Εκδόσεις Μικρός Ήρως https://www.mikrosiros.gr/
Μετάφραση:Γεωργία Σώζου
"I can read the Bible, Homer, or Dylan Dog for several days without being bored."- Umberto Eco
("Μπορώ να διαβάσω τη Βίβλο,τον Όμηρο ή τον Ντύλαν Ντόγκ για μέρες χωρίς να βαρεθώ"- Ουμπέρτο Έκο)
Υπάρχουν κόμικ που θέλεις το χρόνο σου για να καταλάβεις αν σου κάνουν ή όχι.Υπάρχουν και αυτά που τα ερωτεύεσαι με την πρώτη ανάγνωση.Το Dylan Dog ευτυχώς ανήκει στη δεύτερη κατηγορία αφού είναι love at first sight!!Προσωπικά για εμένα το καλύτερο και πιο αγαπημένο μου fumetti όχι μόνο των εκδόσεων Sergio Bonelli Editore,αλλά όλων των ιταλικών κόμικ,όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό.Ένα κόμικ που συνδυάζει τον τρόμο και την ποίηση,το σαρκασμό και τη θλίψη,με ιστορίες σκληρές αλλά και συνάμα βαθιά ανθρώπινες,γεμάτες μαύρο χιούμορ αλλά και με μια τάση μελαγχολικής μοναξιάς...
Δημιούργημα του συγγραφέα Tiziano Sclavi,ο ερευνητής του παραφυσικού(όπως αυτοπαρουσιάζεται)Dylan Dog έκανε το ντεμπούτο του τον Οκτώβριο του 1986 με το πρώτο άλμπουμ του που είχε τον τίτλο "L'alba dei morti viventi"(ελλ. "Η αυγή των ζωντανών νεκρών"-Μαμούθ Κόμιξ Δεκέμβριος 1999)σε σκίτσα του Angelo Stano.Δανειζόμενος το όνομα του από τον Άγγλο ποιητή Dylan Thomas και έχοντας ως πρότυπο για το παρουσιαστικό του τον ηθοποιό Rupert Everett,o Ντύλαν Ντόγκ είναι ένας ερευνητής του παραφυσικού(l'indagatore dell'incubo)πρώην ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιάρντ και αλκοολικός,που μαζί με το βοηθό του Groucho(πρώην ηθοποιό που μοιάζει απόλυτα με τον Groucho Marx)αναλαμβάνει τις πιο πιθανές και απίθανες υποθέσεις που μπορούν να του τύχουν.Και πάντα του τυγχάνουν οι πιο απίθανες....
Φοράει πάντα τα ίδια ρούχα(τζην,μαύρο σακάκι,κόκκινο πουκάμισο)ερωτεύεται εύκολα(συχνά με τραγικά αποτελέσματα) και πάσχει από πολλές φοβίες(μεταξύ αυτών η κλειστοφοβία, ακροφοβία και σιχαίνεται τις νυχτερίδες).Ζει μαζί με τον Groucho σε ένα διαμέρισμα στην οδό Craven(αναφορά στο σκηνοθέτη ταινιών τρόμου Wes Craven) αριθμό 7,που περιλαμβάνει ένα κουδούνι που κραυγάζει.Στα χόμπι του περιλαμβάνονται το παίξιμο του κλαρίνου(γνωρίζει μόνο να παίζει τη Devil's Trill σονάτα για βιολί) και η κατασκευή ενός μοντέλου πλοίου που ποτέ δεν καταφέρνει να τελειώσει(τουλάχιστον μέχρι το Dylan Dog #100 που είδαμε και στο προηγούμενο πρώτο άλμπουμ των εκδόσεων Μικρός Ήρως ''Η ιστορία του Ντύλαν Ντόγκ").Βοηθός στις περιπέτειες του επίσης ο επιθεωρητής Bloch πρώην διοικητής στου στην Σκότλαντ Γυάρντ.
Η σειρά του Dylan Dog θεωρείται η πιο πετυχημένη στην Ιταλία μετά το κλασικό ήρωα της Bonelli,τον Τέξ(ΤΕΧ) και πουλάει πάνω από 120 χιλιάδες αντίτυπα κάθε μήνα.Στη χώρα μας ο Ντύλαν πρωτοεκδόθηκε σε 8 άλμπουμ από τις εκδόσεις Μαμούθ κόμιξ (1999-2000),συνέχισαν σε άλλα 7 άλμπουμ από τη Jemma Press(2007-2013) και τώρα οι εκδόσεις Μικρός Ήρως μετά τη παρουσία του ήρωα τόσο στα περιοδικά Μίστερ ΝΟ και Νέο Μπλεκ,συνεχίζουν τη δημοσίευση του σε αυτόνομα graphic novel άριστα σε εμφάνιση και ποιότητα.Τον Οκτώβριο του 2018 είχε κυκλοφορήσει το πρώτο novel.
Το δεύτερο graphic Novel του Ντύλαν Ντόγκ,από τις πολύ δυνατές εκδόσεις Μικρός Ήρως κυκλοφόρησε την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019.Μαζί με τα υπόλοιπα novels των Ζαγκόρ,Μίστερ Νο και Τεξ αποτελεί ακόμα μία τέλεια προσθήκη στη βιβλιοθήκη μας και ένα κόσμημα για τις συλλογές μας.Νομίζω ότι μετά την άτυχη επιλογή ιστορίας για το πρώτο άλμπουμ(που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα όσους ήταν αρχάριοι στον χαρακτήρα του Dylan ή δεν είχαν διαβάσει τις προηγούμενες ελληνικές εκδόσεις)αυτή τη φορά το δεύτερο novel αποτελεί τη καλύτερη ίσως δυνατή επιλογή,και νομίζω ότι είναι το πιο δυνατό άλμπουμ σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Η ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Dylan Dog Color Fest#23 το Νοέμβριο του 2017(με τίτλο Ιl Convento Del Vuoto).Σχετικά πρόσφατη παραγωγή,αλλά την υπογράφει ένα δημιουργικό δίδυμο που μόνο πρόσφατο στο χώρο του κόμικ δεν μπορείς να το πεις!!Στο σχέδιο ο βετεράνος σχεδιαστής Giovanni Freghieri(Bella&Bronco,Martin Mystere),ένας από τους βασικούς σχεδιαστές της σειράς Dylan Dog ήδη από το 1989,που μας έχει χαρίσει αριστουργηματικές δουλειές,και σεναριογράφο τον πολυτάλαντο και άκρως δημιουργικό Giovanni Barbieri( με σημαντικές δημιουργίες και συνεργασίες στο χώρο της 9ης τέχνης.)
Μολονότι αποτελεί μία ιστορία όπου δεν κυριαρχεί το μεταφυσικό/υπερφυσικό στοιχείο ή το αλλόκοτο,μπορώ να πω ότι αποτελεί μία από τις πιο εφιαλτικές που έχω διαβάσει στον Dylan Dog...
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα όπου το χιόνι πέφτει πυκνό,ο Ντύλαν τραυματισμένος βαριά φτάνει σε ένα κοινόβιο μοναχών,στη μέση του πουθενά.οι οποίοι και τον περιμαζεύουν.Όταν εκείνος συνέρχεται προσπαθεί να βάλει τα πράγματα με τη σειρά στο θολωμένο του μυαλό,και να θυμηθεί πώς έφτασε εκεί αλλά προπάντων ποιος ήθελε να τον σκοτώσει...Στο νου του έρχονται τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας,η κοπέλα που συνόδευε η Άριελ,το τραίνο που εκείνη πήρε για να φύγει,ο "περίεργος" άνθρωπος μέσα σε αυτό,που έκανε τον Ντύλαν να πάρει αμέσως το επόμενο και να τους ακολουθήσει,το μακάβριο θέαμα που βρήκε στην επόμενη στάση.....
Ο υπεύθυνος των μοναχών,αδελφός Λούσιους,τον ρωτάει για όσα μπορεί να απαντήσει ο ακόμα αδύναμος και ζαλισμένος Ντύλαν.Το επόμενο πρωί τον δέχονται στο τραπέζι τους,όπου ο Ντύλαν παρατηρεί μία περίεργη συμπεριφορά στους υπόλοιπους μοναχούς που μοιάζουν βασανισμένοι και χαμένοι άνθρωποι κάτω από τη πυγμή του Λούσιους,που έχει τον τρόπο να τους επιβάλλεται...
Μετά από ένα flashback που βλέπουμε εμείς οι αναγνώστες,ο Ντύλαν εκμυστηρεύεται στο Λούσιους ότι ήρθε μέχρι εκεί κυνηγώντας το δολοφόνο της Άριελ,ο οποίος είχε πάρει το λεωφορείο για το Τσένταρ..Εκείνο όμως που δεν γνωρίζει ο Ντύλαν είναι ότι και ο δολοφόνος έχει βρει καταφύγιο στο μοναστήρι,και έχει ήδη σκοτώσει έναν μοναχό.....Όταν γίνει αυτή η μακάβρια ανακάλυψη τότε είναι που η κατάσταση θα οδηγηθεί εκτός ελέγχου με τους μοναχούς εκτός εαυτού ο καθένας να "αντιδρά" με το δικό του παράξενο τρόπο..Ενώ στη προσπάθεια του να εντοπίσει το δολοφόνο ο Ντύλαν θα έρθει αντιμέτωπος με μία εφιαλτική αποκάλυψη που θα τον οδηγήσει στα βάθη της ίδιας της κόλασης.....
O Εdgar Alan Poe συναντά τον Alfred Hitchcock σε αυτή τη εφιαλτική ιστορία,που βασίζεται περισσότερο στο ψυχολογικό φόβο παρά στο τρόμο του υπερφυσικού.Έιναι από αυτά τα θρίλερ που από την αρχή νιώθεις(όπως και ο Ντύλαν άλλωστε)ότι κάτι "δεν πάει καλά" και ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.Κάτι άλλο υπάρχει πίσω από την εικόνα που βλέπεις...Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα,το αίσθημα της απομόνωσης από τον έξω κόσμο,οι ατελείωτοι σκοτεινοί διάδρομοι,όλα δημιουργούν ένα εφιαλτικό ντεκόρ όπου ο Barbieri με μεγάλη μαεστρία,στήνει περίτεχνα το ψυχολογικό(και γεμάτο σασπένς) του θρίλερ καθηλώνοντας τον αναγνώστη παγωμένο και μουδιασμένο στη θέση του.Αγωνία,ατέλειωτη αναζήτηση,σασπένς και δράση είναι επίσης τα συστατικά εκείνα που καθιστούν την ιστορία αυτή ως μία από τις καλύτερες αλλά και πιο εφιαλτικές που έχω διαβάσει στον Ντύλαν Ντογκ.
Ο βετεράνος Freghieri για μια ακόμα φορά,δείχνει μέσα από το σχέδιο του,ότι μεγάλος καλλιτέχνης γεννιέσαι δεν γίνεσαι(μόνο).Σχέδιο δυναμικό,γραμμή κοφτή αλλά καθαρή,με έντονη εκφραστικότητα στα πρόσωπα,και έμφαση στη λεπτομέρεια τόσο του χώρου όσο και του background.Έντονες εναλλαγές μαύρου και άσπρου,παιχνίδι με τις φωτοσκιάσεις και χρησιμοποίηση χρωματικής παλέτας που ταιριάζει απόλυτα με τις σκηνές που παρουσιάζονται.Σκοτεινά χρώματα κυριαρχούν στους διαδρόμους του μοναστηριού και έντονα(κυρίως κόκκινο)στις σκηνές των flashbacs και των εγκλημάτων...O αναγνώστης μπαίνει κατ'ευθείαν στην ατμόσφαιρα της ιστορίας,νιώθοντας τη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα να τον πνίγει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το νιώθει και ο πρωταγωνιστής...Άψογη συνεργασία σεναριογράφου και σχεδιαστή σε μία ακόμα συγκλονιστική ιστορία του αγαπημένου μας ερευνητή του υπερφυσικού,εδώ σε μία από τις πιο επικίνδυνες περιπλανήσεις του στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής...
Ακόμα μία προσεγμένη και άρτια ποιοτικά έκδοση των εκδόσεων Μικρός Ήρως που συνεχίζει δυναμικά να προσφέρει πάντα το καλύτερο στους αναγνώστες της.Το εκδοτικό τοπίο στη χώρα μας φαίνεται να έχει αποκτήσει τα λαμπρότερα χρώματα,και σίγουρα οι εκδόσεις Μικρός Ήρως έχουν βοηθήσει μέγιστα σε αυτό και εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσουν να μας προσφέρουν ποιοτικές και τέλειες (τόσο αισθητικά όσο και σε περιεχόμενο) εκδόσεις.
Μετάφραση:Γεωργία Σώζου
"I can read the Bible, Homer, or Dylan Dog for several days without being bored."- Umberto Eco
("Μπορώ να διαβάσω τη Βίβλο,τον Όμηρο ή τον Ντύλαν Ντόγκ για μέρες χωρίς να βαρεθώ"- Ουμπέρτο Έκο)
Υπάρχουν κόμικ που θέλεις το χρόνο σου για να καταλάβεις αν σου κάνουν ή όχι.Υπάρχουν και αυτά που τα ερωτεύεσαι με την πρώτη ανάγνωση.Το Dylan Dog ευτυχώς ανήκει στη δεύτερη κατηγορία αφού είναι love at first sight!!Προσωπικά για εμένα το καλύτερο και πιο αγαπημένο μου fumetti όχι μόνο των εκδόσεων Sergio Bonelli Editore,αλλά όλων των ιταλικών κόμικ,όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό.Ένα κόμικ που συνδυάζει τον τρόμο και την ποίηση,το σαρκασμό και τη θλίψη,με ιστορίες σκληρές αλλά και συνάμα βαθιά ανθρώπινες,γεμάτες μαύρο χιούμορ αλλά και με μια τάση μελαγχολικής μοναξιάς...
Δημιούργημα του συγγραφέα Tiziano Sclavi,ο ερευνητής του παραφυσικού(όπως αυτοπαρουσιάζεται)Dylan Dog έκανε το ντεμπούτο του τον Οκτώβριο του 1986 με το πρώτο άλμπουμ του που είχε τον τίτλο "L'alba dei morti viventi"(ελλ. "Η αυγή των ζωντανών νεκρών"-Μαμούθ Κόμιξ Δεκέμβριος 1999)σε σκίτσα του Angelo Stano.Δανειζόμενος το όνομα του από τον Άγγλο ποιητή Dylan Thomas και έχοντας ως πρότυπο για το παρουσιαστικό του τον ηθοποιό Rupert Everett,o Ντύλαν Ντόγκ είναι ένας ερευνητής του παραφυσικού(l'indagatore dell'incubo)πρώην ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιάρντ και αλκοολικός,που μαζί με το βοηθό του Groucho(πρώην ηθοποιό που μοιάζει απόλυτα με τον Groucho Marx)αναλαμβάνει τις πιο πιθανές και απίθανες υποθέσεις που μπορούν να του τύχουν.Και πάντα του τυγχάνουν οι πιο απίθανες....
Η σειρά του Dylan Dog θεωρείται η πιο πετυχημένη στην Ιταλία μετά το κλασικό ήρωα της Bonelli,τον Τέξ(ΤΕΧ) και πουλάει πάνω από 120 χιλιάδες αντίτυπα κάθε μήνα.Στη χώρα μας ο Ντύλαν πρωτοεκδόθηκε σε 8 άλμπουμ από τις εκδόσεις Μαμούθ κόμιξ (1999-2000),συνέχισαν σε άλλα 7 άλμπουμ από τη Jemma Press(2007-2013) και τώρα οι εκδόσεις Μικρός Ήρως μετά τη παρουσία του ήρωα τόσο στα περιοδικά Μίστερ ΝΟ και Νέο Μπλεκ,συνεχίζουν τη δημοσίευση του σε αυτόνομα graphic novel άριστα σε εμφάνιση και ποιότητα.Τον Οκτώβριο του 2018 είχε κυκλοφορήσει το πρώτο novel.
Το δεύτερο graphic Novel του Ντύλαν Ντόγκ,από τις πολύ δυνατές εκδόσεις Μικρός Ήρως κυκλοφόρησε την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019.Μαζί με τα υπόλοιπα novels των Ζαγκόρ,Μίστερ Νο και Τεξ αποτελεί ακόμα μία τέλεια προσθήκη στη βιβλιοθήκη μας και ένα κόσμημα για τις συλλογές μας.Νομίζω ότι μετά την άτυχη επιλογή ιστορίας για το πρώτο άλμπουμ(που δεν βοηθούσε ιδιαίτερα όσους ήταν αρχάριοι στον χαρακτήρα του Dylan ή δεν είχαν διαβάσει τις προηγούμενες ελληνικές εκδόσεις)αυτή τη φορά το δεύτερο novel αποτελεί τη καλύτερη ίσως δυνατή επιλογή,και νομίζω ότι είναι το πιο δυνατό άλμπουμ σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Η ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Dylan Dog Color Fest#23 το Νοέμβριο του 2017(με τίτλο Ιl Convento Del Vuoto).Σχετικά πρόσφατη παραγωγή,αλλά την υπογράφει ένα δημιουργικό δίδυμο που μόνο πρόσφατο στο χώρο του κόμικ δεν μπορείς να το πεις!!Στο σχέδιο ο βετεράνος σχεδιαστής Giovanni Freghieri(Bella&Bronco,Martin Mystere),ένας από τους βασικούς σχεδιαστές της σειράς Dylan Dog ήδη από το 1989,που μας έχει χαρίσει αριστουργηματικές δουλειές,και σεναριογράφο τον πολυτάλαντο και άκρως δημιουργικό Giovanni Barbieri( με σημαντικές δημιουργίες και συνεργασίες στο χώρο της 9ης τέχνης.)
Μολονότι αποτελεί μία ιστορία όπου δεν κυριαρχεί το μεταφυσικό/υπερφυσικό στοιχείο ή το αλλόκοτο,μπορώ να πω ότι αποτελεί μία από τις πιο εφιαλτικές που έχω διαβάσει στον Dylan Dog...
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα όπου το χιόνι πέφτει πυκνό,ο Ντύλαν τραυματισμένος βαριά φτάνει σε ένα κοινόβιο μοναχών,στη μέση του πουθενά.οι οποίοι και τον περιμαζεύουν.Όταν εκείνος συνέρχεται προσπαθεί να βάλει τα πράγματα με τη σειρά στο θολωμένο του μυαλό,και να θυμηθεί πώς έφτασε εκεί αλλά προπάντων ποιος ήθελε να τον σκοτώσει...Στο νου του έρχονται τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας,η κοπέλα που συνόδευε η Άριελ,το τραίνο που εκείνη πήρε για να φύγει,ο "περίεργος" άνθρωπος μέσα σε αυτό,που έκανε τον Ντύλαν να πάρει αμέσως το επόμενο και να τους ακολουθήσει,το μακάβριο θέαμα που βρήκε στην επόμενη στάση.....
Ο υπεύθυνος των μοναχών,αδελφός Λούσιους,τον ρωτάει για όσα μπορεί να απαντήσει ο ακόμα αδύναμος και ζαλισμένος Ντύλαν.Το επόμενο πρωί τον δέχονται στο τραπέζι τους,όπου ο Ντύλαν παρατηρεί μία περίεργη συμπεριφορά στους υπόλοιπους μοναχούς που μοιάζουν βασανισμένοι και χαμένοι άνθρωποι κάτω από τη πυγμή του Λούσιους,που έχει τον τρόπο να τους επιβάλλεται...
Μετά από ένα flashback που βλέπουμε εμείς οι αναγνώστες,ο Ντύλαν εκμυστηρεύεται στο Λούσιους ότι ήρθε μέχρι εκεί κυνηγώντας το δολοφόνο της Άριελ,ο οποίος είχε πάρει το λεωφορείο για το Τσένταρ..Εκείνο όμως που δεν γνωρίζει ο Ντύλαν είναι ότι και ο δολοφόνος έχει βρει καταφύγιο στο μοναστήρι,και έχει ήδη σκοτώσει έναν μοναχό.....Όταν γίνει αυτή η μακάβρια ανακάλυψη τότε είναι που η κατάσταση θα οδηγηθεί εκτός ελέγχου με τους μοναχούς εκτός εαυτού ο καθένας να "αντιδρά" με το δικό του παράξενο τρόπο..Ενώ στη προσπάθεια του να εντοπίσει το δολοφόνο ο Ντύλαν θα έρθει αντιμέτωπος με μία εφιαλτική αποκάλυψη που θα τον οδηγήσει στα βάθη της ίδιας της κόλασης.....
O Εdgar Alan Poe συναντά τον Alfred Hitchcock σε αυτή τη εφιαλτική ιστορία,που βασίζεται περισσότερο στο ψυχολογικό φόβο παρά στο τρόμο του υπερφυσικού.Έιναι από αυτά τα θρίλερ που από την αρχή νιώθεις(όπως και ο Ντύλαν άλλωστε)ότι κάτι "δεν πάει καλά" και ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.Κάτι άλλο υπάρχει πίσω από την εικόνα που βλέπεις...Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα,το αίσθημα της απομόνωσης από τον έξω κόσμο,οι ατελείωτοι σκοτεινοί διάδρομοι,όλα δημιουργούν ένα εφιαλτικό ντεκόρ όπου ο Barbieri με μεγάλη μαεστρία,στήνει περίτεχνα το ψυχολογικό(και γεμάτο σασπένς) του θρίλερ καθηλώνοντας τον αναγνώστη παγωμένο και μουδιασμένο στη θέση του.Αγωνία,ατέλειωτη αναζήτηση,σασπένς και δράση είναι επίσης τα συστατικά εκείνα που καθιστούν την ιστορία αυτή ως μία από τις καλύτερες αλλά και πιο εφιαλτικές που έχω διαβάσει στον Ντύλαν Ντογκ.
Ο βετεράνος Freghieri για μια ακόμα φορά,δείχνει μέσα από το σχέδιο του,ότι μεγάλος καλλιτέχνης γεννιέσαι δεν γίνεσαι(μόνο).Σχέδιο δυναμικό,γραμμή κοφτή αλλά καθαρή,με έντονη εκφραστικότητα στα πρόσωπα,και έμφαση στη λεπτομέρεια τόσο του χώρου όσο και του background.Έντονες εναλλαγές μαύρου και άσπρου,παιχνίδι με τις φωτοσκιάσεις και χρησιμοποίηση χρωματικής παλέτας που ταιριάζει απόλυτα με τις σκηνές που παρουσιάζονται.Σκοτεινά χρώματα κυριαρχούν στους διαδρόμους του μοναστηριού και έντονα(κυρίως κόκκινο)στις σκηνές των flashbacs και των εγκλημάτων...O αναγνώστης μπαίνει κατ'ευθείαν στην ατμόσφαιρα της ιστορίας,νιώθοντας τη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα να τον πνίγει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το νιώθει και ο πρωταγωνιστής...Άψογη συνεργασία σεναριογράφου και σχεδιαστή σε μία ακόμα συγκλονιστική ιστορία του αγαπημένου μας ερευνητή του υπερφυσικού,εδώ σε μία από τις πιο επικίνδυνες περιπλανήσεις του στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής...
Ακόμα μία προσεγμένη και άρτια ποιοτικά έκδοση των εκδόσεων Μικρός Ήρως που συνεχίζει δυναμικά να προσφέρει πάντα το καλύτερο στους αναγνώστες της.Το εκδοτικό τοπίο στη χώρα μας φαίνεται να έχει αποκτήσει τα λαμπρότερα χρώματα,και σίγουρα οι εκδόσεις Μικρός Ήρως έχουν βοηθήσει μέγιστα σε αυτό και εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσουν να μας προσφέρουν ποιοτικές και τέλειες (τόσο αισθητικά όσο και σε περιεχόμενο) εκδόσεις.
Σπύρος Ανδριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου