Skits@kia Spy's Edition #9 - Πριν και Μετά το Γάμο #5

Πριν και Μετά το Γάμο #5

Το comic strip που σας καταλαβαίνει!Αδημοσίευτο & καινούργιο.Σε σχέδιο και σενάριο δικό μου και χρώμα από αγαπημένη Έλοντυ Κόλερ-Ανδριανού.Θα μας βρίσκετε και στο ψηφιακό περιοδικό Comic Cultura.

Silver Surfer - Anywhere and Everywhere... Hang On!από Dan Slott,Mike&Laura Allred

Silver Surfer

''They're regrets. We don't get to choose different pasts. What you do get to choose is the future -- the person you want to be. You were a Herald. You chose to be a hero. A Defender! A knight in shining armor, with his trusty steed, ready to save the universe! Save it one more time.'' - Dawn Greenwood

Αυτό που πάντα μου άρεσε στη γραφή του Dan Slott είναι ότι πρώτα γράφει σαν fan boy και μετά σαν επαγγελματίας.Πράγμα σπάνιο στο επάγγελμα του συγγραφέα ειδικά των κόμικς...Ειδικά όταν ο Slott αναλαμβάνει να γράψει και χαρακτήρα στον οποίο τρέφει αδυναμία από μικρό παιδί(μεγαλούργησε στον Spider Man όπως και στη She Hulk),εκεί μπορούμε να πούμε ότι δεν πρόκειται απλά για συγγραφή αλλά για πραγματικό έρωτα...

Σαν και αυτόν που βρήκε ο Silver Surfer στο πρόσωπο μίας γήινης κοπέλας της Dawn Greenwood,μέσα από τις αξέχαστες και παράξενες περιπέτειες που έζησαν μαζί,στα 29 επικά τεύχη που δημιούργησε ο Slott μαζί με τους Allred(Mike&Laura).Στο 7ο και 8ο volume του Silver Surfer που κυκλοφόρησε από τον Μάιο του 2014 μέχρι και το Δεκέμβριο του 2017 σε δύο volumes λόγο renumbering όπως συνήθως γίνεται τα τελευταία χρόνια σε όλους τους τίτλους των 2 μεγάλων εταιρειών...Και σε αυτή τη περίπτωση ο Slott μας έδειξε πόσο πολύ αγαπάει και τον χαρακτήρα του Surfer δημιουργώντας ένα από τα πιο επικά,παράξενα,αλλοπρόσαλλα,ευαίσθητα αλλά και ανθρώπινα run που γράφτηκαν ποτέ για τον χαρακτήρα...

Κάπου εδώ θα σας πω και τη μεγάλη μου αμαρτία....Έχοντας μεγαλώσει με το κλασσικό και αξεπέραστο run των Lee-Buscema όπως επίσης και με τις ιστορίες των Lee-Moebius(Parable άρθρο μου θα βρείτε εδώ)και Starlin-Lim λίγο πριν το Infinity Gauntlet,ήμουν διστακτικός έως και προκατειλημμένος στο να διαβάσω τελικά το run του Slott στον Surfer...Διαβάζοντας σε άρθρα και συνεντεύξεις του συγγραφέα ότι σαν μεγάλος fan της αγγλικής σειράς Doctor Who θα μετέφερε κάποια στοιχεία στο δικό του run,και βλέποντας τον Surfer με τη δική του "companion" νόμιζα ότι απλά θα διάβαζα έναν Doctor  Surfer δηλαδή για να εξηγούμαι μία μείξη και των δύο σειρών,που ουσιαστικά θα πραγματεύονται ακριβώς το ίδιο πράγμα...

Εξώφυλλο από Adi Granov

Επίσης το γεγονός ότι τα σχέδια θα έκανε ο Mike Allred(X-Static,MadMan)που έχει ένα δικό του στυλ που είτε το αγαπάς,είτε το μισείς(εγώ είμαι κάπου στη μέση)και σίγουρα δεν μπορείς να το φανταστείς στο στυλ του Surfer,έκανε τη διστακτικότητα μου ακόμα μεγαλύτερη....Πόσο λάθος έκανα και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό!!Το δίδυμο(ή μάλλον τρίδυμο)των Slott,Allerd&Allred(σαν δικηγορικό γραφείο ακούγεται)δημιούργησαν ένα μοντέρνο sci-fi παραμύθι στο οποίο δεν θα σας αποκαλύψω αν ζήσανε εκείνοι καλά και εμείς καλύτερα,σίγουρα όμως έζησαν τις πιο περίεργες καταστάσεις που δεν θα μπορούσαν να φανταστούν....Με τις καλές και κακές τους στιγμές,με χαρές και λύπες,αλλά πάντα με τον έναν να συμπληρώνει τον άλλο...

Όλο το cast των υπέροχων περιπετειών του Norrin και της Dawn..

Το artwork του Mike Allred(με τα υπέροχα χρώματα της μόνιμης συνεργάτιδας και γυναίκας του Laura)αποτελεί τον ορισμό της pop art μαζί με μερικά Kirby-ικά στοιχεία που ομορφαίνουν το όλο σύνολο.Τα σχέδια έρχονται σε αντίθεση με το επαναλαμβανόμενο σοβαρό ύφος του Surfer προσδίδοντας μία φρεσκάδα και μία ευχάριστη ανανέωση στο χαρακτήρα.Σελίδες που μοιάζουν σαν ένα ταξίδι όχι με τη σανίδα του Surfer αλλά με LSD,με τα πιο παράξενα σχεδιασμένα panels που μπορείτε να συναντήσετε σε κόμικ,ο Allred κάνει μία από τις καλύτερες δουλειές του εδώ και καιρό...

Η Dawn Greenwood ζούσε μία ήσυχη ζωή στο Anchor Bay στη Μασαχουσέτη μαζί με τον πατέρα της και τη δίδυμη αδελφή της...Όταν η Dawn Greenwood ήταν μικρό κορίτσι, έκανε μια επιθυμία σε ένα αστέρι που έπεφτε.Nα μείνει για πάντα στον ουρανό και ποτέ να μη πέσει..Το αστέρι εκείνο ήταν τότε ο Silver Surfer, πηδώντας μέσα στο διάστημα, προειδοποιώντας τη Γη ότι ο Galactus ήταν έτοιμος να την εξαφανίσει(Fantastic Four #48 - #50 Galactus Trilogy Μάιος-Ιούλιος 1966)...

Τα χρόνια πέρασαν και η Dawn μαζί με το μπαμπά της έχουν μαζί το Greenwood  inn φιλοξενώντας τουρίστες,ενώ η αδερφή της ταξιδεύει σε όλο το κόσμο...Τίποτα το συνταρακτικό δεν συμβαίνει στη ζωή της Dawn...Όμως η ζωή έχει άλλα σχέδια,και η Dawn και ο Surfer θα βρεθούν μαζί  12 χρόνια αργότερα, όταν ο Surfer πρέπει να σώσει έναν άλλο πλανήτη, η Dawn κρατείται αιχμάλωτη από ένα Γαλαξιακό εξωγήινο πλάσμα, σε περίπτωση που εκείνος αποτύχει...Και από εδώ θα ξεκινήσει το ταξίδι της Dawn με τον Norrin Raad.Ένα ταξίδι που θα τους οδηγήσει στα πέρατα του σύμπαντος,ζώντας τις πιο επικίνδυνες και εξωφρενικές περιπέτειες,βλέποντας κόσμους και γαλαξίες που ποτέ δεν θα μπορούσε να χωρέσει ο ανθρώπινος νους και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά νιώθοντας τα σκιρτήματα του έρωτα...Και ο Norrin Raad μετά από τόσα χρόνια θα νιώσει και θα το ζήσει αληθινά το πώς είναι να είσαι ξανά άνθρωπος και γιατί όχι να ζεις φυσιολογικά και πάλι,παρά τις όποιες αντιξοότητες...Και τελικά αυτό που θα μείνει αιώνιο δεν θα είναι το αστέρι της ευχής της Dawn,αλλά η αγάπη που φωτίζει σε κάθε σημείο του γαλαξία ορατό ή αόρατο...Η αγάπη έτσι όπως την έζησε ο Norrin και η Dawn...Kαι θα ζει αιώνια...

''Norrin, have I ever told you...? You are my time and space...'' -Dawn Greenwood

Ίσως το καλύτερο reboot χαρακτήρα που είχα διαβάσει εδώ και πολύ καιρό...Από το να επαναλαμβάνεις τα ίδια σενάρια των τελευταίων δεκαετιών ή να προσπαθείς να μιμηθείς(πράγμα αδύνατο)τη λυρική,ποιητική ευαισθησία των ιστοριών του Stan Lee,ο Slott δίνει τη δική του προσωπική πινελιά στον χαρακτήρα.Προσθέτει κάτι που του έλειπε εδώ και χρόνια και αυτό είναι το στοιχείο του χιούμορ.Και αυτό είναι που θα προσδώσει στον Surfer έναν ακόμη πιο ανθρώπινο χαρακτήρα,θα τον βγάλει από τα στενά όρια του μονοδιάστατου χαρακτήρα που ταξιδεύει μόνος και φιλοσοφεί στις μακρινές γωνιές του σύμπαντος...Ποιος άλλωστε είπε ότι ο Surfer δεν μπορεί να γίνει(έστω και για λίγο)χαρούμενος;;Ποιος μπορεί να κρίνει το γεγονός ότι ο Norrin Radd μπορεί να νιώσει άνθρωπος ξανά;;Ο Slott πέτυχε το ακατόρθωτο με το να φέρνει με την ίδια συχνότητα τόσο το χαμόγελο στα χείλη των αναγνωστών όσο και τα δάκρυα στα μάτια τους..Όλα συνδυασμένα με απόλυτη αρμονία..Ακόμα και αν αποτελούν αντίθετα στοιχεία μεταξύ τους(χαρούμενες και συγκινητικές στιγμές,μοναξιά και έρωτας,το άγνωστο και το γνώριμο,τα όνειρα και η σκληρή πραγματικότητα...)

Φαντασία,περιπέτεια,κωμικά στοιχεία,ρομαντισμός, ευαισθησία και ανθρωπιά παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες κερδίζοντας ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη...Ακόμα και αναγνώστες σαν εμένα που όπως ανέφερα παραπάνω είμαι της "παλιάς σχολής" ειδικά στον χαρακτήρα του Surfer...Και μπορεί η Dawn να ήταν η κομικσική εκδοχή της Rose και η σανίδα του Surfer(που η Dawn χαριτωμένα αποκαλεί "Toomie"από τη φράση "To me my board" που λέει ο Surfer)το Tardis που θα τους ταξιδέψει παντού,σίγουρα όμως το κόμικ αυτό ΔΕΝ πρόκειται τελικά για μία ακόμα εκδοχή του Doctor Who αλλά με άλλους χαρακτήρες....Είναι και προσφέρει πολλά περισσότερα στους αναγνώστες και στο χαρακτήρα που πραγματεύεται...

Μία ιστορία με αρχή,μέση και τέλος,με το πιο συγκινητικό και υπέροχο φινάλε που έχω διαβάσει σε ιστορία του Surfer(μαζί με αυτό του Silver Surfer : Requiem)και όχι μόνο,το κόμικ αυτό είναι απλά μία εμπειρία ζωής,και σίγουρα δεν πρόκειται να το ξεχάσετε για πολύ καιρό αφότου το διαβάσετε(σύντομα θα το ξαναδιαβάσω να ζήσω την ίδια εμπειρία)το οποίο σας συμβουλεύω να κάνετε αμέσως αν δεν έχετε κάνει ήδη!!Μέσα στους καλύτερους τίτλους που έχει βγάλει η Marvel τα τελευταία χρόνια.

To άρθρο αυτό το αφιερώνω στο φίλο Κωνσταντίνο Μπόρα.Better late than never Κωστή!!

Σπύρος Ανδριανός

Skits@kia Spy's Edition #8 - Πριν και μετά το Γάμο #4

Πριν και Μετά το Γάμο #4 

Το Comic strip που σας καταλαβαίνει!!Το πριν και το μετά του γάμου σε δικό μου σχέδιο/σενάριο και χρωματισμό από τη γυναίκα μου Έλοντυ Κόλερ-Ανδριανού.Θα το βρείτε και στο δεύτερο τεύχος του ψηφιακού περιοδικού Comic Cultura εδώ

ΑΙΩΝΙΟΣ από Βασίλη Χειλά και Θάνο Κόλλια

Ένας ήρωας από το παρελθόν,χαμένος για πάνω από 5 δεκαετίες...Μία τετράδα τολμηρών εξερευνητών αναζητά τα ίχνη του στην απέραντη Ανταρκτική....Μία παγκόσμια,θανάσιμη απειλή στοιχειώνει το οβάλ γραφείο...Ένα τελεσίγραφο έχει παραδοθεί,μία διορία έχει δοθεί...Ο Αιώνιος πρέπει να επιστρέψει..!!

Η δεύτερη εκδοτική προσπάθεια της Phase Productions μέσα σε λίγους μήνες είναι γεγονός!!Μετά το εκπληκτικό Λήσταρχοι που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο(σε σχέδιο του Π.Τσαούση)ο Βασίλης Χειλάς μας παρουσιάζει το "δεύτερο" παιδί του τον Αιώνιο με σχέδια του ταλαντούχου Θάνου Κόλλια με τον οποίο είχε συνεργαστεί άψογα και στο ύψιλον,ένα κόμικ της ίδιας θεματολογίας.

Μάλιστα ο Αιώνιος αποτελεί ένα είδος spin-off του Ύψιλον,το οποίο ο συγγραφέας πολύ έξυπνα,από όσο γνωρίζω,θα ενσωματώσει στο σύμπαν τους στα επόμενα τεύχη.Δεν θα μπορούσα να περιμένω τίποτε το λιγότερο από τη συγγραφική πένα του Βασίλη Χειλά.Έχοντας ήδη δοκιμαστεί και σε άλλα είδη(π.χ. ιστορικό κόμικ/Λήσταρχοι,Κωμικό/Μίλτος Περσίδης κ.α.)με μεγάλη επιτυχία,δεν θα μπορούσε να μην ικανοποιήσει απόλυτα,τοποθετημένος στο στοιχείο του,το υπερηρωικό κόμικ.

Αλλά όπως και στο Ύψιλον,έτσι και στον Αιώνιο δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απλό κόμικ με υπερήρωες,που ρίχνουν σφαλιάρες στους κακούς...Το μυστήριο που περιβάλλει την ιστορία,σε συνδυασμό με την αίσθηση που νιώθει ο αναγνώστης ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από όλη την ιστορία ενός ήρωα που μεγαλούργησε πριν από 50 χρόνια,κάνουν αυτό το κόμικ εξαιρετικά δύσκολο να μην αγωνιάς για τη συνέχεια του.

Μία καλαίσθητη έκδοση σε πολυτελές χαρτί,και ένα δημιουργικό δίδυμο στα καλύτερα του!!

Όλο αυτό το "τριπάκι"που μας βάζει έξυπνα ο Χειλάς,για το αν ο Αιώνιος υπήρχε αληθινά ή απλά ήταν ένα δημιούργημα της αμερικάνικης κυβέρνησης την εποχή του Ψυχρού πολέμου(μου θύμισε εδώ αρκετά και το σενάριο του Doomsday Clock της DC αν και ο Βασίλης το έχει γράψει καιρό πριν)και ο τρόπος που το παρουσιάζει ο συγγραφέας,θέτουν τις βάσεις για ένα αρκετά φιλόδοξο project ,και τη δημιουργία μιας πραγματικής επικής ιστορίας που θα ικανοποιήσει κάθε φίλο των υπερηρωικών(και όχι μόνο)κόμικ.

Σενάριο στιβαρό,με έντονο το στοιχείο του μυστηρίου και συνεχείς ανατροπές,ο Αιώνιος αποτελεί ένα μείγμα από Superman και Υπεράνθρωπο του Ανεμοδουρά στην πιο σκοτεινή όμως εκδοχή τους...To κόμικ είναι ένα μείγμα από superhero/sci-fi/mystery όλα σε μια αρμονία μεταξύ τους,Ο Χειλάς σαν άριστος σεφ έχει προσθέσει όλα τα συστατικά σε πλήρη ισορροπία...

Σχέδιο από τον ταλαντούχο Θάνο Κόλλια που μεγαλουργεί για μία ακόμα φορά!!

Για τον Θάνο Κόλλια τα έχω ξαναγράψει και στη κριτική μου για τον Υπεράνθρωπο που κάνει για το Μπλέκ,ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει βγάλει η χώρα μας και παρακολουθώ τη πορεία του από τότε που σχεδίαζε το Υψιλον(του οποίου μάλιστα η επιστροφή ανακοινώνεται στο τεύχος του Αιώνιου).Γνήσιο τέκνο των υπερηρωικών κόμικ της Marvel&DC και θυμίζοντας σχεδιαστικά τον John Byrne,ο οποίος αποτελεί έναν από τους αγαπημένους του σχεδιαστές,ο Κόλλιας παραδίδει μαθήματα σωματικής ανατομίας,με καλοσχεδιασμένες φιγούρες που σφύζουν από δυναμισμό και ενέργεια.Εντυπωσιακές σκηνές δράσης,λεπτομερέστατα panel μαζί με τη πολύ καλή δουλειά στα χρώματα από τον ίδιο τον Θάνο με τη βοήθεια των Κατσή και Κωνσταντίνου συμπληρώνουν μοναδικά όλη αυτή τη προσπάθεια που ελπίζω να έχει την επιτυχία που της αξίζει.

Η ανακοίνωση που μας εξέπληξε ευχάριστα!!!Η επιστροφή του Ύψιλον!!

Μία καλαίσθητη και προσεγμένη έκδοση στη τιμή των 2.95 ευρώ σε πολυτελές χαρτί και με γυαλιστερό εξώφυλλο και με μία καταπληκτική δουλειά από όλους τους συντελεστές του κόμικ,που σίγουρα πρέπει όλοι να στηρίξουμε,αν μη τι άλλο και για το ελληνικό κόμικ και για το ρομαντισμό που διέπει τις ποιοτικές εκδόσεις της Phase Productions,στο να κυκλοφορούν περιοδικά στα περίπτερα και να μην εξαφανιστούν από τις ψηφιακές εκδόσεις....Ακόμα κάθεστε;;Ο Αιώνιος σας περιμένει!!Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα του περιοδικού στο FaceBook 

Σπύρος Ανδριανός

Punisher season 2 - Ένα δύσκολο Αντίο...

Punisher season 2

Συνήθως στο blog δεν γράφω για σειρές και ταινίες,αφού ο πρωταρχικός μου έρωτας ήταν,είναι και πάντα θα είναι τα κόμικς.Παρ'όλα αυτά αν κάτι με εντυπωσιάσει ή μου αρέσει αρκετά(Avengers Infinity War ή Agent Carter) θα γράψω τις απόψεις μου και θα κάνω post.Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου για τη δεύτερη season του Punisher,ειδικά μετά το cancelation της σειράς από το Net Flix(μετά από αυτές των Daredevil,Jessica Jones κ.τ.λ.)Μακάρι φυσικά να συνεχίσουν κάπου αλλού,σίγουρα δεν θα ήθελα όπως και εσείς πιστεύω να εξαφανιστούν οριστικά...

Μετά από μία απολαυστική πρώτη season πάντα έχεις να την πω μία αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί η δεύτερη...Τις περισσότερες φορές είναι η αλήθεια ότι υπάρχει μία απογοήτευση σε σχέση με αυτό που είδες στην πρώτη(Agent Carter),και νομίζεις ότι θα επαναληφθεί και στη δεύτερη.Έτσι όμως μία σειρά δεν εξελίσσεται απλά επαναλαμβάνεται και κουράζει.H αλλαγή βοηθάει στην εξέλιξη,οπότε το ρίσκο αξίζει να παρθεί,από το να μείνει στάσιμη για να διατηρήσει ίσως τα views της προηγούμενης..Ευτυχώς η δεύτερη season του Punisher,επιλέγει να κρατήσει μεν τα καλά συστατικά της πρώτης,αλλά να κινηθεί σε διαφορετικά μονοπάτια...Με θαυμαστά για μία ακόμα φορά αποτελέσματα,και με πολλές υποσχέσεις για ακόμα καλύτερη συνέχεια.

H σειρά ξεκίνησε στο Netflix στις 18 Ιανουαρίου και ολοκληρώθηκε σε 13 επεισόδια.Σε αυτά βλέπουμε έναν ήρεμο Frank Castle,να προσπαθήσει να ζήσει μία "φυσιολογική ζωή" μέχρι τη στιγμή που εντελώς άθελα του,στη προσπάθεια να σώσει μία κοπέλα από τους διώκτες της,μπλέκει και ο ίδιος σε μία μυστήρια υπόθεση συνωμοσίας,ένοχων μυστικών,και ατελείωτης καταδίωξης που θα τον κάνουν να αναθεωρήσει ότι πίστευε για τη ζωή του.Και να "αγκαλιάσει" ξανά το ρόλο του Τιμωρού,που τόσο πολύ ήθελε να αφήσει πίσω του θαμμένο....Και σαν να μην έφτανε αυτό ο κάποτε φίλος και νυν εχθρός του Bill Russo,ο δραπετεύει από το νοσοκομείο και αναζητά εκδίκηση,με τη βοήθεια της ψυχολόγους του...O John Bernthal για μία ακόμα φορά επαναλαμβάνει το ρόλο του Castle,πλαισιωμένος από ένα πολύ καλό cast ηθοποιών που πραγματικά δίνουν υπέροχες ερμηνείες.Ουσιαστικά σε αυτή τη σειρά δεν υπάρχει μόνο ο πρωταγωνιστής,αλλά όλοι οι ρόλοι (πρώτοι ή δεύτεροι)ξεχωρίζουν και ο καθένας δίνει και το δικό του χρώμα στη παλέτα της σειράς..Αν και λιγότερο σκοτεινή σε σχέση με την πρώτη,η βία κυριαρχεί και στη δεύτερη season και μοιάζει να ακολουθεί τον Castle σαν σκιά σε κάθε του βήμα...

Η πλοκή είναι γρήγορη από το πρώτο κιόλας επεισόδιο,δεν κάνει ούτε μία στιγμή"κοιλιά" ούτε πλαταγίζει,το σενάριο δεν έχει έντονες αδυναμίες παρότι ουσιαστικά έχουμε και sub plotts,οι χαρακτήρες έχουν όλοι ενδιαφέρον και ο καθένας θα βάλει το δικό του κομμάτι στο παζλ αυτής της ιστορίας.Οι διάλογοι είναι έξυπνοι και άμεσοι με έντονο το κομμάτι του σαρκασμού αλλά και του χιούμορ(κάτι που έλειπε από την πρώτη season)γενικά όλα προχωρούν δυναμικά και ομαλά και στα 13 επεισόδια της σειράς,που δεν με κούρασε ούτε ένα από αυτά(σε αντίθεση με τον Luke Cage της πρώτης season, που από το 8ο και μετά παρακάλαγα να τελειώσει...)

Σενάριο στιβαρό,άριστη σκηνοθεσία,δυνατές ερμηνείες(ειδικά η μικρή Giorgia Whigham/Αmy που έχει πολύ μέλλον μπροστά της σαν ηθοποιός και θα προσφέρει πολλά ακόμη)αγωνία να χτυπάει στο κατακόρυφο,απολαυστικές(αν και ιδιαίτερα βίαιες) σκηνές μάχης,καταδιώξεως και αναμετρήσεων καθιστούν τη σειρά αυτή MUST όχι μόνο για κάθε Marvelμανιακό ή fan του Punisher,αλλά για όλους όσους θέλουν να δουν μία χορταστική σειρά στην οθόνη τους.Παράλληλα μας παρουσιάζει τον πιο ανθρώπινο και "ευαίσθητο" Castle που έχουμε δει ως τώρα(χωρίς αυτό προσωπικά να το θεωρώ κακό,όπως κατηγόρησαν κάποιοι viewers,sorry αλλά ο χαρακτήρας δεν είναι ο Terminator...)καθώς και villains που αν δεν τους "συμπαθήσεις" τουλάχιστον νιώθεις πως και αυτοί είναι άνθρωποι με τις λάθος επιλογές τους,τα πάθη τους,και τις αδυναμίες τους που προσπαθούν,όπως άλλωστε και ο Frank,να βρουν το δικό τους δρόμο(ο χαρακτήρας του θρησκόληπτου εκτελεστή John Pilgrim που ερμηνεύει εξαιρετικά ο Josh Stewart, που βασίζεται σε εκείνον του Μennonite/Μεμονίτη Άμις που είχε εμφανιστεί στο Punisher MAX των Aaron&Dillon)...Να ξεφύγουν ίσως από τη μοίρα τους(άλλοι θα το κάνουν άλλοι όχι)...

Το Netflix με σειρές όπως το Punisher & Daredevil ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη,και κάποιες άλλες (τύπου CW) συγκρινόμενες μαζί τους μοιάζουν με παραμυθάκια για μικρά παιδιά....Ότι καλύτερο είδαμε μετά τη τρίτη season του Daredevil.Ελπίζω κάπου να ανταμώσουμε ξανά με τον Frank,γιατί πολύ απλά ο Castle αν μη τι άλλο αν έχει κάτι αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια της "σταυροφορίας" του,είναι το γεγονός ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει...

Το άρθρο μπορείτε να το βρείτε και στο δεύτερο τεύχος του ψηφιακού περιοδικού Comic Cultura εδώ.

Σπύρος Ανδριανός

Skits@kia Spy's Edition#7 - Πριν και Μετά το Γάμο #3

Πριν και Μετά το Γάμο #3 

Το Comic strip που αγαπήσατε!!Το πριν και το μετά του γάμου σε δικό μου σχέδιο/σενάριο και χρωματισμό από τη γυναίκα μου Έλοντυ Κόλερ-Ανδριανού.Θα το βρείτε και στο δεύτερο τεύχος του ψηφιακού περιοδικού Comic Cultura εδώ

Comic Cultura issue #2 Η Ψηφιακή Ένατη Τέχνη..στα καλύτερα της!!

Το δεύτερο τεύχος του ψηφιακού περιοδικού Comic Cultura είναι γεγονός!!Το εγχείρημα που ξεκίνησε δειλά δειλά με το πρώτο του πειραματικό τεύχος τον περασμένο Δεκέμβρη,μεγάλωσε,άλλαξε και ανανεώθηκε ριζικά για το δεύτερο του τεύχος.Όπως ακριβώς το θέλατε!!

Με μία ομάδα άξιων συνεργατών(από γνωστά sites&blogs)και τη συμμετοχή ταλαντούχων και καταξιωμένων καλλιτεχνών,το δεύτερο τεύχος του Comic Cultura συνεχίζει να προσφέρει στους αναγνώστες του ενημέρωση και ψυχαγωγία με κύριο γνώμονα πάντα την λατρεία και αγάπη για την 9η τέχνη.Γιατί τα κόμικς δεν είναι μόνο έρωτας αλλά και τρόπος ζωής!!

Το δεύτερο τεύχος με εξώφυλλο του Λέανδρου

Ένα τεύχος γεμάτο με άρθρα,κριτικές,συνεντεύξεις,πληροφορίες για όλες τις εξελίξεις στο κόσμο των κόμικς,νέες εκδόσεις και φυσικά πολλά πολλά κόμικς,το Comic Cultura είναι αποτελεί μία άρτια περιοδική έκδοση για τον κόσμο της 9ης τέχνης και geek κουλτούρας δημιουργημένο από ανθρώπους με μεράκι,αγάπη και σεβασμό επάνω στο αντικείμενο και τους αναγνώστες του.Μεγάλη μου τιμή και χαρά που αποτελώ μέλος αυτής της ομάδας(και σαν αρθρογράφος και σαν σχεδιαστής μαζί με τη γυναίκα μου)και υποσχόμαστε πώς τεύχος με τεύχος θα μεγαλώνουμε,θα γινόμαστε καλύτεροι και θα συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά το ταξίδι μας στον υπέροχο κόσμο της 9ης τέχνης,πάντα με στόχο και τη δική σας διασκέδαση και ενημέρωση.

Το νέο τεύχος του περιοδικού το βρίσκετε εντελώς δωρεάν στο issuu εδώ

LanFeust Mag - Tέλος εποχής

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός 
Επιμέλεια:Elodie Kohler Ανδριανού

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα πριν από μερικές εβδομάδες...Το περιοδικό LanFeust,ένα έντυπο που προωθούσε τα κόμικς και τους νέους δημιουργούς, δυστυχώς δεν θα συνεχίσει άλλο το ταξίδι του στους κόσμους της 9ης τέχνης..Αναστέλλει την κυκλοφορία του με το τεύχος #227 να είναι και το τελευταίο του.

Δημιουργημένο το 1998 από τους Christophe Arleston,Dominique Latil και Mourad Boudjellal το περιοδικό δημοσίευε ιστορίες κόμικ σχεδόν από όλα τα είδη(science fiction,fantasy,humor)και κυκλοφορούσε από τις εκδόσεις Soleil Presse.Παρουσίαζε τη δουλειά τόσο από ερασιτέχνες όσο και από επαγγελματίες δημιουργούς με πλούσια θεματολογία.Ένα περιοδικό που δημιούργησε μία ολόκληρη σχολή και αποτέλεσε φυτώριο νέων καλλιτεχνών δεν υπάρχει πια...

Το πρώτο τεύχος του περιοδικού τον Μάιο του 1998

Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Arleston "Ο έντυπος τύπος δεν πηγαίνει και τόσο καλά,οπότε ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος σε μία υπέροχη εμπειρία που διάρκεσε 20 χρόνια".
Με περίπου 3000 σταθερούς συνδρομητές,οι πωλήσεις του περιοδικού ήταν ένα συνεχόμενο "σκαμπανέβασμα"...Τον Ιούνιο του 2011 οι εκδόσεις Delcourt αγόρασαν τις εκδόσεις Soleil.Μολονότι το περιοδικό δημοσίευε ποιοτικές δουλειές που δεν τις έβρισκες εύκολα αλλού,με την έλευση του internet τα πράγματα άλλαξαν ριζικά...Οι πωλήσεις έπεφταν,οι νέοι "ιδιοκτήτες" έδωσαν 1 χρόνο διορία να διορθωθεί η κατάσταση,μέσα στον οποίο σκέφτηκαν να μετατρέψουν το έντυπο σε ψηφιακή μορφή.Ο Arleston σαν δημοσιογράφος ήταν ανοικτός σε αυτή την ιδέα και δεν το είδε σαν "θάνατο" των έντυπων περιοδικών...Είναι όμως πράγματι έτσι;;;Το site του περιοδικού όμως σταμάτησε να τροφοδοτείται ήδη από το Νοέμβριο του 2016....

Η όλη ιστορία μου θυμίζει επίσης εκείνη του περιοδικού Wizard,το οποίο δεν μπόρεσε να αντέξει τον ανταγωνισμό των sites και έκλεισε και εκείνο με τη σειρά του(μολονότι υπήρχε η ιδέα να γίνει και αυτό site).Ακόμα μία απώλεια για τον έντυπο τύπο και για την 9η τέχνη...Και κάθε αναστολή έκδοσης είναι και μία μαχαιριά στη καρδιά των παραδοσιακών κόμικ εκδόσεων...Μήπως στο τέλος τα πάντα θα αντικατασταθούν από τη ψηφιακή εκδοχή τους;;

Πολλοί θεωρούν ότι η ψηφιακή μορφή είναι το μέλλον.Κάποιοι από εμάς παραμένουν όμως παραδοσιακοί και επιμένουν να αγοράζουν περιοδικά,να τα ξεφυλλίζουν,να τα κρατάνε στις βιβλιοθήκες τους...

Το τελευταίο τεύχος του περιοδικού #227 Φεβρουάριος 2019

Όπως δηλαδή κάναμε από τότε που ήμασταν παιδιά και περιμέναμε κάθε βδομάδα ή κάθε μήνα να κυκλοφορήσουν τα αγαπημένα μας περιοδικά στα περίπτερα..Σε κάθε περίπτωση η έντυπη έκδοση δεν θα σβήσει ποτέ παρά τις μεγάλες(ή και άνισες)μάχες που καλείται να δώσει...

Ευχαριστώ τη γυναίκα μου Elodie Kohler Ανδριανού για τη πολύτιμη βοήθεια της στη συγγραφή του άρθρου.Το οποίο μπορείτε να το βρείτε και στο 2ο τεύχος του ψηφιακού περιοδικού Comic Cultura δωρεάν στο issuu. 

Σπύρος Ανδριανός

Bat Man - White Knight από Sean Murphy και Matt Hollingsworth

Bat Man - White Knight

"Sometimes I'm not sure why I wear the mask...Is it to scare them?Or is it because I scare myself?.." - Bat Man

Σε προηγούμενο άρθρο μου σχετικά με τη κυκλοφορία του Bat Man:Damned μιλήσαμε για το νέο imprint της DC το Black Label.Που ουσιαστικά αποτελεί μία πιο ενήλικη εκδοχή του All Star Imprint της(δηλαδή μεγάλα ονόματα της βιομηχανίας αναλαμβάνουν έναν γνωστό ήρωα και δίνουν τη δική τους εκδοχή).Αλλά και ίσως μία αναβίωση του παλαιότερου Elseworlds όπου μακρυά από τους περιορισμούς του continuity,μπορούν να διηγηθούν τις δικές τους ιστορίες με μεγαλύτερη ελευθερία και με μια νέα προοπτική για τους χαρακτήρες που αναλαμβάνουν να γράψουν.Το Bat Man : Damned λοιπόν ενώ επίσημα ήταν η πρώτη κυκλοφορία του νέου αυτού imprint,τελικά ήταν το Bat Man : White Knight του Sean Murphy(Tokyo Ghost,Joe the Barbarian,Hellblazer) αυτό που με την επιτυχία του(και τη πρόσφατη κυκλοφορία του σε trade)βαπτίστηκε σαν τη "πρώτη" κυκλοφορία του Black Label.

Το Bat Man : White Knight κυκλοφόρησε σε 8 τεύχη από τον Οκτώβριο του 2017 μέχρι και τον Μάιο του 2018,σε σενάριο και σε σχέδιο του Sean Murphy,και τον Matt Holingsworth στα χρώματα.Στο White Knight o Murphy απλά αντιστρέφει τους ρόλους και ο Joker είναι ο καλός της ιστορίας,ενώ ο ρόλος του Bat Man θα αμφισβητηθεί έντονα τόσο από τους οικείους του και τον περίγυρό του,όσο και από τους ίδιους τους αναγνώστες.Ουσιαστικά η ιστορία του White Knight δεν είναι αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε και πρωτότυπη καθώς το θέμα αντιστροφής ρόλων το έχουμε ξαναδεί και άλλες φορές όπως και στο Superman:Red Son του Mark Millar(κριτική μου εδώ)ή στο πώς ο Joker μπορεί να χειραγωγήσει τη κοινή γνώμη υπέρ του στο Bat Man : Secrets του Sam Kieth(επίσης παρουσίαση μου εδώ).Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως ο Murphy προχωράει το concept μερικά βήματα παραπέρα...

Όταν ο Bat Man στριμώχνει τον Joker σε μία φαρμακευτική αποθήκη,ενώ εκείνος υποτίθεται ότι έψαχνε θεραπεία,τον χτυπάει άσχημα και τον αναγκάζει να καταπιεί τα χάπια που θα τον ηρεμούσαν μπροστά στα έντρομα μάτια των συνεργατών του(Nightwing&Bat girl)καθώς και του Gordon και των αστυνομικών...O Joker βαριά χτυπημένος μεν τη σκαπουλάρει αλλά μέσα από αυτή την εμπειρία θα γιατρευτεί τελείως από τη ψυχωτική personna του Joker,και θα ξαναγίνει ένας φυσιολογικός(;)πάλι άνθρωπος,με το κανονικό του όνομα αυτό του Jack Napier...

Τότε είναι που θα βάλει σε εφαρμογή το μεγάλο του σχέδιο...Να σώσει τη πόλη που κάποτε αποτελούσε απειλή για εκείνη,αλλά πρώτα θα πρέπει να δυσφημίσει στα μάτια του κόσμου και να αποκαθηλώσει από το βάθρο του ήρωα τον σκοτεινό ιππότη...Έχοντας για βοηθό του την παλιά(και θα δείτε όταν διαβάσετε το κόμικ γιατί την ονομάζω έτσι)αγαπημένη του Harley Quinn,και ανακαλύπτοντας στοιχεία διαφθοράς μεταξύ του αστυνομικού τμήματος του Gotham city και της σχέσης του με τον Bat Man,ο Jack Napier θα γίνει ο λευκός ιππότης για τη κοινή γνώμη,ο νέος σταυροφόρος,ο αγωνιστής ακτιβιστής που θα θελήσει να πατάξει με το δικό του "ορθόδοξο" τρόπο κάθε τι που αποτελεί για εκείνον απειλή για τη πόλη του...Είναι όμως τα πράγματα έτσι ακριβώς;;

Όταν μία νέα απειλή εμφανίζεται στο Gotham με τη μορφή του Neo Joker(που δεν θα σας αποκαλύψω τη ταυτότητα)ο Napier θα καταλάβει ότι μόνο ο πλέον εκπεσών Bat Man(που βρίσκεται πλέον κλεισμένος στη φυλακή) μπορεί να βοηθήσει πραγματικά,αλλά ίσως και ο Joker που δεν μπορούσε να μείνει θαμμένος μέσα του για πολύ καιρό....

Η ιστορία του White Knight είναι εκτός του κανονικού continuity(pre or post new 52)του Bat Man αν και ορισμένα στοιχεία της δεν αλλάζουν σημαντικά.Ο Jason Todd/Robin φαινομενικά έχει πεθάνει από τα χέρια του Joker και εδώ,αλλά υπήρξε και o πρώτος Robin(με δεύτερο τον Dick Grayson).Υπάρχουν και κάποιες αναφορές στο παρελθόν του Joker σαν αποτυχημένου κωμικού(όπως εμφανίζεται και στο Bat Man the Killing Joke των Moore&Bolland).Επίσης ο Murphy ουσιαστικά αποδίδει το δικό του homage στην πρώτη ταινία Bat Man του Tim Burton,δίνοντας στον Joker το κανονικό του όνομα Jack Napier.

O Sean Murphy περισσότερο σε αυτό το κόμικ σκιαγραφεί τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών,προσπαθώντας παράλληλα να παρουσιάσει νέες τους πτυχές με την ελευθερία κινήσεων που του παραχωρεί το γεγονός ότι γράφει εκτός continuity.Oι αλλαγές σε βασικούς χαρακτήρες είναι ενδιαφέρουσες και σε ορισμένες περιπτώσεις ανανεώνουν το βασικό τους concept ή το παρουσιάζουν και καλύτερο από όσο το έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα...

Ο Joker/Jack Napier παρουσιάζεται σαν ένας καλός άνθρωπος που εξαιτίας της παράνοιας του έκανε άσχημα πράγματα,ο Bat Man σαν καλός μεν άνθρωπος,που στον αγώνα του για την πάταξη του εγκλήματος έκανε μεν άσχημα πράγματα αλλά για καλό σκοπό(σε κάποιο σημείο στην ιστορία παραδέχεται μάλιστα πως του αρέσει το να χρησιμοποιεί βία...Μία σαδιστική πλευρά του σκοτεινού ιππότη που δεν την έχουμε συνηθίσει τόσο(ίσως μόνο στο Dark Knight Returns του Miller που πρώτος την παρουσίασε σε τέτοια έκταση)ο Murphy τη παρουσιάζει σαν κάτι το φυσιολογικό στο χαρακτήρα του Bat Man.

Ο οποίος με την πάροδο των χρόνων,και σε συνδυασμό με τις παράδοξες μεθόδους που αρχίζει να χρησιμοποιεί,έχει αποξενώσει τον εαυτό του τόσο από τους συνεργάτες του,όσο και από τον ίδιο...Ο πόλεμος του ενάντια στο έγκλημα και κάθε λογής απειλή θα προκαλέσει όμως υλικές και οικονομικές ζημιές στη πόλη που ορκίστηκε να προστατεύσει και εκεί πάνω θα στηριχτεί ο Napier,για να τον παρουσιάσει σαν τη πραγματική απειλή για το Gotham και τον εαυτό του σαν νέο σωτήρα του.Ακόμα και αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσει και "βρώμικα" μέσα για να το πετύχει...

Ο ίδιος καθημερινά δίνει το δικό του αγώνα για να σιγάσει τη φωνή της τρέλας που ακούγεται μέσα του.Γιατί ο Joker βρίσκεται απλά θαμμένος μέσα του και όχι απόλυτα εξαφανισμένος...Ο Μurphy επίσης παρουσιάζει τον villain να είναι παθιασμένος με τον εχθρό του σε σημείο απόλυτης εξάρτησης.Και αυτό το concept το έχουμε δει και άλλες φορές τόσο στο Going Sane που ανέφερα και σε προηγούμενο άρθρο μου,όσο και στα Bat Man των Snyder/Capullo ειδικά στο "Death of the Family"story arc.Ουσιαστικά ο Joker δεν μπορεί να υπάρξει,χωρίς την ύπαρξη του σκοτεινού ιππότη.Αυτή η εμμονή ήταν που έκανε τη Harley Quinn να τον εγκαταλείψει κάποια στιγμή,αφού ακόμα και η ίδια δεν μπορούσε πλέον να τον αντέξει...

Και εδώ ο Murphy μας παρουσιάζει μία από την πιο ενδιαφέρουσα,αλλά και βαθιά ανθρώπινη,εκδοχή της Harley,μία γυναίκα που στηρίζει και αγαπά τον ψυχωτικό σύντροφό της και θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει.Όχι από τα χέρια του νόμου ή την βία που θα ασκήσει επάνω του ο Bat Man,αλλά από τον ίδιο του τον εαυτό...Δεν μπορώ να μιλήσω περισσότερο για την παρουσία της Harley στη συγκεκριμένη ιστορία χωρίς να κάνω ίσως το πιο βασικό spoiler..Η Harley του Sean Murphy(και αυτό το κάνει από την αρχή της ιστορίας του γνωστό) είναι η Harley εκείνη του Bruce Timm και της animated σειράς.Όχι η Harley της Suicide Squad και των τελευταίων χρόνων,και όταν διαβάσετε το συγκεκριμένο κόμικ θα καταλάβετε τι εννοώ.Σίγουρα όμως αυτή η έκδοση του χαρακτήρα έτσι όπως την παρουσιάζει ο δημιουργός κλέβει τις εντυπώσεις,αν όχι και την παράσταση στη συγκεκριμένη ιστορία,και κερδίζει αμέσως τη συμπάθεια του αναγνώστη,περισσότερο και από έναν θεραπευμένο Joker...

Το μόνο πρόβλημα της σειράς που εντόπισα είναι το γεγονός ότι ενώ ο Murphy προσπαθεί να περάσει κάποια πολιτικά πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα(για τη βία,το φεμινισμό κ.τ.λ.),εν τούτης ο χρόνος του είναι περιορισμένος και δεν του αφήνει χρόνο για περισσότερη ανάλυση χωρίς να ξεφύγει από το βασικό πυρήνα της ιστορίας του.Επίσης ένιωσα ότι στα δύο τελευταία τεύχη η ιστορία εξελίχθηκε και τελείωσε "γρηγορότερα" από ότι ίσως ήθελε ο δημιουργός,πράγμα που μου δίνει την εντύπωση ότι το sequel(που έχει ανακοινωθεί ήδη)δεν θα αργήσει να έρθει αν και δεν νομίζω ότι για το συγκεκριμένο κόμικ,όσο πολύ καλό και αν ήταν,δεν είναι όμως απαραίτητο...Οι διάλογοι πάντως είναι αρκετά έξυπνοι,αποφεύγοντας γνωστά κλισέ και βαρύγδουπες δηλώσεις και οι χαρακτήρες πιο ζωντανοί από ποτέ.Επίσης οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη,κρατώντας πάντα σε εγρήγορση τον αναγνώστη,παραδίδοντας μία ιστορία που μπορεί να είναι σκοτεινή,ελκυστική,τραγική και βαθιά ανθρώπινη...

Σχεδιαστικά ο Murphy πιστεύω ότι γεννήθηκε για να σχεδιάζει το σκοτεινό ιππότη.Με σχεδιαστικές αναφορές τόσο στο Bat Man the animated series(στη πιο σκοτεινή του εκδοχή),όσο και στους Rafael Albuquerque και Jock,o Murphy με το δικό του,τόσο προσωπικό και γοητευτικό του στυλ,μας δίνει τον Dark Knight εκείνον που μας έλειπε από την εποχή του Miller.Μπορεί κανείς να πει ότι το κόμικ αυτό είναι ίσως το Dark Knight της γενιάς του,ή σίγουρα θα θεωρείται σε λίγο καιρό το ίδιο κλασικό σαν και εκείνο.Με δυναμικές,κοφτές γραμμές,έντονη πλαστικότητα στις κινήσεις των χαρακτήρων και βαριά μελάνια ο Murphy δίνει τη δική του σκοτεινή εκδοχή στο Bat Man universe και το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό και μαγευτικό...Τέλεια η συνεργασία επίσης με τον Matt Hollingsworth στα χρώματα.Mε τη συνεχή χρησιμοποίηση του κόκκινου,του λευκού και του μαύρου στα σχέδια του Murphy δένει απόλυτα και αποτελούν την τέλεια αρμονία.Ένα δημιουργικό δίδυμο(στο στυλ των Allred,Miller-Varley κ.α.) που θα ήθελα είναι η αλήθεια να δω και σε άλλες συνεργασίες.

Το κόμικ κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά πάντα από τις άριστα προσεγμένες και ποιοτικές εκδόσεις Οξύ σε πολύ καλή μετάφραση του Σάββα Αργυρού. Απαραίτητο για κάθε fan του σκοτεινού ιππότη και όποιον θέλει να διαβάσει ένα πραγματικά καλό κόμικ.

Σπύρος Ανδριανός

Topolino e la fiamma eterna di Kalhoa(Ο Mίκυ Μάους και η αιώνια φλόγα της Καλχόα)από Romano Scarpa

Topolino e la fiamma eterna di Kalhoa

Ακόμα μία κλασική ιστορία του Romano Scarpa από τη λεγόμενη πρώιμη περίοδο του.Σε αυτήν εδώ ο μεγάλος Ιταλός δημιουργός εμπνέεται, καθώς και αποτίει φόρο τιμής στο μυθιστόρημα του Χένρυ Ραιντερ Χάγκαρτ(H.Rider Haggart)"Αυτή" (She 1886) που μεταφέρθηκε στο κινηματογράφο το 1935.Καθώς επίσης και από ένα αμερικάνικο comic strip το Tim Tyler's Luck του Layman Young και την ιστορία η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα(τίτλος που χρησιμοποίησε και ο Umberto Eko για το δικό του βιβλίο το 2004 αφού τόσο ο ίδιος,όσο και ο πρωταγωνιστής του βιβλίου είχαν διαβάσει το συγκεκριμένο κόμικ).

Και ενώ η βασίλισσα Λοάνα κατοικούσε σε μία φανταστική χώρα κάπου στην Αφρική,O Scarpa μεταφέρει τη δράση της δικής μας ιστορίας στο Τιχουαντέκ,μία αρχαία πόλη των Μάγια,στη κεντρική Αμερική.Ο Μίκυ διαβάζει σε ένα βιβλίο το μύθο της βασίλισσας Καλχόα που ζούσε πριν 2000 χρόνια στο Τιχουαντέκ την πόλη των Μάγια.
Ο σκληρός χαρακτήρας της και η ματαιοδοξία της,έκαναν τους υπηκόους της να την εξορίσουν σε ένα νησί μαζί με όλα της τα υπάρχοντα και το χρυσό της....Όταν μετά από χρόνια οι Μάγιας πήγαν να την ξαναβρούν(γιατί είχε πέσει  επάνω τους δυστυχία,πείνα,εξαθλίωση)βρήκαν με μεγάλη τους έκπληξη ότι η βασίλισσα έλειπε,ενώ μία μεγάλη φλόγα έκαιγε μέσα από μία τρύπα,βαθιά από τα έγκατα της Γης...Ο Μίκυ εντυπωσιάζεται από την ιστορία αυτή....

Σχέδιο του Lorenzo Pastrovicchio για εξώφυλλο επανέκδοσης της ιστορίας το 1999.

Στο μεταξύ δύο ναυαγοί ναυτικοί βρίσκουν κατά τύχη αυτό το μυστηριώδες νησί χαμένο μέσα στις ομίχλες,αχαρτογράφητο,και αποφασίζουν να το διεκδικήσουν σαν δικό τους,αφού επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη.Σώζονται από ένα πλοίο,που ο σκληρός καπετάνιος Σμέρνας ακούει τυχαία τις συζητήσεις τους για το νησί,και γνωρίζοντας για το θρύλο,αποφασίζει να τους ακολουθήσει στο Μίκυ Σίτυ που τους αφήνει,για να τον οδηγήσουν κάποια στιγμή στο νησί.Οι δύο ναυτικοί καταλήγουν στο σπίτι του Μίκυ,ο οποίος νοίκιαζε ένα δωμάτιο.

Για να επισπεύσει τα πράγματα ο Σμέρνας,σε μία στιγμή που όλοι λείπουν από το σπίτι,βάζει ένα ψεύτικο μήνυμα που ειδοποιεί τους ναύτες να επιστρέψουν στο νησί για να πάρουν το θησαυρό τους...Ο Μίκυ μαζί με τους δύο ναυτικούς ξεκινούν με ναυλωμένο πλοίο να βρουν ξανά το νησί που είχαν ανακαλύψει οι δύο ναυτικοί.Από κοντά με το υποβρύχιο του ,θα τους ακολουθεί και ο Σμέρνας....Αλλά το ταξίδι δεν θα είναι και τόσο εύκολο όσο νομίζουν και στο δρόμο τους θα βρεθούν πολλά εμπόδια...Ποιο όμως είναι το μυστήριο που κρύβει η αθάνατη φλόγα της Καλχόα;;;
Βαδίζοντας σε διαφορετικά μονοπάτια αυτή τη φορά(δεν πρόκειται για σενάριο που κυριαρχεί η επιστημονική φαντασία ή κάποιο αστυνομικό μυστήριο)ο μεγάλος μαέστρος μας χαρίζει μία καθαρόαιμη περιπέτεια "θαλασσινού χαρακτήρα"με στοιχεία από παλιές ιστορίες των πειρατών,μυστηριώδες νησιά και χαμένους θησαυρούς....

Θέματα που περισσότερο θα τα συναντούσαμε σε ιστορίες με τους Duck,παρά σε ιστορίες με τον Μίκυ που στις δικές του κυριαρχεί το sci-fi στοιχείο ή η αστυνομική πλοκή/μυστήριο.Για μια ακόμα φορά ο Scarpa πρωτοτυπεί και προσφέρει στους αναγνώστες του,μία χορταστική περιπέτεια με δράση,μυστήριο,αγωνία,αλλά και στιγμές γέλιου και ξέφρενων gag,ειδικά με τους δύο ναυτικούς που μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε,και που όλα τα αντιλαμβάνονται με τη ναυτική νοοτροπία(ξεκαρδιστικές οι στιγμές με την οδήγηση του αυτοκινήτου του Μίκυ).

Ο κακός της ιστορίας θυμίζει μακρινό ξάδελφο του Μαύρου Φαντάσματος,τουλάχιστον εμφανισιακά παρά στη  ευφυΐα,αν και διαθέτει και υποβρύχιο που θα μπορούσε να είχε κατασκευάσει εκείνος,ή ακόμα και ο Κάπταιν Νέμο από τα βιβλία του Ιουλίου Βέρν(βάζω στοίχημα ότι θα του άρεσε και εκείνου η ιστορία αυτή αν μπορούσε να την διάβαζε).Σίγουρα όμως αρέσει στους αναγνώστες που διαβάζουν μία απολαυστική περιπέτεια που θα μπορούσε να είναι ο συνδυασμός συγγραφικής δημιουργίας τόσο του Gottfredson όσο και του Barks,αφού για ακόμα μία φορά ο Scarpa αποδεικνύεται πανάξιος διάδοχός τους.

Τα ιταλικά τεύχη του Topolino που δημοσιεύτηκε η ιστορία (#301-304) το 1961.

Η ιστορία πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιταλικό Topolino στα τεύχη # 303- 304 στις 17 και 24 Οκτωβρίου 1961 και επανεκδόθηκε στο Ι classici di Walt Disney #24 τον Μάρτιο του 1967 και στο #45 το Σεπτέμβριο του 1980,στο La Grandi parodie # 67 το 1999(με εξώφυλλο από τον Lorenzo Pastrovicchio)καθώς επίσης και στον 6ο τόμο της La Grandi storie Disney-L'opera omnia di Romano Scarpa τον Φεβρουάριο του 2014(η ιστορία έχει επανεκδοθεί πάμπολες φορές στην Ιταλία).Στην Ελλάδα για πρώτη φορά απολαύσαμε την ιστορία αυτή στο Μίκυ Μάους #60 του Τερζόπουλου τον Αύγουστο του 1967,για να ακολουθήσει το Μίκυ Μάους # 564 τον Απρίλιο του 1977,επίσης στο Μίκυ Μάους # 1135 τον Απρίλιο του 1988,στα κλασικά Disney # 176 τον Δεκέμβριο του 2002 και τέλος στον 11ο τόμο Μεγάλες Ιστορίες Disney - Τα άπαντα του Romano Scarpa των Καθημερινών εκδόσεων τον Ιούλιο του 2018.

Σπύρος Ανδριανός

Skits@kia Friend's Edition #15 - Γιώργος Κριθαριώτης

Σήμερα φιλοξενώ έναν φίλο και νέο καλλιτέχνη, και σε ηλικία αλλά και στη πορεία του σαν σχεδιαστή,που με το μεγάλο ταλέντο του το μέλλον δικαιωματικά του ανήκει!Αυτό το πάντα γελαστό και ευγενικό παιδί,ας παρουσιάζεται με τα δικά τoυ λόγια:

 Γεννήθηκα στην Αθήνα το 2000 και από πολύ μικρός με θυμάμαι να ζωγραφίζω. Στο δημοτικό ήμουν εκείνο το παιδί που ήταν ο ''ζωγράφος της τάξης''. Από τότε έχουν υπάρξει μερικές μεγάλες παύσεις στον τομέα ''σκίτσο'',αλλά από τον Οκτώβριο του 2015 μέχρι και σήμερα συνεχίζω δυναμικά. Ετοιμάζω ένα κόμικ μέχρι στιγμής, το οποίο ευελπιστώ να ξεκινήσω σύντομα. Ταυτόχρονα σπουδάζω ως Αρτοποιός-Ζαχαροπλάστης που είναι κάτι που αγαπάω εξίσου πολύ όσο το σκίτσο.


FB page https://www.facebook.com/GeorgeKrithArt/