Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Return of the Monster (Hulk vol.3 #34-39 Iανουάριος 2002 – Ιούνιος 2002 Συγγραφέας :Bruce Jones.Σχεδιαστής:John Romita jr.)
Το έχω ξαναγράψει και σε παλαιότερα κείμενα μου.O Hulk,το δημιούργημα των Stan Lee&Jack Kirby και ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες της Marvel,λειτουργεί καλύτερα όταν πάντοτε ξαναγυρνάει στις horror ρίζες του.Άλλωστε ακόμα και οι ίδιοι δημιουργοί του βασίστηκαν στο μύθο του Doctor Jekyl&Mr.Hyde του R.L.Stevenson καθώς και στις παλιές ταινίες της δεκαετίας του ’30 του Frankenstein με πρωταγωνιστή τον Boris Karloff,για τη δημιουργία του.Ο τρόμος λοιπόν ήταν πάντα αναπόφευκτο στοιχείο του,και χαρακτήριζε περισσότερο τον Hulk,από όσο εκείνο του "παρεξηγημένου" τέρατος που απλά επιθυμεί να μείνει μόνος,αλλά οι άνθρωποι δεν τον αφήνουν ποτέ στην ησυχία του...
Οποιοσδήποτε δημιουργός χρησιμοποιούσε το horror element στον Hulk σίγουρα έγραφε ακόμα καλύτερες ιστορίες για τον χαρακτήρα.H αρχή είχε γίνει χρόνια πριν και από τον Bill Mantlo,και από τον Peter David,αλλά συνήθως επρόκειτο για μεμονωμένα και one shot τεύχη που δε συνέχισαν στο ίδιο κλίμα καθώς οι συγγραφείς τους ασχολήθηκαν στα επόμενα με διαφορετικά story arcs.και ενώ στα τέλη της δεκαετίας του '90 ο Hulk(όπως και όλοι σχεδόν οι ήρωες της Marvel εκείνη την εποχή)ξανάρχιζαν με νέους #1 τίτλους,ένας συγγραφέας βετεράνος στο χώρο του τρόμου,αποφάσιζε να ξαναγυρίσει το πράσινο γολιάθ πίσω στις ρίζες του,αυτή τη φορά όμως για τα καλά!!!
Το εκπληκτικό και αξέχαστο run του Bruce Jones(Twisted Tales,Flinch,Creepy)στον Hulk ξαναγύρισε το χαρακτήρα στις horror ρίζες του(κάτι που επαναλαμβάνει με τρομερή επιτυχία ο Al Ewing αυτή τη στιγμή στο τίτλο Ιmmortal Hulk)όπως ακριβώς οι πρώτες εκείνες ιστορίες των Lee-Kirby.Αλλά προσαρμοσμένες στη δεκαετία των '00s και το σημαντικότερο λίγο πριν το τέλος του κώδικα δεοντολογίας των κόμικ,που φυσικά εκείνη την εποχή ουσιαστικά δεν υπήρχε πλέον.Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά τα 6 τεύχη τα καλύτερα ολόκληρου του run που αριθμεί 42 ολόκληρα τεύχη....
..Αλλά εδώ μπαίνουν οι βάσεις για όλη την εξέλιξη της μετέπειτα ιστορίας και κλίματος που θα επικρατεί στο τίτλο στα επόμενα τεύχη.Έντονα επηρεασμένος από τη τηλεοπτική εκδοχή του πράσινου γίγαντα στα τέλη των 70’s(με πρωταγωνιστές τους Bill Bixby&Lou Ferrigno)o Jones μας παρουσιάζει έναν Banner φυγά,για ένα φόνο που ποτέ δεν έκανε,να τριγυρίζει από πόλη σε πόλη,κυνηγημένος από το στρατό και φονιάδες που επιθυμούν το κεφάλι του,μόνος εναντίων όλων(εκτός από έναν μυστηριώδη σύμμαχο που επικοινωνεί μαζί του διαδικτυακά)προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα άκρος εχθρικό περιβάλλον,και αυτό τον κάνει να βυθίζεται περισσότερο στην απομόνωση και τη μοναξιά του..Έχει αποδεχτεί την ύπαρξη του τέρατος,δε προσπαθεί να βρει τρόπους να το εξοντώσει,αλλά διερευνά τους καλύτερους τρόπους για να κρατήσει το θηρίο υπό έλεγχο μέσω τεχνικών όπως ο διαλογισμός και η αυτο-ύπνωση...
Όπως χρόνια αργότερα ο Grek Pak στο Planet Hulk(που σαν ιστορία δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του Jones αφού κινείτε σε περισσότερο sci-fi μονοπάτια)έτσι και ο Jones θα ενδιαφερθεί περισσότερο για έναν χαρακτήρα περισσότερο(ο Pak για τον Hulk)και αυτός είναι ο Banner,ο οποίος είχε μέχρι τότε παραμεληθεί και για τον οποίο ο συγγραφέας ενδιαφέρεται να εξερευνήσει τον χαρακτήρα του μέσα από τους ανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρά...Και όχι τόσο για την εσωτερική πάλη μέσα του,και τα φυλακισμένα του συναισθήματα όπως είχε κάνει ο Jenkins μερικά τεύχη πριν.
Περίφημη δουλειά στα σχέδια και από τον John Romita jr. που αποδίδει με πειστικότητα όλη την μοχαχικότητα και τον πόνο που νιώθει τόσο ο Banner,όσο και το τέρας,και μας δίνει εκπληκτικότατες στιγμές δράσης(θυμηθείτε το τεύχος εκείνο-νομίζω το #37 αν θυμάμαι καλά - στο οποίο ο Hulk δε φαίνεται καθόλου αλλά βλέπουμε κανονικά τη δράση να εκτυλίσσεται με καταστροφές και ιπτάμενα αυτοκίνητα)παραδίδοντας μία από τις καλύτερες σχεδιαστικά δουλειές του.Όσο περιεργο και αν ακουστεί ο Romita jr. λειτουργεί καλύτερα όχι μόνο στις υπερηρωικές ιστορίες δράσης(όχι ότι δεν μας δίνει εντυπωσιακές σκηνές από εκείνην),αλλά και στις ιστορίες εκείνες που προσανατολίζονται περισσότερο στους χαρακτήρες και εκεί είναι που δίνει περισσότερη έμφαση στο πως να σχεδιάζει με ρεαλισμό και αληθοφάνεια τις εκφράσεις στα πρόσωπα τους(κάτι που θα έκανε και αργότερα στο Kick-Ass)και φυσικά εδώ το πετυχαίνει και με το παραπάνω.
Έχει φυσικά δίπλα του και έναν βετεράνο στο μελάνωμα,τον Tom Palmer,που ξέρει να αναδεικνύει με το καλύτερο πάντα τρόπο τα σχέδια των δημιουργών.Kαι τέλος ας μη ξεχνάμε τα υπέροχα εκείνα covers του Kaare Andrews που θυμίζουν(αλλά και αποτίουν φόρο τιμής)σε poster κινηματογραφικών ταινιών και αποτελούν και μόνα τους,ξεχωριστά έργα τέχνης.Φυσικά ακολούθησαν και άλλοι μεγάλοι σχεδιαστές σε ολόκληρο το run του Bruce Jones όπως οι Lee Weeks και Mike Deodato jr.(στο δεύτερο πέρασμα του από τον τίτλο που μας έδωσε μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες σχεδιαστικά στιγμές του πράσινου γίγαντα).
Αριστουργηματικό run αυτό του Jones δεν εκτιμήθηκε ίσως όπως θα έπρεπε,με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον και εκτός κανονικού continuity(πράγμα που δεν με χαλάει προσωπικά καθόλου γιατί όλο το run θυμίζει τη Marvelική εκδοχή Vertigo τίτλου ή έστω θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει στο πιο ενήλικο MAX imprint της εταιρείας.)αλλά φυσικά μας παρέδωσε ένα από τις πιο κλασικές και τρομακτικές στιγμές του χαρακτήρα,αποτελώντας έτσι το πρόδρομο για το run του Ewing στον Immortal Hulk που αυτή τη στιγμή θεωρείται όχι μόνο ο καλύτερος τίτλος της Marvel,αλλά και ίσως και ένα από τα σημαντικότερα run στην ιστορία του χαρακτήρα.Ο Bruce Jones με το εκπληκτικό του αυτό run ήταν που έδωσε τη σκυτάλη.Απλά φανταστείτε τη Marvelική εκδοχή του Alan Moore στον Swamp Thing,εδώ αυτό γίνεται από τον Bruce Jones στον Hulk.
Return of the Monster (Hulk vol.3 #34-39 Iανουάριος 2002 – Ιούνιος 2002 Συγγραφέας :Bruce Jones.Σχεδιαστής:John Romita jr.)
Το έχω ξαναγράψει και σε παλαιότερα κείμενα μου.O Hulk,το δημιούργημα των Stan Lee&Jack Kirby και ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες της Marvel,λειτουργεί καλύτερα όταν πάντοτε ξαναγυρνάει στις horror ρίζες του.Άλλωστε ακόμα και οι ίδιοι δημιουργοί του βασίστηκαν στο μύθο του Doctor Jekyl&Mr.Hyde του R.L.Stevenson καθώς και στις παλιές ταινίες της δεκαετίας του ’30 του Frankenstein με πρωταγωνιστή τον Boris Karloff,για τη δημιουργία του.Ο τρόμος λοιπόν ήταν πάντα αναπόφευκτο στοιχείο του,και χαρακτήριζε περισσότερο τον Hulk,από όσο εκείνο του "παρεξηγημένου" τέρατος που απλά επιθυμεί να μείνει μόνος,αλλά οι άνθρωποι δεν τον αφήνουν ποτέ στην ησυχία του...
Το εκπληκτικό και αξέχαστο run του Bruce Jones(Twisted Tales,Flinch,Creepy)στον Hulk ξαναγύρισε το χαρακτήρα στις horror ρίζες του(κάτι που επαναλαμβάνει με τρομερή επιτυχία ο Al Ewing αυτή τη στιγμή στο τίτλο Ιmmortal Hulk)όπως ακριβώς οι πρώτες εκείνες ιστορίες των Lee-Kirby.Αλλά προσαρμοσμένες στη δεκαετία των '00s και το σημαντικότερο λίγο πριν το τέλος του κώδικα δεοντολογίας των κόμικ,που φυσικά εκείνη την εποχή ουσιαστικά δεν υπήρχε πλέον.Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά τα 6 τεύχη τα καλύτερα ολόκληρου του run που αριθμεί 42 ολόκληρα τεύχη....
..Αλλά εδώ μπαίνουν οι βάσεις για όλη την εξέλιξη της μετέπειτα ιστορίας και κλίματος που θα επικρατεί στο τίτλο στα επόμενα τεύχη.Έντονα επηρεασμένος από τη τηλεοπτική εκδοχή του πράσινου γίγαντα στα τέλη των 70’s(με πρωταγωνιστές τους Bill Bixby&Lou Ferrigno)o Jones μας παρουσιάζει έναν Banner φυγά,για ένα φόνο που ποτέ δεν έκανε,να τριγυρίζει από πόλη σε πόλη,κυνηγημένος από το στρατό και φονιάδες που επιθυμούν το κεφάλι του,μόνος εναντίων όλων(εκτός από έναν μυστηριώδη σύμμαχο που επικοινωνεί μαζί του διαδικτυακά)προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα άκρος εχθρικό περιβάλλον,και αυτό τον κάνει να βυθίζεται περισσότερο στην απομόνωση και τη μοναξιά του..Έχει αποδεχτεί την ύπαρξη του τέρατος,δε προσπαθεί να βρει τρόπους να το εξοντώσει,αλλά διερευνά τους καλύτερους τρόπους για να κρατήσει το θηρίο υπό έλεγχο μέσω τεχνικών όπως ο διαλογισμός και η αυτο-ύπνωση...
Όπως χρόνια αργότερα ο Grek Pak στο Planet Hulk(που σαν ιστορία δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του Jones αφού κινείτε σε περισσότερο sci-fi μονοπάτια)έτσι και ο Jones θα ενδιαφερθεί περισσότερο για έναν χαρακτήρα περισσότερο(ο Pak για τον Hulk)και αυτός είναι ο Banner,ο οποίος είχε μέχρι τότε παραμεληθεί και για τον οποίο ο συγγραφέας ενδιαφέρεται να εξερευνήσει τον χαρακτήρα του μέσα από τους ανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρά...Και όχι τόσο για την εσωτερική πάλη μέσα του,και τα φυλακισμένα του συναισθήματα όπως είχε κάνει ο Jenkins μερικά τεύχη πριν.
Περίφημη δουλειά στα σχέδια και από τον John Romita jr. που αποδίδει με πειστικότητα όλη την μοχαχικότητα και τον πόνο που νιώθει τόσο ο Banner,όσο και το τέρας,και μας δίνει εκπληκτικότατες στιγμές δράσης(θυμηθείτε το τεύχος εκείνο-νομίζω το #37 αν θυμάμαι καλά - στο οποίο ο Hulk δε φαίνεται καθόλου αλλά βλέπουμε κανονικά τη δράση να εκτυλίσσεται με καταστροφές και ιπτάμενα αυτοκίνητα)παραδίδοντας μία από τις καλύτερες σχεδιαστικά δουλειές του.Όσο περιεργο και αν ακουστεί ο Romita jr. λειτουργεί καλύτερα όχι μόνο στις υπερηρωικές ιστορίες δράσης(όχι ότι δεν μας δίνει εντυπωσιακές σκηνές από εκείνην),αλλά και στις ιστορίες εκείνες που προσανατολίζονται περισσότερο στους χαρακτήρες και εκεί είναι που δίνει περισσότερη έμφαση στο πως να σχεδιάζει με ρεαλισμό και αληθοφάνεια τις εκφράσεις στα πρόσωπα τους(κάτι που θα έκανε και αργότερα στο Kick-Ass)και φυσικά εδώ το πετυχαίνει και με το παραπάνω.
Έχει φυσικά δίπλα του και έναν βετεράνο στο μελάνωμα,τον Tom Palmer,που ξέρει να αναδεικνύει με το καλύτερο πάντα τρόπο τα σχέδια των δημιουργών.Kαι τέλος ας μη ξεχνάμε τα υπέροχα εκείνα covers του Kaare Andrews που θυμίζουν(αλλά και αποτίουν φόρο τιμής)σε poster κινηματογραφικών ταινιών και αποτελούν και μόνα τους,ξεχωριστά έργα τέχνης.Φυσικά ακολούθησαν και άλλοι μεγάλοι σχεδιαστές σε ολόκληρο το run του Bruce Jones όπως οι Lee Weeks και Mike Deodato jr.(στο δεύτερο πέρασμα του από τον τίτλο που μας έδωσε μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες σχεδιαστικά στιγμές του πράσινου γίγαντα).
Αριστουργηματικό run αυτό του Jones δεν εκτιμήθηκε ίσως όπως θα έπρεπε,με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον και εκτός κανονικού continuity(πράγμα που δεν με χαλάει προσωπικά καθόλου γιατί όλο το run θυμίζει τη Marvelική εκδοχή Vertigo τίτλου ή έστω θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει στο πιο ενήλικο MAX imprint της εταιρείας.)αλλά φυσικά μας παρέδωσε ένα από τις πιο κλασικές και τρομακτικές στιγμές του χαρακτήρα,αποτελώντας έτσι το πρόδρομο για το run του Ewing στον Immortal Hulk που αυτή τη στιγμή θεωρείται όχι μόνο ο καλύτερος τίτλος της Marvel,αλλά και ίσως και ένα από τα σημαντικότερα run στην ιστορία του χαρακτήρα.Ο Bruce Jones με το εκπληκτικό του αυτό run ήταν που έδωσε τη σκυτάλη.Απλά φανταστείτε τη Marvelική εκδοχή του Alan Moore στον Swamp Thing,εδώ αυτό γίνεται από τον Bruce Jones στον Hulk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου