Blood C (ブラッド-C) από Nanase Ohkawa&Ronmaru Kotone

Blood C (ブラッド-C) 

"I Talk,I smile,I laughed too..Be Carefull When I'm silent..." - Saya Kisaragi

To Βlood C αποτελεί τη συνέχεια ενός πετυχημένου franchise(τόσο σε anime,όσο και σε manga) του Blood the Last Vampire.Βασική πρωταγωνίστρια είναι η Saya Otonashii,μία φαινομενικά αθώα κοπέλα, που στην πραγματικότητα κυνηγά δαιμονικά πλάσματα που μοιάζουν με γιγαντιαίες νυχτερίδες,τα Chiropterans και τα εξολοθρεύει με το katana σπαθί της.Στην πραγματικότητα και η ίδια είναι vampire,προερχόμενη από τα ίδια πλάσματα που κυνηγά...Το Anime(και το manga)που κυκλοφόρησαν το 2000 γνώρισαν μεγάλη επιτυχία(επίσης σε video games,light novels και μία live action ταινία) η οποία συνεχίστηκε στις spin-off (anime&manga)σειρές Blood + και Blood C την οποία παρουσιάζω σήμερα.

Το Blood C αποτελεί τη συνεργασία ανάμεσα στα studio Producion I.G.(που δημιούργησαν το franchise) και τις γνωστές Manga artists Clamp,οι οποίες αναμόρφωσαν ριζικά τον κεντρικό χαρακτήρα του francise.Μόνο το μικρό όνομα(Saya) και οι πολεμικές της ικανότητες είναι το μόνο κοινό του νέου χαρακτήρα,με την παλαιότερη έκδοση του.To anime έβγαλε 12 επεισόδια που προβλήθηκαν από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2011.Mέσα από τις σελίδες του Monthly Shōnen Ace στις 26 Μαΐου 2011 ο γνωστός συγγραφέας και mangaka Ronmaru Kotone ανέλαβε να εικονογραφήσει το σενάριο της Nanase Ohkawa(που είχε γράψει την original anime σειρά)ακολουθώντας πιστά τα γεγονότα και τις καταστάσεις του anime.

Η Saya Kisaragi ζει μαζί με τον πατέρα της Tadayoshi σε μία απομονωμένη αγροτική πόλη στην όχθη της λίμνης Suwa, στο νομό του Nagano στην Ιαπωνία.Έιναι Miko(ιέρεια)του Σιντοιστικού ναού,και σύμφωνα με τον πατέρα της(φύλακα/ιερέα του ναού) έχει κληρονομήσει τις δυνάμεις της μητέρας της που ήταν επίσης ιέρεια στον ναό.

H ίδια η Saya βασανίζεται από οράματα,στα οποία δεν μπορεί να δώσει κάποια εξήγηση,αλλά νιώθει ότι αποτελούν μέρος του παρελθόντος της...Μαθήτρια του Λυκείου,πηγαίνει στο σχολείο της περιοχής και ως μητρική φιγούρα έχει τον Fumito Νanahara,που της φέρεται πάντα καλά και έχει το μοναδικό καφέ της περιοχής δίπλα στο ναό.Όλοι στο σχολείο  φέρονται "υπερβολικά"φιλικά στο αδέξιο αλλά γελαστό κορίτσι(ειδικά οι δίδυμες Nene&Nono που δείχνουν να την λατρεύουν ή η Yūka Amino που πάντα την πειράζει για το πόσο αδέξια είναι),εκτός από τον μυστηριώδη  Shinichirō Tokizane που κρατάει πάντα μία απόσταση και δεν της δίνει σημασία...Γενικά όμως επικρατεί παντού η ατμόσφαιρα,ότι όλοι μοιάζουν σαν να είναι κάτι περισσότερο από αυτό που δείχνουν...

Όλα φυσικά είναι "παράξενα" ήσυχα και σχεδόν μονότονα σε αυτή την περιοχή όταν φυσικά τα βράδια δεν σκοτώνει η Saya μυστηριώδη,εφιαλτικά πλάσματα τους Ancient Ones(Elder Bairns στο anime).Tα οποία εξολοθρεύουν τους ανθρώπους,και τρέφονται με το αίμα τους...Μόνο η Saya μπορεί να τα πολεμήσει με το Divine Blade/σπαθί της..Αυτή είναι η αποστολή που έχει αναλάβει,και κάτι που πρέπει να κρατάει μόνο για τον εαυτό της...Ο πατέρας της αποκαλύπτει ότι και η μητέρα της είχε αναλάβει την ίδια αποστολή κάποτε...

Οι εξαφανίσεις συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό,παρά το γεγονός ότι η Saya έχει εξουδετερώσει πολλά πλάσματα..Τώρα όμως οι επιθέσεις γίνονται και μέσα στη διάρκεια της ημέρας, και αφορούν και άτομα που η Saya γνωρίζει όπως η Nene(μία από τις δίδυμες)που ένα πλάσμα κατακρεουργεί μπροστά της πριν προλάβει η Saya να την σώσει...

Από εδώ και στο εξής σύμφωνα με τον πατέρα της,θα κουβαλάει συνέχεια το σπαθί της...Ενώ παράξενα flashbacks και οράματα συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τη Saya,η οποία αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά,κάτι δεν δένει με τα γεγονότα...Όταν προσπαθεί να θυμηθεί υποφέρει από πονοκεφάλους και κενά μνήμης,κάνοντας τη κοπέλα να αναρωτιέται για την ταυτότητα και την αποστολή της...Και οι υποψίες της δεν θα αργήσουν να επιβεβαιωθούν με το χειρότερο τρόπο,όταν ο μικρόκοσμος που γνώριζε και ζούσε θα καταρρεύσει γύρω της σαν τραπουλόχαρτα,αποκαλύπτοντας την αληθινή μορφή του....

Στην αρχή για να σας πω την αλήθεια μου,ήμουνα διστακτικός όταν έμαθα ότι οι Clamp(Tokyo Babylon,xxxHOLIC,CardCaptor Sakura)ανέλαβαν το σενάριο και το σχεδιασμό των χαρακτήρων της νέας σειράς Blood.Θεώρησα ότι o σκοτεινός και "καταραμένος" χαρακτήρας της Saya,που ήδη είχε υποστεί πολλές αλλαγές στη spin-off σειρά Blood + , εδώ θα αποτελούσε ακόμα περισσότερο παρελθόν,σε μία ακόμα πιο ''light'' εκδοχή του...Χαίρομαι που διαψεύστηκα πανηγυρικά,και πραγματικά απόλαυσα και το manga αλλά και το Anime του Blood C.Για εμένα έτσι πρέπει να γίνεται το reboot ενός χαρακτήρα.Κρατάς τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν,και ανανεώνεις την εμφάνιση,ίσως το origin του,και σίγουρα το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και κινείται.

Ίσως κάποιες φορές αυτό να μην στρέφεται με απόλυτη επιτυχία(ειδικά για τους σκληροπυρηνικούς fan)ίσως πάλι και η συνταγή να πετύχει.Πιστεύω ότι στη περίπτωση του Blood C η συνταγή "έδεσε"και με το παραπάνω.Αυτή η εναλλαγή από την αθώα,χαρούμενη και αδέξια Saya,στη πολεμίστρια που κάθε βράδυ αγωνίζεται ενάντια τεράτων που απειλούν αυτούς που αγαπά,βουτηγμένη στο αίμα,καθώς επίσης αυτή η ατμόσφαιρα μυστηρίου που επικρατεί από την αρχή της ιστορίας.Αυτό που νιώθεις μαζί με τον πρωταγωνιστή,ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπεις,ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από ότι σου φανερώνεται εκείνη τη στιγμή,και μία υποβόσκουσα σκοτεινή ατμόσφαιρα φόβου,είναι που κάνουν αυτό το manga(όπως και τη σειρά)άκρως ενδιαφέρων ανάγνωσμα.

Ο Ronmaru Kotone/琴音(RDG:Red Data Girl,Saihate no Diasta)στέκεται αξιοπρεπώς στο ύψος των περιστάσεων,σχεδιάζοντας στο γνώριμο στυλ του,δυναμικές,γεμάτες ενέργεια, σκηνές μάχης σε εντυπωσιακές splash pages,χωρίς να μιμείται το στυλ των Clamp,ούτε όμως και να ξεφεύγει ολικά από αυτό.Ένας mangaka με μεγάλες σχεδιαστικές ικανότητες,που ξεχωρίζει με το καθαρά προσωπικό του στυλ και τη καθαρή αλλά κοφτή σχεδιαστική του γραμμή.

Το manga κυκλοφόρησε στην Αμερική από την Dark Horse σε 4 volumes από τον Μάιο του 2013 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2015.Ένα ακόμα prequel το Blood C:Demonic Moonlight κυκλοφόρησε από την ίδια εταιρεία σε 2 τόμους μεταξύ Μάιο και Αύγουστο του 2016(στην Ιαπωνία η σειρά είχε κυκλοφορήσει από τον Δεκέμβριο του 2011 μέχρι και τον Μάιο του 2012,αρχικά μέσα από τις σελίδες του περιοδικού NewType Ace).Ρίξτε μία ματιά στο manga,και θα δείτε ότι δεν είναι τόσο "αθώο" όσο αρχικά φαίνεται.....

Σπύρος Ανδριανός

Τhe Guardians of the Lost Library(Οι Φύλακες της Χαμένης Βιβλιοθήκης)από Don Rosa

Τhe Guardians of the Lost Library

Σήμερα θα παρουσιάσω μία από τις πιο γνωστές ιστορίες που έγραψε και σχεδίασε ο Don Rosa,που σύμφωνα με τους θαυμαστές του και το Comics Buyer's Guide πρόκειται για "την καλύτερη κόμικ ιστορία όλων των εποχών!!".Ή όπως ο ίδιος ο Rosa δήλωσε στη δημοσίευση της ιστορίας στην Αμερική(στο Uncle Scrooge #383 τον Νοέμβριο του 2008)προς μεγάλη του έκπληξη στα γράμματα που παίρνει από θαυμαστές του,θεωρούν την συγκεκριμένη ιστορία την καλύτερη που έχει γράψει ο δημιουργός με τους Duck.

H ιστορία μας αρχίζει με τα εγκαίνια του νέου Μουσείου των μικρών Εξερευνητών στη Λιμνούπολη,και τα παιδιά πηγαίνουν να τη δουν με το βαριεστημένο Θείο τους..Μέσα συναντάνε και τον Θείο Σκρούτζ,που ήθελε να αποκτήσει το βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών για λογαριασμό του.Βλέπετε οι γνώσεις που περιέχει αυτό το βιβλιαράκι είναι πολύτιμες.Η γνώση φέρνει δύναμη και χρήμα.Μέσα από τις πληροφορίες των βιβλίων ο Σκρούτζ μπορεί να αποκτήσει νέους θησαυρούς.Το μεγαλύτερο όνειρο του Σκρούτζ θα ήταν να βρεί τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας..

Ο Σκρούτζ πιστεύει ότι θα μπορούσε να βρει τη βιβλιοθήκη(αν και η ιστορία λέει ότι η βιβλιοθήκη κάηκε το 649 π.Χ. και χάθηκαν τα περισσότερα κείμενα της)αν συνδύαζε το χρήμα του με τα μυστικά που κρύβονται στα βιβλία των Μικρών Εξερευνητών..Ο επικεφαλής που πριν λίγο τον είχε διώξει από το μουσείο,τώρα συμφωνεί μαζί του να του δανείσει το βιβλίο και τον επίσημο οδηγό-λαγωνικό,τον στρατηγό Μουσούδα/General Snozzie(που εδώ κάνει τη πρώτη του εμφάνιση σε ιστορία του Rosa).

Έτσι ξεκινούν το ταξίδι της αναζήτησης(με τον Ντόναλντ να μένει πίσω,για να μη χάσει επεισόδια από τα αγαπημένα του σήριαλ-Άλλωστε Ο Σοφοκλής δεν έχει γυρίσει κανένα Western)το οποίο θα τους οδηγήσει σε μία φρενήρη αναζήτηση από την Αλεξάνδρεια(και τον τάφο της Κλεοπάτρας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου),την Κωνσταντινούπολη(όπου τα κείμενα μεταφέρθηκαν εκεί και η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας συνέχισε να "ζει"μαζί με τα ιδανικά του ελληνικού πολιτισμού μέσα από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία),τη Βενετία(και το Αβαείο του Σαν Σλαντί όπου τα κείμενα σε μορφή βιβλίων μεταφέρθηκαν εκεί)μέχρι την ιδιωτική βιβλιοθήκη του Κολόμβου(Biblioteca Columbina)στη Σεβίλη της Ισπανίας και πάλι πίσω στη Λιμνούπολη...

Μία ακόμα επική περιπέτεια αναζήτησης θησαυρού(και τι θησαυρός-Η χαμένη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας!!!)από τον Θείο Σκρούτζ και τα ανίψια του,μέσα από τη μαγική πένα του πάντα αγαπημένου Don Rosa.Μία ιστορία που θα έκανε τον Ιndiana Jones να φάει(σαν Τον Ρόμπαξ)το καπέλο του από τη ζήλια του,και τον θείο Carl να γεμίσει περηφάνια για το δημιούργημά του,για την παρακαταθήκη που άφησε και τόσο έξυπνα και συναρπαστικά συνεχίζεται από έναν άξιο επίγονο του.Ένα κυνήγι θησαυρού που οδηγεί τα παπιά από το ένα σημείο του κόσμου στο άλλο,μέσα από μία αλυσίδα ιστορικών γεγονότων αποτελώντας έτσι και ένα ταξίδι στα βάθη της ιστορίας.

Ο Rosa δημιούργησε αυτή την ιστορία το 1993 όταν οι εκδότες του στην Egmont στη Δανία,του ζήτησαν να δημιουργήσει μία περιπέτεια με τον Scrooge για τον εορτασμό της χρονιάς του βιβλίου στη Νορβηγία που έγινε την ίδια χρονιά.Η ίδια η ιστορία είναι μία αποθέωση της παρουσίας του γραπτού λόγου και τoυ βιβλίου μέσα στη ζωή της ανθρωπότητας.

O Rosa μέσα από την εξέλιξη του βιβλίου(από τους παπύρους,στις περγαμηνές,μέχρι τις πρώτες εκδόσεις του Γουτεμβέργιου)δείχνει πως το βιβλίο σαν ανακάλυψη αποτέλεσε έμπνευση για την πρόοδο και ανάπτυξη των τεχνών και των επιστημών μέσα στους αιώνες..Ο Don Rosa κατάλαβε ότι θα τιμήσει καλύτερα το γραπτό λόγο στέλνοντας τις πάπιες σε μια επική αναζήτηση για τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, όπου σύμφωνα με τα δικά του λόγια:

''...Και τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο από το να είναι κλειδί όλης αυτής της περιπέτειας το πιο διάσημο μυθικό βιβλίο όλων - Το βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών!!''

Αυτή τη φορά ο θησαυρός δεν είναι χρυσά νομίσματα ή οτιδήποτε άλλο χρυσό αντικείμενο που ο Σκρούτζ όταν το βρει θα το τοποθετήσει στην αίθουσα των τροπαίων του.Ο αληθινός θησαυρός είναι η γνώση που κρύβεται μέσα στα βιβλία,που καταγράφουν ολόκληρη την ιστορία του αρχαίου πολιτισμού.Μονάχα που αυτό το κυνήγι θησαυρού θα είναι ένα από τα δυσκολότερα και πιο συναρπαστικά που έχει κάνει ποτέ ο Σκρούτζ με τα ανίψια του.

Φυσικά δεν λείπουν και τα απρόοπτα που πάντα υπάρχουν στην αναζήτηση ενός θησαυρού που για χρόνια θεωρείτε χαμένος.Και τα αστεία και κωμικά συμβάντα είναι δοσμένα με τέτοιο τρόπο,έτσι ώστε να ταιριάζουν απόλυτα με την εξέλιξη του σεναρίου(στο να χαλαρώσει ο ευχάριστα ο αναγνώστης από τη συνεχή μετακίνηση των ηρώων από μέρος σε μέρος και τη πληθώρα των ιστορικών γεγονότων που τα αφορούν)και να αποτελούν μία ευχάριστη νότα χαράς.Ο ίδιος ο Rosa μάλιστα φοβόταν ότι είχε βάλει πολλά ιστορικά στοιχεία μέσα σε αυτή του την ιστορία,οπότε τα διάφορα gag με έξυπνο τρόπο ξεκουράζουν τον αναγνώστη από τον καταιγισμό ιστορικών πληροφοριών.Στις σκηνές με το γήπεδο και το περίπτερο ειδικά ο Rosa ξεπερνάει σε εύστροφα gag και τον ίδιο του τον εαυτό(Ίσως η μοναδική ιστορία με τα περισσότερα να είναι το Ξέχνα το!).

Uncle Scrooge #383 Nοέμβριος 2008

Ο Don Rosa πάντα στις ιστορίες του χρησιμοποιεί πραγματικά ιστορικά γεγονότα βασιζόμενος σε έρευνες που κάνει,αλλά ακόμα και αυτά που δημιουργεί ο ίδιος για χάρη της εξέλιξης της ιστορίας σε κάνουν να πιστεύεις ότι είναι αληθινά.Αν και στη συγκεκριμένη ιστορία ο δημιουργός πέφτει και σε μερικές ιστορικές ανακρίβειες.Όπως του ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήθελε η Αλεξάνδρεια να είναι η πρωτεύσουσα ολόκληρης της αυτοκρατορίας του.Στη πραγματικότητα ήθελε να είναι η πρωτεύουσα της Αιγύπτου(η Βαβυλώνα θα ήταν η πρωτεύουσα ολόκληρης της αυτοκρατορίας).

Εξώφυλλο του Marco Rota για το Zio Paperone#83 τον Αύγουστο του 1996

Το τέλος της ιστορίας και το πώς καταλήγει όλη αυτή η αναζήτηση το βρήκα ευφυέστατο και εξαιρετικά δοσμένο,κάτι που συχνά επαναλαμβάνεται σε πολλές ιστορίες του δημιουργού.Επίσης ο Rosa είναι καυστικός απέναντι στη δύναμη της τηλεόρασης και στο πώς "αποχαυνώνει" τους ανθρώπους όταν τις ώρες που βλέπουν άχρηστα προγράμματα θα μπορούσαν να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο. "Βρίσκω την τηλεόραση πολύ εκπαιδευτική. Κάθε φορά που κάποιος ανοίγει τη συσκευή, πηγαίνω στο άλλο δωμάτιο και διαβάζω ένα βιβλίο.."είχε πει ο Groucho Marx χαριτολογώντας,και εδώ φαίνεται ακριβώς ότι ο Rosa συμμερίζεται απόλυτα αυτή τη δήλωση.Ο Ντόναλντ με τη στάση του συμβολίζει όλη την πλύση εγκεφάλου που έκανε και κάνει η τηλεόραση(αν και σήμερα τον άχαρο αυτό ρόλο της τηλεόρασης,τον έχουν αντικαταστήσει τα social media που κάνουν ακριβώς το ίδιο)και τη διαφθορά της στη θέληση του ανθρώπου για διάβασμα...

Μία χορταστική και συνάμα μορφωτική περιπέτεια έτσι όπως μόνο ένας μεγάλος δημιουργός σαν τον Don Rosa μπορούσε να κάνει.Δεν μπορώ να πω αν είναι η καλύτερη που έχει κάνει με τους Duck,σίγουρα όμως μέσα στις 3 καλύτερες του.Πραγματικά μας έχει λείψει η παρουσία στους Duck ενός δημιουργού του βεληνεκούς του Rosa...

ΚΟΜΙΞ#114 (Δεκέμβριος 1997) ΚΟΜΙΞ(Β'Περίοδος)#27 (Σεπτέμβριος 2016)

Η ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Δανέζικο Anders And&co #1993B42 το 1993.Στη συνέχεια στην Αμερική στο Uncle Scrooge Adventures #27 τον Μάϊο του 1994,και χρόνια αργότερα για τα 60 χρόνια του Θείου Σκρούτζ στο Uncle Scrooge#383 το Νοέμβριο του 2008, και στο Don Rosa Library#5 από τη Fantagraphics το Σεπτέμβριο του 2016.Στη χώρα μας έχει δημοσιευτεί στο ΚΟΜΙΞ (Α'περιόδου)#114 τον Δεκέμβριο του 1997,στη βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ#3 το 2009 και στο ΚΟΜΙΞ(Β'περίοδος)#27 τον Σεπτέμβριο του 2016.

Σπύρος Ανδριανός

Silver Surfer:Parable από Stan Lee&Moebius

Silver Surfer:Parable 

''But I shall never cease searching for an oasis of sanity in this desert of madness that men call earth...." - Norrin Radd

Σήμερα στη μνήμη του μεγάλου δημιουργού Stan Lee που έφυγε από κοντά μας λίγες μέρες πριν θα παρουσιάσω μία ιστορία του που για εμένα προσωπικά αποτελεί ίσως και την τελευταία πραγματικά μεγάλη δημιουργία του στο χώρο της 9ης τέχνης...Κυκλοφόρησε σε δύο τεύχη τον Δεκέμβριο του 1988 και τον Γενάρη του 1989,μέσα από το τότε πιο "ενήλικο" και copyright owned imprint της Μarvel, την Epic,κλείνοντας ίσως με τον καλύτερο τρόπο μία δεκαετία στην οποία τα κόμικς με δημιουργίες όπως το Watchmen ή το Dark Knight Returns για πολλούς πέρασαν στην "ενηλικίωση" τους..Και φυσικά ένωνε δύο πολύ μεγάλους δημιουργούς και θρύλους της 9ης τέχνης τον Stan Lee(σενάριο) και Moebius(σχέδιο).

H ιστορία μας αρχίζει με ένα Norrin Radd ο οποίος απογοητευμένος έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους και ζει απομονωμένος σαν παρίας...Ένα διαστημόπλοιο όμως καταφτάνει στη Γη..Φυσικά θα επικρατήσει φόβος,υστερία και αναρχία...Ο Νοrrin δεν εκπλήσσεται..Γνωρίζει πολύ καλά την τρέλα του ανθρώπινου είδους και την έλξη τους για καταστροφή...Ο Galactus καταφτάνει υποσχόμενος ότι φέρνει μία νέα εποχή για το ανθρώπινο είδος που μαστίζεται από έγκλημα,φτώχεια και πολέμους...Και ως εκ θαύματος,εξαιτίας του φόβου που προκαλεί η δύναμη και η παρουσία του,οι πόλεμοι σε ολόκληρο τον πλανήτη σταματούν και ο Galactus μετατρέπεται σε θρησκεία με χιλιάδες χιλιάδων πιστούς....

Κάποιος,όπως γίνεται σχεδόν πάντα,θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί προς όφελός του αυτή τη κατάσταση...Ο Colton Cadwell θα παρουσιαστεί ως ευαγγελιστής του Galactus που οι προσευχές του τον έφεραν στη Γη...Οποιοσδήποτε εκφράσει αντιρρήσεις δέχεται την επίθεση και τη κοινωνική απομόνωση του όχλου...Η τρέλα ξεκινά,η σύνεση αντικαθίσταται από την απόλυτη αναρχία...Ο Surfer που όπως είπαμε είχε εγκαταλείψει χρόνια την ανθρωπότητα αποφασίζει να επέμβει..Μόνος εναντίων όλων,μόνος εναντίων μιας Θεϊκής δύναμης που όλοι πια λατρεύουν...Ο Galactus δεν έρχεται να καταστρέψει τη Γη...Αυτό θα το κάνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι για εκείνον στο όνομά του...Έτσι θα κορεστεί η πείνα του...

"Faith without judgement degrades the spirit divine...."

Ο Cadwell διψώντας για δύναμη,προσπαθεί πίσω από τον έλεγχο των μαζών,να επιβάλλει τη πίστη τoυ Galactus,γιατί μόνο αυτοί που πιστεύουν τυφλά μπορούν να καθοδηγηθούν σαν μαριονέτες...
Ποια θρησκεία όμως επιτρέπει το φόβο,το μίσος και προάγει τη βία;;;Και γιατί η ανθρωπότητα θέλει πάντα κάποιον να την καθοδηγεί;;

Το Parable αποτελεί μία σημαντική συνεργασία ανάμεσα σε έναν σπουδαίο Αμερικανό συγγραφέα που δημιούργησε ένα ολόκληρο σύμπαν και  επίσης σπουδαίο Ευρωπαίο σχεδιαστή που σχεδιάζει σαν από άλλο σύμπαν και αυτό από μόνο του είναι ένας λόγος και μόνο να διαβάσει κανείς αυτό το κόμικ.Όλες οι αντιλήψεις και τα πιστεύω του Stan Lee για τη θρησκεία,την ανθρώπινη φύση,την κοινωνία,την κατάχρηση εξουσίας...

Το μήνυμα του Stan Lee έγκειται στο ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι υπεράνω κανενός άλλου.Και η βασική κριτική του στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι διψούν για χειραφέτηση,θέλουν πάντα κάποιον που θα τον χρίσουν αρχηγό, να τους καθοδηγεί...Πάντα θα περιμένουν κάποιον σωτήρα,αντί να προσπαθήσουν να σώσουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους..Παρά τα όποια σεναριακά κλισέ που δεν καταφέρνει να αποφύγει πάντα ο Lee,και ίσως κάποιες υπερβολές στους πομπώδεις και φλύαρους διαλόγους/μονολόγους,το Parable είναι ίσως από τις πιο ώριμες και σοβαρές δουλειές του Lee της δεκαετίας του '80.

"..Why cannot they realise that the true faith is faith in oneself.What has made them so desperate to have others show them the way..."

Φυσικά ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει και στα εξωπραγματικά σχέδια του Moebius(Jean Giraud)που πραγματικά αδικούνται από την εκτύπωση και τα χρώματα της original έκδοσης(προτιμήστε το trade)αλλά για μια ακόμα φορά δείχνουν το αστείρευτο ταλέντο ενός μεγάλου σχεδιαστή.Δεν θα μπορούσε να έχει βρει καλύτερο συνεργάτη ο Stan Lee για να αποτυπώσει στις σελίδες του αυτή την ιστορία που ήθελε να γράψει.

Όσοι από εσάς αγαπήσατε τα φουτουριστικά και καλοσχεδιασμένα panels του L'Inkal εδώ θα βρείτε τον Moebius που ξέρετε και γνωρίζετε,σε μεγάλα σχεδιαστικά κέφια.Η ψυχρότητα στο πρόσωπο του Galactus,οι τέλειες ανατομίες σωμάτων και οι σκηνές μάχες όλα δίνονται με τόσο τέλειο δημιουργικά τρόπο μέσα από τη πένα του μεγάλου αυτού σχεδιαστή.Πραγματικά μία σπουδαία συνεργασία που άνοιγε νέους δρόμους και προοπτικές και για επόμενες τέτοιου είδους στο χώρο της 9ης τέχνης.

To Parable,πρωτοποριακό για την εποχή του, κέρδισε το βραβείο Eisner για καλύτερη mini σειρά το 1989 και ακόμα και σήμερα φαντάζει επίκαιρο και φρέσκο τόσα χρόνια μετά τη κυκλοφορία του.Προτιμήστε την αγορά σε trade για καλύτερο και ολοζώντανο χρωματισμό ώστε να θαυμάσετε περισσότερο αυτή τη σημαντική συνεργασία. 

Σπύρος Ανδριανός

X-MEN:Days of Future Past από Chris Claremont,John Byrne&Terry Austin

X-MEN:Days of Future Past 

''Terminate one Sentinel -- terminate one thousand -- it makes no difference. Our numbers are too great. Eventually mutants, we will overwhelm you...'' - Sentinel Alpha Class

Βρισκόμαστε στις αρχές του 1981.Ο Chris Claremont γράφει ήδη τον τίτλο Uncanny X-MEN εδώ και 5 περίπου χρόνια,από τότε που εμφανίστηκε η καινούργια ομάδα.Έχει ήδη δώσει στους αναγνώστες του φοβερές ιστορίες γεμάτες περιπέτεια και δυνατές συγκινήσεις,που έχουν κορυφωθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή με το επικό "Dark Phoenix Saga" και το θάνατο της Jean Gray στα τεύχη #129-138(Γενάρης-Οκτώβρης 1980)της σειράς...Και εκεί που λες ότι θα αρχίσει η καμπή,η πτώση του τίτλου,η σεναριακή στεγνότητα και επανάληψη,ο Claremont έρχεται και σε διαψεύδει πανηγυρικά παρουσιάζοντας ένα ακόμα διαμάντι μέσα στο σπουδαίο run του στον τίτλο...

Φυσικά το σενάριο τότε συν-έγραφε μαζί του και ο σχεδιαστής John Byrne.Ένα ακόμα story arc που θα μείνει κλασικό,αξεπέραστο και θα ανοίξει και νέους δρόμους για μελλοντικά story arcs...Άλλωστε και το ίδιο στο μέλλον αναφέρεται.Σε ένα μέλλον όμως δυστοπικό,σκοτεινό,γεμάτο φόβο και καταπίεση,με τη μυρωδιά του θανάτου να είναι διάχυτη παντού...Και αυτό το έκανε σε μόλις δύο τεύχη στα #141 και #142 (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1981)όταν σήμερα θα χρειαζόμασταν κανένα maxi series 12 τευχών για να ειπωθεί μία τέτοια ιστορία και πάλι δεν θα ήταν αρκετό...

Το κλασικό cover του Uncanny X-MEN #141 που έχει αντιγραφεί πολλές φορές.

Toν 21ο αιώνα,και συγκεκριμένα το 2013(σήμερα για εμάς παρελθών,τότε μακρινό μέλλον μην ξεχνάτε)υπάρχουν 3 κατηγορίες πολιτών..."Η" για τους ανθρώπους(humans)"Α" για τους ανθρώπους που ίσως εκδηλώσουν κάποια γενετική ανωμαλία στο μέλλον(και δεν επιτρέπεται να αναπαραχθούν)και ''Μ'' για τους μεταλλαγμένους...Οι οποίοι ζούνε μέσα σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων που φυλάσσονται από γιγαντόσωμα Sentinels,φοράνε κολάρα που εξαφανίζουν τις δυνάμεις τους,ενώ οι περισσότεροι έχουν αφανιστεί και βρίσκονται σε έναν από τους απέραντους τάφους που βρίσκονται στο στρατόπεδο..

Μονάχα τέσσερις είναι ζωντανοί(Kitty Pryde,Wolverine,Colossus,Storm)μαζί με τον Fraklin Richards,τη τηλεπαθητική Rachel,και ένας πλέων παραπληγικός Magneto και αποτελούν το κίνημα αντίστασης στους Sentinels...Kαι πρέπει να βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο τους,επιστροφής στο παρελθόν,για να αλλάξουν τη τροπή των γεγονότων.Να μη συμβεί τίποτα από όσα συμβαίνουν εκείνη την εποχή...

Με τη βοήθεια της Rachel,η Kitty(Κate στο μέλλον)ξαναγυρνά τηλεπαθητικά στο παρελθόν τον Οκτώβριο του 1980.Για να ειδοποιήσει τους τότε συντρόφους της για τα γεγονότα που θα συμβούν εκείνη την ημέρα και που θα οδηγήσουν στις κατακλυσμικές εξελίξεις που με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν αυτό το δυστοπικό μέλλον.

Η Βrotherhood of Evil Mutans εκείνη την ημέρα θα σκοτώσει τον υποψήφιο πρόεδρο Robert Kelly,τον Xavier και τη Moira McTaggert και όλο αυτό θα οδηγήσει σε 30 χρόνια μετά στη καταστροφή του κόσμου που θα προκληθεί από έναν πυρηνικό πόλεμο...Μετά τα γεγονότα εκείνης της ημέρας,θα ακολουθήσει ένας αντι-μεταλλαγμένος υποψήφιος πρόεδρος που θα διαδώσει το μίσος,και θα ενεργοποιηθούν οι Sentinels με εντολή να εξουδετερώνουν οποιοδήποτε έχει ειδικές δυνάμεις(ακόμα και μη μεταλλαγμένους super heroes &villains)..Oι Sentinels θα αρχίσουν να επεκτείνουν τη κυριαρχία τους και έξω από τις Η.Π.Α. και στον υπόλοιπο κόσμο...Η Κitty θα γυρίσει πίσω στο σώμα του 13χρονου εαυτού της με σκοπό να αλλάξει τα γεγονότα,εμποδίζοντας την αναγέννηση των Sentinels,σβήνοντας ολοκληρωτικά το μέλλον από το οποίο προέρχεται η ίδια,μονάχα που το να αλλάξεις την ιστορία είναι δυσκολότερο από όσο φαντάζονταν και ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της.....

Μαθήματα σεναρίου από τον Chris Claremont που εδώ όπως ανέφερα,έχει βοήθεια στην "πλοκή" από τον τότε σχεδιαστή της σειράς τον John Byrne(που για εμένα προσωπικά στους Uncanny X-MEN κάνει τη καλύτερη δουλειά του)ο οποίος ήθελε να χρησιμοποιήσει τους Sentinels σε μία ακόμα ιστορία των Χ-ΜΕΝ,έχοντας δει τα επεισόδια του Doctor Who που προβλήθηκαν το 1972 τα ''Day of the Daleks".Τότε ήταν που μπήκε ο σπόρος που φύτρωσε και μετατράπηκε λίγο αργότερα στο Days of Future Past.

O Claremont σε συνεργασία με τον Bynre ουσιαστικά αποτελούσαν ένα ακόμα καινούργιο δίδυμο στο στυλ των Lee-Kirby ή Lee-Ditko στον Spidey και συνεργάζονταν με τον ίδιο σχεδόν τρόπο.Για πρώτη φορά ίσως οι αναγνώστες ενδιαφέρονταν τόσο πολύ για τα μέλη μιας ομάδας(ίσως το ίδιο να συνέβαινε στα 60's με τους Fantastic Four αλλά αυτοί δεν παύει να είναι οικογένεια και όχι ομάδα με διαφορετικά μέλη)την πορεία τους,τη θέση τους μέσα στην ομάδα και στην κοινωνία,την εξέλιξη τους ως χαρακτήρες και ήρωες...Γιατί οι Χ-ΜΕΝ του Claremont είναι ζωντανοί χαρακτήρες,που παρά τις δυνάμεις τους που τους καθιστούν ξεχωριστούς,μπορούν να συμπάσχει μαζί τους ο αναγνώστης..Και χαρακτήρες που από τεύχος σε τεύχος,εξελίσσονταν σαν προσωπικότητες,σαν ήρωες,σαν άνθρωποι,καθένας ατομικά αλλά και όλοι μαζί στις μεταξύ τους σχέσεις.

Στο σχέδιο ο Byrne μαζί με τα εκπληκτικά μελάνια του Terry Austin(αγαπημένος μου inker μαζί με Sinnott)πιστεύω ότι αποτελούν μία δυνατή και ταλαντούχα σχεδιαστική ομάδα που άφησε ανεξίτηλη την παρουσία της στον τίτλο και άφησε κυριολεκτικά εποχή στους αγαπημένους μας μεταλλαγμένους.Χωρίς φυσικά να θέλω να αδικήσω την πολύ καλή δουλειά του Cockrum(ειδικά στο δεύτερο πέρασμα του από τον τίτλο στα τεύχη #146 - #164)ή του Paul Smith και John Romita jr. ή τους επόμενους μετά το #200 που ακολούθησαν.

Το συγκεκριμένο story arc σηματοδοτεί και την παρθενική εμφάνιση της Storm ως αρχηγού της ομάδος(μετά την αποχώρηση του Scott Summers/Cyclops συγκλονισμένου από το θάνατο της Jean Grey)την οποία βέβαια θα κερδίσει με το σπαθί της στο τεύχος 201 του τίτλου και την επική μάχη της με τον Cyclops.Ο Μagneto παρουσιάζεται για πρώτη φορά σαν σύμμαχος(μετά το χαμό του Xavier)κάτι που θα γίνει πολλά τεύχη αργότερα όταν θα αναλάβει την καθοδήγηση(ως διευθυντής της σχολής) των X-MEN!!

 Στη συγκεκριμένη ιστορία  υπάρχει μία πρώτη αναφορά στο ότι η Mystique(που ηγείται των Brotherhood of evil mutans)ίσως να έχει κάποια συγγένεια με τον Nightcrawler ή ακόμα και να είναι η μητέρα του(κάτι που θα αποκαλυφθεί χρόνια αργότερα στον τίτλο).

Επίσης το γεγονός ότι οι μελλοντικοί Χ-ΜΕΝ πεθαίνουν στα μάτια του αναγνώστη ήταν κάτι που ποτέ κανείς δεν είχε δει(μεμονωμένα ίσως με τη Jean Greay ή τον Thunderbird,ή αργότερα με το Τhe Mutant Massacre)ολόκληρη την ομάδα να αποδεκατίζεται.Σήμερα ίσως με τους θανάτους και τις αναστάσεις κάθε σχεδόν χαρακτήρα στην ομάδα ή γενικά στα υπερηρωικά κόμικ είναι κάτι το συνηθισμένο,τότε όμως δεν ήταν(ούτε το θάνατο του Captain Marvel δεν είχαν διαβάσει οι αναγνώστες ακόμα)οπότε η ιστορία ξεχωρίζει και για αυτόν επίσης τον λόγο...

Το συγκεκριμένο επίσης story arc  αποτέλεσε ουσιαστικά την έμπνευση για την 4η ταινία των X-MEN:Days of Future Past,που πραγματεύεται σχεδόν το ίδιο story με τη διαφορά ότι στο παρελθόν ταξιδεύει ο Logan με τη βοήθεια της Kitty,και όχι η Kitty(με τη βοήθεια της Rachel Summers) όπως γίνεται στο κόμικ.Eπίσης και animated σειρές των X-MEN έχουν πραγματευτεί το ίδιο θέμα.

Έχει κυκλοφορήσει πολλές φορές σαν trade,ενώ στη χώρα μας το αναγνωστικό κοινό είχε τη τύχη να διαβάσει τη (χρυσή) περίοδο του Claremont μέσα από τις εκδόσεις της Μαμούθ,σαν μηνιαίο περιοδικό.Κλασικό,αξέχαστο και αθάνατο!!

Σπύρος Ανδριανός

ΑΝΤΙΟ STAN LEE ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ....

H είδηση μόλις δημοσιεύτηκε και δεν θέλω να το πιστέψω....O αγαπημένος μας Stan Lee,ο δημιουργός όλων σχεδόν των ηρώων του Marvel universe και όχι μόνο δεν είναι πια κοντά μας....

Σύμφωνα με δήλωση της κόρης του ο Stan Lee απεβίωσε σήμερα στην ηλικία των 95...

Το 2018 δεν ήταν καλή χρονιά για όλους εμάς που αγαπάμε τα κόμικς...Έφυγαν τόσοι μεγάλοι της 9ης τέχνης αλλά ο θάνατος του Stan Lee είναι κάτι που ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα ακούσουμε....

Γεννημένος το 1922 σαν Stanley Martin Lieber στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης,το 1939 έπιασε δουλειά στη Timely comics που μελλοντικά θα εξελίσσονταν στη Marvel Comics που γνωρίζουμε σήμερα....Η πρώτη του συγγραφική δουλειά ήταν μία μικρή ιστορία στο Captain America #3 τον Μαίο του 1941.Από τότε παρέμεινε στη εταιρεία όλα τα προ και μεταπολεμικά χρόνια(στη δεκαετία του '50 η εταιρεία λεγόταν Atlas)γράφοντας ιστορίες και δημιουργώντας χαρακτήρες όπως Destroyer,Jack Frost κ.α.

Αρχές δεκαετίας του '60 συνεργαζόμενος με τον σχεδιαστή Jack Kirby δημιουργούν μαζί τη νέα γενιά ηρώων που θα αποτελέσει το λεγόμενο Marvel Universe...Fantastic Four,Hulk,Black Panther,Silver Surfer,Spider Man&Doctor Strange(μαζί με Steve Ditko)Thor,Avengers,Iron Man κ.α.

Αγαπημένε Stan Lee θα σε αγαπάμε για πάντα και σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας έδωσες και για το οτι μεγαλώσαμε με τις αθάνατες ιστορίες σου.Αντίο Stan Lee θα σε θυμόμαστε για πάντα.....Mας μεγάλωσες με τις ιστορίες σου,μάθαμε να αγαπάμε τα κόμικς από εσένα...Μας έδειξες ότι όλοι μπορούμε να είμαστε ήρωες....Σήμερα θρηνούμε τη παιδική και εφηβική μας ηλικία..Σήμερα θρηνεί η 9η τέχνη...Καλό σου ταξίδι....Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει...

Σπύρος Ανδριανός

Mickey Mouse and the Seven Ghosts(Ο Μίκυ και τα Επτά Φαντάσματα)από Floyd Gottfredson,Ted Osborne&Ted Thwaites

Σήμερα θα σας παρουσιάσω μία από τις πιο αγαπημένες μου κλασικές ιστορίες του Μίκυ της golden age περιόδου των κόμικ.Ακόμα μια δημιουργία του μεγάλου ποντικάνθρωπου Floyd Gottfredson που μας έδωσε τις πιο αξιομνημόνευτες ιστορίες με τον Μίκυ και την παρέα του.

Όλα αρχίζουν με την επιστροφή του Μίκυ στα πάτρια εδάφη και την επίσκεψη του στη Μίνυ.Χρησιμοποιώντας ένα λογοπαίγνιο που περιέχει τη λέξη φάντασμα η Μίνυ πανικοβάλλεται...Όταν ο Μίκυ συναντάει τη Κλάραμπελ,και της λέει ότι η Μίνυ τρόμαξε με τη λέξη φάντασμα,η Κλάραμπελ τρομάζει ακόμα περισσότερο...Το ίδιο θα συμβεί και με τον Ντόναλντ(σε μία από τις πρώιμες κομικσικές εμφανίσεις του)αλλά και με όλους τους κατοίκους της πόλης(ακόμα και με την αστυνομία)στο άκουσμα της λέξεως.Ο μόνος που δεν φοβάται τα φαντάσματα είναι ο Γκούφυ...

Και αυτό γιατί έχει συναντήσει ένα και έχουν γίνει και γνωστοί!!Ο Μίκυ δεν πιστεύει στα φαντάσματα και του λέει να τον πάει στο μέρος όπου έχει δει το δικό του..

Ο Γκούφυ τον οδηγεί στην έπαυλη του συνταγματάρχη Bassett.O Μίκυ όντως εκεί θα συναντήσει ένα φάντασμα και πείθεται και ο ίδιος για την ύπαρξή του....Αποφασίζει με την επιστροφή του ότι ο καλύτερος τρόπος να ερευνήσει την υπόθεση,είναι μαζί με τους φίλους του να ανοίξει ένα γραφείο ντετέκτιβ,να προσληφθούν από τον Συνταγματάρχη και να προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο...

Ο Συνταγματάρχης καταφτάνει στο γραφείο και τους πληροφορεί ότι τα φαντάσματα στη έπαυλή του είναι Επτά τον αριθμό!!Αρχικά ήταν ένα,νόμιζε ότι ήταν προγονός του,αλλά κουβάλησε και τα υπόλοιπα που καταχράστηκαν τη φιλοξενία του.Η γυναίκα του και οι υπηρέτες τον άφησαν και η κατάσταση είναι απελπιστική..Αν τον βοηθήσουν θα τους ανταμείψει με 5000 δολάρια...ο Μίκυ όμως πιστεύει ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από όλη αυτή την ιστορία και μαζί με τους φίλους του σπεύδουν στη βίλα του Bassett για να λύσουν το μυστήριο του "στοιχειώματος των επτά"....

Όπως τόνισα στην εισαγωγή μου η ιστορία αυτή είναι η πιο αγαπημένη μου από την πρώιμη περίοδο του Gottfredson.Μία ιστορία που συνδυάζει την καθαρόαιμη περιπέτεια με το αστυνομικό μυστήριο.Ο Gottfredson μαζί με τον Ted Osborne αρχίζουν και θέτουν τις βάσεις για τον κατοπινό Mickey Mouse,που όλοι σήμερα γνωρίζουμε και αγαπάμε.Το πειραχτήρι ποντικάκι των πρώτων χρόνων μετατρέπεται στον σπιρτόζο και πανέξυπνο ντετέκτιβ που γνωρίσαμε στις μετέπειτα ιστορίες του τόσο από Αμερικάνους δημιουργούς επίγονους του Gottfredson(όπως ο Paul Murray)όσο και από Ιταλούς(Romano Scarpa)και η περιπέτεια αυτή πραγματικά μοιάζει να έχει βγει μέσα από τις σελίδες διηγήματος του Sir Arthur Conan Doyla με τον διάσημο χαρακτήρα του τον Sherlock Holmes.

O Mickey με υπομονή και μεθοδικότητα θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο,έχοντας πίστη στον εαυτό του,ακόμα και όταν η πραγματικότητα φαίνεται να τον διαψεύδει,ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από την εμφάνιση των επισκεπτών από το υπερπέραν.Σε αυτή την ιστορία ο Μickey είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής που παίρνει ολόκληρη την υπόθεση στις πλάτες του,βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του,ανακαλύπτει στοιχεία,κρυφά ανοίγματα και μυστικές στοές,πηδάει έξω από παράθυρα,πέφτει μέσα στα έγκατα της γης και γενικά όλα όσα θα έκανε ένας πρωταγωνιστής της πιο ξέφρενης αστυνομικής περιπέτειας ή ένας ατρόμητος τιμωρός του εγκλήματος,μονάχα που εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ποντίκι χωρίς υπερδυνάμεις, με ένα κόκκινο παντελονάκι και με όπλο ένα μυαλό ξυράφι που το λέει η καρδιά του.

Ο Γκούφυ και ο Ντόναλντ παίζουν καθαρά συνοδευτικό ρόλο στην ιστορία και δεν αποτελούν πρόσωπα κλειδιά στην υπόθεση.Άλλωστε σαν χαρακτήρες βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο(ο Goofy μόλις είχε εξελιχθεί από Dippy Dawg στη μορφή που τον ξέρουμε σήμερα).Ο Mickey κυριολεκτικά και χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης,κλέβει όλη τη παράσταση σε μία ιστορία που για εμένα προσωπικά,αποτελεί μία από εκείνες που βοήθησαν στο να αλλάξει όλο το status quo του χαρακτήρα.

Πανέξυπνο σενάριο,με αγωνία,μυστήριο,αστεία gag εκεί όπου χρειάζονται(για να μειώνεται και λίγο η ένταση κάποιες στιγμές)και  ξέφρενη περιπέτεια που κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση οι Gottfredson&Osborne μας παραδίδουν ακόμα ένα διαμάντι της χρυσής εποχής,και γενικότερα στην ιστορία του Mickey,που ακόμα και σήμερα 80 χρόνια σχεδόν μετά την πρώτη του δημοσίευση του παραμένει πιο ζωντανό από ποτέ.

Η ιστορία δημοσιεύτηκε από τις 10 Αυγούστου μέχρι και τις 28 Νοεμβρίου 1936 στον ημερήσιο τύπο,ενώ 50 χρόνια μετά, κυκλοφόρησε και σε μορφή κόμικ περιοδικού στα Mickey Mouse της Gladstone στα τεύχη #219-221(Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1986)με χρωματισμό από την πρόσφατα αποθανούσα Marie Severin!Στην Ελλάδα φυσικά η ιστορία παραμένει αδημοσίευτη,γιατί ο Gottfredson αγνοήθηκε επιδεικτικά από τους προηγούμενους(Ακτίνα)αλλά και τους σημερινούς(Καθημερινή)εκδότες που προτιμάνε να επαναδημοσιεύουν Rosa στο ΚΟΜΙΞ παρά τις κλασικές και αθάνατες δουλειές του Floyd Gottfredson.Βέβαια είναι η αλήθεια ότι το ελληνικό κοινό δείχνει και αυτό την προτίμηση του στις ιστορίες των Duck με αποτέλεσμα ειδικά το ΚΟΜΙΞ πάντα να αποτελούσε την περιοδική έκδοση για τα παπιά ως επί το πλείστον.Αλλά έτσι κάπως το επέβαλλαν και οι εκδότες του...Ευτυχώς που υπάρχουν και οι τόμοι της Fantagraphics(εμείς δυστυχώς προλάβαμε έναν τόμο όλο και όλο,και δεν βλέπω να συνεχίζει κάποιος την έκδοση των υπολοίπων στη χώρα μας και μακάρι να βγω ψεύτης) για να τις απολαύσουν όλοι οι αναγνώστες όπως πρέπει και να ανακαλύψουν το μεγαλείο ενός τεράστιου δημιουργού.

Τέλος να πούμε ότι η ιστορία αυτή αποτέλεσε έμπνευση για την μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων "Lonesome Ghosts" (με πρωταγωνιστές την ίδια τριάδα)που προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 24 Δεκεμβρίου του 1937.

Σπύρος Ανδριανός

Καινούργιος ΜΠΛΕΚ απο τον ερχόμενο Δεκέμβρη!

Υπέροχα νέα διαβάσαμε στο editorial του τεύχους #60 του περιοδικού Νέος Μπλέκ για το μήνα Οκτώβριο.Μια εποχή τελειώνει και μία καινούργια αρχίζει για το περιοδικό.Απο τον επόμενο μήνα και κάθε δίμηνο θα έχουμε τον καινούργιο,πολυσυλλεκτικό ΜΠΛΕΚ με καινούργια αρίθμηση απο το #1!!

Για μια ακόμα φορά οι εκδόσεις Μικρός Ήρως https://www.mikrosiros.gr/ χωρίς να λογαριάζουν κούραση και έξοδα,συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις της εποχής και μας προσφέρουν από τον επόμενο μήνα ένα περιοδικό στολίδι για κάθε συλλογή και συλλέκτη!!Επιτέλους το περιοδικό στη μορφή που του αξίζει.Μεγάλο μέγεθος,πολυτελές χαρτί,πολύχρωμο.Και με εξαιρετικές επιλογές ιστοριών και χαρακτήρων!Θα στηρίξουμε ΟΛΟΙ μας αυτή την προσπάθεια!!

Το τελευταίο τεύχος του Μπλέκ και οι σπουδαίες ανακοινώσεις στο editorial

Μπλέκ,Δικαστής Ντρέντ,Φάντομ,Ταρζάν,Στόρμ,Κόρτο Μαλτέζε,Παιδί Πάνθηρας και τόσοι ακόμα αγαπημένοι ήρωες που μεγαλώσαμε μαζί τους θα φιλοξενούνται στις σελίδες του.Μαζί με συνεντεύξεις,αφιερώματα,νέα γύρω απο το χώρο της 9ης τέχνης και όχι μόνο,σημαντικές δημιουργίες ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και πολλά άλλα.Θα στηρίξουμε όλοι μας και αυτή την προσπάθεια και για μια ακόμα φορά συγχαρητήρια στον Λεωκράτη Ανεμοδουρά γιατί σε δύσκολους καιρούς συνεχίζει να μας προσφέρει ποιοτικές εκδόσεις!!Και συνεχίζει να εκδίδει περιοδικά κόμικς όταν πολλοί τα θεωρούν τελειωμένη υπόθεση κυρίως εκδοτικά στη χώρα μας...Ραντεβού στις αρχές του επόμενου μήνα με το καινούργιο ΜΠΛΕΚ #1!!

Σπύρος Ανδριανός

Zep : Η ζωή με τον Titeuf και τους άλλους.

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Επιμέλεια Elodie Kohler Ανδριανού

Ο Ελβετός σχεδιαστής Zep(ψευδώνυμο του Philippe Chappuis)γεννημένος στις 15 Δεκεμβρίου του 1967 είναι γνωστός σε όλους μας σαν ο πατέρας του Titeuf,που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία τόσο στη Γαλλία,όσο και σε πολλές άλλες χώρες.Ο Zep έχει δημιουργήσει όμως και άλλους χαρακτήρες δουλεύοντας σε αυτούς είτε σαν σχεδιαστής,είτε σαν σεναριογράφος.Πολυπαραγωγικότατος στο σημερινό μας αφιέρωμα θα δούμε τις πιο σημαντικές δουλειές του ταλαντούχου αυτού δημιουργού.

Γιος ενός αστυνομικού και μιας μοδίστρας δημιούργησε το πρώτο του fanzine το 1979 όταν ήταν μόλις 12 χρονών,και το ονόμασε Zep ως φόρο τιμής στο αγαπημένο του συγκρότημα τους Led Zeppelin.

To 1983 το "Journal de Spirou"τον προσέλαβε,ξεκινώντας έτσι επίσημα την επαγγελματική του καριέρα σαν σχεδιαστής.Δημοσίευσε κάποιες γελοιογραφίες στο "Fluide Glacial" οι οποίες αργότερα βγήκαν σε αυτόνομα άλμπουμ: Τα "Victor n'es rate pas une" το 1988,"Leon Coquillard" το 1990 και το "Kradok Amanite Bunker"το 1991.Όλες αυτά τα πρώρα δείγματα της δουλειάς του,τραβούν την προσοχή των εκδόσεων Glenat που του ζητάει συνεργασία.Έτσι το 1992 δημιουργείται ο αγαπητός σε όλους μας Titeuf.

Το 2001 μαζί με την πρώην γυναίκα του,Hélène Bruller,δημιουργεί τη σειρά Le Guide du zizi sexuel,με χαρακτήρες μέσα από τον Titeuf,μία σειρά που αποτελεί οδηγό για τους γονείς για να απαντάνε στις ερωτήσεις των παιδιών σχετικά με τη σεξουαλικότητα.

Το 2009 ο Zep δημιουργεί το Happy Sex ένα κόμικ για πιο "ενήλικο" κοινό. Το 2010 οι εκδόσεις Glenat κυκλοφορούν το "Le portrait dessine"μία καθαρά αυτοβιογραφική δουλειά του.Το 2011 κυκλοφορεί το "Carnet Intime" με σχέδια ακουαρέλας σε όμορφα πολύχρωμα χρώματα,από πολλά μέρη του κόσμου που ο καλλιτέχνης   επισκέφτηκε(Ιταλία,Ιαπωνία,Τανζανία,Νεπάλ,κ.α.),κάτι σαν ταξιδιωτικό ημερολόγιο.Το Σεπτέμβριο του 2013 κυκλοφορεί και το πρώτο του άλμπουμ με ρεαλιστικό σχέδιο το "Une Histoire d'Homme"που αποτελεί(και πάλι)ένα αφιέρωμα στο αγαπημένο του Rock n' Roll(εκδόσεις Rue de Sevres).Ακολουθεί το one shot "Open Museum #3"τον Μάρτιο του 2016 περί τέχνης(ζωγραφική,προβολές,κ.τ.λ.)ενώ τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί το "Un Bruit etrange et beau" το δεύτερο άλμπουμ του σε ρεαλιστικό στυλ σχεδίου,για έναν άντρα που ακολουθεί μία θρησκεία.Επίσης το 2016 κυκλοφορεί η σειρά Infinity 8 στην οποία στα 3 πρώτα άλμπουμ έχει γράψει το σενάριο σε συνεργασία με τον Lewis Trondheim.Το 2018 κυκλοφορεί το "THE END" το τρίτο του άλμπουμ με ρεαλιστικό σχέδιο.
Το στυλ του ακροβατεί μεταξύ της καθαρής γραμμής(π.χ. Titeuf)και της ακατέργαστης(στα ταξιδιωτικά του ημερολόγια και στα εξώφυλλα για cd που έχει σχεδιάσει).

''Carnet Intime" με σχέδια ακουαρέλας από τον Zep

Οι πιο σημαντικές σειρές κόμικ που έχει δημιουργήσει είναι οι εξής:

1.Titeuf: H σειρά κυκλοφόρησε το 1993 και εξιστορεί τις περιπέτειες του 8χρονου αγοριού που μαζί με τους φίλους του(Manu,Hugo,Francois)μας δείχνουν πώς αντιλαμβάνονται μέσα από τα δικά τους μάτια τον κόσμο των ενήλικων.Μεταξύ τους μιλάνε για το μυστήριο του να είσαι κορίτσι,για το σεξ(ναι ακόμα και από αυτή την ηλικία όπως το αντιλαμβάνονται)και για τον κρυφό έρωτα του Titeuf,την Nadia.

Aν και τα άλμπουμ με πρωταγωνιστή τον οκτάχρονο Titeuf(το όνομα του οποίου προέρχεται από το γαλλικό "tête d'oeuf" δηλ.αυγοκέφαλος ή ίσως και από το p'tit oeuf μικρό κεφάλι) είναι χιουμοριστικά τα κεντρικά θέματα του προέρχονται από την καθημερινότητα μας και αγγίζουν ζητήματα όπως η ανεργία,η ανακάλυψη της σεξουαλικότητας,ο ρατσισμός και ο θάνατος.Η σειρά σημειώνει μεγάλη επιτυχία μέχρι τις μέρες μας,συναγωνιζόμενη σε πωλήσεις και δημοτικότητα κλασικές σειρές όπως το Lucky Luke και Asterix.

Mέχρι τώρα η σειρά έχει πουλήσει γύρο στα 11 εκατομμύρια αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε 25 γλώσσες,σε 15 άλμπουμ.Το κόμικ έχει βγάλει και δύο spin of σειρές που απευθύνονται και σε πιο ενήλικο κοινό τα "Le guide du Zizi sexuel (2001)που είδαμε παραπάνω και το "petite poesie des saisons(2005).Στην Ελλάδα 3 άλμπουμ του κυκλοφόρησαν από τη Modern Times τo 2001 και άλλα 3 από τη Mαμούθ Comix τo 2005.Το Happy Sex κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis.

2.Les Filles Electriques: Η σειρά κυκλοφόρησε το 1997 σε σενάριο και σχέδιο του Zep απο τις εκδόσεις Dupuis(στη συλλογή ''Free Humor")και επανεκδόθηκε το 2010 απο τις εκδόσεις Delcourt σαν Happy Girls.

Κεντρικοί χαρακτήρες και πρωταγωνιστές είναι οι Robert,Serge,Gege και Οlivier ο οποίος είναι και ένας από τους καλύτερους φίλους του Robert.Αγαπημένη του φράση :Βitch! όταν δει μία γυμνή γυναίκα ή το φίλο του τον Robert να τον ξεγελά κάποιο κορίτσι...

3.Les Mini justiciers: Πρόκειται για σειρά βιβλίων για παιδιά,γραμμένα από τη πρώην γυναίκα του Hélène Bruller με ζωγραφιές του δημιουργού με ζωόμορφους ανθρωπομορφικούς χαρακτήρες από τις εκδόσεις Hachette Jeunesse.H σειρά μεταφέρθηκε πετυχημένα στη τηλεόραση σε κινούμενα σχέδια.Κάθε επεισόδιο περιλαμβάνει(όπως και το κόμικ) και έναν διαφορετικό χαρακτήρα της σειράς που υποφέρει από κάποια αδυναμία(εμφανισιακή,σωματική)που γίνεται αφορμή για κορόιδεμα από τους άλλους.

Αυτή όμως η αδυναμία γίνεται και η δύναμη του.Και το μήνυμα τόσο του κόμικ,όσο και της σειράς είναι ότι ο μόνος τρόπος να είμαστε όλοι χαρούμενοι,είναι το να δεχόμαστε την αδυναμία του άλλου.Η σειρά έχει βγάλει 43 βιβλία μέχρι στιγμής.

4.Captain Biceps:Eπίσης γνωστή με το όνομα Εlmer Rateau(το όνομα του ήρωα).Πρόκειται για μια παρωδία των υπερηρωικών κόμικ.Εδώ ο Zep υπογράφει μόνο το σενάριο,ενώ το σχέδιο έχει κάνει ο Tebo.H σειρά κυκλοφόρησε πρώτα στο μηνιαίο περιοδικό "Tcho!"(κάτι σαν hi!)και μετά σε αυτόνομα άλμπουμ.Αρχικά όταν οι Zep&Tebo έδειξαν δείγμα της δουλειάς του κόμικ στον εκδότη τους,εκείνος θεώρησε ότι το κόμικ δεν είναι και τόσο αστείο αλλά αποφάσισε να το εκδώσει για να τους κάνει τη χάρη.

Τελικά το κόμικ γνώρισε μεγάλη επιτυχία πουλώντας πάνω από 70 χιλιάδες αντίτυπα με κάθε άλμπουμ(6 μέχρι στιγμής)τα οποία έχουν κυκλοφορήσει σε πολλές χώρες όπως Γερμανία,Ιταλία,Ισπανία,χώρες ανατολικής Ευρώπης μέχρι και Κίνα!! 
Ο κεντρικός χαρακτήρας έχει υπερφυσικούς μύες αλλά δεν είναι αυτό που λέμε "ιδιοφυία" με την καλή έννοια..Φοράει μία κόκκινη στολή με κίτρινα αστέρια(θυμίζει λιγάκι τον Captain America)και στα νιάτα του είχε φοιτήσει στη σχολή για υπερήρωες(για να μάθει πώς να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του και να αντιμετωπίζει τους κακούς).Η μαμά του βέβαια του φέρεται σαν να είναι ακόμα μωρό...Έχει φίλους άλλους υπερήρωες(όπως τον Hyperman μία παρωδία του Superman)και προσπαθεί να φλερτάρει (Supermenage-Woman που πάντα τον βοηθάει)χωρίς αποτέλεσμα.

Πολλοί από την gallery των εχθρών του προέρχονται(με παραλλαγή στα ονόματα τους) από χαρακτήρες της DC&Μarvel,από διάσημα manga,από ταινίες ακόμα και από τη λογοτεχνία και τους αστικούς μύθους.Το κόμικ έγινε και τηλεοπτική σειρά το 2009 και έβγαλε 78 επεισόδια.6 άλμπουμ έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής από τις εκδόσεις Glenat.

5. Les Chronokids: Άλλη μία σειρά του Zep σε δικό του σενάριο και σχέδια από Stan&Vince,απο τις εκδόσεις Glenat.Η υπόθεση του έχει να κάνει με 2 αδέρφια(ένα αγόρι και ένα κορίτσι)που βρίσκουν σε ένα παλιατζίδικο ένα κινητό,με το οποίο μπορούν να ταξιδεύουν μέσα στο χρόνο(π.χ. για να σταματήσουν τη δημιουργία του σχολείου τους,ή να βρουν ένα σκλάβο να κάνει τις δουλειές του σπιτιού τους).

Κεντρικοί χαρακτήρες είναι οι Adele(μεγάλη αδερφή του Martin)Martin(ο μικρός αδερφός της Adele),Qu(ένας Μάγια που τα αδέρφια έσωσαν από θυσία),Groumf(Ένας προϊστορικός άνθρωπος,ερωτευμένος με την Adele και ο Martin του μαθαίνει για το φως και το Star Academy)Jacquot(Ένας μάγειρας από το Μεσαίωνα ερωτευμένος και αυτός με την Adele)και οι καθηγητές Mr.Pechin(Ιστορίας)και Maurice Μanouchian(Βιολογίας που τον τρώει ένας Τυρανόσαυρος Rex).H σειρά έχει βγάλει 6 άλμπουμ.

Είναι ο πρώτος Ελβετός κομίστας που έχει τιμηθεί με το μεγάλο βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ της 'Angoulême.Πολύπλευρο ταλέντο και καλλιτέχνης που συνεχώς αναζητά νέους τρόπους δημιουργίας ο Zep έχει πολλά ακόμα να προσφέρει στο κόσμο της 9ης(και όχι μόνο)τέχνης.

Ευχαριστώ πολύ τη γυναίκα μου Elodie Kohler Ανδριανού για την πολύτιμη βοήθειά της στην συγγραφή αυτού του άρθρου.

Σπύρος Ανδριανός