JOKER 80th Anniversary

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

"He is the cacling devil..The monster under the bed.The one who brings your greatest terror to life and laughs at you..." - Dr.Reedler for Joker


Φέτος η DC γιορτάζει πρώτες εμφανίσεις πολλών χαρακτήρων της,που συμπληρώνουν πολλές δεκαετίες στις πλάτες τους,αλλά δεν έχουν δείξει ούτε για μία στιγμή γερασμένοι.Η αρχή έγινε με τον Robin(Detective Comics # 38 τον Απρίλιο του 1940)και συνεχίζουμε με Joker,CatWoman και Green Lantern.Σήμερα θα σας παρουσιάσω το επετειακό και πολυσέλιδο τεύχος του Joker(ο οποίος είχε κάνει το ντεμπούτο του στο Bat Man #1 τον Απρίλιο του 1940/τον ίδιο μήνα με τον Robin),δημιουργημένο από μία πλειάδα παλαιών και νέων δημιουργών,όπου ο καθένας έχει να δώσει και κάτι δικό του στον πρίγκηπα του εγκλήματος!!

Επίσης reprints από τα κλασικότερα εξώφυλλα που έχει εμφανιστεί ο Joker καθώς και pin up galleries από ταλαντούχους καλλιτέχνες όπως John Romita jr.,Fiona Staples,Kelley Jones,Stjepan Sejic κ.α.O Joker δε θεωρείται απλά η μεγαλύτερη νέμεσις του Bat Man αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους villain στην ιστορία των κόμικς.Ας δούμε τις ιστορίες του τεύχους μία προς μία λοιπόν!

1.Scars(Scott Snyder/συγγραφέας&Jock/σχεδιαστής): Ένας ψυχολόγος(Dr.Reedler) που ειδικεύεται στη θεραπεία των θυμάτων του Joker,προσπαθεί να τους πείσει με όλες του τις δυνάμεις και τη στήριξη του,ότι ο κλόουν είναι απλά ένας άνθρωπος,ειδικός στο να ψυχολογεί και να παίζει με τους φόβους των θυμάτων του...Έιναι όμως τα πράγματα έτσι;;Νομίζω ότι ο Snyder άξια πρέπει να συμπεριληφθεί στους definitive Joker writers.Γράφει αν όχι τον καλύτερο,σίγουρα το πιο τρομακτικό Joker που έχετε ποτέ διαβάσει.Το Death of the family και αυτή εδώ η ιστορία αποτελούν τη μεγαλύτερη εγγύηση σε αυτό.Η καλύτερη ιστορία του τεύχους με διαφορά...

Θέλω να γίνω Harley στη θέση της Harley!

2.What comes at the end of a Joke(James Tynion IV/συγγραφέας&Μikel Janin/σχεδιαστής): Πρελούδιο του επερχόμενου Joker War(που θα αρχίσει από το Bat Man #95 που γράφει ο Tynion)και ουσιαστικά το ντεμπούτο της - θέλω να γίνω η νέα Harley - Punchline,που πρέπει να αποδείξει σκληρά ότι δεν είναι ακόμα ένα Joker fan girl..Ίδωμεν λοιπόν!!Μας τα είχε πει και η Joker's Daughter αυτά και τώρα she's just another day....

3.Kill the Bat Man(Garry Whitta,Greg Miller/συγγραφείς & Dan Mora/σχεδιαστής): Όταν ο Bat Man πεθαίνει στο καθήκον,τι θα απογίνει άραγε ο μεγαλύτερος εχθρός του;;Ο ένας ουσιαστικά δημιούργησε τον άλλο,οπότε αν δεν υπάρχει ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει και ο άλλος...Ή μπορεί να υπάρξει με πιο...σαδιστικό ρόλο;;Η πρώτη αστεία ιστορία της συλλογής(το τέλος με έκανε να ξεσπάσω στα γέλια)όμορφα σχεδιασμένη από τον Mora(Klaus,Flash,Terrifics)δίνει μία άλλη προοπτική στην εξέλιξη του Joker!!

4.Introducing the Dove Corps(Denny O'Neil/συγγραφέας&Jose Luis Garcia Lopez/σχεδιαστής): Οι βετεράνοι O'Neil & Garcia Lopez δίνουν και αυτοί μία νέα προοπτική εξέλιξης για τον Joker.Ο πρίγκηπας του εγκλήματος βαριέται..και αποφασίζει να αλλάξει παραστάσεις!!Κατατάσσεται στους Dove Corps που αναλαμβάνουν αποστολές διάσωσης χωρίς απώλεια της ανθρώπινης ζωής..Πόσο ακριβώς θα αντέξει μαζί τους;;;Μία από τις τελευταίες ιστορίες του πρόσφατα χαμένου O'Neil σε σχεδιασμό του Lopez που ακόμα παραδίδει ποιοτική δουλειά,δίνοντας μας έναν Joker μέσα από τα 70's!!

5.The War Within(Peter J.Tomasi/συγγραφέας&Simone Bianchi/σχεδιαστής): Ένα ταξίδι μέσα στον εφιαλτικό κόσμο του Joker και σχεδόν όλες τα incarnation του..Φανταστικό σχέδιο από Bianchi το μόνο ουσιαστικά αξίζει από αυτή την ιστορία.

6.Τhe Last Smile(Paul Dini/συγγραφέας&Riley Rossmo/σχεδιαστής): Λένε ότι τα όνειρα είναι ο καθρέπτης της ψυχής,το ίδιο όμως και οι εφιάλτες που συχνά τα αποτελούν...Ποιος όμως είναι ο εφιάλτης του Joker;Μία ιστορία βγαλμένη από το The Animated Series με το σχέδιο του Rossmo(Martian Manhunter) που μου θύμισε έντονα Sean Murphy στο White Knight.

7.Birthday Bags(Tom Taylor/συγγραφέας&Eduardo Risso/σχεδιαστής): O Joker βοηθάει το μικρό Sergio(γιος του συνεργάτη του,που όλοι αποφεύγουν γιατί τον θεωρούν φρικιό)να κάνει το πάρτυ της ζωής του!!Και του χρόνου Sergio!!Τaylor σε μεγάλα συγγραφικά κέφια και φυσικά το κλασικό και ιδιαίτερα προσωπικό σχέδιο του Risso μας δίνουν κατά τη γνώμη μου τη δεύτερη καλύτερη ιστορία του τεύχους.

8.No Heroes(Eduardo Medeiros&Rafael Albequerque/συγγραφείς και σχέδιο από Alberqueque): Ο Joker έχει την αδυναμία του στους ήρωες..Και το αποδεικνύει σε έναν υπάλληλο τράπεζας που πηγαίνει να ληστέψει,με τον καλύτερο τρόπο...Μία από εκείνες τις ιστορίες που τονίζουν τον τόσο αντιφατικό χαρακτήρα του Joker..

9.Penance(Tony S.Daniel/συγγραφέας&σχεδιαστής): Ένας μαφιόζος εξομολογείται σε έναν ιερέα το φόβο του για τον Joker που έγινε εχθρός του...Θα βρει όμως τη πραγματική λύτρωση από την εξομολόγηση;Δυστυχώς ο Daniel όσο υπέροχος σχεδιαστής είναι,σεναριακά δεν κατορθώνει να δώσει κάτι το ιδιαίτερο..Εδώ σε αυτή την ιστορία δεν κατορθώνει να αποτελέσει πάλι την εξαίρεση... 

10.Two Fell into the hornet's nest(Brian Azzarello/συγγραφέας&Lee Bermejo/σχεδιαστής):H φωλιά του Κούκου αλά Joker style!Μπορεί να ξεφύγει από το στόμα της τρέλας ή είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στη ψυχή του;Σίγουρα η πιο παράξενη ιστορία του τεύχους.Μου άρεσαν οι Golden age/Dick Sprung αναφορές στο σχέδιο του Bermejo που φαίνεται διαφορετικό από εκείνο που τον έχει καθιερώσει.

Αυτές ήταν οι ιστορίες του επετειακού τεύχους για τα γενέθλια του πρίγκηπα του εγκλήματος!Εμείς να ευχηθούμε χρόνια πολλά(και τρελά)να συνεχίζει να μας χαρίζει ιστορίες απόλυτης τρέλας και φρενίτιδας,και σίγουρα θα έχει πάντα ένα τελευταίο αστείο να μας πει ή έναν μπαλαντέρ(Joker)στο μανίκι του..

Hikabusha από Thilde Bardoni & Olivier Cinna

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

"When I look at you the war goes away..It's as if my life is concentrated into a compact ball..." - Ludwig

Σύμφωνα με τη Wikipedia  "Hibakusha" είναι η ιαπωνική λέξη για τα θύματα των ατομικών βομβαρδισμών του 1945 στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η λέξη μεταφράζεται κυριολεκτικά ως "άνθρωποι που πλήττονται από έκρηξη" και χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε άτομα που εκτέθηκαν σε ακτινοβολία από τους βομβαρδισμούς.Στη Χιροσίμα, η λάμψη της ατομικής βόμβας που έριξαν οι Αμερικανοί στις 6 Αυγούστου του 1945, αποτύπωσε σε μέρη τις σκιές εκείνων που φυσούσε, όπως το αρνητικό μιας φωτογραφίας...

Πάνω σε αυτό το τραγικό συμβάν με το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες,κατόρθωσαν να επισπεύσουν το τέλος του πολέμου,αλλά με φρικιαστικό αποτέλεσμα,η συγγραφέας Thilde Bardoni(Agence Interpol,Μonika)χτίζει μία ευαίσθητη και συγκινητική ιστορία αγάπης μέσα στις φλόγες του πολέμου ανάμεσα σε έναν Γερμανό διερμηνέα και μία Γιαπωνέζα,βγαλμένη μέσα από τη λυρικότητα των μυθιστορημάτων του Γιούκιο Μισίμα.Η ιστορία επίσης βασίζεται και σε ένα μικρότερο διήγημα της συγγραφέως με τίτλο "Ηiroshima,fin de transmission"του 1983 και κυκλοφόρησε από τον Dupuis και στα αγγλικά από τις εκδόσεις  Europe Comics.

 Ως παιδί, ο Γερμανός Ludwig Muller είχε ζήσει για πολλά χρόνια στην Ιαπωνία, όπου ένα ατύχημα τον άφησε με μία μικρή αναπηρία στο πόδι.Ως αποτέλεσμα, όταν ξεκινά ο Β ' Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν είναι κατάλληλος για μάχη. Ωστόσο, χάρη στην ευχέρεια του στα Ιαπωνικά, γίνεται διερμηνέας. Στέλνεται στην Ιαπωνία για να μεταφράσει ορισμένα έγγραφα με υψηλή διαβάθμιση. Αφήνοντας πίσω από έναν ήδη τελειωμένο γάμο(από το οποίο κρατάει μόνο την ύπαρξη ενός παιδιού), σύντομα ερωτεύεται μια νεαρή Γιαπωνέζα γυναίκα.Η κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη μετά την ήττα της Γερμανίας... 

Στα μάτια της Ιαπωνίας και στον άψογο κώδικα τιμής της, η συνθηκολόγηση είναι ντροπή και οι άντρες του Ράιχ που είναι παρόντες στη χώρα έχουν γίνει προδότες,φυλακίζονται και εκτελούνται...Ανάμεσα τους και ο Ludwig,τον οποίο όμως τον χρειάζονται ακόμα για τις μεταφράσεις του και τον κρατάνε ζωντανό ακόμα....Ο Ludwig όμως θέλει να γλυτώσει τη γυναίκα που αγαπά,από το να εκτελεστεί και εκείνη για προδοσία,αφού σύναψε σχέση με τον εχθρό,και δωροδοκώντας το φύλακα με τη βοήθεια ενός Γιαπωνέζου παιδικού του φίλου,τη συναντά και της λέει να φύγει μακρυά,για να σώσει τον εαυτό της...Ενώ το ξημέρωμα της 6ης Αυγούστου 1945,οι φύλακες λίγο πριν τον εκτελέσουν, τον βγάζουν έξω για μία τελευταία βόλτα,λίγο πριν τον όλεθρο που ούτε και εκείνοι δε γνώριζαν μέχρι εκείνη τη στιγμή...

Πλησιάζοντας με ποίηση,συγκινητική ευαισθησία και ρομαντισμό μια από τις πιο τρομακτικές και φρικαλέες πράξεις πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας,και χωρίς η συγγραφέας να αφαιρεί τίποτα από τη βαρύτητά της,το κόμικ αποτελεί έναν ύμνο στις αξίες της φιλίας,του έρωτα,και του καθήκοντος,και παράλληλα αποτίει φόρο τιμής στα θύματα της Χιροσίμα,χωρίς υπερβολές και μελοδράματα.

Ίσως οι χαρακτήρες να μην αναπτύσσονται περισσότερο στις λιγοστές σελίδες του κόμικ,αλλά σαν τα ιαπωνικά χαικού,με την απλότητα και την ευαισθησία που κρύβουν μέσα τους,κερδίζουν αμέσως τις καρδιές των αναγνωστών.Παράλληλα,(και ειδικά στην περίπτωση του Ludwig)η συγγραφέας τονίζει και την αντιφατικότητα τους.O Ludwig αρχικά ένας αδιάφορος πατέρας και σύζυγος,μετατρέπεται σε συμπονετικό φίλο και παθιασμένο εραστή,και ενώ στην αρχή θεώρησε προτέρημα την αναπηρία του ώστε να μην πολεμήσει,στη συνέχεια θα δεχτεί ηρωικά το δικό του τέλος αφού πρώτα θα αγωνιστεί για να σωθεί η ζωή της γυναίκας που αγαπά...Ήταν και εκείνος ένας στρατιώτης που δε πολέμησε με όπλο στο χέρι,αλλά μόνο με εφόδιο την αληθινή αγάπη που δεν είχε γνωρίσει ως τότε,και η οποία τον μεταμόρφωσε ολοκληρωτικά...Μία αγάπη που θα υπερβεί το θάνατο και οποιοδήποτε χωρισμό...

H εικονογράφηση του πρόσφατα αδικοχαμένου Olivier Cinna(Ordures,La Fête des Morts) αποδίδει με το καλύτερο δυνατό τρόπο το κλίμα όλης της ιστορίας,και με έντονο ρεαλισμό αλλά και φωτεινότατα χρώματα παραδίδει ένα από τα καλύτερα έργα του στη τόσο - δυστυχώς - σύντομη σχεδιαστική καριέρα του.Panels και χρωματισμοί που θυμίζουν τα έργα των μεγάλων κλασικών Ιαπώνων ζωγράφων όπως του Sotatsu Tawaraya και Korin Ogata.

Ηikabusha...μια λέξη που φαίνεται όμορφη στα δυτικά μας αυτιά, αλλά πίσω από την οποία κρύβεται μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, καθώς ορίζει, στα Ιαπωνική γλώσσα,τους επιζώντες της βόμβας…Μίας βόμβας που ρίχτηκε για να σταματήσει έναν πόλεμο για τον οποίο δεν έφταιγαν οι ίδιοι...Το κόμικ δεν είναι μόνο ένας ύμνος στην επιβίωση αλλά και στη μνήμη.Γιατί κρατώντας στη μνήμη μας,τους ανθρώπους εκείνους που χάθηκαν,μένουνε πάντα ζωντανοί..   

Green Lantern - Emerald Twilight από Ron Marz,Bill Willingham,Darryl Banks και Fred Haynes

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

"Too late for me,too late for you..There's no turning back..now.What's going to happen is going to happen.It has to.You can't stop it and neither can I..." - Hal Jordan,Green Lantern.

H δεκαετία του '90 ήταν πραγματικά μία παράξενη δεκαετία ειδικά για τα υπερηρωικά κόμικ.Κουβαλώντας οι περισσότεροι από τους ήρωες αρκετές δεκαετίες στη πλάτη τους έμοιαζαν και έδειχναν ήδη κουρασμένοι,ενώ η εμφάνιση μίας νέας τότε εταιρείας της Image(με νέους ήρωες γεμάτους πληθωρικούς μύες και μεγάλα όπλα-και όχι μόνο)έκανε τη κατάσταση ακόμα δυσκολότερη...Παρ'όλα τα απανωτά Crisis και reboot(ειδικά στη DC που ετοιμαζόταν για ένα ακόμη με το Zero Hour)οι περισσότεροι ήρωες αγκομαχούσαν σε πωλήσεις,η Marvel θα ετοίμαζε σε 3 χρόνια το δικό της reboot(με το Heroes Reborn σε όσους χαρακτήρες της δεν πούλαγαν δηλ.Iron Man,Captain America,Fantastic Four και Avengers)ενώ η DC σκέφτηκε το θέμα κάπως διαφορετικά....

Γιατί να μην αντικαταστήσουμε τους ήρωες που δεν πουλάνε με νεότερες και καινούργιες εκδοχές τους;;Δε κάναμε το ίδιο με το πέρασμα από τη Golden age εποχή στη Silver age;;Άρα θα λειτουργήσει και πάλι,και θα ανανεώσουμε ριζικά τους κουρασμένους ήρωες και τους τίτλους τους...Ήδη μετά το Crisis υπήρχε καινούργιος Flash(Wally West στη θέση του Barry Allen που είχε πεθάνει)ο Superman είχε πεθάνει λίγο καιρό πριν και είχε ξαναγυρίσει με χαίτη(!!)ενώ και ο Bat Man θα έδινε τη θέση του λόγο τραυματισμού σε έναν νεότερο και πιο βίαιο νέο τον Jean Paul Valley(Azrael)ανανεώνοντας ριζικά-τουλάχιστον εμφανισιακά- τον μύθο του σκοτεινού ιππότη...Θα ακολουθούσε το ίδιο και με τον Oliver Queen που θα τον αντικαθιστούσε ο γιος του...Όλα καλά μέχρι εδώ αλλά στη περίπτωση του Green Lantern κάτι θα πήγαινε λίγο στραβά με την αντικατάσταση του από ένα νέο Πράσινο Φανό με το όνομα Kyle Rayner.Οι υπεύθυνοι της DC ακολούθησαν τη τακτική "πονάει χέρι κόψει χέρι" σε μία προσπάθεια να ανεβάσουν τις πωλήσεις στον τίτλο.Το story arc της αντικατάστασης του Hal Jordan από το νέο Green Lantern θα εκτυλίσσονταν σε τρία τεύχη (Green Lantern vol.3 48-50)από τον Γενάρη του 1994 μέχρι και τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς και θα ονομαζόταν Emerald Twilight,ή όπως θα το ονόμαζα εγώ το τέλος μίας ολόκληρης εποχής για τον τίτλο και ολόκληρο το Green Lantern saga... Aλλά και πάλι υπενθυμίζω με το λάθος τρόπο δοσμένο....

Ως μέρος ενός μεγαλύτερου story arc του  "Reign of the Supermen" όπου ο Superman επέστρεφε θριαμβευτικά μετά το "θάνατο" του για να αντιμετωπίσει τον Cyborg(που ήταν ένας από τους 4 νέους Supermen κατά την απουσία του)και τον Mongul,o Hal Jordan που βοηθούσε και εκείνος τον άνθρωπο από ατσάλι στη δύσκολη αποστολή του είδε με φρίκη  την πόλη του,την Coast City,να καταστρέφεται από τον Cyborg...Επτά εκατομμύρια άνθρωποι εξαφανίζονται σε μία στιγμή,και οι φωνές του θα στοιχειώσουν τον Hal Jordan περισσότερο από όσο θα μπορούσε να φανταστεί...Το τεύχος #48 του Green Lantern θα ξεκινήσει ακριβώς μετά από τα γεγονότα του  "Reign of the Supermen" και θα σημάνει και την έλευση ενός νέου συγγραφέα στον τίτλο του Ron Marz(ο οποίος διαδέχτηκε τον Gerard Jones στον τίτλο που είχε γράψει ένα εντελώς διαφορετικό σενάριο).

Ο Ηal Jordan στέκεται στα ερείπια της καταστρεμένης πόλης του έχοντας για συντροφιά τα κομμάτια μίας κούκλας,το μόνο στοιχείο που θυμίζει πλέον ότι σε εκείνο το ground zero,κάποτε ζούσαν επτά εκατομμύρια άνθρωποι...Σε μια στιγμή αγνής αγωνίας, ο Hal χρησιμοποιεί το δαχτυλίδι δύναμης του για να ξαναδημιουργήσει την Coast city, τους ανθρώπους που είχαν πεθάνει στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα του,τον οποίο τον είχε πάντα σαν ήρωα του άσχετα αν εκείνος ποτέ δε του έδωσε την απαιτούμενη σημασία και αξία που χρειαζόταν,και της πολυαγαπημένης του μητέρας,καθώς και του πρώτου του σχολικού έρωτα...Θα μπορούσε να έχει τη δύναμη ενός Θεού και να τα ξαναφτιάξει όλα από την αρχή,αλλά.....

... Όταν τελειώνει η ενέργεια του δακτυλίου του, ένας από τους Guardians of the Universe έρχεται σε επαφή μαζί του μέσω μιας ολογραφικής προβολής για να του πει ότι παραβιάζει έναν από τους βασικούς κανόνες του Green Lantern Corps , ο οποίος απαγορεύει στους Lanterns να χρησιμοποιούν τα δαχτυλίδια τους για προσωπικό ώφελος. Εξοργισμένος από την απάθεια τους, ο Hal παίρνει την ενέργεια από την προβολή και πηγαίνει στον πλανήτη Oa των Guardians, με την πρόθεση να αφαιρέσει όλη την ενέργεια από την Κύρια Μπαταρία(Main Battery) για να δημιουργήσετε ξανά μόνιμα το Coast City.Oι Guardians όμως έχουν άλλη άποψη,και επιστρατεύουν όλα τα Green Lantern Corps εναντίων του...Οι αδελφικοί φίλοι και σύντροφοι στον αγώνα,μέσα σε μία στιγμή γίνονται εχθροί...Και κάθε φορά που ο Hal νικάει και έναν παίρνει και τα δαχτυλίδια τους...Σύντομα φτάνει στον πλανήτη Οa,αλλά οι Guardians δεν έχουν πει τη τελευταία τους κουβέντα,και θα ρίξουν το "γερό" χαρτί τους στην παρτίδα με καταστροφικά αποτελέσματα..Για όλους!!! 

Όπως ανέφερα και προηγουμένως ναι μεν οι υπεύθυνοι της DC αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τους περισσότερους ήρωες τους με νεότερες εκδοχές τους(κάτι που έκανε και η Marvel χρόνια αργότερα με όχι πετυχημένο αποτέλεσμα-όλα στο βωμό του diversity..)αλλά σε κανέναν από τους ήδη αντικατεστημένους ήρωες της δεν τον μετέτρεψε σε villain όπως στη περίπτωση του Hal Jordan.Σίγουρα το shock value πάντα πουλάει,αλλά είναι και ιεροσυλία να μετετρέπεις έναν ήρωα-και τον καλύτερο Green Lantern που πέρασε ποτέ από τα corps και όχι μόνο-σε εχθρό,όσο και αν αυτό θα βοηθήσει αργότερα την εξέλιξη της ιστορίας,και την εξέλιξη του νέου Lantern-Kyle Rayner-που καλείται πλέον να σηκώσει ένα μεγάλο φορτίο στους ώμους του,και ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία.Που σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να αμαυρωθεί έτσι...Βέβαια αργότερα η DC προσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα,με το Final Night στην οποία ο Hal Jordan(ως Parallax πλέον,villain)θα "θυσιαστεί" για να σώσει ολόκληρο το DC universe από μία ανελέητη καταστροφή που απειλεί τον Ήλιο και ολόκληρη την ανθρωπότητα.Θα πεθάνει σαν ήρωας όπως έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή...Και φυσικά μετά ο Geoff Johns με το Green Lantern Rebirth(Οκτώβριος 2004-Μάιος 2005)και αφού ο Jordan είχε ενωθεί μέχρι και με την οντότητα του Spectre,θα τα ξανακάνει όλα όπως ήταν και ούτε γάτα,ούτε ζημιά...Ευτυχώς στο κόσμο των υπερηρωικών κόμικ δίνεται πάντα και δεύτερη(και τρίτη,τέταρτη)ευκαιρία για να επανορθώσει κάποιος και να γίνει και πάλι ο ήρωας που χρειάζεται...

Παρ'όλα αυτά η ιστορία αξίζει να διαβαστεί αφού είναι ένα ταξίδι στη μοναχική και πονεμένη ψυχή του Hal Jordan,ενός ανθρώπου που ήθελε απλά να αποδείξει ότι και εκείνος αξίζει,πρώτα στα μάτια του πατέρα του,μετά στα μάτια των άλλων ανθρώπων,μα περισσότερο στον ίδιο του τον εαυτό...Ένας άνθρωπος που αισθάνεται ότι υπηρέτησε πιστά τους Guardians και ολόκληρο το σύμπαν με το καλύτερο δυνατό τρόπο,αλλά την δυσκολότερη στιγμή του,αισθάνθηκε προδομένος,μόνος,εγκαταλελειμμένος,ακόμα και φοβισμένος..δίνοντας τη δυνατότητα στη σατανική ύπαρξη του Parallax,μίας οντότητας που είχαν φυλακίσει μέσα στη κύρια Μπαταρία του Oa,να κυριεύσει τον ήδη καταπονημένο Hal και να τον οδηγήσει στην άλλη πλευρά.....

Σε αντίθεση με έναν άλλο άνθρωπο χωρίς φόβο(όπως ήταν και ο Hal)τον Matt Murdock Και το Daredevil Born Again που έχασε τα πάντα,οδηγήθηκε στη παράνοια αλλά στο τέλος μπόρεσε να σταθεί ξανά στα πόδια του και να μαζέψει τα κομμάτια του συνεχίζοντας τη ζωή του,ο Hal δυστυχώς δε μπόρεσε να αποφύγει τη τραγική του μοίρα,και πέρασε στην άλλη πλευρά,τη σκοτεινή,η οποία τον κυρίευσε ολοκληρωτικά,χωρίς να υπάρχει γυρισμός,περνώντας μία γραμμή που μέχρι τότε δε φανταζόταν ποτέ ότι θα είχε το θάρρος να το κάνει... Ακόμα και οι ήρωες μπορούν να νικηθούν,όχι από κάποιο εχθρό,αλλά από την ίδια τους τη στοιχειωμένη ψυχή...Και αυτός είναι ένας εχθρός που δε μπορεί να νικηθεί εύκολα,ακόμα και αν διαθέτεις το πιο παντοδύναμο όπλο ολόκληρου του σύμπαντος δηλαδή το δαχτυλίδι του Πράσινου Φανού...Δυστυχώς αυτό το κακό θα ξεφύγει από το βλέμμα του φαναριού,είτε σε μία φωτεινή ημέρα,είτε σε μία σκοτεινή νύχτα....

O Hal Jordan ως Parallax

Mε πολλή καλή εικονογράφηση από Darryl Banks( τεύχος #50 κλασικό το ολοσέλιδο panel με τον Hal Jordan σαν Parallax)Bill Willingham(τεύχος # 48)και Fred Haynes (τεύχος #49) ο Ron Marz γράφει μία από τις πιο αξιομνημόνευτες και controversial ιστορίες που γράφτηκαν ποτέ για τον Green Lantern,ακόμα και αν μας αφήνει σίγουρα μία γλυκόπικρη γεύση για το πως "έβγαλαν" από τη μέση έναν από τους μεγαλύτερους ήρωες του DC universe,αν και ο ίδιος ο Ron Marz μου είπε ο ίδιος όταν τον συνάντησα στο Athenscon το 2016 ότι δε μετανιώνει για αυτή την απόφαση.Στο κάτω κάτω μας έδωσε ακόμα έναν από τους καλύτερους Lantern που πέρασαν ποτέ από τον τίτλο,τον Kyle Rayner,που έγραψε τη δική του χρυσή(ή σμαραγδένια πράσινη)ιστορία στο μύθο των Πράσινων Φανών.

O Kyle Rayner ο νέος Green Lantern

Η ιστορία έχει κυκλοφορήσει σε trade διαδοχικά το 1994,το 2003,και το 2017 δείχνοντας έτσι ότι αν μη τι άλλο ανήκει στις κλασικές του Green Lantern Mythos.  

Body and Soul του Grégory Mardon

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Ο γεννημένος το Νοέμβριο του 1971 στο Arras της Γαλλίας,Grégory Mardon,ξεκίνησε τη καριέρα του σαν animator,όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Gobelins School of Animation στο Παρίσι.Εργάστηκε σε πολλές γαλλικές παραγωγές κινουμένων σχεδίων όπως τα "Papyrus", "Blake et Mortimer", "Fantômette", "Diabolik"κ.α. μαθαίνοντας να δουλεύει κυρίως στη λεπτομέρεια και την επεξεργασία των backgrouds.

Τον Ιανουάριο του 2000, ο Μardon,παρουσίασε και τη πρώτη κόμικ δουλειά του με τίτλο ''Vagues à l'Âme''(Κύματα στη Ψυχή),ουσιαστικά τη προσωπική ιστορία του παππού του και μία μελαγχολικός φόρος τιμής  στη ζωή ενός από τους πρώτους "ήρωες" του.Το κόμικ εκδόθηκε από τις Les Humanoïdes Associés και κέρδισε το Prix du Lion για νέους καλλιτέχνες κόμικς.Ακολούθησαν φυσικά και άλλες δουλειές όπως τα "Cycloman"(σε συνεργασία με τον Charles Berbérian/συγγραφέα του Monsieur Jean) το 2002,η οποία τον έκανε να αφοσιωθεί οριστικά με τη δημιουργία στα κόμικς,και το ''Corps à Corps" το 2003 για τη συλλογή Aire Libre Collection of Dupuis,που θα τον τοποθετήσει στους μεγάλους δημιουργούς των BD.Το ταλέντο του θα επιβεβαιωθεί πλήρως στη πρώτη σειρά του με τίτλο "Igocnito" τo 2005(Dupuis)και έχει να κάνει με τον κικεώνα των ανθρώπινων σχέσεων.Το κόμικ θα εκδοθεί και στα αγγλικά από την Europe comics το 2016. 

Σήμερα θα δούμε από την ίδια εταιρεία μία άλλη δουλειά του ίδιας θεματολογίας,το περίφημο Body and Soul.Ουσιαστικά μία εικονογραφημένη ανάλυση στις ανθρώπινες σχέσεις,και μία αναφορά στο πόσο η ζωή μπορεί,άθελα της,να συνδέσει πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους μαζί τους,οι οποίοι διασχίζουν τα μονοπάτια της,συναντιόνται μεταξύ τους,δημιουργούν σχέσεις,χωρίζουν,συνεχίζουν τη πορεία τους...Το κόμικ επικεντρώνεται στο χρονικό εκείνο διάστημα,που οι ζωές των χαρακτήρων του,τέμνονται έστω και για μικρό χρονικό διάστημα,αλληλοσυμπληρώνονται,και με όμορφα δοσμένο τρόπο καταγράφει τη φευγαλέα αυτή σύνδεση των ζωών τους.

Μία γυναίκα που περνάει την κρίση των πρώτων -ήντα η κυρία Lopez,προσπαθεί να σταματήσει το χρόνο με αλλεπάλληλες πλαστικές επεμβάσεις.Αυτό θα τη φέρει και σε σύγκρουση με τη μεγαλύτερη κόρη της Agnes,που βρίσκεται στην εφηβεία και έχει κηρύξει τη δική της επανάσταση,κάνοντας ελεύθερα τη ζωή της.Η μικρότερη κόρη,διψάει για προσοχή,τρώει συνέχεια και είναι και κλεπτομανής.Ο άντρας της ο Victor εργασιομανής σπάνια βρίσκεται στο σπίτι.Θέλει να μην λείψει τίποτα από την οικογένεια του και να συνεχίζουν να ζούνε με τις σχετικές ανέσεις που είχαν μέχρι τότε.Προσπαθεί να αποκτήσει τα δικαιώματα ενός βιβλίου από μια ηλικιωμένη γυναίκα που ονομάζεται κυρία Fruttero,για να τα κάνει η εταιρεία του ταινία,χωρίς όμως αποτέλεσμα...Δύο φίλοι,ο  Jean-Pierre και ο Cyrus,χωρίς να το γνωρίζουν,θα συνάψουν σχέσεις αντίστοιχα με τη μάνα(Lopez) και τη κόρη(Αgnes),ενώ και οι δύο γνωρίζουν τη γηραιά κυρία,που αρνείται να δώσει τα έργα της στο καθένα για να τα κάνει ταινία πήχτρα στο σεξ και το γυμνό(κατά την ίδια)...Καθώς ξεδιπλώνεται η ιστορία έχουμε ένα δίκτυο σχέσεων και συνδέσεων.Πρόκειται για οικογενειακές σχέσεις, σχέσεις με φίλους και εραστές και βλέπουμε πώς κάθε άτομο έχει τις δικές του ανάγκες που μερικές φορές δεν ικανοποιούνται από το άτομο που ο ίδιος νομίζει ότι πρέπει να του τις καλύψει....

Ο δημιουργός δεν δίνει λύσεις,ούτε απαντήσεις.Αποστασιοποιείται και απλά παραμένει ένας θεατής αυτών των ανθρώπων και των καταστάσεων που τους συνδέουν μεταξύ τους,ηθελημένα ή μη,κάνοντας τον αναγνώστη να αναρωτιέται για την τύχη τους,γιατί όπως και εκείνοι έτσι και εμείς,είμαστε καθημερινοί άνθρωποι και μοιραζόμαστε άθελα μας,τα ίδια προβλήματα,τις ίδιες αγωνίες και ανασφάλειες,την ίδια αβεβαιότητα για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον...Και σε αυτή τη περίπτωση δεν υπάρχουν πάντα έτοιμες απαντήσεις και ιδανικά πλάνα...Ο Mardon διηγείται απλά μία ιστορία που παροτρύνει τον αναγνώστη να εκτιμήσει τη ζωή με τα όποια προβλήματα και τις δυσκολίες της,καθώς επίσης και τους ανθρώπους γύρο του,αφού ποτέ δεν ξέρουμε πώς μπορεί να τα φέρει τελικά η ζωή,και  πότε και τα δικά μας διαφορετικά μονοπάτια,ίσως κάποια στιγμή συναντηθούν,έστω και για τόσο λίγο διάστημα,όπως και εκείνο των πρωταγωνιστών της ιστορίας... 

O Mardon δουλεύει σε ένα τυπικό γαλλικό στιλ, επηρεασμένο από καλλιτέχνες όπως η Etienne Davodeau και ο Jacques de Loustal.Kατορθώνει όμως να δίνει τη δική του πνοή στους χάρτινους χαρακτήρες του και να τους κάνει πάντα τόσο αληθινούς και γνήσιους.Η ζωή όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα επιθυμούσαμε να είναι.Στο χέρι μας είναι να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε,όπως μπορούμε και είναι εφικτό. 

Violenzia and other Deadly Amusements του Richard Sala

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

''Let there be no mercy...or forgiveness for they have shown none..."

Μετά το χαμό των Albert Uderzo &  Juan Gimenez το περασμένο Απρίλιο,μέσα στο Μάιο η 9η τέχνη έχασε έναν ακόμα σπουδαίο καλλιτέχνη.Ο λόγος για τον Richard Sala,έναν δημιουργό με ένα μοναδικό εξπρεσιονιστικό στυλ του οποίου τα κόμικς συχνά συνδύαζαν στοιχεία μυστηρίου, τρόμου και αλλόκοτης ιδιοτροπίας.

Γεννημένος το 1954 στο  Όκλαντ της Καλιφόρνια,ο Sala συχνά σε συνεντεύξεις του ανέφερε την επίδραση των παιδικών του χρόνων στο έργο του, ιδιαίτερα στις επισκέψεις του σε μουσεία, σκονισμένες παλιές βιβλιοθήκες και καταστήματα με αντίκες. Έχει δηλώσει ότι η αγάπη του για ανάγνωση και το ενδιαφέρον του για κόμικς και ταινίες τρόμου τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τους πραγματικούς φόβους.Παρακολούθησε το κολέγιο ως σπουδαστής τέχνης, και τελικά απέκτησε πτυχίο Master of Fine Arts στη ζωγραφική από το Mills College ενώ η πρώτη του δουλειά δημοσιεύτηκε το 1984 και ονομάζονταν Night Drive,με το οποίο ο Sala συνδύαζε τις παιδικές του αγάπες τα κόμικς και τις ιστορίες με τέρατα,και επίσης του άνοιξε πολλές πόρτες για μελλοντικές συνεργασίες(με Art Spiegelman,Monte Beauchamp,Colossal Pictures κ.α.).Επίσης είχε συνεργαστεί με τους Lemony Snicket,Steve Niles και The Residents.Μία λίστα με επιρροές του Sala περιλαμβάνει εξώφυλλα βιβλίων της Nancy Drew, του Jorge Luis Borges, το Dick Tracy (η αγαπημένη του κωμική ταινία),τον Franz Kafka (ο αγαπημένος του συγγραφέας), τον Fritz Lang και τον Γερμανικό εξπρεσιονισμό.

Κάποτε είχε δηλώσει σε συνέντευξη του "Όπως πολλοί γελοιογράφοι, δεν κάνω πραγματικά κόμικς για χρήματα. Τα κάνω για τον εαυτό μου…Υπήρχε μια ασυνείδητη,εσωτερική αναταραχή και κατά κάποιο τρόπο οι ιστορίες μου ήταν εξορκισμοί για μένα...''Σίγουρα θέλω οι αναγνώστες μου να φέρουν τη δική τους εμπειρία στις ιστορίες και να τις απολαύσουν, όπως για παράδειγμα απολαμβάνω εγώ εκείνες του  Κάφκα.Ταυτόχρονα, είναι λίγο ψυχικά στιγμιότυπα της ψυχολογικής μου κατάστασης εκείνη τη στιγμή. … Αυτά ήταν μοτίβα που χρησιμοποιούσα ως προσωπικό συμβολισμό για τη ζωή μου...Έχω ερωτευτεί πραγματικά τη διαδικασία και τη μορφή των κόμικς..''Αισθάνομαι πραγματικά τιμή να είμαι μέρος της παράδοσης...''

Στο Violenzia and other Deadly Amusements που κυκλοφόρησε σε έναν τόμο από τη Fantagraphics(που έχει βγάλει και τα περισσότερα έργα του) το 2015,περιέχονται όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν τη τέχνη του Sala τόσο μοναδική.Η πρώτη(και η τρίτη) ιστορία του graphic novel,η μυστηριώδης αντί-ηρωίδα Valenzia,είναι ένας φόρος τιμής στη golden age εποχή των κόμικ(αισθητικά)και στα spaghetti western της δεκαετίας του '60 καθώς και στην ταινία From Dusk till Dawn των Rodriguez&Tarantino.Με ένα άγνωστο παρελθόν,η αινιγματική εκδικήτρια με τα δύο πιστόλια που ποτέ δεν αστοχούν τα βάζει με μυστηριώδης σατανικές οργανώσεις,τον απειλητικό Gargoyle και το στρατό του,καθώς και με τον επικίνδυνο Mr.Xandico που φαίνεται να γνωρίζει για εκείνη περισσότερα από όσα ή ίδια....

Η δεύτερη ιστορία του κόμικ το καθαρά προσωπικό Forgotten,έχει θέμα το οδοιπορικό ενός άντρα σε ένα αινιγματικό αλλά συνάμα ξεχασμένο και απειλητικό τοπίο,και αποτελεί μία εικονογραφημένη νουβέλα στην οποία ο δημιουργός καταθέτει τις απόψεις του για τη ζωή,και την αγάπη του για τα χαμένα στο διάστημα μαγαζάκια με αντίκες καθώς και κάθε τι το μακάβριο,που φαίνεται να περιτριγυρίζει τον ήρωα σε κάθε του βήμα.Μία μοναδική εικονογραφημένη εμπειρία που αποτίει φόρο τιμής στις κλασικές ταινίες τρόμου και στα τέρατα της δεκαετίας του '30 της Universal.

Tην έκδοση συμπληρώνει και μία pin up gallery-Malevolent Reveries-με σχέδια του δημιουργού στα οποία με τις κοφτές,γωνιώδης γραμμές του και τα φαντασμαγορικά,έντονα πολύχρωμα χρώματα του ξεδιπλώνει όλο το μεγάλο ταλέντο του,και δίνει στον αναγνώστη μία γεύση από το μακάβριο και αλλόκοτο κόσμο που γέννησε η αστείρευτη φαντασία του.Μοναδικό στυλ,αλλόκοτες δημιουργίες,ρετρό και μακάβρια αισθητική,άκρατος εξπρεσιονισμός,η τέχνη του Richard Sala είναι πάντα ξεχωριστή και κρίμα που ο δημιουργός έφυγε σχετικά νωρίς χωρίς να προλάβει να παραδώσει ακόμα περισσότερα έργα ασυναγώνιστης αισθητικής.

Ακόμα μια μεγάλη απώλεια για τον κόσμο της 9ης τέχνης,τα έργα του όμως υπάρχουν και σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε,και να θαυμάσετε το έργο ενός μεγάλου και ξεχωριστού δημιουργού.

Juan Gimenez – Ο μεγάλος Δάσκαλος

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα στις 3 Απριλίου 2020 και πραγματικά  βύθισε στη λύπη όλο τον κόσμο της 9ης τέχνης και όχι μόνο.Ο σπουδαίος Αργεντίνος σχεδιαστής Juan Gimenez έφυγε στα 77 του χρόνια μία ημέρα πριν, ως ακόμα ένα θύμα του Covid 19 και το πρώτο από τον κόσμο των κόμικς.Έιχε επισκεφτεί την Ισπανία λίγες βδομάδες πριν αλλά το ταξίδι του αυτό στάθηκε μοιραίο…

Από μικρή ηλικία έδειξε το μεγάλο του ταλέντο,και ήδη στα 16 του χρόνια άρχισε να δημοσιεύει σε γνωστά περιοδικά της Αργεντινής όπως τα Frontera , Misterix και Hora Cero, επηρεασμένος κυρίως από τους Hugo Pratt και Francisco Solano Lopez.Aρχικά ασχολήθηκε με τη διαφήμιση,αλλά τελικά τον κέρδισαν τα κόμικς στα οποία δούλεψε επαγγελματικά πλέον από τα 30 του και μετά.Εργάστηκε για τα  ισπανικά περιοδικά Zona 84 και Comix International,καθώς και για ιταλικά  Lanciostory & Skorpio με έργα κυρίως sci-fi και πολεμικού περιεχόμενου.

Το 1980 είχε συμμετάσχει στο σχεδιασμό του Harry Canyon μέρους της κλασικής ταινίας κινουμένων σχεδίων(animation)Heavy Metal του Gerald Potterton.Κατά την ίδια δεκαετία συνεργάστηκε με διάφορα ευρωπαϊκά περιοδικά, όπως την ισπανική έκδοση του 1984 του Josep Toutain , το γαλλικό Metal Hurlant και τα ιταλικά περιοδικά L'Eternauta , πειραματιζόμενος  με γραφικές και αφηγηματικές καινοτομίες.

Ο Giménez συνεργάστηκε επίσης με σημαντικούς συγγραφείς όπως ο Carlos Trillo , ο Emilio Balcarce και ο Roberto Dal Prà . Μία από τις πιο διάσημες συνεργασίες του ήταν με τον Χιλιανό σεναριογράφο Alejandro Jodorowsky για τη δημοφιλή σειρά κόμικ Metabarons που ξεκίνησε το 1992 και έτρεξε μέχρι το 2003 που εκδόθηκε από το Humanoids .

Τη σειρά είχαμε τη τύχη να γνωρίσουμε και στα ελληνικά από το περιοδικό 9 της Ελευθεροτυπίας από το 2000 μέχρι το 2004,και περιλάμβανε καταστάσεις και χαρακτήρες που είχαν παρουσιαστεί σε παλαιότερη δουλειά του Jodorowsky μαζί με τον Moebius το κλασικό πλέον Ιncal,καθώς επίσης και σε στοιχεία για την ταινία Dune που σκόπευε παλαιότερα να γράψει ο Jodorowski.

Ο Giménez είχε τιμηθεί με το Βραβείο Yellow kid Καλύτερου Ξένου Καλλιτέχνη στη Διεθνή Έκθεση Κόμικ Lucca του 1990, και το Βραβείο Gaudia στη Feria Internacional del Comics de Barcelone του 1990, μεταξύ άλλων.Μεγάλος μάστορας του σχεδίου με έμφαση στα μηχανικά μέρη και την λεπτομέρεια,αφήνει πίσω του ένα μεγάλο κενό στην 9η τέχνη,μετά επίσης και από το θάνατο του Albert Uderzo.Μέσα από τα έργα του θα παραμείνει αθάνατος.

STRAIN από Buronson(Yoshiyuki Okamura)&Ryoichi Ikegami

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

"Ιn the back streets of Malaysia,blood runs thick,but not thicker than water..."

Στους κακόφημους δρόμους της Kuala Lumpur περίπου στο τέλος της χιλιετίας,είναι κοινό μυστικό στο περιβάλλον του υποκόσμου,ότι υπάρχει ένας επαγγελματίας δολοφόνος,που προσφέρει τις υπηρεσίες του για πέντε μόνο αμερικάνικα δολάρια.Τόσο είναι το ποσό που ο Mayo κοστολογεί μία ανθρώπινη ζωή...Ο ίδιος κάποτε πέρασε για πυρός και σιδήρου μέσα στις φυλακές της Μαλαισίας,προδομένος και φυλακισμένος για μία πράξη που δεν έκανε,γεγονός που τον έχει μετατρέψει σε μία άνευ συναισθημάτων ύπαρξη...

Όλα θα αλλάξουν όταν μία εγκληματική οργάνωση θα τον προσλάβει για να σκοτώσει την άρρωστη μητέρα μίας νεαρής ανήλικης ιερόδουλης(που ουσιαστικά μονάχα κλέβει τους πελάτες της χωρίς να κοιμάται μαζί τους για να την βοηθάει)της Shion.Η κοπέλα θα τον παρακαλέσει να μην τους σκοτώσει και για πρώτη φορά ο Mayo θα νιώσει κάτι να αλλάζει μέσα του.Δεν θα εκτελέσει το συμβόλαιό του,και αυτό είναι που θα τον κάνει και τον ίδιο στόχο της οργάνωσης...Αλλά και της πολυεθνικής εταιρείας που συνεργάζεται με αυτήν,της Kusaka,της οποίας ο πρόεδρός της ο Shunichiro φαίνεται να μοιράζεται ένα κοινό παρελθών με τον Mayo αλλά και την Shion,αλλά έχει και βλέψεις για μία ασιατοκρατούμενη νέα χιλιετία,και απόλυτη κυριαρχία στο κόσμο του πετρελαίου...Τώρα κυνηγημένος από έναν σαδιστή αστυνομικό αλλά και την ιαπωνική και κινέζικη μαφία,ο Mayo προσπαθεί να επιβιώσει μαζί με την Shion σε έναν κόσμο όπου όλοι μπορεί να μην είναι αυτό που δείχνουν...

Πάνω κάτω αυτά είναι τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στο Strain των Buronson(ψευδώνυμο του Yoshiyuki Okamura)που υπογράφει το σενάριο(γνωστός από δουλειές όπως τα Fist of the North Star και Heat(πάλι με τον Ryoichi Ikegami)και του σχεδιαστή Ryoichi Ikegami(Crying Freeman,Mai,Spider Man:The Manga,Sanctuary)που κυκλοφόρησε σε 5 volumes  από την Big Comic Superior( του περιοδικού Shogakukan) από το 1996 έως το 1998.

Εκπληκτική ισορροπία σεναρίου ανάμεσα στη δράση,τη περιπέτεια,τη βία και τον ερωτισμό όπως συνηθίζεται στις δoυλειές του Buronson,το manga βγαλμένο σαν μέσα από σενάριο ταινίας του Takeshi Kitano,είναι η ιαπωνική απάντηση στους Sopranos και τις αντίστοιχες ταινίες των Tarantino&Scorcese.Οι συνεχόμενες ανατροπές στα πρόσωπα και τις καταστάσεις και οι διάφορες πολιτικοοικονομικές έριδες και τα βρώμικα παιχνίδια εξουσίας, θα κρατήσουν τον αναγνώστη κολλημένο μέχρι τις τελευταίες σελίδες,ενώ παράλληλα ο Buronson κάνει και το δικό του σχόλιο στον τρόπο με τον οποίον ο δυτικός επιχειρηματικός(και όχι μόνο)κόσμος αντιμετωπίζει τον Ασιατικό πολιτισμό γενικώς....

Χαρακτήρες ολοζώντανοι,με τις δικές τους προσωπικότητες,τα λάθη τους και τα όνειρά τους,με τις δικές τους ιστορίες και προσωπικές τραγωδίες που καθιστούν τον κάθε έναν από αυτούς μοναδικούς...Σχεδιαστικά ο Ikegami(που αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους μου mangaka)με το μοναδικό και ιδιαίτερο του στυλ με απίστευτη ρεαλιστικότητα και φωτογραφική λεπτομέρεια που θυμίζει εκείνη του David Mazzucchelli(μολονότι ο Ikegami δηλώνει θαυμαστής της δουλειάς των Neal Adams,Richard Corben&Frank Miller)κάνει μία από τις καλύτερες δουλειές του και δείχνει γιατί θεωρείται από τους κορυφαίους του είδους του.

Το manga κυκλοφόρησε στην Αμερική από την εκδοτική Pulp(θυγατρική της Viz Media)που αποτελούσε και το όνομα αντίστοιχής περιοδικής έκδοσης με manga από το 1997 μέχρι το 2002.Ένα δυναμικό Seinen manga που θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες.