Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

KINGDOM COME Aπό Mark Waid & Alex Ross

KINGDOM COME

Μετά το αριστουργηματικό Marvels ο Alex Ross ήθελε να δημιουργήσει και μία αντίστοιχη ιστορία με τους κλασσικούς ήρωες του DC universe.Έιχε στο νου του μία ιστορία στα πρότυπα των Watchmen του Alan Moore και έστειλε ένα σενάριο 40 σελίδων στον James Robinson(που ειδικεύεται πάντα στους παλαιούς ήρωες ειδικά της Golden age εποχής)αλλά τελικά ο σεναριογράφος που συνεργάστηκε για το project ήταν ο Mark Waid που οι υπεύθυνοι της DC τον επέλεξαν για τη δυναμική γραφή του και επίσης για τις γνώσεις του γύρο από την ιστορία των ηρώων του DC universe καθώς και την πολύ καλή δουλειά του σε τίτλους όπως Flash,Legion of Super heroes κ.α. 


Και εγένετο το Kingdome Come(Mάιος-Αύγουστος 1996)
Μέσα σε 4 τεύχη οι Waid&Ross δημιούργησαν ένα έπος..Φυσικά η ιστορία ανήκει στην κατηγορία των Elseworlds ιστοριών δηλαδή δεν επηρεάζει το κανονικό continuity του DC universe,αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερο αριστουργηματική κάθε άλλο βέβαια(περισσότερη ελευθερία στους δημιουργούς,εξελίξεις που δεν ακολουθούν προηγούμενα τεύχη ή δεν επηρεάζουν τα επόμενα)...


Η ιστορία μας αρχίζει με έναν πάστορα τον Νοrman McCay(χαρακτήρας που βασίστηκε στον πατέρα του σχεδιαστή) o οποίος μετά τον θάνατο του φίλου του Wesley Dodds(golden age Sandman)κατα κάποιο τρόπο "κληρονομεί" τις δυνάμεις του και βλέπει οράματα και προφητικά όνειρα για ένα σκοτεινό και καταστροφικό μέλλον,βγαλμένο μέσα απο την Αποκάλυψη...Λίγο πριν χάσει τα μυαλά του τον προσεγγίζει ο Spectre και τον ειδοποιεί ότι όντως κληρονόμησε τις δυνάμεις του φίλου του και ότι το πνεύμα της εκδίκησης έχοντας χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς του,δεν μπορεί να κρίνει ή να τιμωρήσει τις πράξεις των ανθρώπων...Χρειάζεται και τον McCay για να τον βοηθά στις κρίσεις του τώρα ειδικά που πλησιάζει η επερχόμενη καταστροφή...(Armagedon)


Οι υπερήρωες από την άλλη έχουν χάσει εντελώς την ταυτότητα τους, τον σκοπό τους και τα ιδανικά τους καθώς και τον αληθινό λόγο της ύπαρξης τους...Έχοντας βγάλει από τη μέση τους περισσότερους super villains(είτε τους έχουν σκοτώσει,είτε είναι φυλακισμένοι)αναλώνονται σε μάχες αναμεταξύ τους βάζοντας σε κίνδυνο και την ζωή αθώων ανθρώπων.Οι περισσότεροι από αυτούς είναι απόγονοι των πρώτων υπερηρώων(π.χ. Nightstar κόρη του Dick Grayson και της Starfire)και ανάμεσα τους ο παντοδύναμος Magog που δεν έχει ενδοιασμούς να σκοτώσει(π.χ.τον Joker) για να φέρει δικαιοσύνη όπως αυτός την κρίνει...Όπως καταλαβαίνετε η λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον hero και στον Villain δεν υπάρχει πλέον,έχει σβηστεί εντελώς...Οι δε ήρωες της παλαιότερης γενιάς έχουν αποσυρθεί(ακολουθώντας το παράδειγμα του Superman)ή έχουν βρεθεί στο περιθώριο ξεχασμένοι....Η απόφαση του Superman να αποσυρθεί πάρθηκε όταν ο Joker εμφανίστηκε στη Metropolis σκοτώνοντας 93 ανθρώπους στη Daily Planet(μεταξύ των οποίων και η Lois Lane).O Joker συλλαμβάνεται και οδηγείται στη φυλακή αλλά εκεί ακριβώς ο Magog αποδίδει τη δική του δικαιοσύνη και τον σκοτώνει,κάνοντας τον Superman να αποσυρθεί για 10 χρόνια...

Όταν όμως η νέα γενιά των ηρώων στη προσπάθεια τους να εξοντώσουν τον Parasite,καταστρέφουν ολόκληρη την πόλη του Kansas,η Wonder Woman βρίσκει τον Superman στη φάρμα του και τον πείθει να επιστρέψει πίσω.O Superman θα (ξανά)δημιουργήσει την Justice League με νέους αλλά και τους παλαιότερους ήρωες,εκτός την παρουσία του Bat Man ο οποίος ποτέ δεν του συγχώρεσε την 10χρονη απουσία του,καθώς και θεωρεί επίσης ότι το να λύσεις τα προβλήματα χρειάζεται στρατηγική και όχι δύναμη!!Ο Βαt Man επίσης δημιουργεί τον δικό του "στρατό"από ήρωες 3ης γενιάς καθώς και βετεράνους όπως ο Green Arrow&Blue Beetle τους οποίους ονομάζει Outsiders...Δικό του στρατό όμως δημιουργεί και ο Lex Luthor τους Mankind Liberation Front χρησιμοποιώντας golden age villains(όσοι είναι ζωντανοί τουλάχιστον)με σκοπό φυσικά την κατάκτηση του κόσμου και τον αφανισμό των ηρώων...

O Superman και οι υπόλοιποι Leaguers δημιουργούν φυλακές υψίστης ασφαλείας(που τις ονομάζουν Gulag)για ήρωες και εχθρούς...Ο Batman και οι Outsiders του φαινομενικά δείχνουν να παίρνουν το μέρος τoυ Luthor ο οποίος σχεδιάζει επίθεση στις φυλακές χρησιμοποιώντας τον Billy Batson σαν Captain Marvel που βρίσκεται κάτω από την επιρροή του...

Κάθε τεύχος καλύτερο από το προηγούμενο,με την αγωνία να κορυφώνεται όσο η ιστορία εξελίσσεται...Ο Waid για μια ακόμη φορά δείχνει πόσο έμπειρος τεχνίτης του λόγου είναι τόσο με το σφιχτοδεμένο του σενάριο όσο και με την προσέγγιση των χαρακτήρων..Οι ήρωες πίσω από τις δυνάμεις τους και τις στολές τους δεν παύει να είναι και αυτοί άνθρωποι και να κάνουν λάθη,να έχουν ηθικά διλήμματα και να συνειδητοποιούν ότι τελικά η επιρροή τους στις επόμενες γενιές δεν ήταν αυτή που πίστευαν ή ήθελαν να ήταν....


Για το σχέδιο του Ales Ross δεν θα μπορούσα να είμαι αντικειμενικός καθώς τυγχάνω μεγάλος θαυμαστής του και ότι και να πώ πάλι θα ήταν λίγο να περιγράψει το πόσο υπέροχος εικονογράφος είναι...Όπως και με τα Marvels έτσι και με το Kingdom Come ο Ross έδειξε τόσο στο αναγνωστικό κοινό όσο και στην βιομηχανία των κόμικ πώς πρέπει να σχεδιάζονται τα κόμικ από τη δεκαετία του '90 και ύστερα και νομίζω ότι πολλοί επηρεάστηκαν από το σχεδιαστικό του στύλ τα επόμενα χρόνια...Έιναι ο άνθρωπος που μέσα από τα σχεδιά του σε κάνει να πιστέψεις ότι οι σούπερ ήρωες είναι αληθινοί....


Το Kingdom Come έβγαλε to 1999 και ένα ανεπίσημο sequel(ή prequel αν θέλετε) δύο τευχών(και κάποιων one shots)το Kingdom σε σενάριo και πάλι του Waid αλλά χωρίς τη συμμετοχή του Aleχ Ross στο σχέδιο που αποχώρησε μετά από καλλιτεχνικές(και σεναριακές) διαφορές με τον Waid.Έχει εκδοθεί πάμπολες φορές σε trades,hardcover και absolute edition και στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis ως Kingdom Come: Σύγκρουση Τιτάνων.


Σπύρος Ανδριανός

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Νέος τίτλος Τhe Immortal Hulk από Marvel

"Θέλω να πιστεύω ότι είναι θέμα ολίγων τευχών να επιστρέψει στον τίτλο Incredible Hulk o original Hulk Bruce Banner(στους Avengers ήδη επιστρέφει στο current story arc No surrender)Αλλά επειδή τα τελευταία χρόνια(ειδικά μετά τη φυγή του David που άφησε το σημάδι του ανεξίτηλο στον τίτλο)οι σεναριογράφοι τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν τι να κάνουν ή να γράψουν με τον χαρακτήρα(και αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια ή τα αλλάζουν πρός το χειρότερο όλα)θα ήθελα να δώ και πάλι στον τίτλο ιστορίες σε πιό horror/dark fantasy μονοπάτια όπως είχε κάνει ο Peter David(σε τεύχη σαν τα #334,#335,#368)καθώς και σχεδόν το δεύτερο μισό run του Bruce Jones(με story arcs όπως το Dead Like Me Hulk vol.2 #66- #69)και με στύλ Swamp Thing που πιστεύω ότι ταιριάζει περισσότερο στον χαρακτήρα ειδικά και μετά την κατάργηση του comics code..."

Aυτά έγραφα πριν λίγο καιρό σε ανάρτηση μου στο Facebook και τώρα η Marvel σαν να άκουσε την συμβουλή μου και με νέο τίτλο του Hulk κάνει ακριβώς αυτό που είχα προτείνει!!Με συγγραφέα τον Al Ewing και σχεδιαστή τον Joe Bennet(με υπέροχα cover από Alex Ross)θα ακολουθήσουν πιο horror μονοπάτια και θέλω να πιστεύω ότι ίσως οδηγήσουν τον τίτλο εκεί που του αξίζει.Στην κορυφή!!!!!

Αναμένουμε με αγωνία μέχρι τον Ιούνιο λοιπόν και ας ελπίσω ότι δεν θα διαψευσθούμε!!(φώτος από comic book resources)

Σπύρος Ανδριανός

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Marvel's Fresh Start

Λίγες ημέρες πριν τα solicitations του Μαίου η Μarvel για μια ακόμα φορά μας ανακοίνωσε ακόμα ένα relaunch των τίτλων της. Και μάλιστα λίγους μήνες μετά το Legacy όπου οι τίτλοι της είχαν γυρίσει πίσω στο original numbering με κλασσικούς τίτλους όπως Amazing Spider man και Captain America να χτυπάνε τα #800 και #700 τεύχη αντίστοιχα,αλλά και άλλους να υπολογίζονται πόσα τεύχη είχαν κυκλοφορήσει τα προηγούμενα χρόνια(άσχετα αν κάποιοι από αυτούς είχαν αλλεπάλληλες φορές γίνει canceled)και να χτυπάνε μεγάλα νούμερα και εκείνοι...

Το αποτέλεσμα είναι για μια ακόμα φορά οι αναγνώστες να μπερδευτούν,και φυσικά να δούν τους επόμενους μήνες τους τίτλους για μια ακόμα φορά να ξεκινούν από την αρχή...Ενώ το συγκεκριμένο relaunch πρέπει να είναι το έκτο ή έβδομο που γίνεται μετά το 2012 και μπορεί η τακτική αυτή να φέρνει ίσως νέους αναγνώστες αλλά παράλληλα κουράζει τους παλαιότερους,καθώς πλέον έχει γίνει θεσμός(ειδικά στη Marvel)κάθε χρόνο να ξεκινάνε όλα από την αρχή....Και ενώ το Rebirth της DC ήταν μία προσπάθεια να διορθωθούν τα κακώς κείμενα του new 52,στη Μarvel ελπίζουν για μία (ακόμα) νέα αρχή από εκεί που τους προηγούμενους μήνες υπήρχε η λεγόμενη "επιστροφή στις ρίζες" τακτική της original αρίθμησης...

Η εταιρεία μέσω του νέου editor in chief C.B.Cebulski(που διαδέχτηκε τον Axel Alonso)και του Joe Quesada(που ξαναγυρνά στην έντυπη Marvel μετά την ενασχόληση του με σειρές και ταινίες)υπόσχεται τους καλύτερους δημιουργούς στους τίτλους της,γεμάτους ιδέες και ενθουσιασμό που θα φέρουν αυτό το αίσθημα "φρεσκάδας" στους ήδη κουρασμένους και μη ήρωες της.


Η αρχή στα solicitations του Mαίου γίνεται με τους Avengers #1 σε σενάριο του Jason Aaron και σχέδια του Ed McGuiness ενώ από το #1 αρχίζει και  Black Panther στον οποίο όμως παραμένει ο Ta-nehisi Coates στο σενάριο με σχέδια του Daniel Acuna.Ακολουθεί ο Venom #1 σε σενάριο Donny Cates και σχέδια του Ryan Stegman.Σήμερα ανακοινώθηκε για τον Ιούνιο ότι και ο Thor θα αρχίσει από το #1 σε σενάριο πάλι του Jason Aaron με σχέδια του Mike del Mundo.

Φαίνεται ότι τους επόμενους μήνες όλοι οι τίτλοι θα ακολουθήσουν την ίδια πορεία και θα αρχίσουν απο το #1 με τα καλύτερα δυνατά team,είτε δοκιμασμένες και πετυχημένες συνταγές(o Aaron παραμένει στο Thor όπως και ο Coates στον Black Panther,ενώ φημολογείται ότι ο Slott θα γράψει τον Invincible Iron Man)και μένει να δούμε άν η Marvel θα κάνει την διαφορά ή μέσα στους επόμενους μήνες θα μιλάμε για ένα ακόμα relaunch και copy paste αυτών που ήδη λέμε τώρα...


Σπύρος Ανδριανός

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

I saw it του Keiji Nakasawa

I saw it 

Συχνά τα κόμικς που βασίζονται σε προσωπικά βιώματα του δημιουργού είναι και αυτά που πάντα κερδίζουν τον αναγνώστη με την αμεσότητα τους και τη συναισθηματική φόρτιση που μπορεί να του προκαλέσουν.Ένα τέτοιο κόμικ είναι και το I saw it(Educomics 1982) όπου μέσα στις λιγοστές του σελίδες καταφέρνει όλα όσα αναφέρθηκαν και με το παραπάνω.



Tα δεινά της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα μέσα απο το αυτοβιογραφικό manga του σπουδαίου Mangaka Keiji Nakazawa(Barefoot Gen/Hadashi no Gen) Ore wa mita που δημοσιεύτηκε στο Shοnen Jump το 1972 (I saw it στην Αμερικάνικη του μετάφραση το 1982)και ο αγώνας για επιβίωση μέχρι την επαγγελματική του αποκατάσταση σαν mangaka σε μία συγκλονιστική ιστορία.


Οι πραγματικοί ήρωες δεν είναι αυτοί με υπερδυνάμεις και φανταχτερά κοστούμια,αλλά αυτοί που επιβιώνουν μέσα από τις φρικαλεότητες ενός πολέμου για τον οποίο δεν έφταιγαν οι ίδιοι...


Και παρ'όλα τα δεινά που περνάνε βρίσκουν τη δύναμη να αντεπεξέλθουν και να επιβιώσουν έτσι ώστε να δώσουν το μήνυμα ότι ο άνθρωπος μπορεί να τα καταφέρει αν έχει δύναμη και πίστη για μία καλύτερη ζωή ακόμα και μέσα από το ολοκαύτωμα του πολέμου....Και αυτό το μήνυμα περνάει μέσα από το υπέροχο αυτό κόμικ ο δημιουργός που δυστυχώς μας άφησε πριν λίγα χρόνια,αλλά η δουλειές του θα εξακολουθούν να μας θυμίζουν ότι η ζωή ακόμα και με τις δυσκολίες της είναι όπως τη φτιάχνουμε εμείς.

To ίδιο θέμα ο δημιουργός πραγματεύεται και στο manga του  Hadashi no Gen (Barefoot Gen)για το οποίο θα μιλήσουμε σε κάποιο επόμενο άρθρο.Μία κατάθεση ψυχής και ένα πραγματικά συγκλονιστικό κόμικ.


Σπύρος Ανδριανός

Skits@kia Friend's edition # 1

Από σήμερα εγκαινιάζουμε μία νέα σειρά post με θέμα τα σκίτσα καλών φίλων μου είτε γνωστών καλλιτεχνών στο χώρο,είτε όχι ακόμα οι οποίοι όμως δεν υστερούν καθόλου σε ταλέντο και δημιουργία.Η αρχή γίνεται με τον Μηνά Τσαμπάνη,που μας συστήνεται.

 Ο Μηνάς Τσαμπάνης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1980 και ζει στο Γέρακα της Αθήνας. Εργάζεται ως αποκλειστικός νοσοκόμος σε γνωστό μεγάλο νοσηλευτικό ίδρυμα των Αθηνών και παρέχει νοσηλευτικές υπηρεσίες σε ασθενείς στα σπίτια. Από μικρός λατρεύει την Επιστημονική Φαντασία. Έχει γράψει και έχει κυκλοφορήσει δύο βιβλία, Ο Πλανήτης Του Χαμένου Παραδείσου από τις Εκδόσεις Andy’s Publishers και το μυθιστόρημα φαντασίας Η Θλιμμένη Πριγκίπισσα των Ωκεανών από τις Εκδόσεις Ανάτυπο.
 Από τις Εκδόσεις Ανάτυπο κυκλοφορεί και μια ανθολογία ιστοριών Επιστημονικής Φαντασίας στα πλαίσια ενός διαγωνισμού. Ο Μηνάς συμμετέχει με το διήγημα Μάθημα Ζωής από ένα Ξένο και έχει κερδίσει το βραβείο Larry Niven 18 για κατηγορία Φαντασία.
Τη τρέχουσα περίοδο, είναι απασχολημένος με τη συγγραφή του μυθιστορήματος Ο Κόκκινος Μαχητής της Γης.





Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

Spectre(Adventure comics)από Michael Fleischer&Jim Aparo.

Spectre(Adventure comics)

Ένας από τους παλαιότερους χαρακτήρες της DC και συνάμα μία από τις δυνατότερες οντότητες του universe της είναι ο Spectre δημιούργημα των Jerry Siegel(έναν εκ των δύο δημιουργών του Superman)και του σχεδιαστή Bernard Beily που κάνει το ντεμπούτο του στις σελίδες του more Fun comics #52(Φεβρουάριος 1940)Πρόκειται για την ιστορία του αστυνομικού Jim Corrigan που σκοτώνεται εν ώρα υπηρεσίας από γκάνγκστερ την ώρα που προσπαθεί να γλυτώσει από τα χέρια τους την αγαπημένη του και η ψυχή του επιστρέφει στη γή ώς πνεύμα εκδίκησης ενάντια σε κάθε μορφή κακού...Μέλος της θρυλικής Justice Society of America συμμετέχει σε διάφορες περιπέτειες μαζί τους ή σε δικές του ιστορίες στο more Fun comics μέχρι όπως συνέβη και με πολλούς golden age χαρακτήρες να περάσει στη λήθη προς τα τέλη της δεκαετίας του '40...


Με την αναβίωση των παλαιότερων ηρώων της DC στα τέλη της δεκαετίας του '50 και την έναρξη της λεγόμενης silver age εποχής των κόμικ,ο Spectre ξαναεμφανίζεται στο Showcase #60(Φεβρουάριος 1966)για να αποκτήσει το δικό του τίτλο σε σενάρια του θρυλικού Gardner Fox και σχέδια του Bετεράνου penciler Murphy Anderson βγάζοντας 10 τεύχη...


Η μεγάλη όμως επιστροφή γίνεται στη bronze age εποχή των comic(αρχές δεκαετίας του '70)με την (επαν)εμφάνιση του χαρακτήρα στον κλασσικό τίτλο ανθολογία της DC, Adventure comics στο τεύχος # 431(Φεβρουάριος 1974) σε σενάρια του Michael Fleischer και σχέδια του ταλαντούχου Jim Aparo.
Mε την συγκατάθεση του editor Joe Orlando που ήθελε να δώσει μία νέα πνοή στον τίτλο παρουσίαζοντας κάτι το νέο στις ιστορίες του,ο Fleischer δημιουργεί ένα από τα πιο συναρπαστικά αλλά και πιο βίαια και αμφιλεγόμενα σενάρια όλων των εποχών.


Ουσιαστικά αγνοώντας τον κώδικα δεοντολογίας των κόμικ που υπήρχε από τη δεκαετία του '50 και φέρνοντάς τον στα όρια του,o Fleischer πραγματικά δίνει νόημα στον τίτλο του Spectre ως πνεύμα εκδίκησης(spirit of vengeance)Οι διάφοροι κακοποιοί που έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο του θα έχουν ένα οδυνηρό,σκληρό και βίαιο τέλος(ο Spectre τους μεταμορφώνει από κεριά που λιώνουν ενώ είναι ακόμη ζωντανοί,μέχρι γυαλί και ξύλο τα οποία θρυμματίζονται και κόβονται από τον ίδιο το πνεύμα)και φυσικά όλα απεικονίζονται με την παραμικρή λεπτομέρεια με το θαυμάσιο σχέδιο του Aparo.Ότι πιο διαφορετικό είχαν διαβάσει οι αναγνώστες μέχρι εκείνη την εποχή...


Οι ιστορίες του Fleischer στον Spectre διήρκεσαν για 10 τεύχη(μέχρι το Adventure comics #440 τον Ιούλιο του 1975)μέχρι που ο Aquaman αντικατέστησε τον Spectre στο αμέσως επόμενο τεύχος,αλλά άφησαν ανεξίτηλο στο στίγμα τους στον χαρακτήρα για τα επόμενα χρόνια.Κάποιες ιστορίες που δεν δημοσιεύτηκαν στον τίτλο τότε,παρουσιάστηκαν δέκα χρόνια αργότερα σε μία σειρά επανέκδοσης αυτών των ιστοριών που έγραψε ο Fleischer με τίτλο The Wrath of Spectre.

Σπύρος Ανδριανός

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Marvels των Kurt Busiek&Alex Ross

MARVELS 

Η δεκαετία του '90(και ειδικά στα μέσα της) ήταν στα αλήθεια μία "παράξενη" δεκαετία για τα mainstream comics και ειδικά για τη Marvel...Από τη μία δεν γράφονταν καλές ιστορίες,πολλές άστοχες κινήσεις και από τους big two(clone saga,Heroes reborn fiasco,Η αντικατάσταση τόσο του Bat Man όσο και του Superman,η ισοπέδωση του Dr.Fate,o Hal Jordan γίνεται villain-το ίδιο και ο Tony Stark που επιστρέφει αργότερα ώς teenager κ.τ.λ.)Προσθέστε σε όλα αυτά το κακό(τις περισσότερες φορές)art που ακολουθούσε συγκεκριμένες σχολές(Jim Lee,Rob Liefield....)ή που ακόμα χειρότερα προσπαθούσε να ενσωματώσει το στύλ των manga/anime που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή εκείνη την εποχή και καταλαβαίνουμε ότι οι επιλογές για να διαβάσει κανείς κάτι πραγματικά καλό ήταν περιορισμένες(μία Vertigo δεν μπορούσε να φέρει την άνοιξη,και όσο για την Image τότε αποτελούσε έναν κάκιστο κλώνο των big two...)και οι εταιρείες προσπαθούσαν με κολπάκια τύπου chromium covers & variants να κάνουν πωλήσεις.....

Έτσι φανταστείτε την μεγάλη μας έκπληξη όταν η Marvel των χίλιων δυό προβλημάτων(μέχρι και σε χρεωκοπία οδηγήθηκε)μπόρεσε να παρουσιάσει αριστουργήματα όπως το Daredevil:Man without fear και ειδικά το Marvels που για εμένα προσωπικά όχι μόνο είναι ότι καλύτερο έβγαλε η εταιρεία εκείνη την δεκαετία αλλά και ένα από τα πιο κλασσικά της δημιουργήματα των τελευταίων 30 χρόνων....

Το Μarvels ήταν ένα limited series 4 τευχών που κυκλοφόρησε από τον Γενάρη μέχρι τον Απρίλιο του 1994.Γραμμένο από τον Kurt Busiek και ζωγραφισμένο από τον Alex Ross που πραγματικά δημιούργησε τη δική του σχολή και έδειξε τον τρόπο πώς πρέπει να σχεδιάζονται τα κόμικ από τη δεκαετία του '90 και ύστερα.Έιχε προηγηθεί και ένα τεύχος #0 που έδειχνε τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια,με το origin του πρώτου χαρακτήρα και ήρωα της Marvel(σαν Timely τότε)Human Torch ο οποίος ήταν και στο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του Marvel comics τον Οκτώβριο του 1939.


Στη σειρά αυτή ουσιαστικά έχουμε την ιστορία ολόκληρου του Marvel universe από το 1939 που ο εφευρέτης Phineas Horton παρουσιάζει στο κοινό την δημιουργία του το ανδροειδές Human Torch μέχρι και το 1974 και τον θάνατο της Gwen Stacey,όλα μέσα από τα μάτια ενός φωτογράφου εφημερίδας του Phil Sheldon.
Μαζί με τον νεαρό τότε συντάκτη και συνάδελφο στην εφημερίδα Daily Bugle ,J.Jonah Jameson παρακολουθούν την εμφάνιση των πρώτων "Marvels"από τον Human Torch και τον Sub Mariner μέχρι την έναρξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και τον ερχομό του Captain America που εμψυχώνει τον κόσμο και βοηθά τους συμμάχους εναντίων των δυνάμεων του άξονα...Και πάντα στην πρώτη γραμμή ο Phil να αποτυπώνει κάθε στιγμή αυτού του universe(σαν φωτορεπόρτερ και πολεμικός ανταποκριτής) που μόλις γεννιέται(ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του τις περισσότερες φορές)..


Μετά από μία περίοδο που μοιάζει να αποτελεί λήθαργο στη γέννηση νέων ηρώων,νέων Marvels στην οποία ο φωτογράφος μας έχει παντρευτεί και έχει δημιουργήσει οικογένεια,ακολουθεί ένα ακόμα ωστικό κύμα εμφάνισης νέων(αλλά και ξεχασμένων παλαιοτέρων)"θαυμάτων"στη δεκαετία του '60 όπως είχε γίνει 20 χρόνια πρίν.Με τις εμφανίσεις των Fantastic Four,Avengers,Spider Man,Hulk,Thor αλλά και με το φόβο που επικρατεί με την εμφάνιση των μεταλλαγμένων και το ανελέητο κυνηγητό τους(ο φωτογράφος παίρνει μάλιστα υπό την προστασία του ένα μικρό μεταλλαγμένο κοριτσάκι και το μεγαλώνει σαν δικό του)..Και πάλι ο Phil τα ζεί όλα από πρώτο πλάνο από το γάμο του Reed&Sue Richards μέχρι τη Judgemt day με την εμφάνιση του Galactus και την απειλή να αφανιστεί όλη η ανθρωπότητα στο πλανήτη....Ο Phil θέλει να περάσει αυτές τις τελευταίες ώρες με τα πρόσωπα που είναι πιο σημαντικά για αυτόν,την οικογένειά του μέχρι που η ελπίδα ξαναγυρνά στα πρόσωπα των ανθρώπων όπως είχε γίνει και με την εμφάνιση στον πόλεμο του Captain America,όταν οι Fantastic Four απωθούν την απειλή του Galactus με τη βοήθεια του Silver Surfer...O Sheldon αποφασίζει να περνάει περισσότερες ώρες με την οικογένειά του,ετοιμάζοντας το βιβλίο του Marvels(περιγράφοντας τις εντυπώσεις του από τα χρόνια που ακολουθεί τους ήρωες και όταν κυκλοφορεί γίνεται ανάρπαστο)αλλά σαν καταραμένος ξαναγυρίζει στους ήρωες όταν μία εφημερίδα γράφει ότι η ιστορία με τον Galactus ήταν ψεύτικη,ο κόσμος αρχίζει να ξαναχάνει στην εμπιστοσύνη στους ήρωες καθώς και η αντι-μεταλλαγμένη υστερία φτάνει στο αποκορύφωμα της....Έρχεται σε σύγκρουση με τον παλιό φίλο του και συνάδελφο Jameson όταν εκείνος κατηγορεί τον Spider Man για τον φόνο του Captain Stacey(πατέρα της Gwen)ενώ ο Phil που πάντα πιστεύει στην αθωότητα του με τη βοήθεια της Gwen Stacey αποδεικνύουν πώς ο αληθινός ένοχος ήταν ο Doctor Octopus στη μάχη του με τον Spider man....Kάνει όμως και μία σοκαριστική αποκάλυψη...Τόσο ο αρνητισμός του Jameson όσο και η υποψία του κόσμου απέναντι στους ήρωες ωφείλεται σε έναν συνδυασμό "ζήλειας" και "ανασφάλειας"του κόσμου απέναντι στη δύναμη και τα ιδανικά που υπηρετούν οι Marvels...O ίδιος όμως σοκαρισμένος με τον θάνατο της φίλης του Gwen Stacey στα χέρια του Green Goblin αποφασίζει να σταματήσει το ταξίδι του στον κόσμο των Marvels και δίνει συμβολικά στη μεγάλη του κόρη την κάμερα να συνεχίζει εκείνη...Μία εποχή φτάνει στο τέλος της,όχι όμως και στο τέλος των Marvels...


H σειρά γνώρισε τρομαχτική επιτυχία και εκτόξευσε τη φήμη και την καριέρα τόσο του Κurt Busiek όσο και του Alex Ross που από τότε θεωρείται από τους πιο hot artists και εικονογράφους στη βιομηχανία των κόμικς.Πραγματικά η εικονογράφιση είναι τέτοια που κυριολεκτικά βλέπεις τους ήρωες και τα γεγονότα να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου...Ο Busiek ωστόσο πέτυχε με αυτό το κόμικ και κάτι άλλο.Mέχρι τότε τα κόμικς πηγαίναν πάντα μπροστά με fast forward διαδικασίες,αδιαφορώντας τις περισσότερες φορές(ή αγνοώντας)για την ιστορία των χαρακτήρων όταν το έργο του Busiek με σαφή νοσταλγικό χαρακτήρα υπενθύμισε στην εταιρεία την ιστορία και καταγωγή της...
Το κόμικ κέρδισε πολλά βραβεία Eisner(καλύτερη σειρά,καλύτερος artist για τον Ross,καλύτερος cover artist πάλι για τον Ross,καλύτερο τεύχος το #2 της σειράς)ενώ μερικά χρόνια αργότερα το 2008 κυκλοφόρησε και ένα sequel 6 τευχών της σειράς το Marvels:eye of the camera xωρίς τον Ross σαν artist(με εικονογράφηση του Jay Anacleto)αλλά με συγγραφέα πάλι τον Busiek με τη βοήθεια του Roger Stern.


Η σειρά έχει εκδοθεί πολλές φορές σε trade και hardcover editions(10th anniversary)ενώ στα ελληνικά κυκλοφόρησε σε τεύχη από τη Modern Times και σε trade από την Anubis ως Marvels: Η Εποχή των Θαυμάτων.Κλασσικό και εικονογραφημένο,απλά δεν γίνεται να λείπει από τη βιβλιοθήκη κανενός Marvelmaniac και όχι μόνο...


Σπύρος Ανδριανός

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

Green Lantern/Green Arrow από Dennis O'Neil&Neal Adams

Green Lantern/Green Arrow 

H διαφορά ανάμεσα στις δύο "μεγάλες" εταιρείες Marvel&DC ειδικά στη δεκαετία του '60 ήταν ότι οι ιστορίες σε κάποιους τίτλους της Mαrvel έθιγαν και διάφορα κοινωνικό-πολιτικά θέματα τα οποία οι περισσότεροι τίτλοι της DC (ειδικά οι big sellers)δεν "ακούμπαγαν" τουλάχιστον μέχρι το τέλος της δεκαετίας αυτής....


Αυτό άλλαξε όταν τον τίτλο του Green Lantern ανέλαβε ο συγγραφέας Dennis O'Neil στο τεύχος #76 (Απρίλιος 1970),πρόσθεσε σε αυτόν και τον Green Αrrow και με σχεδιαστή τον Neil Adams(που είχε ανανεώσει τον χαρακτήρα του Arrow τόσο σε εμφάνιση όσο και σε νοοτροπία έναν χρόνο πρίν)ξεκίνησε ένα καταπληκτικό run που άλλαξε το status quo των δύο χαρακτήρων και ιδιαίτερα του Green Lantern που μετατράπηκε σε έναν more down on earth character.Από τη μία ο πιο επαναστατικός χαρακτήρας του Oliver Queen που με όπλα μόνο τα βέλη του προσπαθεί τα διορθώσει τα κακώς κείμενα και εναντιώνεται σε κάθε μορφής αδικία ακόμα και αν παρεκλίνει απο τον νόμο όπου χρειάζεται.


Από την άλλη ο Hal Jordan πιο εμβληματικός υπέρ ήρωας , έχοντας το πιο δυνατό όπλο του γαλαξία το δαχτυλίδι του πράσινου φανού,κινείται πάντα μέσα στα όρια της τάξης και του νόμου(και είναι φυσικό αφού ανήκει σε μία "διαστημική αστυνομική υπηρεσία" τα Green Lantern Corps)δημιουργούν ένα εκρηκτικό δίδυμο τόσο αταίριαστο μεταξύ τους αλλά και τόσο δυναμικό!!


Ο Queen είναι αυτός που πείθει τον Jordan να βγεί παραέξω απο την τυφλή υπακοή του νόμου που του έχουν επιβάλλει οι Guardians of OA σαν μέλος των corps και να βοηθάει αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη με οποιοδήποτε κόστος...

Ο τίτλος αρχίζει να θίγει θέματα που μέχρι τότε δεν είχαν αναφερθεί σε άλλους τίτλους της DC(Βία,ρατσισμό,κυβερνητική και μή διαφθορά)ενώ στα τεύχη #85-86 (Αύγουστος-Οκτώβριος 1971)θίγεται και το ζήτημα των ναρκωτικών όταν ο Queen ανακαλύπτει με φόβο ότι ο παλιός προστατευόμενός του και σύντροφος στον πόλεμο του εγκλήματος Speedy(Roy Harper)είναι τοξικομανής...Ένα ζήτημα έθιξε και ο Stan Lee στα τεύχη του Amazing Spider Man(και χωρίς τον κώδικα των κόμικς) #96-98(Mάιος - Ιούλιος 1971)..O Roy ξεφεύγει απο τον εφιάλτη των ναρκωτικών με τη βοήθεια της Black Canary(ο Queen δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί και με τον καλύτερο τρόπο θα λέγαμε..)που γίνεται και το love interest του Oliver Queen απο τότε και για πολλά χρόνια ακόμα...Το τεύχος αυτό πήρε και συγχαρητήρια επιστολή απο τον τότε δήμαρχο της Νέας Υόρκης John Lidsay...


Δυστυχώς οι πρωτοποριακές και επαναστατικές(ειδικά για DC) αυτές ιστορίες για την εποχή τους δεν είχαν την επιτυχία που τους άξιζε ή περίμεναν οι ιθύνοντες της DC...Ο ήδη αδύναμος τίτλος του Green Lantern που με αυτές τις προσθήκες δεν αύξησε περισσότερο τις πωλήσεις του οδηγήθηκε σε cancelation με το τεύχος #89 (Μάιος 1972)αλλά επανήλθε μερικά χρόνια αργότερα (με το τεύχος #90 Αύγουστος 1976)πάλι με συγγραφέα τον Dennis O'Neil(ο οποίος όμως δεν έγραφε πλέον ιστορίες κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου)αλλά με σχεδιαστή τον εξίσου ταλαντούχο Mike Grell o oποίος μερικά χρόνια αργότερα θα ανανεώσει ακόμα περισσότερο τον Green Arrow με το εκπληκτικό mini series Green Arrow:The Longbow hunters του 1987,που θα μιλήσουμε γι'αυτό σε μελλοντικό μου άρθρο(καθώς και για πρώτη φορά μηνιαίος τίτλος για τον ήρωα) πάνω στο οποίο θα βασιστεί εν μέρει και η τηλεοπτική μεταφορά του ήρωα το Arrow με πρωταγωνιστή τον Stephen Amell.


Σπύρος Ανδριανός

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Black Cat από Hideshi Hino

The Black Cat

Ένα ακόμα horror αριστούργημα του μεγάλου μαιτρ του τρόμου και σπουδαίου mangaka(και δημιουργού φίλμ και του γνωστού Panorama of Hell) Hideshi Hino (προσοχή στον τόνο) Black Cat (黒猫の眼が闇に Kuro Neko no Megayamini) του 1979.


Μία ιστορία σε 3 μέρη μέσα από τα μάτια μιας μαύρης γάτας που όπως και τα άλλα αδελφάκια της εγκαταλείφθηκε από την μητέρα τους και απλά προσπαθεί να επιβιώσει στον σκληρό και (τις περισσότερες φορές) εφιαλτικό κόσμο των ανθρώπων...

Μέσα από τις 3 αυτές ιστορίες της γάτας γνωρίζουμε ανθρώπους (έναν αποτυχημένο εγγαστρίμυθο, ένα κακοποιημένο παιδί και ένα γερασμένο ζευγάρι που δεν ανέχονται ο ένας τον άλλο) που προσπαθούν όπως και εκείνη να επιβιώσουν σε αυτόν τον εφιαλτικό κόσμο με καταστροφικές όμως συνέπειες για εκείνους και τους γύρω τους...


Τελικά πόσο πιο εφιαλτική μπορεί να είναι η ζωή μιας αδέσποτης γάτας από αυτή καθημερινών ανθρώπων που οδηγούνται στην τρέλα;; Μόνο το σκοτεινό μυαλό του Hino μάς δίνει την απάντηση...Aπο τις εκδόσεις DH publishing inc.

Σπύρος Ανδριανός

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

Frankenstein του Bernie Wrightson

Frankenstein

Did I request thee, Maker, from my clay
To mould Me man? Did I solicit thee
From darkness to promote me?
- John Milton, Paradise Lost (X. 743–5)

Με αφορμή την απώλεια του μεγάλου αυτού σχεδιαστή τον Μάρτιο του 2017 θα σταθούμε σε ένα ακόμα έργο σταθμό στη μεγάλη καλλιτεχνική πορεία του στο χώρο του horror illustration.
Πρόκειται για την αριστουργηματική μεταφορά σε κόμικ του γνωστού έργου της Mary Shelley, Frankenstein (O μοντέρνος Προμηθέας)που κυκλοφόρησε το 1983 σε μορφή one shot graphic novel από τη Marvel comics(με εισαγωγή από τον Stephen King για τον οποίο ο Wrightson είχε κάνει εικονογραφήσεις για τα Dark Tower V,Cycle of the Werewolf κ.τ.λ.)στο οποίο διακρίνουμε μέσα από τα σκοτεινά και στοιχειωμένα εφιαλτικά του panels όλα εκείνα τα στοιχεία που για περισσότερα από 40 χρόνια καθιέρωσαν τον Wrightson σαν έναν από τους μεγαλύτερους illustrators στον χώρο της 9ης τέχνης(και όχι μόνο αφού έχει δουλέψει και στον κινηματογράφο σαν conceptual artist) και του τρόμου γενικότερα.


Η ιστορία του Victor Frankenstein που ως ένας άλλος Προμηθέας αγνοεί τους Θεούς και δημιουργεί ζωή,εξελίσσοντας τον εαυτό του από δημιούργημα ο ίδιος σε δημιουργό,για να τιμωρηθεί (όπως τιμωρήθηκε και ο Προμηθέας)από το ίδιο το δημιουργημά του...Ολόκληρος αυτός ο τραγικός μύθος αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στο χαρτί από τον Wrightson που πάντα λάτρευε αυτή την καταραμένη ιστορία και για να την σχεδιάσει με τον πιο πειστικό και τρομακτικό τρόπο που μπορούσε του πήρε 7 χρόνια να ολοκληρώσει αυτό το κόμικ.

Αποφεύγοντας να δώσει στο τέρας την κλασσική μορφή που γνωρίζαμε από τον κινηματογράφο(ειδικά αυτή του Boris Karloff)αλλά αντίθετα στηριγμένος αποκλειστικά στις περιγραφές της Mary Shelley(κάτι που έγινε και χρόνια αργότερα με την ομώνυμη ταινία σε σκηνοθεσία του Kenneth Branagh με τον Robert De Niro)και δίνοντας στο βιβλίο μια μορφή παλαιότητας τόσο στην εικονογράφηση όσο και στην εμφάνιση ο Wrightson δημιουργεί ίσως το πιo εφιαλτικό του έργο...Και ένα από τα πιo προσωπικά του θα μπορούσαμε να πούμε...


Το graphic novel κυκλοφόρησε και 25 χρόνια αργότερα από τη Dark Horse σαν επετειακή έκδοση από την πρώτη του κυκλοφορία ενώ ο Wrightson σχεδίασε αργότερα και μία άλλη σειρά ως άτυπη συνέχεια του πρώτου το Frankenstein Alive, Alive! που κυκλοφόρησε από την IDW αλλά δυστυχώς τα προβλήματα υγείας του τον έκαναν να εγκαταλείψει την προσπάθεια να συνεχίσει τη σειρά.Must read για κάθε εραστή της 9ης τέχνης που σέβεται τον εαυτό του και τη συλλογή του!!


Σπύρος Ανδριανός


Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

Sandman του Neil Gaiman

SANDMAN

“People think dreams aren't real just because they aren't made of matter, of particles. Dreams are real. But they are made of viewpoints, of images, of memories and puns and lost hopes.”
― Neil Gaiman

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο περισσότερος κόσμος έβλεπε πλέον με διαφορετικό μάτι την παρουσία των κόμικς στη σύγχρονη κουλτούρα και αυτό είχε επιτευχθεί με δημιουργίες όπως το Watchmen του Alan Moore,Dark Knight Returns του Frank Miller και Μaus του Art Spiegelman κ.α.Δημιουργίες όπως αυτές έκαναν τους περισσότερους να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους για το τι ακριβώς είναι τα κόμικς και σε ποιές ηλικίες απευθύνονται...Για πρώτη φορά τα κόμικς άρχισαν να αντιμετωπίζονται σαν μορφή τέχνης και όχι σαν παιδικά αναγνώσματα μόνο....
Αυτό μπορούμε να πούμε ότι "άνοιξε την όρεξη"και άλλων σημαντικών δημιουργών-πολλών εκ των οποίων δεν είχαν δουλέψει μέχρι τότε στον χώρο των κόμικς-να βάλλουν και το δικό τους λιθαράκι στο να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο το οικοδόμημα της 9ης τέχνης...

Ένας από αυτούς τους δημιουργούς ήταν και ο Βρετανός συγγραφέας Νeil Gaiman.Ο Gaiman ουσιαστικά πήρε το βάπτισμα του πυρός στα κόμικς αναλαμβάνοντας το θρυλικό πιά Miracleman όταν ο φίλος του Alan Moore αποχώρησε από τον τίτλο..Μετά το κλείσιμο του τίτλου και της εταιρείας που το έβγαζε στην Αμερική(Εclipse)o Gaiman θα δουλέψει σε διάφορες ιστορίες με τον Dave Mckean(που θα συνεργαστούν και στο Sandman που θα δούμε παρακάτω)τραβώντας τη προσοχή των υπεύθυνων της DC comics που θα τον εντάξουν στο ενεργητικό της εταιρείας το 1987.Εκεί θα δουλέψει πρώτα στο Black Orchid μέχρι που η Karen Berger(η οποία θα γινόταν στο μέλλον υπέυθυνη για το πιό ενήλικο imprint της DC την Vertigo)αφού διάβασε τον τίτλο του ζητά να δημιουργήσει ιστορίες για έναν παλαιότερο χαρακτήρα της DC τον Sandman(της silver age εκδοχής του χαρακτήρα μιά δημιουργία των Kirby,Simon&Fleisher)ζητώντας του να βάλει τη δική του πινελιά.Ο Gaiman αποφασίζει να δημιουργήσει τον δικό του χαρακτήρα,μία εντελώς καινούργια προσέγγιση του χαρακτήρα...

Ο νέος Sandman(αμμοάνθρωπος)γνωστός και ώς Μορφέας(καθώς και με πολλά άλλα ονόματα ανα τους αιώνες όπως Όνειρος,Kai'ckul,Βασιλιάς των ονείρων κ.α.) ήταν ο άρχοντας των ονείρων,ένας από τους 7 Endless(οι υπόλοιποι είναι οι Πεπρωμένο,Θάνατος,Επιθυμία,Απελπισία,Καταστροφή,και η Μανία/Ντελίριο)ο οποίος αιχμαλωτίστηκε κάποια στιγμή πρίν από 70 χρόνια από μία κρυφή τελετουργική οργάνωση.Όταν μετά δραπετεύει στη σημερινή εποχή, παίρνοντας την εκδίκηση του από αυτούς που τον φυλάκισαν,προσπαθεί να ανασυγκροτήσει το διαλυμένο του βασίλειο που ουσιαστικά κατέρρευσε στην 70χρονη απουσία του καθώς και να διορθώσει τα δικά του προσωπικά λάθη του παρελθόντος, καθώς και να βρεί τα χαμένα του εργαλεία που διασκορπίστηκαν εδώ και εκεί(τη μάσκα του,το πουγκί με την άμμο που σκορπάει στα μάτια των θνητών για να κοιμηθούν,το μενταγιόν του κ.τ.λ.)...Η αλλαγή όμως δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση για ένα αιώνιο πλάσμα....Θα έρθει σε σύγκρουση όχι μόνο με μέλη της οικογένειας του που ο καθένας αντιδρά με το δικό του τρόπο στην επιστροφή του μετά απο τόσα χρόνια αλλά και με τον εαυτό του...

Ο Gaiman διαμόρφωσε το χαρακτήρα του στηριζόμενος στη δική του εμφάνιση καθώς και στις δικές του ενδυματολογικές προτιμήσεις...Συνεργάστηκε με ταλαντούχους δημιουργούς όπως ο Dave Mckean που ζωγράφισε όλα τα υπέροχα-πραγματικά έργα τέχνης-εξώφυλλα της σειράς,καθώς και τους Sam Kieth,Mike Dringenberg,Jill Thomson,Shawn McManus και πάρα πολλούς άλλους που πραγματικά δημιούργησαν ένα εικονογραφημένο ποίημα....Ολόκληρη η σειρά ολοκληρώθηκε σε 75 τεύχη απο τον Γενάρη του 1989 μέχρι τον Μάρτιο του 1996(από το τεύχος #47 εκδίδεται απο τη Vertigo - imprint της DC) μαζί με κάποια one shots και τελείωσε με την αποχώρηση του Gaiman όταν τελείωσε όσα ήθελε να γράψει στην ιστορία του.Όπως ο ίδιος περιέγραψε την απόφαση του να τελειώσει τη σειρά " Θα μπορούσα να γράψω άλλα 5 τεύχη του Sandman;;Σίγουρα.Θα μπορούσα όμως να κοιτάξω τον εαυτό μου στο καθρέπτη και να είμαι ικανοποιημένος;;Όχι.Έιναι ώρα να σταματήσω γιατί έφτασα στο τέλος και καλύτερα να φύγω όσο είμαι ακόμα ερωτευμένος(με τη σειρά)"

Το κόμικ συνδυάζει πολλά και διαφορετικά genres (είδη)μεταξύ τους όπως horror,dark fantasy,urban&epic fantasy,με στοιχεία από κλασσική και σύγχρονη μυθολογία καθώς και μία τραγικότητα για τον χαρακτήρα που συναντάμε στις αρχαίες τραγωδίες....Ο διάσημος συγγραφέας Norman Mailer χαρακτήρισε τη σειρά ώς "ένα κόμικ για διανοούμενους" ενώ ο πολυγραφότατος Stephen King , θαυμαστής του έργου του Gaiman δηλώνει για τη σειρά ότι "Οι ιστορίες του Sandman συνδυάζουν την απλότητα του παραμυθιού με τις ανατρεπτικές τάσεις της σύγχρονης μυθοπλασίας"...Η σειρά αποτέλεσε μία μεγάλη επιτυχία για τη DC και προσέλκυσε ένα διαφορετικό κοινό από αυτό που συνήθως διάβαζε τα mainstream κόμικς της ίδιας εταιρείας και άλλων,καθώς για πρώτη φορά το κόμικ διαβάζονταν και από πολλές γυναίκες οι περισσότερες από τις οποίες δεν είχαν διαβάσει μέχρι τότε κάποιο άλλο εικονογραφημένο έντυπο..θεωρείται ώς ο καλύτερος τίτλος που έβγαλε ποτέ η Vertigo και έχει κερδίσει πάρα πολλά βραβεία κατά τη διάρκεια της έκδοσης του( World Fantasy Award, Eisner Awards,Ηugo&Bram Stoker awards,Angoulême International Comics Festival Prize κ.α.)

Ένα από τα σημαντικότερα εικονογραφημένα αναγνώσματα όλων των εποχών έχει κυκλοφορήσει πάμπολλες φορές σε trades paperbacks(10 τον αριθμό)καθώς και σε absolute editions(με νέα βελτιωμένα χρώματα)Annotated editions και omnibus editions ενώ στα ελληνικά αρχικά σε τεύχη από τη Modern times και αργότερα σε trades απο την Anubis.Απλά δεν υπάρχει περίπτωση να λείπει από τη συλλογή κανενός λάτρη της 9ης τέχνης και όχι μόνο!!


Σπύρος Ανδριανός

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

WATCHMEN των Alan Moore&Dave Gibbons

WATCHMEN 

Toν Σεπτέμβριο του 1986 κυκλοφορεί από τη DC ένα κόμικ που όπως και το Dark Knight returns του Frank Miller της ίδιας χρονιάς έμελλε να αλλάξει την ιστορία των κόμικς και τον τρόπο με το οποίο ο περισσότερος κόσμος τα έβλεπε μέχρι τότε...
Το Watchmen θεωρείτε(μαζί με το Dark Knight που αναφέραμε)δημιούργησαν αυτό που ονομάζουμε το Dark age of comics...Όλα τα κόμικ της DC (και όχι μόνο)που ακολούθησαν απο τότε έγιναν πιο σκοτεινά,βίαια και κυνικά...

Δημιουργοί του είναι οι Βρετανοί Alan Moore(σενάριο)&Dave Gibbons(σχέδιο)Ο Μoore γνωστός από τις δουλειές του στα Βρετανικά κόμικς καθώς και στον Miracle man&Swamp Thing είχε την αρχική ιδέα και σύμφωνα με τα δικά του λόγια "Ήθελε να αρχίσει ένα υπερηρωικό κόμικ με το θάνατο ενός υπέρ ήρωα,το μυστήριο του ποιός τον σκότωσε και όσο ο αναγνώστης θα έμπαινε βαθιά στο μυστήριο θα φτάνει στην αληθινή καρδιά του κόσμου αυτού των ηρώων και θα βλέπει μια πραγματικότητα διαφορετική από τον κόσμο των υπερηρώων όπως τον ήξερε και γνώριζε μέχρι τότε.."


Όπως είχε κάνει και με τον Miracle Man(μια δημιουργία της δεκαετίας του '50 του Μick Anglo)o Moore για αυτή την ιστορία ήθελε να χρησιμοποιήσει υπερηρωικούς χαρακτήρες της MLJ comics(λέγε με Archie σήμερα)και ο δολοφονημένος ήρωας θα ήταν ο Shield από τους Mighty Crusaders της εκδοτικής...




Η DC το 1983 είχε αγοράσει και εντάξει στο δυναμικό της τα δικαιώματα των ηρώων της Charlton comics(Blue Beetle,Captain Atom,Question,Peacemaker κ.α.)και τελικά ο Moore σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιήσει εκείνους τους χαρακτήρες,να κάνει ένα ολικό revamp των χαρακτήρων αυτών..Ο τίτλος του κόμικ θα ήταν "who killed the Peacemaker".'Ετσι πρότεινε αυτή την ιδέα στον τότε managing editor της DC Dick Giordano ο οποίος όμως δεν είχε σκοπό να χρησιμοποιήσουν χαρακτήρες που μόλις η DC είχε εντάξει στο δυναμικό της και να τους σκοτώσουν ή αλλάξουν ολοκληρωτικά(πράγμα που θα δυσκόλευε στο μέλλον άλλους συγγραφείς που θα ήθελαν να γράψουν ιστορίες με αυτούς του χαρακτήρες).Έτσι πρότεινε στον Moore να δημιουργήσει νέους χαρακτήρες οι οποίοι θα ήταν στο δικό τους universe και όχι στο κλασσικό της DC(με Batman,Superman κ.τ.λ)άν και ο Moore θεωρούσε ότι οι χαρακτήρες έπρεπε να είναι γνωστοί ήρωες με κάποια χρόνια δημοσίευσης έτσι ώστε να υπάρχει το στοιχείο του "συναισθηματικού δεσμού" ανάμεσα στους ήρωες και τους αναγνώστες....




Κάπως έτσι λοιπόν ο Captain Atom έγινε ο Dr.Manhatτan o Peacemaker έγινε ο Comedian,oBlue Beetle έγινε Νight Owl και ο Question έγινε ο Rorschach κ.τ.λ.
Σύντομα στο project προστέθηκε ο σχεδιαστής Dave Gibbons που δήλωσε ενδιαφέρον να σχεδιάσει το νέο πόνημα του παλαιού συνεργάτη του,ο colorist John Higgins και ο editor Len Wein ο οποίος όμως δεν θα επέμβαινε καθόλου στη δουλειά του Moore.
Aρχικά η ιστορία του Moore ολοκληρώνονταν σε 6 τεύχη αλλά το συμβόλαιο έλεγε για 12...Έτσι κάποια τεύχη αφιερώθηκαν στα origin των χαρακτήρων ενώ στα τεύχη #3,5,8,10,11 έχουμε ουσιαστικά μια "ιστορία μέσα στην ιστορία"ένα κόμικ μέσα στο κόμικ με την περιπέτεια του Black Freighter(Μαύρη Φρεγάτα)την οποία διαβάζει σε κόμικ ένας πιτσιρικάς μέσα στο κόμικ..Σκεπτόμενος o Moore ότι τα πειρατικά κόμικ ήταν δημοφιλή ειδικά τα χρόνια του '50 όταν είχαν εκλείψει οι εκδόσεις των υπερηρωικών κόμικ και ότι ο σκοτεινός κόσμος τους ταίριαζε με αυτόν των Watchmen...

To κόμικ τέλος εκτός της πειρατικής ιστορίας εμπλουτίζεται με βιογραφίες χαρακτήρων,συνεντεύξεις από μέλη της ομάδας που προηγήθηκε των Watchmen(Minutemen)στα χρόνια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου,αποκόμματα από εφημερίδες για τη δράση τους κ.τ.λ.Αυτό μας κάνει σίγουρα να διαβάσουμε το κόμικ περισσότερο από μία φορά για να καταλάβουμε την ιστορία και τους συμβολισμούς της...




Όσο για την υπόθεση του κόμικ,βρισκόμαστε στην Αμερική της δεκαετίας του '80,μια Αμερική που έχει νικήσει τον πόλεμο του Βιετνάμ(με τη βοήθεια του παντοδύναμου Dr.Manhattan)με πρόεδρο ακόμα τον Nixon,με υπερήρωες που έχουν αποσυρθεί εδώ και μία δεκαετία ή δουλεύουν για τη κυβέρνηση(Comedian,Dr.Manhattan)και όσοι δεν δουλέυουν για αυτήν θεωρούνται παράνομοι(Rorschach).Ένας από αυτούς τους ήρωες ο Comedian δολοφονείται.Ο παλιός σύντροφός του,που δουλεύει ανεξάρτητα και εκτός νόμου ο Rorschach ερευνά το θανατό του,στη πορεία συναντά και παλαιότερους συντρόφους του,νομίζοντας ότι οι δολοφονίες έχουν επεκταθεί σε όλους τους παλιούς ήρωες που έχουν αποσυρθεί σε μια προσπάθεια ίσως της κυβέρνησης να τους εξαφανίσουν...Φυσικά η ιστορία εξελίσσεται σε θρίλερ συνωμοσίας,σε μια ολοκληρωτική καταστροφή του υπερηρωικού αρχέτυπου των κόμικς,σε μία αλληγορία του φόβου του Κρύου πολέμου....Στο τέλος ο υπαίτιος της δολοφονίας είναι ένας δικός τους σύντροφος και υπερήρωας,ο Ozymandias,ο οποίος δημιουργεί μία ψεύτικη εξωγήινη επίθεση στη Νέα Υόρκη σε μία προσπάθεια να ενωθούν οι δύο υπερδυνάμεις(ΗΠΑ/Ρωσσία)και όλα τα έθνη κατ'επέκταση...Σκοτώνει εκατομμύρια για να σωθουν δισεκατομμύρια..Οι υπόλοιποι ήρωες(πλήν του Rorschach που το πληρώνει με τη ζωή του)ανήμποροι δέχονται αυτή την εξέλιξη μιάς και βλέπουν ότι αποφεύχθηκε πυρηνικός πόλεμος.....Ο Μoore θεωρεί τον Ozymandias σαν τον κακό της υπόθεσης αφού τοποθετεί τον εαυτό του και τα πιστεύω του πάνω από την ανθρωπότητα,σκοτώνοντας εκατομμύρια για το κοινό καλό....



Από το πρώτο τεύχος το αναγνωστικό κοινό κατάλαβε ότι είχε στα χέρια του κάτι το διαφορετικό από ότι είχε διαβάσει μέχρι τότε(ακόμα θυμάμαι την εντύπωση που μου είχε αφήσει και εμένα όταν το διάβασα στα τέλη της δεκαετίας του '80 και πόσο διαφορετικό μου είχε φανεί σε σχέση με τα Spider man που διάβαζα τότε...)Κανένας δεν είχε διανοηθεί μέχρι τότε αληθινούς υπερήρωες που ζούν αναμεσά μας,με πάθη και αδυναμίες,με τα λάθη τους και τις αποτυχίες τους....
Το Watchmen θεωρείται για τα comic ότι ο citizan Kane για τον κινηματογράφο...Ίσως το σημαντικότερο graphic novel όλων των εποχών και ένα απο τα 100 καλύτερα novels του 20ου αιώνα...Έχει αποσπάσει πάμπολλα βραβεία απο το 1986 μέχρι σήμερα σε πολλές και διαφορετικές κατηγορίες(Κirby&Eisner awards,Hugo award κ.τ.λ.)ενώ το γεγονός ότι απο το 1986 δεν έχει σταματήσει να επανεκδίδεται δείχνει τη σπουδαιότητα και την σημαντική του προσφορά στον κόσμο της 9ης τέχνης όπως όταν κυκλοφόρησε...Τι να πείς για αυτό το αριστούργημα...Αξίζει να υπάρχει στο ράφι κάθε ανθρώπου που θέλει να ονομάζεται σοβαρός αναγνώστης...Πρίν μερικά χρόνια η DC έβγαλε και κάποια prequel του κόμικ από σπουδαίους δημιουργούς (Αzarello,Strazynski,J.G.Jones,Wein,Kubert κ.α.)που δεν γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και είναι φυσικό αφού δεν μπορείς να συναγωνιστείς ένα αριστούργημα της 9ης τέχνης....To 2009 έγινε ταινία σε σκηνοθεσία του Zack Snyder και θεωρείται από τις πιο πετυχημένες μεταφορές κόμικ στον κινηματογράφο....



Πρόσφατα με το Rebirth η DC ένταξε στο κανονικό της universe τους χαρακτήρες των Watchmen και μάλιστα αφήνει στοιχεία ότι υπέυθυνος για τη δημιουργία του new 52 universe που προηγήθηκε να είναι ο Dr.Manhattan...Θα περιμένουμε με αγωνία τις εξελίξεις(και εδώ είμαστε να τις σχολιάσουμε όπως πάντα).Σίγουρα έχουμε να δούμε και να διαβάσουμε πολλά ακόμα από τους Watchmen.Κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis.

Σπύρος Ανδριανός

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Krazy Kat του George Herriman

Krazy Kat

Mιλώντας για την 9η τέχνη δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε φυσικά και στο απόλυτο comic strip όλων των εποχών.Δημιουργία του σχεδιαστή και καρτουνίστα George Herriman(1880-1944)το Krazy Kat(ή Krazy&Ignatz σε μετέπειτα επανεκδώσεις του)εμφανίζεται στις 28 Οκτωβρίου του 1913 στις σελίδες της New York evening journal του William Randolph Hearst.To Krazy Kat αποτελεί την μετεξέλιξη ενός παλαιότερου strip του Herriman του The Dingbat Family.

Το θέμα του απλό και άκρως σπαρταριστό!Mία φανταστική τοποθεσία κάπου στο Coconino της Αριζόνα(όπου ο δημιουργός είχε τη θερινή του κατοικία)Ο(η)Krazy Kat (ουσιαστικά ποτέ δεν διευκρινίζεται το φύλο του)μία γάτα ερωτευμένη με το ποντίκι Ignatz που όμως ο τελευταίος τον μισεί θανάσιμα και του το δείχνει με τη πρώτη ευκαιρία ειδικά πετώντας του στο κεφάλι του κακομοίρη Κrazy,τούβλα!!(κάτι το οποίο ο Κrazy το λαμβάνει σαν ένδειξη αγάπης!!)Ο αστυνομικός σκύλος Offisa Pupp (κρυφό)ερωτευμένος με τον Krazy προσπαθεί πάντα να τον προστατέψει απο την οργή(και τα τούβλα)του Ignatz χωρίς να το πετυχαίνει πάντα...και άλλες φορές συλλαμβάνει τον Ignatz!!
Πίσω από αυτό το απλό και άκρως σουρεαλιστικό "ερωτικό τρίγωνο" κρύβεται όλη η μεγαλοφυία ενός μεγάλου δημιουργού όπως ήταν ο Herriman.Ουσιαστικά μιλάει(έστω και συγκαλυμμένα πίσω απο χιουμοριστικό τρόπο)για την ομοφυλοφιλία σε μία εποχή που κάτι τέτοιο φάνταζε εξωπραγματικό για το χώρο της 9ης τέχνης και όχι μόνο.Χρησιμοποιόντας(ειδικά στον Krazy)μία αργκό που συνδιάζει την αγγλική,την γαλλική και ισπανική γλώσσα(και ακόμα περισσότερες),background τα οποία αλλάζουν απο panel σε panel(τα οποία και αυτά αλλάζουν μέγεθος ανάλογα με το πώς θα εξυπηρετήσουν την ιστορία που θέλει να πεί ο δημιουργός),τους χαρακτήρες να του απευθύνουν το λόγο(ειδκά όταν ο Offica πηγαίνει στη φυλακή τον Ignatz και αυτή δεν έχει σχεδιαστεί ακόμη)και μία πληθόρα άλλων ζωόμορφων χαρακτήρων ο ένας πιο παλαβός απο τον άλλο δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι το comic strip αυτό έγινε πολύ δημοφιλές όχι μόνο στο ευρύ κοινό(ο ίδιος ο εκδότης του ήταν μεγάλος fan και το comic συνέχιζε την εκδοσή του με δική του πάντα εντολή)αλλά και στο δύσκολο intellectual κοινό που για πρώτη ίσως φορά είδε τα κόμικ σαν πραγματική μορφή τέχνης που δεν απευθύνονταν σε παιδιά μόνο...Ένα κόμικ ΚΑΙ για διανοούμενους λοιπόν!!

Το comic strip συνεχίστηκε μέχρι τον άδοξο θάνατο του δημιουργού του τον Απρίλιο του 1944 και (όπως στη  περίπτωση του Thimble Theater και του Segar)o εκδότης αποφάσισε να μην το συνεχίσει με άλλο δημιουργό.Ποιός άλλωστε θα μπορούσε απόλυτα να συλλάβει το στύλ και το απαράμιλλο ταλέντο του Herriman.


Το κόμικ έγινε και cartoon πολλές φορές(1916,1920,1927)ενώ έγινε και μία απόπειρα revival της σειράς το 1951 απο τη Dell comics βγάζοντας 5 τεύχη στα οποία αυτή τη φορά ο Γάτος είναι αρσενικός(και με τη βούλα)και το ποντίκι θηλυκό....
Το comic έχει επανεκδόθεί σε τεύχη και graphic novels απο πολλές εταιρείες με σημαντικότερες εκδόσεις αυτές των Pacific comics και Fantagraphics..To 1999 ψηφίστηκε δε στην πρώτη θέση της λίστας με τα καλύτερα Αμερικανικα κόμικ του 20ου αιώνα.


Σπύρος Ανδριανός


MW του Osamu Tezuka

ΜW 

Ποτέ δεν έκρυψα τον τεράστιο θαυμασμό και αδυναμία που έχω σε όλες τις δουλειές του Tezuka και στον ίδιο προσωπικά.Ο άνθρωπος είχε γεννηθεί για να σχεδιάζει,δημιούργησε ολόκληρη σχολή με τα κόμικς του και έδωσε μεταπολεμικά στα manga τη μορφή που τα ξέρουμε όπως σήμερα.
Στα manga του ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη.Aπο shonen&shojo(που ουσιαστικά αυτός δημιούργησε αυτή τη κατηγορία για κορίτσια με το Princess Knight)μέχρι και seinen με έντονο πολιτικοκοινωνικό περιεχόμενο.

Μία απο τις δουλειές του που ανήκει σε αυτή την κατηγορία είναι και το MW που δημοσιεύτηκε στo εβδομαδιαίο Big Comic της εταιρείας Shogakukan απο το 1976 μέχρι το 1978.
Ήταν η απάντηση του Tezuka στους Gekika mangaka που δημοσίευαν πιο ενήλικες δουλειές στα τέλη της δεκαετίας του '60,αρχές '70 τα οποία φυσικά φάνταζαν πιο σοβαρά και ενήλικα συγκρινόμενα με το πιο "παιδικό" Disney style που είχε καθιερώσει ο sensei Tezuka(μολονότι ακόμα και στις φαινομενικά παιδικές δουλειες του όπως το Astro Boy πέρναγε πολλά μηνύματα κυρίως κοινωνικά και οικολογικά).
H ιστορία εστιάζει σε δύο πρόσωπα.Toν Michio Yuki υπάλληλο τράπεζας και αδελφό γνωστού ηθοποιού του Kabuki,και του καθολικού ιερέα Garai.Ο Yuki όμως κρύβει έναν σκοτεινό και διεστραμένο εαυτό ενώ έχει και ερωτική σχέση με τον ιερέα.Υπάρχει όμως και κάτι περισσότερο που τους ενώνει.
Πρίν 15 χρόνια οι δυό τους ήταν οι μοναδικοί επιζώντες στο νησι Οκino Mifune κοντά στην Okinawa,όταν κάποια κυβέρνηση Χ σε μιά μυστική βάση δοκίμαζε ένα χημικό όπλο που εξολόθρευσε ολόκληρο τον πλυθησμό του νησιού,το MW.Απο το οποίο τελικά επηρεάζεται ο εγκέφαλος του Yukio και μετατρέπεται σε έναν άκαρδο και χωρίς συναισθήματα πλάσμα,το οποίο ο πατέρας Garai πιστεύει ότι έχει καταληφθεί απο τον ίδιο τον δαίμονα.Ο Yuki προσπαθεί να παρασύρει πάντα(και το πετυχαίνει)τον Garai στην αμαρτία,με το να του δίνει το κορμί του(άν και η ερωτική σχέση των δύο αντρών είχε αρχίσει απο το πρώτο βράδυ στη νησί πρίν 15 χρόνια,όταν οι δυό του κρύφτηκαν σε μιά σπηλιά γλυτώνοντας έτσι απο τις παρενέργειες του MW).


Η διεστραμμένη φύση του Yuki τον οδηγεί να διαπράττει απαγωγές και εγκλήματα(την κόρη του διευθυντή του στην τράπεζα,το γιό πλούσιου πελάτη του.)ζητώντας τεράστια λύτρα.
O Gorai πιστεύει ότι οι πράξεις αυτές του Yuki είναι το αποτέλεσμα της έκθεσής του στο αέριο και προσπαθεί να τον βοηθήσει,να τον βάλει στο "ίσιο δρόμο"απο το να τον παραδώσει στις αρχές...
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν εμφανιζεται μία κοπέλα που κάποτε είχε βοηθήσει ο Gorai και που τώρα είναι ερωτευμένη μαζί του,και αυτό φυσικά ο Yuki δεν θα το αφήσει να περάσει έτσι.Bιάζει τη κοπέλα όταν ο Gorai λείπει σε ταξίδι,όταν εκείνη πηγαίνει να τον βρεί στην εκκλησία.Ο Gorai όταν στο γυρισμό μαθαίνει τα νέα τυφλός απο μίσος πηγαίνει να σκοτώσει τον Υuki αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται....

.....Και ένας επιθεωρητής της αστυνομίας που γνωρίζει ότι ο εγκληματίας επισκέπτεται τον Gorai στην εκκλησία πλησιάζει επικύνδινα τα ίχνη του...Για να έχει με τη σειρά του το δικό του οδυνηρό τέλος....Στα ίχνη του Yuki όμως είναι και ένας δημόσιος κατήγορος.....
Στο μεταξύ ο Yuki θέλει να ξεσκεπάσει έναν πολιτικό που ευθύνεται για το συμβάν στο Okino Mifune και τη διαρροή του MW καθώς και τη συγκάληψη του γεγονότος απο τη κυβέρνηση η οποία θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει το γεγονός κρυφό...Ο Yuki όμως θέλει το MW και για τα δικά του σκοτεινά σχέδια....
Ο Gorai εμπιστεύεται την ιστορία σε έναν δημοσιογράφο(ανακαλύπτει ότι το αέριο μεταφέρθηκε σε μία βάση στο Τόκιο όπου φυλάσσεται) που έρχεται αντιμέτωπος με σκοτεινές δυνάμεις μίας ολόκληρης κυβερνητικής συνωμοσίας ενώ ο Meguna ο δημόσιος κατήγορος βρίσκεται κοντάόσο ποτέ άλλοτε στο να ξεσκεπάσει τον Yuki που δίνει μάχη να κρατηθεί στη ζωή όταν αρρωσταίνει απο τις παρενέργειες του MW,αφού αποφασίζει να παντρευτεί τη κόρη του πολιτικού που σχετίζεται με την περίπτωση του MW 15 χρόνια πρίν....Το τελικό κομμάτι στο πάζλ έχει ήδη μπεί,αλλά οι επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές....


Σενάριο με καταιγιστική δράση και συνεχόμενες ανατροπές,οι πρωταγωνιστές κυριευμένοι απο τα πάθη τους,μπλέκονται σε κάθε τους κίνηση στον ιστό μιας κυβερνητικής συνομοσίας,και σαν ήρωες τραγωδίας περιμένουν τη δική τους κάθαρση...Ο Τezuka στα καλύτερα του σχεδιαστικά πιό ώριμος απο ποτέ δημιουργεί ένα ακόμα αριστούργημα στο πολύ μεγάλο έργο του...
Το manga έχει γίνει και live action ταινία απο τον σκηνοθέτη Hitoshi Iwamoto ενώ στην αγγλική του έκδοση κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Vertical.  

Σπύρος Ανδριανός