Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
"When I look at you the war goes away..It's as if my life is concentrated into a compact ball..." - Ludwig
Σύμφωνα με τη Wikipedia "Hibakusha" είναι η ιαπωνική λέξη για τα θύματα των ατομικών βομβαρδισμών του 1945 στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η λέξη μεταφράζεται κυριολεκτικά ως "άνθρωποι που πλήττονται από έκρηξη" και χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε άτομα που εκτέθηκαν σε ακτινοβολία από τους βομβαρδισμούς.Στη Χιροσίμα, η λάμψη της ατομικής βόμβας που έριξαν οι Αμερικανοί στις 6 Αυγούστου του 1945, αποτύπωσε σε μέρη τις σκιές εκείνων που φυσούσε, όπως το αρνητικό μιας φωτογραφίας...
Πάνω σε αυτό το τραγικό συμβάν με το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες,κατόρθωσαν να επισπεύσουν το τέλος του πολέμου,αλλά με φρικιαστικό αποτέλεσμα,η συγγραφέας Thilde Bardoni(Agence Interpol,Μonika)χτίζει μία ευαίσθητη και συγκινητική ιστορία αγάπης μέσα στις φλόγες του πολέμου ανάμεσα σε έναν Γερμανό διερμηνέα και μία Γιαπωνέζα,βγαλμένη μέσα από τη λυρικότητα των μυθιστορημάτων του Γιούκιο Μισίμα.Η ιστορία επίσης βασίζεται και σε ένα μικρότερο διήγημα της συγγραφέως με τίτλο "Ηiroshima,fin de transmission"του 1983 και κυκλοφόρησε από τον Dupuis και στα αγγλικά από τις εκδόσεις Europe Comics.
Ως παιδί, ο Γερμανός Ludwig Muller είχε ζήσει για πολλά χρόνια στην Ιαπωνία, όπου ένα ατύχημα τον άφησε με μία μικρή αναπηρία στο πόδι.Ως αποτέλεσμα, όταν ξεκινά ο Β ' Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν είναι κατάλληλος για μάχη. Ωστόσο, χάρη στην ευχέρεια του στα Ιαπωνικά, γίνεται διερμηνέας. Στέλνεται στην Ιαπωνία για να μεταφράσει ορισμένα έγγραφα με υψηλή διαβάθμιση. Αφήνοντας πίσω από έναν ήδη τελειωμένο γάμο(από το οποίο κρατάει μόνο την ύπαρξη ενός παιδιού), σύντομα ερωτεύεται μια νεαρή Γιαπωνέζα γυναίκα.Η κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη μετά την ήττα της Γερμανίας...
Στα μάτια της Ιαπωνίας και στον άψογο κώδικα τιμής της, η συνθηκολόγηση είναι ντροπή και οι άντρες του Ράιχ που είναι παρόντες στη χώρα έχουν γίνει προδότες,φυλακίζονται και εκτελούνται...Ανάμεσα τους και ο Ludwig,τον οποίο όμως τον χρειάζονται ακόμα για τις μεταφράσεις του και τον κρατάνε ζωντανό ακόμα....Ο Ludwig όμως θέλει να γλυτώσει τη γυναίκα που αγαπά,από το να εκτελεστεί και εκείνη για προδοσία,αφού σύναψε σχέση με τον εχθρό,και δωροδοκώντας το φύλακα με τη βοήθεια ενός Γιαπωνέζου παιδικού του φίλου,τη συναντά και της λέει να φύγει μακρυά,για να σώσει τον εαυτό της...Ενώ το ξημέρωμα της 6ης Αυγούστου 1945,οι φύλακες λίγο πριν τον εκτελέσουν, τον βγάζουν έξω για μία τελευταία βόλτα,λίγο πριν τον όλεθρο που ούτε και εκείνοι δε γνώριζαν μέχρι εκείνη τη στιγμή...
Πλησιάζοντας με ποίηση,συγκινητική ευαισθησία και ρομαντισμό μια από τις πιο τρομακτικές και φρικαλέες πράξεις πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας,και χωρίς η συγγραφέας να αφαιρεί τίποτα από τη βαρύτητά της,το κόμικ αποτελεί έναν ύμνο στις αξίες της φιλίας,του έρωτα,και του καθήκοντος,και παράλληλα αποτίει φόρο τιμής στα θύματα της Χιροσίμα,χωρίς υπερβολές και μελοδράματα.
Ίσως οι χαρακτήρες να μην αναπτύσσονται περισσότερο στις λιγοστές σελίδες του κόμικ,αλλά σαν τα ιαπωνικά χαικού,με την απλότητα και την ευαισθησία που κρύβουν μέσα τους,κερδίζουν αμέσως τις καρδιές των αναγνωστών.Παράλληλα,(και ειδικά στην περίπτωση του Ludwig)η συγγραφέας τονίζει και την αντιφατικότητα τους.O Ludwig αρχικά ένας αδιάφορος πατέρας και σύζυγος,μετατρέπεται σε συμπονετικό φίλο και παθιασμένο εραστή,και ενώ στην αρχή θεώρησε προτέρημα την αναπηρία του ώστε να μην πολεμήσει,στη συνέχεια θα δεχτεί ηρωικά το δικό του τέλος αφού πρώτα θα αγωνιστεί για να σωθεί η ζωή της γυναίκας που αγαπά...Ήταν και εκείνος ένας στρατιώτης που δε πολέμησε με όπλο στο χέρι,αλλά μόνο με εφόδιο την αληθινή αγάπη που δεν είχε γνωρίσει ως τότε,και η οποία τον μεταμόρφωσε ολοκληρωτικά...Μία αγάπη που θα υπερβεί το θάνατο και οποιοδήποτε χωρισμό...
H εικονογράφηση του πρόσφατα αδικοχαμένου Olivier Cinna(Ordures,La Fête des Morts) αποδίδει με το καλύτερο δυνατό τρόπο το κλίμα όλης της ιστορίας,και με έντονο ρεαλισμό αλλά και φωτεινότατα χρώματα παραδίδει ένα από τα καλύτερα έργα του στη τόσο - δυστυχώς - σύντομη σχεδιαστική καριέρα του.Panels και χρωματισμοί που θυμίζουν τα έργα των μεγάλων κλασικών Ιαπώνων ζωγράφων όπως του Sotatsu Tawaraya και Korin Ogata.
Ηikabusha...μια λέξη που φαίνεται όμορφη στα δυτικά μας αυτιά, αλλά πίσω από την οποία κρύβεται μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, καθώς ορίζει, στα Ιαπωνική γλώσσα,τους επιζώντες της βόμβας…Μίας βόμβας που ρίχτηκε για να σταματήσει έναν πόλεμο για τον οποίο δεν έφταιγαν οι ίδιοι...Το κόμικ δεν είναι μόνο ένας ύμνος στην επιβίωση αλλά και στη μνήμη.Γιατί κρατώντας στη μνήμη μας,τους ανθρώπους εκείνους που χάθηκαν,μένουνε πάντα ζωντανοί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου