Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Έχοντας μεγαλουργήσει στα Man Thing και Howard the Duck o Steve Gerber παρουσιάζει το 1976 τον Omega the Unknown, που ουσιαστικά αναλαμβάνει εν λευκό, για να παρουσιάσει το προσωπικό του όραμα για το πως θα έπρεπε να γράφονται πλέον τα κόμικς , τα οποία ήδη έχουν δώσει τα πρώτα σημάδια ενηλικίωσης παρά τους περιορισμούς του κώδικα δεοντολογίας που τα δεσμεύουν.
Πιο προσωπικό έργο και από το Man Thing,με λιγότερη ψυχεδέλεια, χωρίς το κωμικό και σατυρικό στοιχείο του Howard,αλλά με περισσότερο προβληματισμό το Omega the Unknown, έχει έναν υπαρξιακό πυρήνα όπου ο τρόμος, η απογοήτευση, η μοναξιά και η απώλεια ταυτότητας εξερευνώνται όλα για πρώτη ίσως φορά τόσο σοβαρά, αλλά με συναρπαστικό τρόπο μέσα από γοητευτικούς, εκπληκτικούς και περίπλοκους χαρακτήρες.
Μέσα σε 10 μόλις τεύχη ο Gerber δημιουργεί ένα ασυνήθιστο κόμικ για πραγματικούς ανθρώπους, τα προσωπικά τους προβλήματα και υπερήρωες από παράξενες, μακρινές διαστάσεις που σχολιάζουν διορατικά την τρέλα του κόσμου μας. Δεκατρία χρόνια αργότερα, ο Neal Gaiman θα έγραφε το «Sandman», ένα χρόνο αργότερα, ο Peter Milligan θα ξεκινήσει το «Shade: The Changing Man» και τρία χρόνια μετά, ο Sam Kieth θα έγραφε το «The Maxx», που όλα ασχολούνται με “πραγματικούς’’ ανθρώπους, τα προσωπικά τους προβλήματα και από άλλες διαστάσεις που σχολιάζουν διορατικά την τρέλα του κόσμου μας!!Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο Gebrer άνοιξε το δρόμο για την ενηλικίωση των υπερηρωικών(και μη) κόμικ μία δεκαετία πριν εμφανιστούν τα Watchmen,Maus και Dark Knight Returns με τα οποία ο κόσμος άρχισε να βλέπει με διαφορετικό μάτι τα κόμικς τα οποία δεν ήταν αποκλειστικό ανάγνωσμα για παιδιά όπως πίστευαν κάποιοι μέχρι τότε…Ο μεγάλος αυτός δημιουργός μέσα από το Omega(ή το Howard the Duck και το Man Thing) έδειξε ότι ήταν δυνατό να γράψεις κόμικ με διαφορετικό τρόπο, αρκεί να είσαι διατεθειμένος να σκεφτείς τα κόμικ στο έναν διαφορετικό τρόπο!!
Δυστυχώς το όραμα του Gerber δε βρήκε και την ανάλογη ανταπόκριση στις πωλήσεις με αποτέλεσμα να σταματήσει στα 10 τεύχη(πάνω στο καλύτερο cliffhanger), ενώ κάποια συνέχεια της ιστορίας που επιχειρήθηκε σε μελλοντικό τεύχος των Defenders(γραμμένη όμως από άλλον συγγραφέα τον Steven Grant και όχι από τον Gerber που είχε φύγει από τη Μarvel και θα ξεκινούσε έναν αγώνα για τη πατρότητα του Howard) μάλλον ως "ξεπέτα" και ιεροσυλία μπορεί να θεωρηθεί. Φαίνεται ίσως ότι το αναγνωστικό κοινό αν και επιθυμούσε την ενηλικίωση των κόμικ δεν ήταν ίσως έτοιμο ακόμα να την κατανοήσει στο βαθμό που ο Gerber προσπάθησε να την ενσωματώσει μέσα στις δουλειές του, ειδικά σε εκείνη στον Omega...
To 2007 επιχειρήθηκε ένα ακόμα "revamp" της σειράς από τον συγγραφέα Jonathan Lethem στο σενάριο με σχέδια του Farel Dalrymple(Pop Gun War) και μολονότι άφησε θετικές - ως επί το πλείστον - εντυπώσεις(η σειρά ήταν και υποψήφια για "Best Limited Series" και "Best Lettering''στα Eisner Awards) δεν είχε κάποια άλλη συνέχεια, ούτε όμως και έφτασε ποτέ το επίπεδο εκείνης του Gerber.
Mια ωραία εναλλακτική πρόταση στα στερεοτυπικά κόμικ με υπερήρωες, εναρμονισμένη στο στυλ της Marvel, αλλά πάντα στο απολαυστικό τρόπο της γραφής του Gerber.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου