Joker:Year of the Villain από John Carpenter,Anthony Burch&Philip Tan

Joker:Year of the Villain

"When your brain doesn't work,everything is harder.Thinking,talking,figuring out what's real..." 

- Jeremy(six of hearts)

Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι το 2019 είναι η χρονιά του Joker.Η απρόσμενη επιτυχία της ταινίας με πρωταγωνιστή τον Joaquin Phoenix που σπάει ταμεία σε όλο τον κόσμο,οδηγεί την DC στο να βγάλει μερικά πολύ καλά κόμικ που έχουν ως θέμα τους τι άλλο; Τον κλόουν πρίγκηπα του εγκλήματος.Και έναν από τους μεγαλύτερους villain όχι μόνο στη gallery of rogues της DC,αλλά και στην ιστορία της 9ης τέχνης γενικότερα.Έτσι μαζί με το επερχόμενο Joker:Killer Smile των Lemire&Sorrentino,και σε συνδυασμό με ένα από τα τελευταία events της εταιρείας το Year of the Villain(που σας είχα παρουσιάσει εδώ)η DC βγάζει ένα one shot και για τον Joker(έχουν προηγηθεί παρόμοια σχεδόν για όλους τους πρωτοκλασάτους villain της)με μία ιστορία γραμμένη από τον μαιτρ του τρόμου και του suspense John Carpenter(Halloween,The Thing,Christine)που εδώ δοκιμάζει για πρώτη φορά το ρόλο σεναριογράφου σε κόμικ,με βοήθεια από τον Anthony Burch(Bordelands video games).Στο σχέδιο έχουμε τον Philip Tan(Spawn,Uncanny X-MEN).

Το κόμικ ανήκει στο year of the villain event,αλλά αναφέρεται επίσης και σε ένα άλλο story arc,που αυτή τη στιγμή "τρέχει" στον τίτλο Bat Man του Tom King και ονομάζεται City of Bane.Σύμφωνα με το οποίο ο Bane έχοντας βγάλει από τη μέση τον Bat Man,έχει πάρει την εξουσία της Gotham City στα χέρια του,έχοντας δώσει το δικαίωμα για την τήρηση του νόμου σε γνωστούς villains του σκοτεινού ιππότη,οδηγώντας έτσι τη πόλη στο χάος και την αναρχία.Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα ο Joker για μία ακόμα φορά δραπετεύει από το Arkham,αυτή τη φορά όμως έχοντας μαζί του σαν σύντροφο-ακόλουθο και έναν νεαρό ψυχοπαθή τον Jeremy,ο οποίος είναι γνωστός στη συμμορία του κλόουν σαν six of hearts(ή όπως τον αποκαλεί ο Joker "of").

Θα περίμενε κανείς ότι ο οδηγός μας σε αυτή την αφήγηση θα ήταν ο Joker(άλλωστε το δικό του όνομα υπάρχει στον τίτλο έτσι δεν είναι;;)Ξεναγός μας όμως σε αυτό το οδοιπορικό της τρέλας και της παράνοιας είναι ο ίδιος ο Jeremy.Έχοντας ζήσει από πολύ μικρή ηλικία τη βία στο πετσί του,και αργότερα την απόρριψη της ίδιας της κοινωνίας επειδή ήταν πνευματικά "άρρωστος"νιώθει από την αρχή που γνωρίζει τον Jοker και εντάσσεται στη συμμορία του,ότι έχει βρει τη πατρική φιγούρα που δεν είχε.Ότι έχει βρει μία "αδελφή ψυχή",κάποιον που είναι το ίδιο τρελός με εκείνον και τον καταλαβαίνει και τον δέχεται όπως είναι.Κάποιον που μπορεί να τον προστατεύει από μία κοινωνία που τον θεωρούσε παρία...

Ο Joker πατώντας πάνω σε αυτή την εξάρτηση του Jeremy,αρχίζει να παρουσιάζει απειλές από εκεί που δεν υπάρχουν...Από το να σκοτώσει εν ψυχρό έναν αθώο πολίτη με το σκύλο του(με τη δικαιολογία ότι κρατούσαν-που φυσικά δεν υφίστατο-όπλα)μέχρι να "ανοίξει" πόλεμο με την Enchantress(Suicide Squad)που θα οδηγήσει στο θάνατο άλλων μελών της συμμορίας του,ανθρώπων τους οποίους ο Jeremy γνώριζε και συμπαθούσε...Και φυσικά η μοναδική απειλή στη ζωή του Jeremy είναι ο ίδιος ο Joker,του οποίου τις πράξεις και τα μοτίβα πλέον αρχίζει και αμφιβάλλει...

Ο Jeremy με τρόμο συνειδητοποιεί ότι ο ίδιος είναι τρελός αλλά όχι κακός άνθρωπος,ενώ αντίθετα ο Joker δεν είναι καθόλου τρελός,απλά κακός!!Και αποφασίζει να ξεφύγει από εκείνον,προσπαθώντας να ξαναβρεί το μοναδικό άνθρωπο που πραγματικά προσπαθούσε να τον προστατέψει από τους εσωτερικούς του δαίμονες..Τη μητέρα του!!Μονάχα που ο Joker την έχει επισκεφτεί πριν από εκείνον...Και περιμένει τον "άσωτο υιό" να επιστρέψει...

Σε συνέντευξη του ο Anthony Burch που συνυπογράφει το σενάριο της ιστορίας,αποκάλυψε ότι ήθελε να παρουσιάσει τον Joker όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Grant Morrison στο κλασικό πλέον Arkham Aylum.Δηλαδή στο να δείξει ότι ο Joker στη πραγματικότητα δεν είναι τρελός,αλλά ένας κακός και βίαιος άνθρωπος που του αρέσει να κάνει τους άλλους να υποφέρουν.Καμία σχέση με ανθρώπους όπως ο Jeremy,που εξαιτίας της πνευματικής τους κατάστασης γίνονται απόβλητοι μιας κατά τα άλλα "τέλειας" κοινωνίας όπως θα θέλαμε να την αποκαλούμε...

Homage στο Death in the Family.Το ίδιο βίαιο και σοκαριστικό.

Και το κόμικ αυτό καταφέρνει να δείξει αυτή τη διαφορά μεταξύ κάποιου πραγματικά πνευματικά άρρωστου,και ενός βίαιου ανθρώπου που εξαιτίας της βιαιότητας του χαρακτήρα του και της κακής συμπεριφοράς του βαπτίζεται και εκείνος "τρελός" ή έστω πιο ευγενικά πνευματικά ασταθής...Δε γίνεται να βάζουμε τους πάντες στο ίδιο σακί,να τους τοποθετούμε στην ίδια κατηγορία...Ο Jeremy είναι ένας πνευματικά άρρωστος άνθρωπος που όμως δεν έβλαψε ποτέ κανέναν παρά τον ίδιο του τον εαυτό.Ο Joker είναι από μόνος του μια κατηγορία,αλλά σίγουρα δεν είναι τρελός.Έχει πλήρη γνώση των πράξεων του,απλά με έναν δικό του "σαδιστικό" τρόπο απλά προσπαθεί να σπάσει λίγη πλάκα,κάνοντας κακό στους άλλους...Το πιο τρομακτικό στην ιστορία στοιχείο δεν είναι η βιαιότητα του Joker(ειδικά στο τέλος που κοπανά τον Jeremy με έναν λοστό/homage στη σκηνή θανάτου του Jason Todd από το Death in the Family των Starlin-Aparo)αλλά το γεγονός ότι μπορεί να εκμεταλλεύεται για δική του τέρψη έναν πνευματικά άρρωστο άνθρωπο,και να παρουσιάζει τον εαυτό του σαν σωτήρα του,σαν κάποιον που μόνο αυτός τον καταλαβαίνει...Αυτό νομίζω ότι είναι το πιο τρομακτικό στοιχείο σε όλη την ιστορία,περισσότερο από τη βία και τους φόνους,περισσότερο και από το βλέμμα του Joker που με τόση πειστικότητα και αληθοφάνεια αποδίδει το σχεδιαστικό ταλέντο του Φιλιππινέζου penciler Philip Tan.

O οποίος εδώ κάνει μία από τις καλύτερες δουλειές του.Αποδίδοντας περισσότερο τη "κτηνώδη" και βίαιη πλευρά του,καθώς και το χάος μαζί με την αναρχία που αυτές φέρνουν, έτσι όπως την βλέπουν τα μάτια του Jeremy.Με μεγάλα εντυπωσιακά panels που το περίγραμμα τους σχηματίζει τις λέξεις hahaha(το σατανικό γέλιο του πρίγκηπα του εγκλήματος).Κατορθώνει να συντηρεί καθ'ολη τη διάρκεια της ανάγνωσης μία άβολη και χαοτική  ατμόσφαιρα φόβου και ανησυχίας στον αναγνώστη.Νομίζω ότι πρόκειται για μία πολύ καλή επιλογή artist για να αποδώσει όλη αυτή την παράνοια που επικρατεί στον ψυχικό κόσμο του Jeremy,έτσι όπως τον έχει όμως κτίσει η συναναστροφή του με τον Joker...

Το Joker:Year of the Villain είναι ένα πολύ καλό one shot.Μία καλογραμμένη,καταθλιπτική ιστορία που θίγει θέματα όπως η βία,ο κοινωνικός αποκλεισμός,η εξάρτηση και ο εσφαλμένος ψυχολογικός χειρισμός .Σίγουρα δεν μπορείς να την τοποθετήσεις δίπλα από αριστουργήματα όπως το Killing Joke των Moore-Bolland ή το the Man Who Laughs των Brubaker-Mahnke,αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένα πολύ καλό κόμικ το οποίο παράλληλα θα προβληματίσει τον αναγνώστη και θα δώσει άφθονη τροφή για σκέψη.Επίσης θα ήθελα σύντομα να ξαναδιαβάσω και άλλη ιστορία του πολυπράγμονα Carpenter που δείχνει ότι εκτός από τις ταινίες και τη μουσική μπορεί να διαπρέψει επίσης και στο χώρο της 9ης τέχνης(και άργησε θα έλεγα αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ).Δεν ανήκει ακριβώς στο Year of the Villain(αφού ο Joker δεν δέχεται κανένα "upgrade gift" από τον Luthor)αλλά αυτό φυσικά δεν το εμποδίζει από το να είναι ένα αξιόλογο και αξιοπρεπέστατο one shot.

Σπύρος Ανδριανός

Skits@kia Friend's Edition # 17 - Λευτέρης Μουλουδάκης

Σήμερα θα σας παρουσιάσω έναν νέο δημιουργό,που αν και εργαζόμενος στο απαιτητικό περιβάλλον των εστιατορίων,στο λιγοστό χρόνο που του απομένει μπόρεσε να δημιουργήσει καθώς και να εκδώσει μόνος του,το δικό του κόμικ και κατόρθωσε να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρά του.Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω παιδιά σαν τον Λευτέρη να αποτελούν το νέο αίμα της ελληνικής σκηνής των κόμικ.Παρακάτω ο Λευτέρης σας παρουσιάζεται με τα δικά του λόγια καθώς και μία περίληψη της υποθέσεως του κόμικ του,που θα σας το παρουσιάσω κάποια στιγμή και εγώ στο μέλλον.

ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑ ΠΟΤΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ. ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΚΟΜΙΚΣ ΜΕ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΣΕΝΑΡΙΟ. 
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΟΥ ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΩ ΕΓΩ ΟΛΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ!...ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΣ ΚΟΜΙΚΣ!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΕ ΣΕ 3 ΤΕΥΧΗ ΤΩΝ 32 ΣΕΛΙΔΩΝ. ΣΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 1Ο ΤΕΥΧΟΣ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΣΚΑΡΙΑ.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ:

Resistance


Η Γη στο μακρινό μέλλον 3050 κυριεύεται από μια φυλή εξωγήινων. Οι άνθρωποι χάνουν την μάχη και διαλύονται σε μικρές ομάδες. Μυστικά φτιάχνουν την Αντίσταση. Σχέδιο τους είναι να φέρουν σε λειτουργία μια χρονομηχανη ώστε να τους επιτρέψει να κάνουν ταξίδια στο παρελθόν και να συναντήσουν υπερανθρωπους ξεκινώντας χιλιετιες πριν αφού στη δική τους εποχή είχαν σταματήσει να γεννιούνται άνθρωποι με υπερδυναμεις. Καταφέρνουν και μαζεύουν μια ομάδα υπερηρωων και μαζί θα πολεμήσουν για να απελευθερώσουν τον πλανήτη. Την ιστορία την αφηγητε ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας ο βετεράνος πολέμου και πρώην αξιωματικός Τζον. Η ιστορία εξελισσεται με διαφορες ανατροπες.

JUSTICE από Alex Ross,Jim Krueger&Doug Braithwaite

JUSTICE 


"It's never how you live that inspires people to want to be heroes...It's how you die.." - Oliver Queen/Green Arrow

Έχοντας μεγαλουργήσει χρόνια νωρίτερα στο κλασικό Kingdom Come(σας το παρουσίασα εδώ),ο Alex Ross στις αρχές του 2000,δημιουργεί μια από τις πιο επικές ιστορίες που γράφτηκαν για τους ήρωες της DC.Σε συνεργασία στο σενάριο με τον Jim Krueger(Foot Soldier,Avengers,Star Wars)και στο σχέδιο τον Doug Braithwaite(2000AD,Ghost,Punisher MAX)με τους οποίους είχε συνεργαστεί στη τριλογία Earth X(Universe X/Paradise X) για τη Marvel comics,o Ross παρουσιάζει μέσα σε ένα maxi series των 12 τευχών(Αύγουστος 2005 - Ιούνιος 2007)μία ιστορία/γράμμα αγάπης προς τη Silver Age εποχή των ηρώων της DC,και συγκεκριμένα της Justice League και της αιώνιας μάχης τυς εναντίων της Legion of Doom,δηλαδή των αντίστοιχων villain.Aν και περισσότερο σκοτεινή απο όσο μας είχε συνηθίσει η Silver Age εποχή...

Βέβαια αυτή η εκδοχή της Legion δεν βασιζόταν σε κάποια κομικσική της έκδοση,αλλά περισσότερο σε μια εκδοχή της από το τηλεοπτικό cartoon Super Friends,με μία πιο πολύπλοκη και σοβαρή υπόθεση.Έτσι και αλλιώς όμως όλο το Justice ήταν εκτός βασικού continuity της DC αλλά φυσικά αυτό δεν υστερεί σε τίποτα από τον αριστουργηματικό τρόπο που είναι γραμμένο και σχεδιασμένο το κόμικ.Τέλος να αναφέρω ότι το Justice,κατά κάποιο τρόπο θεωρείται και ένα άτυπο sequel της προηγούμενης σειράς του Ross(σε συνεργασία με τον Paul Dini)The World's Greatest Super Heroes.

Στο Justice o Alex Ross αντιστρέφει τις ισορροπίες.Oι villains μετατρέπονται σε καλούς,οι ήρωες μοιάζουν να μη μπορούν καν να αντιδράσουν και η εμπιστοσύνη του κόσμου στα πρόσωπα τους κλυδωνίζεται...Οι villains αρχίζουν και έχουν όνειρα σχετικά με έναν επερχόμενο Αρμαγεδδών(τον οποίο οι ήρωες της Justice League είναι ανήμποροι να σταματήσουν)Φυσικά τα όνειρα αυτά τα στέλνει ο Brainiac,ο οποίος έχει τη δική του μυστική ατζέντα....Οι villains αποφασίζουν να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους και να ενωθούν για να εμποδίσουν το επερχόμενο τέλος της Γης,αλλά και για να βγάλουν από τη μέση τους ήρωες της Justice League μια και καλή...O Riddler θα είναι αυτός που θα χακάρει τον υπολογιστή του Bat Man και θα κλέψει όλες τις πληροφορίες αλλά και τα μυστικά που κρύβει...Οι ταυτότητες των ηρώων θα γίνουν σε αυτούς γνωστές,θέτοντας αυτόματα σε κίνδυνο τα αγαπημένα τους πρόσωπα...

Και σαν να μην έφτανε αυτό οι villains αρχίζουν και παρουσιάζονται σαν "σωτήρες" της ανθρωπότητας δίνοντας θεραπείες σε ανίατες ασθένειες και σωματικές δυσλειτουργίες,πράγμα που προκαλεί τη δυσπιστία των ηρώων...Και εκεί είναι που  Luthor θέτει το ερώτημα σε μία δημόσια του αναγγελία..."Έκαναν τίποτε οι ήρωες για να καλυτερέψουν τις ζωές των ανθρώπων;;"Μπορεί να τους έσωζαν από κάποια απειλή,αλλά άλλαξαν ποτέ τις ζωές τους προς το καλύτερο;;Η αδράνεια τους μπροστά στην αλλαγή,η ατολμία τους να αλλάξουν το κόσμο,δεν ήταν το ίδιο εγκληματική με τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούν τους villains όλα αυτά τα χρόνια;;

Ο Luthor υπόσχεται την αλλαγή,με πόλεις όπου ο καθένας μπορεί να ζήσει απαλλαγμένος από τα προβλήματα της καθημερινής ζωής...Καλεί όσους θεράπευσε και βοήθησε μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του(Scarecrow,Poison Ivy,Riddler κ.α.)να ενωθούν μαζί του στις νέες αυτές πόλεις ,όπου μπορούν να αποκτήσουν όλα αυτά που ονειρεύτηκαν και ποτέ δεν πίστευαν ότι θα αποκτήσουν...

Παράλληλα όμως οι επιθέσεις στους ήρωες μας συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό,βγάζοντας τους περισσότερους Leaguers εκτός μάχης...Αυτή η απουσία των ηρώων,βοηθάει κατά κάποιο τρόπο το να πιστέψει ο κόσμος περισσότερο τον Luthor και τους συντρόφους του ως ευεργέτες...Και πάνω που κάποιος μπορεί να πει ότι τα πράγματα δεν γίνονται χειρότερα,ο Superman ανακαλύπτει ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Bat Man ελέγχονται με νανοτεχνολογία που έχει εισχωρήσει μέσα στο νευρικό τους σύστημα,μετά τις επιθέσεις..Και ο κόσμος πλέον δεν χρειάζεται τους υπερήρωες στις νέες πόλεις,γι' αυτό και αδιαφορεί για την ύπαρξη ή εξαφάνιση τους...

Αν νομίζατε ότι το πρόσφατο year of the Villain που διαβάζουμε αυτή τη περίοδο στους περισσότερους τίτλους της DC είναι κάτι το καινούργιο,μάλλον πλανάστε οικτρά!!Επίσης το ίδιο ισχύει και για το Forever Evil,το big event μερικά χρόνια πριν του new 52...Ο Ross παρουσίασε για πρώτη ίσως φορά με τέτοια τρομακτική αμεσότητα το τι θα γινόταν αν οι villains της DC είχαν επιτέλους το επάνω χέρι.Αν ενωμένοι μπορούσαν να βγάλουν από τη μέση τους Leaguers αλλά να εμφανιστούν και ως οι καλοί της υπόθεσης...Αν οι ήρωες για πρώτη φορά δέχονταν την αμφισβήτηση της κοινής γνώμης,και βρίσκονταν πάντα ένα βήμα πίσω από τους διώκτες τους...

Και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά μαγευτικό.. Τόσο σεναριακά(έξυπνοι και ζωντανοί διάλογοι/,έμφαση στους χαρακτήρες και τη ψυχολογία τους,Χιτσκοκική αγωνία που χτυπάει κόκκινο,πολλές ανατροπές)όσο και σχεδιαστικά αφού ο Ross ζωγραφίζει μοναδικά με νεροχρώματα τα σχέδια του Braithwaite,και όπως έχω ξαναγράψει είναι ο καλλιτέχνης εκείνος που σε κάνει να πιστέψεις ότι οι υερήρωες είναι αληθινοί!!O διάλογος του Bat Man με τον Superman στην αρχή του 8ου τεύχους είναι απλά απολαυστικός και κρύβει όλη τη φιλοσοφία των υπερηρωικών κόμικ που τόσο αγαπάμε.

Εντυπωσιακές σκηνές μάχης,με όλους τους ήρωες που αγαπάμε σε πλήρη απαρτία,να δίνουν ίσως το μεγαλύτερο αγώνα της ζωής τους,σε μια κλασική πλέον σειρά που απευθύνεται τόσο στους βετεράνους fan των ηρώων της DC,αλλά παράλληλα άκρως φιλική και για τους καινούργιους αναγνώστες που δεν χρειάζεται να γνωρίσουν την ιστορία χρόνων για να καταλάβουν τι διαβάζουν.Επίσης ο Ross δίνει την ευκαιρία και σε μη πρωτοκλασάτους χαρακτήρες(όπως ο Elongated Man)ή σε χαρακτήρες χωρίς υπερδυνάμεις(Green Arrow)να διαπρέψουν και να διεκδικήσουν τη θέση τους μέσα στο πάνθεον των μεγάλων του DC universe.

Το Justice έχει εκδοθεί και σε 3 hardcover editions,σε absolute edition και σε trade paperback που συγκεντρώνει και τα 12 τεύχη της σειράς.Αυτή την έκδοση ακολουθεί και η πρόσφατη των εκδόσεων ΟΞΥ.

Στα ελληνικά λοιπόν το Justice κυκλοφορεί σε μια υπέροχη πραγματικά έκδοση(τόσο σε ποιότητα χαρτιού και εκτύπωσης,όσο και σε τιμή)από τις πάντα ποιοτικές εκδόσεις ΟΞΥ.Σε πολύ καλή μετάφραση από το Σάββα Αργυρού,που πραγματικά αποδίδει το κείμενο με το καλύτερο δυνατό τρόπο(έχω και την original σειρά σε τεύχη και γνωρίζω το πρωτότυπο κείμενο)και σε τιμή πραγματικά χάρισμα για όσα η έκδοση προσφέρει,θα αποτελέσει ένα κόσμημα για τη βιβλιοθήκη σας.Εύχομαι οι εκδόσεις ΟΞΥ να συνεχίσουν με την ίδια συνέπεια και μεράκι να προσφέρουν ότι καλύτερο στους Έλληνες αναγνώστες από τους υπέροχους κόσμους των υπερηρώων τόσο της Marvel όσο και της DC.

Το άρθρο αυτό μπορείτε να το βρείτε και στο site των εκδόσεων εδώ

Σπύρος Ανδριανός

Skits@kia Spy's Edition # 18 - Alex&Co. # 1

Αlex&Co. # 1

Μετά από 24 χρόνια,ένας παλαιότερος(αλλά όχι ξεχασμένος)χαρακτήρας μου επιστρέφει ξανά στο δημιουργικό μου σύμπαν...Μαζί ακολουθεί και το πρώτο stripάκι του Alex το μακρινό 1994 ακόμα σπουδαστής σε σχολή σχεδίου/σκίτσου...Πολλά άλλαξαν μέσα σε αυτά τα χρόνια...Ίσως να μην ασχολήθηκα ενεργά σαν δημιουργός με τα κόμικς και να διάλεξα άλλο επάγγελμα για να ζήσω(τρομάρα μου..)...Ίσως ο Alex και οι φίλοι του να έμειναν άγνωστοι όπως σωστά παρατηρούν με κάποια ίσως πικρία οι χαρακτήρες μου...Σίγουρα όμως τα όνειρα και η φαντασία μου έμειναν ζωντανά,ανεξαρτήτως αν τα πρώτα θα πραγματοποιηθούν ή όχι,και δεν θα σταματήσουν ποτέ να με ωθούν να δημιουργώ...

                            Art & (c) Σπύρος Ανδριανός

Η μεγάλη επιστροφή 24 χρόνια μετά...Όλα γύρω αλλάζουν και όλα ίδια μένουν...

1994 Πρώτη ταπεινή εμφάνιση με εκολίνες(που έτρεχαν στο τρίτο καρέ OMG)

Paperino e il Fantasma Conteso(Ο χορός των φαντασμάτων)από Carlo Chendi&Luciano Bottaro

O Luciano Bottaro γεννημένος στο Rapallo της Ιταλίας από νεαρή ηλικία μπήκε στο χώρο του Disney-ικού κόμικ το 1952.Από τότε έχει δώσει εξαιρετικές ιστορίες άκρατου σουρεαλισμού και αλλόκοτης(έως και ψυχεδελικής)αισθητικής.Σήμερα θα σας παρουσιάσω μία από τις πρώτες που είχα διαβάσει πιτσιρικάς σε παλιό τεύχος των Κλασικών.Τον χορό των φαντασμάτων σε σενάριο δικό του και του συνεργάτη του Carlo Chendi(με τον οποίο μαζί δημιούργησαν το 1958 το στούντιο Bierreci,έχοντας μαζί του τον Giorgio Rebuffi).

H ιστορία αρχίζει μία συνηθισμένη μέρα στη Λιμνούπολη.O Θείος Σκρούτζ καλεί τον Ντόναλντ στο θησαυροφυλάκιο γιατί πιστεύει ότι κάποιος έχει εισχωρήσει μέσα σε αυτό.Άλλωστε το δείχνουν τα στοιχεία(ανακατεμένα και σκορπισμένα δολάρια)αλλά φυσικά η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για κλέφτη αφού κανένα του δεν λείπει.Η αλήθεια είναι λίγο πιο διαφορετική και άκρως πιο "μεταφυσική"!!

Ένα φάντασμα έχει βρει καταφύγιο στο θησαυροφυλάκιο.Ο Στρίγγλινος ο οποίος έχει και κάποια συγγένεια με τον Γκούφυ που όμως δεν τον κρατάει στο σπίτι του αφού δεν πιστεύει στα φαντάσματα(και στη μαγεία άλλωστε ρωτήστε και την καημένη τη Φούρκα,ειδικά στις απολαυστικές ιστορίες του Βottaro).O Σκρούτζ του λέει να ξεκουμπιστεί το αργότερο μέχρι την επόμενη μέρα...
Γυρίζοντας στο σπίτι του ο Ντόναλντ νιώθει λύπη για το φάντασμα και τον τρόπο που του φέρθηκε ο Σκρούτζ.Και αποφασίζει να το πάρει στο σπίτι του...Εκείνο για να τον ανταμείψει για τη μεγαλοψυχία του,του υπόσχεται να τον οδηγήσει σε ένα θησαυρό που βρίσκεται σε έναν πύργο στη Σκωτία(από όπου και κατάγεται το φάντασμα)..Έλα όμως που τη συζήτηση την ακούει και ο Σκρούτζ,που καταλαβαίνει το λάθος του και αποφασίζει να πάρει το φάντασμα πίσω.Αλλά με ποιο τρόπο;;;

Περνώντας από το εργαστήρι του Κύρου αποκτά δύο εφευρέσεις που θα τον βοηθήσουν,έναν απορροφητή και έναν διπλασιατή φαντασμάτων(πώς τυχαία τις έφτιαξε ο Κύρος θα σας γελάσω).Το σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή.Πηγαίνοντας στο σπίτι του Ντόναλντ και με την πρόφαση ότι θέλει να δει το φάντασμα και να του δώσει ένα δώρο για τη κακή του συμπεριφορά,ο Σκρούτζ απορροφά τον Στρίγλινο και στη θέση του βάζει ένα αντίγραφο και φεύγει με ένα αεροπλάνο για τη Σκωτία...Ένας όμως συνεπιβάτης του,κάποιος περίεργος τύπος με ακόμα πιο περίεργο όνομα(Τελεπαθίκ)τον κερνάει ένα πούρο(κάθε τι το δωρεάν είναι καλό για τον Σκρούτζ)τον ζαλίζει και τον κοιμίζει...Όταν το αεροπλάνο φτάνει στον προορισμό του,η αεροσυνοδός ξυπνάει τον Σκρούτζ και εκείνος διαπιστώνει ότι του έκλεψαν το φάντασμα...

Ο σουρεαλισμός χαρακτηρίζει το στυλ του Bottaro

Το ίδιο όμως διαπιστώνει και ο Ντόναλντ που καταλαβαίνει την εξαπάτηση του Σκρούτζ...Θα καταφέρουν να ξαναβρούν το φάντασμα που θα τους οδηγήσει στο θησαυρό;;;Και που να το αναζητήσουν στη Σκωτία;;Και το κυριότερο ποιος θα τους πιστέψει;;;

Πάντοτε λάτρευα το άκρως σουρεαλιστικό στυλ του Βottaro όπου χαρακτηρίζει το έργο του είτε στις Disney-ικές είτε στις υπόλοιπες δουλειές του.Επίσης τα σενάρια του έχουν ένα ιδιόμορφο χιούμορ που δεν το έβρισκες εύκολα σε ιστορίες άλλων δημιουργών.Έχει ένα προσωπικό στυλ που το αναγνωρίζεις αμέσως και αποτελεί σήμα κατατεθέν του!Και φυσικά τα αλλόκοτα πλάσματα και τα παράξενα ψυχεδελικά τοπία που τις περισσότερες φορές συνοδεύουν τους ήρωες,δίνουν πάντα ένα ξεχωριστό και "φευγάτο" τόνο στις ιστορίες του.

Πρώτη δημοσίευση της ιστορίας Topolino #342 το 1962

Σε αυτήν εδώ(που υπογράφει το σενάριο μαζί με τον Chendi)βλέπουμε όλα αυτά τα υλικά μαζεμένα,και το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο απόλυτα διασκεδαστικό με αρκετές δώσεις σουρεαλισμού και αναρχικού χιούμορ,έτσι όπως μόνο ο Bottaro ξέρει να μας παρουσιάζει.Παρ' όλα αυτά δεν λείπουν και οι εξωφρενικές καταστάσεις μαζί με την αγωνία για το αν βρεθεί ο θησαυρός ή αν θα καταφέρουν να φανούν αντάξιοι των δοκιμασιών που περιμένουν Θείο και ανιψιό..Η χημεία μεταξύ του Θείου Σκρούτζ και του Ντόναλντ είναι εκρηκτική,και ο Σκρούτζ πάντα στις ιταλικές ιστορίες(τόσο του Bottaro όσο και άλλων δημιουργών)παρουσιάζεται πιο πονηρός και άπληστος από τις αντίστοιχες του Barks ή Rosa.Που θα κάνει τα πάντα για να πετύχει το στόχο του με οποιοδήποτε τίμημα ή κόλπο θα είναι αυτό...

Η ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ιταλικό Τopolino #342 τον Ιούνιο του 1962 για να αναδημοσιευτεί πολλές φορές μέσα στα επόμενα χρόνια σε τίτλους όπως το I Classici di Walt Disney( #22 το 1966,#33 το 1979)και I Grandi classici Disney(#125 1997 και #215 το 2004).Στην Ελλάδα η ιστορία έχει δημοσιευτεί  στο Μίκυ Μάους #72 τον Νοέμβριο του 1967(με τον τίτλο Στρίγγλινος εναντίων Σκρούτζ Μακ Ντάκ)για να επαναδημοσιευτεί στα Κλασικά #37 τον Ιούλιο του 1978,#89 τον Ιούλιο του 1987 και τέλος στο #176 τον Δεκέμβριο 2002/Γενάρη 2003.

Σπύρος Ανδριανός

Εlektra Assassin των Frank Miller και Bill Sienkiewicz

Εlektra Assassin 

Έχω ξαναγράψει και παλαιότερα ότι η δεκαετία του '80 για τον Frank Miller ήταν η περίοδος που ο δημιουργός ήταν στο peak της καριέρας του(κάτι σαν το Michael Jackson ένα πράγμα).Σε αυτή τη δεκαετία ο Miller μας έδωσε μερικές από τις καλύτερες και πιο κλασικές δημιουργίες του.Έτσι μετά τα Wolverine(μαζί με τον Chris Claremont στο σενάριο)Ronin και Dark Knight Returns,ο Miller αποφάσισε να ασχοληθεί ξανά με το δικό του δημιούργημα,την Elektra,που είχε πρωτοπαρουσιάσει μέσα από το αθάνατο run του στον Daredevil μερικά χρόνια πριν.

Αυτή τη φορά όμως σχεδιαστικά θα ζητήσει τη βοήθεια ενός άλλου ανερχόμενου σχεδιαστή τότε του Bill Sienkiewicz(Stray Toasters,Moon Knight)άρτι αφιχθέντα από τους New Mutans και το graphic novel Daredevil:In Love and War που και πάλι το είχε γράψει ο Miller.Φυσικά το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα μια κλασική δημιουργία που άφησε εποχή και η οποία κυκλοφόρησε σε τεύχη(8 τον αριθμό από τον Αύγουστο του 1986 μέχρι τον Μάρτιο του '87) από τη θυγατρική της Marvel,Epic comics,η οποία δημοσίευε πιο ενήλικο υλικό,χωρίς το περιορισμό του comics code,και στην οποία οι δημιουργοί είχαν το copyright των έργων τους(αν νομίζετε ότι κάτι τέτοιο επιτεύχθηκε με την Image αρχές των 90's μάλλον εκτός από την Epic,δεν έχετε ακούσει για τη Pacific comics ή την Εclipse).

Αν και η Elektra είχε ήδη πεθάνει στις σελίδες του Daredevil,μέσα από τα δολοφονικά χέρια του Bullseye(#181 Απρίλιος 1982),και είχε αναστηθεί στο τελευταίο τεύχος της σειράς που έκανε ο Miller,σαν artist/writer(#191 Φεβρουάριος 1983)εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα prequel των εμφανίσεων της στον τίτλο του hornhead,καθώς επίσης και μίας ιστορίας έξω από το κανονικό continuity της Marvel(κάτι που θα επαναλάβει λίγα χρόνια αργότερα με το Elektra Lives Again graphic novel,σε συνεργασία με την τότε σύζυγό του Lynn varley).

Το κόμικ Elektra Assassin είναι ότι πιο διαφορετικό είχε γράψει μέχρι τότε ο Miller,και είχε σχεδιάσει ο Sienkiewicz.Kαι οι δύο τους μακρυά από τους περιορισμούς και απαγορεύσεις του κώδικα δεοντολογίας των κόμικ,δούλεψαν έχοντας έναν άδειο,λευκό καμβά τον οποίο πρόσθεταν σιγά,σιγά τα "χρώματα" εκείνα με τα οποία θα δημιουργούσαν ένα μικρό αριστούργημα.

Η ιστορία ξεκινάει με την Elektra να είναι έγκλειστη σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα κάπου στη Νότια Αμερική.Με συγκεχυμένες μνήμες από τη δολοφονία της μητέρας της(ενώ εκείνη ήταν στη κοιλιά της)μέχρι και σεξουαλική παρενόχληση από τον πατέρα της(κάτι το οποίο όμως πιστεύει ότι είναι "έμφυτη" μνήμη)καθώς και μία δολοφονία που ίσως πραγματοποίησε...Στη προσπάθεια της να καταλάβει και η ίδια τη ακριβώς της συμβαίνει,θα έρθει αντιμέτωπη(και θα αιχμαλωτιστεί) με μία δαιμονική οντότητα που είναι γνωστή με το όνομα The Beast(ο ΑντίΧριστος ίσως;;)την οποία υπηρετούν οι νίντζα της οργάνωσης the Hand,και η οποία θέλει να εξαφανίσει την ανθρωπότητα προκαλώντας έναν πυρηνικό πόλεμο...

Η Elektra αντιμετωπίζει τον Beast.

Για να το πετύχει αυτό θα χρησιμοποιήσει σαν πιόνι της έναν υποψήφιο για τη Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών,τον Ken Wind(που όλως τυχαίως; έχει τη μορφή του Dan Quayle του 44ου αντιπροέδρου των Η.Π.Α. αν και ο Sienkiewicz υποστηρίζει ότι σχεδίασε το δικό του πρόσωπο),που αποδεικνύεται πολύ δημοφιλής,και ο οποίος σκοπεύει να ξεκινήσει πυρηνική επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης , επιφέροντας σίγουρη εξασφαλισμένη καταστροφή....

Η Elektra χρησιμοποιώντας τις ψυχικές δυνάμεις που χωρίς και η ίδια να γνωρίζει,έχει αναπτύξει,κατορθώνει να ξεφύγει,έχοντας όμως στο κατόπι της έναν πράκτορα του Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α τον Garrett που έχει εμμονή μαζί της...Όταν η Elektra τον εξοντώνει,ο Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. τον μετατρέπει σε cyborg,και ο ίδιος αναπτύσσει έναν ψυχικό δεσμό μαζί της...Αλλά τα βάσανα της Elektra δεν τελειώνουν εδώ,αφού ο Nick Fury(ο κανονικός ορθόδοξος Fury και όχι η κόμικ εκδοχή του Samuel Jackson που μας πλασάρουν τα τελευταία χρόνια)στέλνει εναντίων της μία ακόμα ικανή επαγγελματία πράκτορα την Chastity McBryde.Και σαν να μην έφτανε αυτό  ένας πρώην συνεργάτης του Garrett,ο Perry ο οποίος έχει μετατραπεί και εκείνος σε cyborg και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος,θα τεθεί υπό την επιρροή του Beast που τώρα μοιάζει πιο ανίκητος από ποτέ στο να πετύχει το σκοπό του....Θα μπορέσει η Elektra να βάλει ένα οριστικό τέλος στην απειλή του Beast χωρίς η ίδια να χάσει για μια ακόμα φορά τη ζωή της;;

Το κλασσικό εξώφυλλο του πρώτου τεύχους

Όσο μπερδεμένα και αν φαίνονται ίσως όλα αυτά,έχουμε να κάνουμε με ένα απόλυτο κρεσέντο σουρεαλισμού(στο οποίο μπλέκονται νίτζα,cyborgs,διεφθαρμένοι πολιτικοί),βίας και ξέφρενης περιπέτειας,ένα πολιτικό και μεταφυσικό θρίλερ με στοιχεία δανεισμένα από τα έργα των Phillip K.Dick(εμφύτευση μνήμης) και Shinya Tsukamoto(αλλαγή σώματος σε cyborg).Για πρώτη ίσως φορά ο Miller προσπαθεί τόσο πολύ να προσεγγίσει το ψυχισμό της ηρωίδας του,καθώς επίσης και να μιλήσει για θέματα όπως η εμμονή,οι ενοχές,η ψυχική και σωματική κακοποίηση,που είχαν φυσικά εμφανιστεί και στις προηγούμενες δουλείες του απλά εδώ ο δημιουργός επιμένει λιγάκι περισσότερο.Η ιδιότητα του Miller είναι ότι ακόμα και μία φαινομενικά απλή ιστορία σαν αυτή του Elektra Assassin,μπορεί να τη παρουσιάσει τόσο διαολεμένα πολύπλοκη και "ποιητικά" γραμμένη που να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρων του αναγνώστη μέχρι και το τελευταίο τεύχος.

Για το σχέδιο(ή μάλλον ζωγραφική)του Bill Sienkiewicz θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες...Δεν έχουμε να κάνουμε με εικονογράφηση σελίδων κόμικ.Κάθε σελίδα,κάθε panel και ένας πίνακας ζωγραφικής.Χρησιμοποιώντας ζωγραφική με ακουαρέλες(νεροχρώματα)και ελαιογραφία σε αντίθεση με την παραδοσιακή μέθοδο σχεδιασμού/μελανώματος.Η στυλιζαρισμένη και επαναστατική(για τα τότε δεδομένα) τέχνη του(καθώς και η χρήση φωτορεαλισμού/κολάζ)ήταν μοναδική και πολύ πρωτοποριακή ανάμεσα στα αμερικανικά mainstream κόμικς της εποχής εκείνης, φέρνοντας στο μυαλό το στυλ απεικόνισης των ''ενηλίκων'' προσανατολισμένων περιοδικών κόμικς όπως το Heavy Metal.Ίσως η καλύτερη δουλειά του μαζί με το Stray Toasters και New Mutans,που τον καθιέρωσε σαν έναν από τους μεγαλύτερους σχεδιαστές της γενιάς του,και από τους σημαντικότερους γενικότερα για το κόσμο της 9ης(και όχι μόνο) τέχνης.Mπόρεσε να αποδώσει απόλυτα το Miller-ικό όραμα μέσα από τη ζωγραφική του,και δεν θα μπορούσε να εικονογραφήσει ίσως κανένας άλλος καλύτερα αυτή την ιστορία.Μια τέλεια συνεργασία και ένα ακόμα τελειότερο αποτέλεσμα που ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη ιδιαίτερα σε εικαστικό επίπεδο.

Φυσικά ένα τέτοιο κλασικό έργο δεν θα μπορούσε να μην έχει κάνει τις επανεκδόσεις του όλα αυτά τα χρόνια.Τόσο σε trade paperbacks(1989,2000,2012,2019) όσο και σε omnibuses(Εlektra by Frank Miller Omnibus 2008).H σειρά αποτέλεσε έμπνευση για τον συγγραφέα Garth Ennis για να γράψει τόσο σειρά με τον Nick Fury,όσο και αργότερα το εκπληκτικό του run στον Punisher Max.

Σπύρος Ανδριανός

Life in Hell από Matt Groening

Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Επιμέλεια Elodie Kohler Ανδριανού

O γεννημένος στις 15 Φεβρουαρίου 1954 Αμερικανός σκιτσογράφος,συγγραφέας,παραγωγός και animator Matthew Abraham Groening(Matt Groening)είναι φυσικά γνωστός για τις τηλεοπτικές του δημιουργίες.Σειρές που έγραψαν τη δική τους ιστορία στην μικρή(και όχι μόνο)οθόνη και απέκτησαν εκατομμύρια οπαδούς σε ολόκληρο τον κόσμο όπως  Simpsons(1989-σήμερα)Futurama(1999-2003/2008-2013)και φυσικά το πρόσφατο Disenchentment(από το 2018 στο Netflix).

Λίγοι ίσως είναι αυτοί που θυμόνται ότι ο Groening ξεκίνησε τη καριέρα του σαν σκιτσογράφος το 1977,με το θαυμάσιο comic strip του Life in Hell.Το οποίο αποτελούσε μια αυτοέκδοση(ένα fanzine δηλαδή,έχοντας επηρεαστεί από τις ανάλογες προσπάθειες δημιουργών των undergroung comic όπως το Zap Comix του Robert Crumb)και μία προσωπική εξομολόγηση του δημιουργού για το πόσο δύσκολη ήταν για εκείνον η ζωή στο Los Angeles στο οποίο ότι είχε μετακομίσει.

Ο Μatt Groening με τη δημιουργία του

Ένας συντάκτης από το περιοδικό Wet αγόρασε ένα από τα fanzines και του άρεσε και προσέφερε στον Matt Groening μία σελίδα στο περιοδικό. αμέσως μετά την ζωή στην κόλαση έκανε το ντεμπούτο του ως κόμικ στo avant-garde Wet περιοδικό το 1978, με την οποία o Groening έκανε την πρώτη του επαγγελματική πώληση των strip του.To πρώτο strip με τίτλο "Forbidden Words", εμφανίστηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου / Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς.

Το πρώτο αλμπουμάκι της σειράς το 1984

Το strip επίσης δημοσιεύονταν και στην εφημερίδα Los Angeles reader στην οποία ο Groening μολονότι έκανε κριτικές για μουσική κατάφερνε να βάζει "σφήνα" και μερικά καρεδάκια του Life in Hell μιλώντας για κουλτούρα και πολιτική,μετατρέποντας τη στήλη του σε εβδομαδιαίο ραντεβού των χαρακτήρων του με τους αναγνώστες.Χρησιμοποιώντας λαγουδόμορφους νευρωτικούς και προβληματικούς χαρακτήρες και δύο ανθρώπινους(που δεν διευκρινίζεται αν είναι gay ζευγάρι ή αδέλφια)ο Groening μιλούσε μέσα από τα stripάκια του για θέματα όπως το σεξ,ο κοινωνικός αποκλεισμός,το αυτό-μίσος,και το φόβο του αναπόφευκτου τέλους..Όλα αυτά μέσα σε ένα κρεσέντο μαύρης κωμωδίας,αδυσώπητου κυνισμού και ανελέητης σάτιρας για την Αμερική και τα ιδανικά της...

O θίασος του Life in Hell αποτελούνταν από τον προβληματικό Binky που πάντα είναι αποξενωμένος και επισκέπτεται ψυχολόγο,τη φίλη του Shelba(βασικά ο Binky σε drag σύμφωνα με το δημιουργό) που τον ανέχεται,το γιο του Bongo(αποτέλεσμα μιας βραδιάς πάθους και μέθης)που έχει μόνο ένα αυτί,και τους Akbar&Jeff οι οποίοι όπως προανέφερα είναι ή ζευγάρι ή αδέλφια και οι μόνοι ανθρωπόμορφοι χαρακτήρες του strip σαφώς σχεδιαστικά επηρεασμένοι από τον Charlie Brown.Το θίασο συμπληρώνουν και δευτερεύοντες χαρακτήρες όπως ο ίδιος ο Matt Groening(λαγός με γυαλιά και μούσι)οι δύο γιοί του Will&Abe(με ιδιαίτερο εθισμό στα vampires και τα zombies,θέματα που εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών της ηλικίας τους),η συμμαθήτρια του Bongo η γατόμορφη Snarla,και ο mr.Simpson o ανθρωπόμορφος σκύλος του Binky(πριν την εμφάνιση των Simpsons).

Στα μέσα της δεκαετίας του '80 και ενώ τα cοmic strip γνώριζαν μία μεγάλη άνθηση,ο Groening με τη βοήθεια της τότε φιλενάδας του(και αργότερα πρώτης του γυναίκας)Deborah Caplan,αποφασίζει να συγκεντρώσει όλα τα stripάκια τoυ Life in Hell σε έναν τόμο που κυκλοφόρησε το 1984(με μία ανανεωμένη μορφή του το '86) με γενικό τίτλο Love is Hell,και το οποίο και στάθηκε ισάξια στα ράφια δίπλα σε εκδόσεις πασίγνωστων strip όπως τα Calvin and Hobbes,the Far East,Garfield κ.τ.λ. και λόγο της μειωμένης(σε σχέση με τις προαναφερθέντες εκδόσεις)τιμής του πούλησε αρκετά καλά!Η εκδοτική που έβγαλε το πρώτο εκείνο άλμπουμ,θα συνέχιζε να εκδίδει ακόμα περισσότερα τα επόμενα χρόνια ΄πως τα Work is Hell('86)School is Hell('87)Childhood is Hell('88)Greetings from Hell('89) κ.α.

Τα άλμπουμ αυτά και η σατυρική διάθεση του Groening μαζί με τις ατελείωτες δώσεις ειρωνείας που χαρακτήριζε τη δουλειά του θα τραβήξουν τη προσοχή του παραγωγού,σκηνοθέτη και σεναριογράφου James L.Brooks που θα προσεγγίσει τον Groening για να τον πείσει για μία τηλεοπτική μεταφορά του strip στη μικρή οθόνη,και συγκεκριμένα στο τηλεοπτικό σόου The Tracey Ullman show στο οποίο ήταν την εποχή εκείνη παραγωγός.Ο Groening φοβούμενος μήπως χάσει τα δικαιώματα του κόμικ του,αποφασίζει να δημιουργήσει με βάση το Life in Hell,μία καινούργια σειρά με τις περιπέτειες μιας δυσλειτουργικής οικογένειας τους Simpsons(εμπνευσμένους κυρίως από τη δική του οικογένεια).Τα υπόλοιπα απλά είναι ιστορία...Πάντως όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς υπάρχουν  ομοιότητες ανάμεσα στους Simpsons και το Life in Hell,τόσο θεματολογικά(αποξένωση,δυσλειτουργία μεταξύ την μελών μιας οικογένειας,ειρωνεία για την κοινωνία)όσο και σχεδιαστικά(η Shelba αποτελεί μία αρχέτυπη μορφή της Marjorie στους Simpsons)αλλά κυρίως στη σχέση ανάμεσα σε πατέρα και γιο όπως παρουσιάζεται μεταξύ των Binky/Bong και Homer/Bart.

Ο Groening συνέχισε το strip όποτε του επέτρεπαν οι υπόλοιπες δραστηριότητες του(Simpsons&Futurama σειρές) και το ολοκλήρωσε το 2012.Έχοντας όμως κερδίσει το National Cartoonist Society Reuben award για την αξιόλογη αυτή σειρά το 2002.Όσοι αγαπήσατε τις μετέπειτα τηλεοπτικές δουλειές του,μέσα στο Life in Hell θα βρείτε όλα εκείνα τα στοιχεία που τις χαρακτηρίζουν,πάνω απ'όλα όμως θα διαβάσετε ένα πραγματικά ξεχωριστό comic strip που θα σας δώσει τροφή για σκέψη.

Αkbar&Jeff αδέρφια ή ζευγαρι;;

Τα άλμπουμ της σειράς(τα περισσότερα από τις εκδόσεις Random House Pantheon και Penguin books)με χρονολογική σειρά είναι τα εξής:

1984 – Love Is Hell 
1986 – Work Is Hell 
1987 – School Is Hell 
1988 – Box Full of Hell 
1988 – Childhood Is Hell
1989 – Greetings from Hell 
1989 – Akbar and Jeff's Guide to Life
1990 – The Big Book of Hell 
1991 – With Love From Hell
1991 – How to Go to Hell 
1992 – The Road to Hell 
1994 – Binky's Guide to Love 
1994 – Love Is Hell: Special Ultra Jumbo 10th Anniversary Edition 
1997 – The Huge Book of Hell
2007 – Will and Abe's Guide to the Universe 

Ευχαριστώ τη γυναίκα μου Elodie Kohler Ανδριανού για τη πολύτιμη βοήθεια της στη συγγραφή αυτού του άρθρου.

Σπύρος Ανδριανός