Crying Freeman
Πόσο ευαίσθητη αλήθεια μπορεί να είναι η ψυχή ενός δολοφόνου;;
Έπειτα από την απαγωγή του από την κινέζικη εγκληματική οργάνωση των "108 Δράκων"(γιατί είδε ένα μέλος της να δολοφονεί)και την εκπαίδευση του σαν πανίσχυρη δολοφονική μηχανή,ο καλλιτέχνης Yō Hinomura μετατρέπεται στον Crying Freeman με καλυμμένο με τατουάζ δράκου το κορμί του,ο οποίος δακρύζει κάθε φορά που διαπράττει ένα έγκλημα...
Όταν όμως η μοίρα τα φέρνει έτσι ώστε μία καλλιτέχνιδα η Emu Hino, να είναι μάρτυρας(όπως ακριβώς και εκείνος)σε ένα δικό του έγκλημα,ο Yō πρέπει να την σκοτώσει...Εκείνη ζωγραφίζει ένα πορτραίτο του και απλά περιμένει τη μοίρα της,περιμένει τον θάνατο της...
Όταν όμως ο Freeman έρχεται να την σκοτώσει ανακαλύπτει ότι η μοναξιά τους είναι αυτή που τους ενώνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μπορεί να τους χωρίζει....
Ερωτεύονται,αποφασίζουν κόντρα σε όλους και όλα να φύγουν για το Hong Kong κυνηγημένοι από την αστυνομία και τη μαφία,ενώ η ζωή της Emu κινδυνεύει αφού η δολοφονία που είδε αφορούσε ένα μέλος της Yakuza,που την θεωρούν το βασικό μάρτυρα στο να ανακαλύψουν ποιος ήταν ο δολοφόνος του.....
Εκπληκτική ισορροπία σεναρίου ανάμεσα στη δράση,βία και ερωτισμό όπως μόνο ένας μάστορας του λόγου όπως ο Kazuo Koike(Lone Wolf&Cub,Lady Snowblood,Path of the Assassin,Samurai Executioner)μπορεί να δημιουργήσει και εκπληκτικό δυναμικό σχέδιο από τον πάντα υπέροχο Ryoichi Ikegami(Mai the Psychic Girl,Sanctuary,Strain,Wounded Man)το manga εκδόθηκε από τη Shogakukan για το περιοδικό Big Comic Spirits από το 1986 μέχρι το 1998.Έγινε πετυχημένο anime από τα Toei Animation studios και live action ταινίες με πιο γνωστή(στη δύση)αυτή με πρωταγωνιστή τον Mark Dacascos to 1995.
Έχει εκδοθεί στην Αμερική και Ευρώπη πρώτα από τη VIZ media και αργότερα από τη Dark Horse σε 5 τόμους.Προσωπικά το θεωρώ ένα από τα πιο δυναμικά και ερωτικά Seinen manga που έχω διαβάσει.Δεν φτάνει τα επίπεδα ενός Lone Wolf αλλά αποζημιώνει με τη δράση,τον ερωτισμό του και το σφιχτοδουλεμένο του σενάριο καθώς και το λεπτομερέστατο και αληθοφανές σχέδιο του.
Πόσο ευαίσθητη αλήθεια μπορεί να είναι η ψυχή ενός δολοφόνου;;
Έπειτα από την απαγωγή του από την κινέζικη εγκληματική οργάνωση των "108 Δράκων"(γιατί είδε ένα μέλος της να δολοφονεί)και την εκπαίδευση του σαν πανίσχυρη δολοφονική μηχανή,ο καλλιτέχνης Yō Hinomura μετατρέπεται στον Crying Freeman με καλυμμένο με τατουάζ δράκου το κορμί του,ο οποίος δακρύζει κάθε φορά που διαπράττει ένα έγκλημα...
Όταν όμως η μοίρα τα φέρνει έτσι ώστε μία καλλιτέχνιδα η Emu Hino, να είναι μάρτυρας(όπως ακριβώς και εκείνος)σε ένα δικό του έγκλημα,ο Yō πρέπει να την σκοτώσει...Εκείνη ζωγραφίζει ένα πορτραίτο του και απλά περιμένει τη μοίρα της,περιμένει τον θάνατο της...
Όταν όμως ο Freeman έρχεται να την σκοτώσει ανακαλύπτει ότι η μοναξιά τους είναι αυτή που τους ενώνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μπορεί να τους χωρίζει....
Ερωτεύονται,αποφασίζουν κόντρα σε όλους και όλα να φύγουν για το Hong Kong κυνηγημένοι από την αστυνομία και τη μαφία,ενώ η ζωή της Emu κινδυνεύει αφού η δολοφονία που είδε αφορούσε ένα μέλος της Yakuza,που την θεωρούν το βασικό μάρτυρα στο να ανακαλύψουν ποιος ήταν ο δολοφόνος του.....
Εκπληκτική ισορροπία σεναρίου ανάμεσα στη δράση,βία και ερωτισμό όπως μόνο ένας μάστορας του λόγου όπως ο Kazuo Koike(Lone Wolf&Cub,Lady Snowblood,Path of the Assassin,Samurai Executioner)μπορεί να δημιουργήσει και εκπληκτικό δυναμικό σχέδιο από τον πάντα υπέροχο Ryoichi Ikegami(Mai the Psychic Girl,Sanctuary,Strain,Wounded Man)το manga εκδόθηκε από τη Shogakukan για το περιοδικό Big Comic Spirits από το 1986 μέχρι το 1998.Έγινε πετυχημένο anime από τα Toei Animation studios και live action ταινίες με πιο γνωστή(στη δύση)αυτή με πρωταγωνιστή τον Mark Dacascos to 1995.
Έχει εκδοθεί στην Αμερική και Ευρώπη πρώτα από τη VIZ media και αργότερα από τη Dark Horse σε 5 τόμους.Προσωπικά το θεωρώ ένα από τα πιο δυναμικά και ερωτικά Seinen manga που έχω διαβάσει.Δεν φτάνει τα επίπεδα ενός Lone Wolf αλλά αποζημιώνει με τη δράση,τον ερωτισμό του και το σφιχτοδουλεμένο του σενάριο καθώς και το λεπτομερέστατο και αληθοφανές σχέδιο του.
Σπύρος Ανδριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου