Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

PUNISHER MAX από Jason Aaron&Steve Dillon

PUNISHER MAX 

''Cheers Frank...Only about 40 years to late,but your war's finally over..." - Nick Fury

Ποια άραγε θα μπορούσε να είναι η τελευταία ιστορία του Frank Castle;Πώς θα έκλεινε ο κύκλος βίας και αίματος που είχε ανοίξει σχεδόν 40 χρόνια πριν όταν έχασε ότι αγαπούσε περισσότερο στη ζωή του;;Την απάντηση μας την δίνουν οι Jason Aaron(Wolverine,Thor,Conan)και Steve Dillon(Preacher,Judge Dredd,Animal Man)μέσα σε 22(Ιανουάριος 2010-Φεβρουάριος 2012) τεύχη της σειράς Punisher Max.




Οι δύο δημιουργοί είχαν ένα δύσκολο έργο να εκπληρώσουν. Καθώς οι όποιες συγκρίσεις με την προηγούμενη σειρά του Punisher στη θυγατρική MAX της Marvel,την οποία έγραφε ο Garth Ennis(Preacher,Hellblazer,The Boys) θα ήταν αναπόφευκτες...Για 4 χρόνια ο Ennis έδωσε τη δική του definitive έκδοση του γνωστού αντί-ήρωα της Marvel,με τον απομακρύνει εντελώς από την super hero community,να μεγαλώνει σε κανονικό χρόνο(από τη δεκαετία του '60 που πολέμησε στο Βιετνάμ μέχρι το 2010)και να ασχοληθεί με ποιο ενήλικα και κοινωνικά θέματα όπως τη Μαφία, των ιρλανδικών τρομοκρατικών οργανώσεων,του εμπορίου λευκής σαρκός γυναικών της ανατολικής Ευρώπης, των εταιρικών μεγιστάνων και των πολέμων της πραγματικής ζωής....Σε εκείνον επίσης τον τίτλο μετά τον Ennis,έγραψαν επίσης σπουδαίοι συγγραφείς όπως οι Gregg Hurwitz, Duane Swierczynski, και Victor Gischler ακολουθώντας τη συνταγή του Ennis,όχι όμως με την ίδια επιτυχία στο "μαγείρεμα"...




Στο δικό τους run οι Aaron&Dillon επικεντρώνονται όμως περισσότερο τόσο στον χαρακτήρα του Frank Castle,όσο και σε εκείνων των αντιπάλων του(Fisk,Bullseye σε διαφορετικές όμως εκδοχές τους)καθώς και τα κίνητρα στα οποία τους οδηγούν,τον καθένα από αυτούς,να πάρει το δρόμο που επέλεξαν να διαβούν.Και κατορθώνουν όχι μόνο να ξεφύγουν από τη σκιά του προκατόχου τους στον τίτλο,αλλά να δημιουργήσουν και έναν σκοτεινό,σκληρό,ωμό και άκρως αιματηρό επίλογο στην τραγική ιστορία του Frank Castle...

Όταν όλες οι μεγάλες μαφιόζικες οικογένειες αποφασίζουν να "αποσπάσουν" την προσοχή του Castle από πάνω τους,αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν έναν ψεύτικο Kingpin,αρχηγό των αρχηγών...



Για να κερδίσουν χρόνο μέχρι να έρθει ένας ικανός εκτελεστής να τον βγάλει από τη μέση...Αυτός ο "χάρτινος" Kingpin δεν θα είναι άλλος από τον σωματοφύλακα ενός από τους νονούς(Don Rigoletto)ένας οικογενειάρχης με το όνομα Wilson Fisk(εδώ στη πρώτη MAX εμφάνιση του)...Μονάχα που ο Wilson Fisk είναι όπως φαίνεται ο πραγματικός εγκέφαλος του σχεδίου και σίγουρα έχει βλέψεις για μεγαλύτερα πράγματα από τον Castle..Mε εντολή του αφεντικού του ο Fisk αγοράζει γραφεία και υπαλλήλους(οι οποίοι φανερά θα ειδοποιήσουν τον Castle)έτσι ώστε ο Τιμωρός να "τσιμπήσει" το δόλωμα...Το σχέδιο βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή,αλλά ο Fisk στη πορεία θα εξοντώσει όλα τα μεγάλα κεφάλια για να γίνει ο πραγματικός Kingpin του εγκλήματος,ακόμα και αν αυτό του κοστίσει περισσότερα από όσο φαντάζονταν...




Έχοντας γίνει ο απόλυτος Kingpin του εγκλήματος,θα δεχτεί και την επίσκεψη του εκτελεστή εκείνου που ο Rigoletto θα χρησιμοποιούσε ενάντια στον Frank Castle(o οποίος εξουδετέρωσε ακόμα έναν,τον περίεργο Μennonite/Μεμονίτη Άμις, στον οποίο βασίστηκε ο χαρακτήρας του John στη 2η season του Punisher...)Tου Bullseye(στη MAX εκδοχή του επίσης)που στρέφει όλη του την προσοχή στον επικείμενο στόχο του,τον Castle.Για να τον καταλάβει όμως καλύτερα θα πρέπει να γίνει και ο ίδιος Castle,να μπει στο πετσί του ρόλου του,να ζήσει και να επισκεφτεί στα μέρη που εκείνος είχε πάει...Μετά την αιματηρή τους αναμέτρηση ο Castle θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί στη φυλακή.Εκεί καθηλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου,θα κάνει έναν απολογισμό της ζωής του,ουσιαστικά βλέποντας ότι ο Τιμωρός πάντα υπήρχε μέσα του,από την εποχή του Βιετνάμ...Και όλα αυτά όταν οι μισοί τρόφιμοι θέλουν να τον σκοτώσουν...Όταν ο Castle κατορθώνει να δραπετεύσει από τη φυλακή,η τελική αναμέτρηση με τον Fisk(που στο μεταξύ έχει και μια καινούργια εκτελέστρια/δολοφόνο στη διάθεση του την Elektra)θα μπει σε εφαρμογή...Μονάχα που έχει έρθει η στιγμή να μπει ένα τέλος στο μοναχικό και άκρως αιματηρό αγώνα του Frank,εναντίων του εγκλήματος,και το μόνο σίγουρο είναι πως εκείνος θα πέσει με το χέρι στη σκανδάλη του όπλου του...




Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάθε συγγραφέας που γράφει τις ιστορίες του Frank Castle είναι ότι υπάρχει ο κίνδυνος να επαναλαμβάνεται.Κάτι από το οποίο δεν ξέφυγε και ο Ennis στο δικό του run,όσο και αν αναμόρφωσε τον χαρακτήρα,και όσα καινούργια στοιχεία και χαρακτήρες και αν πρόσθεσε.
Ο Frank Castle δεν είναι υπέρ ήρωας,δεν έχει ολόκληρη gallery από arch vilains σαν τον Spider Man ή τον Bat Man.Έιναι ένας ανθρώπινος "Εξολοθρευτής" μαφιόζων και άλλων κακοποιών στοιχείων.Και αυτό σε έναν χαρακτήρα 40 + χρόνων,μπορεί να κουράζει τόσο τον ίδιο τον χαρακτήρα ή τον συγγραφέα που τον έχει αναλάβει,όσο και τους αναγνώστες...

Και στην προσπάθεια τους να γράψουν τον χαρακτήρα πολλοί συγγραφείς ετοιμάζουν κάτι καινούργιο,που μπορεί να δώσει μία "ανάσα" αλλαγής ή απλά να θεωρηθεί προσβολή για τον αντι-ήρωα(θυμηθείτε το απλά αστείο Frankencastle...που βέβαια δεν άνηκε στο MAX imprint αλλά το θεωρώ απαράδεκτο για την ιστορία του χαρακτήρα).Ο Αaron όμως όχι μόνο κατόρθωσε να εξελίξει ακόμα περισσότερο το χαρακτήρα του Castle,αλλά και των δευτερευόντων που τον περιβάλλουν...




Ο Κingpin/Fisk του Aaron είναι ο άνθρωπος εκείνος που ξεκίνησε από το μηδέν,έπιασε τον απόλυτο πάτο και εξευτελισμό στη ζωή του,αλλά κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει,αλλά αργά και μεθοδικά να φτάσει από τον πάτο την κορυφή,έστω και με το τραγικό αντίτιμο που θα πληρώσει όπως ανέφερα και προηγουμένως...


Από την άλλη ο Bullseye είναι ο ψυχωτικός εκείνος δολοφόνος,που για να εξοντώσει τον εχθρό του,θα πρέπει πρώτα να φορέσει το πετσί του,να μεταμορφώσει τον εαυτό του σε Castle,να πάει στα μέρη που πήγε εκείνος,να δει το χώρο που ζει και καταστρώνει τα σχέδια του,να κοιμηθεί επάνω στο κρεβάτι που κοιμόταν με τη γυναίκα του...Ή ακόμα και να αποκτήσει(με τη βία) μία "εικονική" οικογένεια για να νιώσει πώς ήταν σαν οικογενειάρχης ο Castle...Και δεν χρησιμοποιεί κάθε αντικείμενο σαν θανατηφόρο όπλο στα χέρια του,θα χρησιμοποιήσει το ίδιο του το σώμα σαν όπλο στη προσπάθεια να νικήσει τον αντίπαλό του...Ίσως η καλύτερη(και πιο αρρωστημένη) εκδοχή του χαρακτήρα που έχω διαβάσει ποτέ.




Τέλος ο ίδιος ο Frank Castle στα χέρια του Aaron,μετατρέπεται σε έναν άνθρωπο κουρασμένο σωματικά και ψυχολογικά,κάποιας ηλικίας(αφού πολεμάει το έγκλημα για 40 χρόνια ασταμάτητα,έχοντας φτάσει πάνω από 60 χρονών)ο οποίος δεν διστάζει να περάσει τα όποια όρια είχε κάποτε βάλει τον εαυτό του(αφού σκοτώνει κάποια στιγμή και έναν βρώμικο αστυνομικό,αν και θα μπορούσε να τον αφήσει να φύγει).Ο Αaron θα τον τοποθετήσει στο χαμηλότερο σημείο της ζωής του,για να τον δει να ξαναγυρνά στην επιφάνεια με νύχια και με δόντια,ώστε να αντιμετωπίσει έναν από τους πιο επικίνδυνους εχθρούς που είχε ποτέ συναντήσει...Mόνος εναντίων όλων,εναντίων αντιπάλων που έχουν τη μισή ηλικία του,και που δεν τον φοβούνται,όπως τον φοβόντουσαν παλιά στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του...


Παράλληλα με κάποια flash backs βλέπουμε και στοιχεία της ανθρώπινης πλευράς του Castle και πώς εκείνη σταδιακά χάνεται μέσα στο πόλεμο του Βιετνάμ,και σε κάθε πόλεμο στο οποίο πήγαινε σαν μισθοφόρος στρατιώτης(χάνοντας κάθε φορά και ένα κομμάτι του εαυτού του και της ανθρωπιάς του),με σκοπό να ζήσει τη γυναίκα του και τα μωρά παιδιά του....Και την τραγική συνειδητοποίηση ότι ο Τιμωρός πάντα υπήρχε  στη ψυχή του Frank,κρυμμένος κάπου βαθιά μέσα της,και απλά η δολοφονία της οικογένειας του ήταν η αφορμή(ή η δικαιολογία αν προτιμάτε) να ξαναβγεί στην επιφάνεια...

Η σειρά αυτή σίγουρα δεν είναι your dad's Punisher.Σκοτεινή,σοκαριστική,βίαια και άκρως αιματηρή(στα όρια του gore)αποτελεί μία από τις καλύτερες δουλειές του Aaron και σίγουρα την πιο διαφορετική και "ενήλικη" έκδοση που διαβάσαμε ποτέ για τον Frank Castle.Απαλλαγμένος από τον κώδικα και δημιουργώντας κάτω από την ομπρέλα του ενήλικου imprint της Marvel,τη MAX,o Aaron μπορεί να γράψει μία από τις καλύτερες σειρές που γράφτηκαν ποτέ για τον Punisher.



Kαι σίγουρα τον καλύτερο επίλογο σε αυτόν τον αιματηρό one man war που είχε αναλάβει ο χαρακτήρας από τη στιγμή που είδε την οικογένεια του να σκοτώνεται από τις σφαίρες μαφιόζων τόσο ξαφνικά και άδικα....Αν και ίσως ο πόλεμος να υπήρχε πάντα μέσα του και να ήταν τελικά μόνο με τον ίδιο του τον εαυτό....




Το έργο του όμως θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από εκείνον...Και αυτό ίσως να είναι και η μεγαλύτερη νίκη του Frank Castle τελικά...




Για το artwork του Steve Dillon που το 2016 έφυγε από κοντά μας,είτε το αγαπάς,είτε το μισείς.Κάποιοι το θεωρούν στατικό,σχεδιαστικά βαρετό,με ίδιες εκφράσεις στα πρόσωπα...



Κάποιοι τον έχουν λατρέψει από τις δουλειές του ειδικά στον Preacher και στα βρετανικά κόμικ όπως στον Judge Dredd και τον Rogue Trooper.Σε άλλες ίσως καλύτερος,σε άλλες όχι.Στον Punisher o Dillon πάντα έβγαζε τον καλύτερο σχεδιαστικά εαυτό του.Πραγματικά εδώ στο Punisher MAX ο σχεδιαστής βρίσκεται σε μεγάλα κέφια,αποδίδοντας το σενάριο του Αaron με τόση λεπτομέρεια και ένταση,που οι σκηνές(ειδικά των σκληρών μαχών)ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη,και το αίμα πιτσιλάει καυτό το πρόσωπό του...




Υπέροχο art σε κάθε σελίδα,καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες με σωστές ανατομίες αλλά και-για τους επικριτές του-τις σωστές εκφράσεις στα πρόσωπα των χαρακτήρων,που αποτυπώνουν απόλυτα τη συναισθηματική τους κατάσταση στην οποία βρίσκονται..Όλα αυτά σε ένα πανδαιμόνιο βίας και αίματος,όπως ακριβώς ταιριάζει σε ένα κόμικ που βασικός του ήρωας είναι ένας εκτελεστής που αγωνίζεται να επιβιώσει στο δικό του πόλεμο...Πολύ καλή δουλειά και στα μοναδικά εξώφυλλα του Dave Johnson,που καθένα από αυτά αποτελεί και ένα μικρό έργο τέχνης(θα ήθελα πολύ να τα δω όλα μαζί συγκεντρωμένα σε ένα art book).

Μία από τις σημαντικότερες αλλά και πιο σκοτεινές και διεστραμμένες σειρές που γράφτηκαν ποτέ για τον Punisher με θαυμάσιο artwork που πραγματικά αξίζει να τις δώσετε την απαιτούμενη προσοχή που τις χρειάζεται.


Σπύρος Ανδριανός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου