πρωταγωνιστές αποτελούν διαφορετικές εκδόσεις ήδη κλασικών χαρακτήρων.O Black Hammer αποτελεί μία παραλλαγή του Thor(το σφυρί,οι Lightriders/Θεοί της Asgard,Starlok/Odin)με στοιχεία και από New Gods.Το πώς αποκτά τις δυνάμεις του επίσης θυμίζει το origin των Hal Jordan&Kyle Rayner όταν έγιναν Green Lanterns.Ο Abraham Slam θυμίζει Captain America και είναι ο μόνος που έχει προσαρμοστεί "καλύτερα" στη νέα ζωή τους...Ο Barbalien ουσιαστικά είναι ο Martian Manhunter της DC,ήρθε από άλλο πλανήτη,πήρε την ταυτότητα νεκρού αστυνομικού και παλεύει όχι μόνο να κρατήσει την εξωγήινη ταυτότητα του κρυφή,αλλά και την ομοφυλοφιλία του....Η Golden Gail είναι η θυληκή και reverse έκδοση του Billy Batson/Captain Marvel αλλά ίσως ο πιο τραγικός χαρακτήρας της ομάδας καθώς έχει παγιδευτεί στο σώμα μιας δωδεκάχρονης με υπερδυνάμεις,όντας η ίδια περισσότερο από 50 χρονών γυναίκα...

Τρέφει επίσης δυνατά συναισθήματα για τον Barbalien,ο οποίος φυσικά την απορρίπτει λόγο εμφάνισης μικρού κοριτσιού,χωρίς φυσικά να της αποκαλύπτει και την αλήθεια...Ο Colonel Weird φυσικά πρόκειται για μία έκδοση του Adam Strange της DC αλλά στην τωρινή του μορφή θυμίζει λιγάκι και τον Alan Moore!Σίγουρα όμως κρατά κρυφή τη δική του agenda,χαμένος στις παράλληλες διαστάσεις...O Anti-God είναι ο γνωστός σε όλους μας Darkseid με ολίγον από Thanos.Τέλος η Madame Dragonfly αποτίει φόρο τιμής στα pre code horror comics της δεκαετίας του '50 σαν αυτά που έβγαζε η E.C. του Max Gaines.Και φυσικά θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα να βρίσκω στοιχεία στο κόμικ που αποτελούν αναφορά σε αγαπημένες υπερηρωικές σειρές...

Η διαφορά όμως του Black Hammer,μολονότι μοιάζει να αποτελεί το όνειρο καθε super hero geek,είναι ότι ο Lemire έχει δημιουργήσει περισσότερο ένα ψυχολογικό δράμα χαρακτήρων,παρά το παραδοσιακό κόμικ με υπερήρωες γεμάτο δράση και spread pages με γεμάτες σκηνές με μάχες.Με καταπληκτική ανάπτυξη χαρακτήρων έτσι όπως μόνο ο Lemire ξέρει να γράφει.Κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του ιστορία(πονεμένη η μη) στην οποία ο Lemire παρουσιάζει με τέτοιο τρόπο ώστε ο αναγνώστης να τον συμπονά και να το νοιάζεται,χωρίς να τον κουράζει καθόλου με λεπτομέρειες.Αντιθέτως θέλεις να τους γνωρίσεις όσο γίνεται καλύτερα..Αυτό εγώ το συναίσθημα είχα τουλάχιστον  να το νιώσω από την εποχή που διάβαζα το Watchmen(κριτική μου θα βρείτε εδώ).Μαζί με λίγο από Astro City(Kurt Busiek) και η συνταγή δένει απόλυτα!!Πίσω από έναν παντοδύναμο υπερήρωα κρύβεται ένας απλός,καθημερινός άνθρωπος όπως όλοι μας.Με τις έγνοιες και τα προβλήματα του..Η πλοκή της ιστορίας όσο παιρνούν τα τεύχη γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη και το μυστήριο μεγαλώνει όλο και περισσότερο...

Το σχέδιο του Dean Ormston εδώ μου θυμίζει έντονα αυτό του Mike Mignola και του Guy Davis.Αλλά ταιριάζει απόλυτα με την ατμόσφαιρα του κόμικ.Απλό,λιτό,χωρίς υπερβολικές μυώδεις μορφές και λεπτομεριακά background που ίσως να κουράσουν το μάτι του αναγνώστη,παραδίδει μία από τις καλύτερες δουλειές του.Mε αυτό το συναίσθημα ότι διαβάζεις υπερηρωικό κόμικ της Golden age εποχής αλλά προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της εποχής μας.Πολύ καλή χρωματική παλέτα χρησιμοποιεί ο David Stewart κάνοντας εξαιρετική δουλειά,αναδυκνύοντας ακόμα περισσότερο το σχέδιο του Ormston,με τις σωστές εναλλαγές έντονων και σκοτεινών χρωμάτων ανάλογα με το περιβάλλον που βρίσκονται οι πρωταγωνιστές της σειράς.

Το Black Hammer από τα πρώτα τεύχη του ενθουσίασε κοινό και κριτικούς.Η επιτυχία της σειράς έχει οδηγήσει στο να κυκλοφορήσουν και πολλά spin off με πρωταγωνιστές εκτός από τους κύριους χαρακτήρες και αρκετούς δευτερεύοντες(Doctor Star) ακόμα και villains(Sherlock Frankenstein)δημιουργώντας το λεγόμενο Hammerverse κάτι σαν το αντίστοιχο Mignolaverse(με χαρακτήρες που δημιούργησε Mike Mignola) με τίτλους όπως Hellboy,B.P.R.D.και Abe Sapien πάλι για την Dark Horse.Και σαν καλό κόμικ με υπερηρωικό υπόβαθρο που σέβεται τον εαυτό του,μετά της ολοκλήρωση των πρώτων 13 τευχών,η σειρά ξεκινά πάλι από το #1 το δεύτερο κύκλο της με την ονομασία Black Hammer:Age of Doom η οποία μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο έχει φτάσει στα 7 τεύχη.Και υπόσχεται να δώσει κάποιες πρώτες απαντήσεις σε όλα τα αναπάντητα ερωτήματα που άφησε η πρώτη...

Μία από τις καλύτερες σειρές που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό,ελπίζω να σας κίνησα τη περιέργεια να κάνετε και εσείς(όσοι δεν την έχετε ακόμα διαβάσει)το ίδιο!!

Σπύρος Ανδριανός

ΜΠΛΕΚ #2 - Η αναγέννηση του ξανθού γίγα

Πριν λίγες μέρες(Τρίτη 5 Φεβρουαρίου)κυκλοφόρησε και το δεύτερο (υπέρ)τεύχος του Μπλεκ και για μία ακόμα φορά συναρπάζει με την τελειότητα και αρτιότητα της έκδοσης του!

Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς και οι εκδόσεις Μικρός Ήρως,χωρίς να λογαριάσουν κόπο και έξοδα,δημιούργησαν πραγματικά ένα περιοδικό κόσμημα στο χώρο των έντυπων εκδόσεων και των περιοδικών κόμικς.

Όπως ακριβώς έκανε και ο παππούς του,ο αείμνηστος Στέλιος Ανεμοδουράς,έτσι και ο σημερινός εκδότης ανανεώνει και προσαρμόζει τον ξανθό γίγα στις ανάγκες και απαιτήσεις της εποχής του,αφουγκράζεται και σέβεται τη γνώμη του (αυστηρού)αναγνωστικού κοινού που πάντα αποζητά την τελειότητα στις εκδόσεις που δίνει χρήματα για να αγοράσει(και καλά κάνει φυσικά!)

Παράλληλα η έκδοση αυτή δεν ικανοποιεί μόνο το πυρήνα των παλαιών και φανατικών αναγνωστών του περιοδικού(που έτσι και αλλιώς στηρίζουν με νύχια και με δόντια την έκδοση σε όλες τις μορφές της)αλλά ανοίγει την αγκαλιά της και στη νέα γενιά,γεμίζοντας το χορταστικό αυτό τεύχος(164 σελίδων!!)με νέους ήρωες,συνεντεύξεις με δημιουργούς(πολύ ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του πολυτάλαντου Θάνου Κόλλια που μιλά για τα μελλοντικά του σχέδια και μας χαρίζει έναν υπέροχο Υπεράνθρωπο)νέα γύρω από την 9η τέχνη και pop κουλτούρα,ελληνικές και ξένες εκδόσεις κ.α.

Πολύχρωμες σελίδες,γυαλιστερό χαρτί,υπέροχες ιστορίες!Τι άλλο να ζητήσει κανείς;;

Ένα περιοδικό που κυριολεκτικά φέρνει την επανάσταση στο χώρο των εκδόσεων,ένα περιοδικό μοναδικό στο είδος του σε ποιότητα,αριθμό σελίδων και τιμή(μόνο το Storm να έβγαινε μόνο του θα άξιζε τόσο)που δείχνει ότι ο Μπλεκ ήταν,είναι και θα είναι πάντα ο απόλυτος αρχηγός των εικονογραφημένων στην Ελλάδα.Πολυθεματικό(στο δεύτερο τεύχος οι ήρωες μειώνονται σε 9 από 12 που ήταν στο πρώτο)πολύχρωμο,γεμάτο ενδιαφέροντα και υπέροχα κόμικ από τους καλύτερους δημιουργούς του χώρου,το Μπλεκ είναι το απόλυτο περιοδικό κάθε λάτρη(και όχι μόνο)της 9ης τέχνης.Και το πρώτο του δείγμα του όπως μας πληροφορεί στο εισαγωγικό του σημείωμα και ο εκδότης ήταν θετικό,γεμίζοντάς μας αισιοδοξία για το μέλλον τέτοιων εκδόσεων στην Ελλάδα.

Αν και δεν συμφωνώ να υπάρχουν ιστορίες σε συνέχειες(όσο και αν αυτό δεν είναι πάντα εφικτό)στα επόμενα τεύχη γιατί 2 μήνες είναι μακρύς χρόνος για να διαβάζει κανείς τις συνέχειες ειδικά όταν ιστορίες θα συνεχίζονται σε περισσότερα από 2 τεύχη.Ίσως αυτό να είναι καλύτερα να γίνει αν το περιοδικό γίνει μηνιαίο κάποια στιγμή.Αυτό εξαρτάται από εμάς τους αναγνώστες και μόνο!!Στο καταπληκτικό εξώφυλλο του 2ου τεύχους βλέπουμε τον Phantom(από το Phantom annual #1 Γενάρης 2007)σε σχέδιο των Bret Blevins(artist) και Terry Austen(inker).

Ας περάσουμε όμως στην ύλη του περιοδικού παρουσιάζοντας πρώτα τις ιστορίες.Αρχίζουμε με το Μα τα χίλια.. του Βαγγέλη Σαίτη που πάντα δίνει μία χιουμοριστική νότα στο περιοδικό και που δείχνει τη διαχρονική αξία του δημιουργού,που καταφέρνει πάντα να μας κάνει να γελάσουμε χωρίς να καταφέυγει σε υπερβολές για να το πετύχει.

1.Mπλεκ - Οι κλέφτες του Βορρά: Σχέδιο&Σενάριο EsseGesse(Pietro Sartoris-Dario Guzzon-Giovanni Sinchetto)Α΄ δημοσίευση ''Collana Freccia'' -1958(Ελλάδα:Μεγάλος Μπλεκ #77 Φεβρουάριος 1975.)Mία ιστορία της ομάδας των EsseGesse ανοίγει την αυλαία ιστοριών του περιοδικού.Σε αντίθεση με το πρώτο τεύχος εδώ έχουμε κλασικό Μπλεκ.Στην ιστορία αυτή ο Μπλεκ έρχεται αντιμέτωπος με δύο εχθρούς.Τον ύπουλο Τετραγωνοκέφαλο και τον πρώην διοικητή του αγγλικού στρατού που τον θεωρεί υπεύθυνο και θέλει να τον εκδικηθεί για το θάνατο του αδερφού του.Κλασικό σχέδιο της θρυλικής ομάδας,η ιστορία θα ικανοποιήσει περισσότερο την παλιά φρουρά των αναγνωστών του περιοδικού.Που τις περισσότερες φορές δεν βλέπουν με καλό μάτι,τις νεότερες εκδόσεις του χαρακτήρα και τους νεοτερισμούς στο σχέδιο,καθώς και τα σενάρια των ιστοριών που πολλές φορές είναι λίγο αφελή και μοιάζουν παιδικά.καθώς παρουσιάζουν το Μπλεκ σχεδόν εξωπραγματικό υπερήρωα,κάτι που δεν ταιριάζει με το ύφος και την ιστορία του χαρακτήρα...

2.Mάντυ Ρίλλευ:(To πρώτο δάκρυ) Σενάριο: Ray Collins Σχέδιο:Ernesto Garcia Seijas.Πρώτη δημοσίευση Skorpio#113 1985. Το μοναδικό Αργεντίνικο κόμικ του δεύτερου τεύχους(αφού δεν υπάρχει ο Γιόρ και κάποια ιστορία του Pratt όπως στο πρώτο)το για μια ακόμη φορά εξαίρετο Μάντυ Ρίλευ κατορθώνει και πάλι να κλέψει τις καρδιές μας με την ευαισθησία και την αφέλεια του νεαρού πρωταγωνιστή,που εδώ θα καταλάβει ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο αλλά και απόλυτο!Και ότι δεν πρέπει να είμαστε εγωιστές στην αγάπη που μας δίνουν οι αγαπημένοι μας άνθρωποι...Λιγότερες σελίδες από την ιστορία του πρώτου τεύχους ,αλλά την απόλαυσα το ίδιο τόσο σεναριακά(ποίηση και λογοτεχνία μαζί) όσο και σχεδιαστικά αφού ο Seijas(Leon Loco,El Negro Blanco,Tex) είναι ένας μεγάλος μάστορας του σχεδίου,εκπληκτικός στο να σχεδιάζει πανέμορφους γυναικείους χαρακτήρες,με σωστές ανατομίες σωμάτων και λεπτομερή σχεδιασμό στις φιγούρες και τα background.Από τις αγαπημένες μου επιλογές του περιοδικού.

3.Λ-Ο Πήγασος 4-Ω : Σενάριο-Σχέδιο: Σπύρος Ορνεράκης.'Α δημοσίευση περιοδικό Ρόδι 1981.
Το ότι είναι ένα από τα "καλλιτεχνικά" μου είδωλα ο Σπύρος Ορνεράκης είναι σε όσους με γνωρίζουν προσωπικά γνωστό.Μικρός έκοβα τις γελοιογραφίες και προσωπογραφίες που έκανε σε γνωστή εφημερίδα και τα κρατούσα αρχείο.Ο άνθρωπος που με έκανε να ασχοληθώ και εγώ με το σκίτσο,εδώ στην scifi δουλειά του,μας ταξιδεύει με τον Πήγασο 4-Ω αυτή τη φορά στις 23 Απριλίου του 1821 στη μάχη της Αλαμάνας και τον άδικο-τραγικό θάνατο του Αθανάσιου Διάκου.Σπουδαίο σχέδιο από έναν σπουδαίο σχεδιαστή,προσωπικά τον θεωρώ έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς στην Ελλάδα.Ελπίζω να συνεχιστεί το ταξίδι του Λ-Ο και στα επόμενα τεύχη.

4.Φάντομ - Οι 5 ημέρες του Δράκου(μέρος Β'): Σενάριο Tony Berard Σχέδιο Allan Goldman.Πρώτη δημοσίευση Phantom(5th series) Annual #1 Γενάρης 2007. 5 ιστορίες 5 διαφορετικές γενιές Φάντομ.Αυτή τη φορά μεταφερόμαστε στο 1782 και ο 11ος κατά σειρά Φάντομ αναζητά το μυστηριώδες αντικείμενο που προέρχεται από τη φεουδαρχική Κίνα,πρωτού πέσει στα χέρια της αδελφότητας των Σίνγχ.Εισχωρεί σε μία Βρετανική φρεγάτα που έχει μετατραπεί σε φυλακή για να βρεί και να σώσει τον άνθρωπο που έχει το κομμάτι για εκείνον.Η κάθοδος στη κόλαση οδηγεί τον Φάντομ ακόμα πιο μακριά από το φως,και χάνεται στο έρεβος του σκοταδιού που κρύβει μέσα της η ανθρώπινη ψυχή με κίνδυνο να χάσει και εκείνος τη δική του λίγο λίγο ώσπου στο τέλος να είναι μόνο το "φάντασμα που περπατά" στη κυριολεξία...Ο Berard ξέρει τον τρόπο να χειριστεί σωστά και με σεβασμό την ιστορία και την παράδοση τον εμβληματικό χαρακτήρα του Lee Falk,και παράλληλα τον βάζει σε σύγκρουση με τον εαυτό του αφού χωρίς να θέτει ερωτήματα για την αποστολή του,τα θέτει για τον ίδιο... Και προειδοποιεί τους επόμενους Φάντομ που θα συνεχίσουν το έργο του,να μην χάσουν την ανθρώπινη υπόσταση τους όπως την έχασε και ο ίδιος....Το σχέδιο του Αllan Goldman(Action Comics,Wonder Woman,Nox)δυναμικό,λεπτομερές,γεμάτο ένταση και ενέργεια συμπληρώνει άψογα τα κείμενα του Berard(Exiles,R.E.B.E.L.S).Ελπίζω ο ήρωας να συνεχίσει και με άλλες ιστορίες εκτός του annual 1 που είχε εκδώσει η Μoonstone ή ας βάλουν και αυτές από το δεύτερο annual που κυκλοφόρησε το 2009.

5.Δικαστής Ντρέντ - Όλα βρίσκονται στο κήπο: Σενάριο John Wagner Σχέδιο Arthur Ranson.Πρώτη δημοσίευση 2000 AD #1465 Νοέμβριος 2005.Ο δημιουργός(μαζί με τον Carlos Ezquerra)του Δικαστή Ντρέντ John Wagner(Ace Trucking,Strontium Dog)γράφει την ιστορία αυτή που με μία δόση ειρωνείας μας δείχνει ότι το μέλλον ανήκει(δυστυχώς)στην εικονική πραγματικότητα όπου ακόμα και οι δολιοφθορές των αντιπάλων σου θα είναι και αυτές εικονικές...Έξυπνη ιδέα αλλά αναπτύσσεται βιαστικά στις λίγες σελίδες της ιστορίας.Συμπαθητικό το σχέδιο του Arthur Ranson(Judge Anderson,Sapphire) με επιμονή στη λεπτομέρεια.O Δικαστής Ντρέντ αποτελούσε κάποτε τη ναυαρχίδα(μαζί με τον Slaine) του αντίπαλου δέους περιοδικού του Μπλεκ,Αγόρι των Μπαζαίου-Δελληγιώργη.Πανέξυπνη κίνηση του εκδότη να τον εντάξει στο δυναμικό του Μπλεκ,και εύχομαι να παραμείνει για όλα τα επόμενα τεύχη,αφού έχει πολλούς φίλους στην Ελλάδα.

6.Yπεράνθρωπος : Σε σχέδιο και σενάριο από τον Θάνο Κόλλια.Ο ταλαντούχος Κόλλιας(Ύψιλον)παίρνει τον εμβληματικό χαρακτήρα που δημιούργησε το 1951 ο αείμνηστος Στέλιος Ανεμοδουράς,και τον προσαρμόζει στη δική μας εποχή.Δύο teenagers ο Λευτέρης και ο ορφανός Νικόλας,ψάχνουν σε ένα βιβλιοπωλείο να βρούνε πηγές για την εργασία τους,όταν ο Νικόλας σε ένα συρτάρι ανακαλύπτει ένα μικρό μηχάνημα που τους μεταφέρει σε ένα μέρος όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει γίνει συνολύθεμα διαφορετικών εποχών...Δεινόσαυροι,Βίκινγκ πολεμιστές και άρματα του 2ου Παγκοσμίου πολέμου όλα μαζί καταδιώκουν τα παιδιά μέχρι τη στιγμή που θα πέσει στη Γη ως άλλος έκπτωτος άγγελος,ο Υπεράνθρωπος....Λάτρης των υπερηρωικών κόμικ(σαν εμένα)ο εκπληκτικός Κόλλιας,κερδίζει αμέσως το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τον κάνει να διψά για τη συνέχεια της ιστορίας.Σχεδιαστικά επηρεασμένος από τον John Byrne,ο Κόλλιας(που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να κάνει καριέρα και στο εξωτερικό)μας παραδίδει μαθήματα τόσο σχεδίου όσο και σεναρίου.Ο λίγο "γκρινιάρης" Νικόλας,ο πάντα πιστός φίλος Λευτέρης που όλοι θα θέλαμε να έχουμε,καθώς και το μυστήριο του τι μπορεί να συμβαίνει.Ζείς την ένταση και την αγωνία σε κάθε panel και όλα αυτά εντυπωσιακά σχεδιασμένα από τον Θάνο που ποτέ δεν με έχει απογοητεύσει στις δουλειές του.Καθαρή γραμμή,σωστές ανατομίες,δυναμικό και κοφτερό σχέδιο,εντυπωσιακές σκηνές δράσης και ένα από τα καλύτερα re designs στολής που έχω δει ποτέ σε χαρακτήρα,με κάνει να διψάω τρελά για τη συνέχεια της ιστορίας.Μπράβο Θάνο!!!

7.Ταρζάν - Παγωμένη Ζούγκλα: Σχέδιο-Σενάριο Joe Kubert.A' Δημοσίευση Tarzan#227 Ιανουάριος 1974.Ο Ταρζάν ακολουθεί έναν πολεμιστή της φυλής Μ'Μπουτος(που είναι γιος του αρχηγού της φυλής),μέχρι τα παγωμένα βουνά,που θέλει να αποδείξει στη φυλή του ότι μπορεί να είναι ικανός άντρας για να γίνει κάποτε και αυτός αρχηγός.Στο βουνό φτάνει και ένας άλλος άντρας ο οποίος προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ικανός στο δικό του πατέρα...Μέχρι που εμφανίζεται ο πραγματικός κίνδυνος και τώρα θα πρέπει και οι δυο τους να αποδείξουν στους εαυτούς τους ότι είναι ικανοί να επιβιώσουν...Ακόμα μία κλασική ιστορία του μεγάλου δάσκαλου του σχεδίου Joe Kubert που έγραφε και το σενάριο εκτός από τα εκπληκτικά του σχέδια.Βετεράνος της αμερικάνικης σκηνής των κόμικ,άφησε εποχή και σε αυτόν τον τίτλο,που αποτελούσε έναν από τους καλύτερους της DC την εποχή που κυκλοφορούσε από εκείνην(αργότερα πέρασε στα χέρια της Marvel με τον big John Buscema στο σχέδιο).Την ιστορία την είχα διαβάσει και μικρός στα Ταρζάν του Δραγούνη και με είχε συνεπάρει η σκοτεινή ατμόσφαιρά της.Με το κρύο να διαπερνά τη σάρκα των ηρώων στην προσπάθεια τους να επιζήσουν από τα νύχια των Λευκών Γορίλων...Μεγάλος δημιουργός που έφτιαξε ολόκληρη "σχολή" στο σχέδιο(αλλά και κανονική σχολή σχεδίου που θεωρείται από τις καλύτερες στο είδος της)με τις τέλειες σωματικές ανατομίες του(μόνο με εκείνες του Hogarth μπορώ να τις συγκρίνω)τη δυναμικότητα στη κίνηση και την "απαράμιλλη"ελαστικότητά τους.Σταθερή αξία στο περιοδικό ο Ταρζάν και από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Λεωκράτη Ανεμοδουρά η ένταξη του στο Μπλεκ.

8.Στορμ - Τα κυνηγόσκυλα του Μαρντούκ:Σενάριο Martin Lodewijk Σχέδιο Don Lawrence.Το πέμπτο άλμπουμ των χρονικών της Παντάρβε(Chronicles of Pantarve)και το 14ο ολόκληρης της σειράς.Η μεγαλύτερη επιτυχία της νέας εποχής του περιοδικού Μπλεκ ήταν η δημοσίευση ολόκληρων τον άλμπουμ του Στόρμ!Ξεκινώντας από εκεί που είχαν μείνει την προηγούμενη φορά(στον εβδομαδιαίο τότε Μπλεκ της δεκαετίας του '90).Και μόνο για τις ιστορίες του Στόρμ θα έπρεπε το περιοδικό να πωλείται στα 5.90 ευρώ.Όπως πολύ σωστά παρατήρησε φίλος μου στο FB οι υπόλοιπες ιστορίες του περιοδικού ουσιαστικά είναι δώρο!!Και μαζί μας προσφέρει άλλες 9 με αγαπημένους χαρακτήρες σύν άρθρα και συνεντεύξεις...Τι άλλο να ζητήσει κανείς!!Σε αυτή τη περιπέτεια ο Storm καταδιώκεται από τον Μαρντούκ,τον αρχιερέα και Θεοκράτη της Παντάρβε,που τον θεωρεί "ανωμαλία"γιατί με το να ταξιδεύει στο χρόνο επηρεάζει το πολυσύμπαν που εκείνος θέλει να ελέγξει...Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο όταν η Ρέντχερ πέφτει στα χέρια επαναστατών που θέλουν την ανατροπή του Μαρντούκ..Σενάριο γεμάτο έντονη αγωνία,περιπέτεια,καταδίωξη και ανατροπές.Για το σχέδιο του Lawrence τι να πρωτοπεί κανείς...Ο άνθρωπος δεν ήταν απλά κομίστας,αλλά ζωγράφος,αφού κάθε panel του κόμικ είναι και ένας μικρός πίνακας ζωγραφικής,που μπορείς να θαυμάζεις και να χάνεσαι μέσα σου για αρκετά λεπτά..Περισσότερο από όσο θα διάβαζες κάποιο άλλο κόμικ(συμβαίνει και με δουλειές καλλιτεχνών όπως π.χ. Alex Ross&Joe Jusko)Αυτή η ποιότητα δουλειάς απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο από τον καλλιτέχνη για να γίνει,αλλά όταν τελικά παρουσιάζεται στον αναγνώστη είναι κάτι το αριστουργηματικό,όμορφο και υπέροχο.Μία χορταστική εμπειρία και τέρψη των οφθαλμών..Δεν είναι τυχαίο ότι τόσα χρόνια μετά τη κυκλοφορία του το Στορμ συνεχίζει να έχει ακόμα φανατικούς φίλου σε όποια χώρα και αν δημοσιεύτηκε..Μακάρι οι εκδόσεις Μικρός Ήρως να τα έβγαζαν και σε έκδοση βιβλιοπωλείου σαν αυτόνομα άλμπουμ αλλά και έτσι ικανοποιημένος είμαι!!!

9.Παιδί Πάνθηρας: Σενάριο Tom Tully Σχέδιο Mike Western&Eric Bradbury.Πρώτη δημοσίευση Buster 1976.To εκπληκτικό τεύχος του Μπλεκ κλείνει με το παιδί πάνθηρας,κλασική σειρά και σταθερή αξία στο περιοδικό ήδη από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του σε δεκαετία του '80 και '90.Η Βρετανική απάντηση στον SpiderMan της Marvel,κυκλοφόρησε για μια δεκαετία περίπου(1976-1985)στο περιοδικό Buster της Fleetway,και αργότερα της Egmont.Εδώ ο Μπίλυ έρχεται αντιμέτωπος με έναν σωσία του( ντυμένο Πάνθηρα) που κάνει ληστείες,αλλά φαίνεται να έχει την ίδια ευλυγισία με τον ίδιο....

Για μία ακόμα φορά τα συγχαρητήρια μου σε όλο το δημιουργικό επιτελείο του περιοδικού(Λευτέρη Ταρλαντέζο,Γιάννη Μπεβεράτο,Ντίνα Φατούρου)για τον πραγματικό άθλο που κάνουν με το να ετοιμάζουν μια τέτοια υπέροχη έκδοση-δώρο προς όλους τους αναγνώστες του περιοδικού.Πολύ καλή δουλειά γίνεται επίσης στις στήλες του περιοδικού,που πάντα είναι ενημερωμένες για τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από το χώρο της 9ης και 7ης τέχνης και όχι μόνο.

Για μια ακόμα φορά ένα τέλειο τεύχος!!

Στα επίσης σύν του νέου τεύχους το καταπληκτικό αφιέρωμα στον Υπεράνθρωπο από τον Λευτέρη Ταρλαντέζο(φίλε τα συγχαρητήρια μου είσαι καταπληκτικός)η συνέντευξη του Θάνου Κόλλια που μιλάει για τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο χώρος, και το για μιά ακόμα φορά πολύ καλό ρετρό αφιέρωμα του Νίκου Νικολαίδη στο αθλητικό περιοδικό Φίλαθλος που έβγαζε ο Καμπανάς.

Ένα περιοδικό που απλά ΔΕΝ γίνεται να το χάσει κανείς και για κανέναν λόγο!!Ο Μπλεκ θα συνεχίσει να γαλουχεύει γενιές και γενιές αναγνωστών για πολλά χρόνια ακόμα!!

Φωτογραφίες για το άρθρο πάρθηκαν και από τη σελίδα του περιοδικού Mπλεκ στο Facebook.

Σπύρος Ανδριανός