Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
"It's all gray and we're trying to make colors of it...It's all gray forever..." - Arnold
Το The Dregs αποτελεί το συγγραφικό ντεμπούτο των Zac Thomson&Lonnie Nadler στο χώρο των κόμικ,και ένας από τους καλύτερους τίτλους της ανεξάρτητης εταιρείας Black Mask Studios,που αν και δεν είναι τόσο γνωστή όσο π.χ. η Image,αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βγάζει πολύ αξιόλογα κόμικ στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.Kυκλοφόρησε σε 4 τεύχη από τον Γενάρη μέχρι τον Ιούνιο του 2017 και αποτελεί ένα μήνυμα κοινωνικής ευαισθητοποίησης σε συνδυασμό με hard boil noir και gore στοιχεία.
Πρωταγωνιστής του ένας άστεγος ο Arnold,εθισμένος στα ναρκωτικά(και συγκεκριμένα στην ουσία listo,εμπνεύσεως των συγγραφέων) και λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων,που τριγυρνά στους κακόφημους δρόμους του Βανκούβερ των Η.Π.Α.εκεί όπου ζούνε όλοι οι άστεγοι,περιθωριακοί και ξεχασμένοι από τη κοινωνία άνθρωποι,μέσα σε έξι οικοδομικά τετράγωνα,αναζητώντας τα ίχνη ενός φίλου του(Manny) που εξαφανίστηκε κάτω από μυστήριες συνθήκες...
Ως άλλος Phillip Marlow,και έχοντας στο πλευρό του(ως αποκύημα της θολωμένης από τα ναρκωτικά, φαντασίας του)τη μοιραία γυναίκα που συντροφεύει(ή στοιχειώνει)πάντα τον ντετέκτιβ στις ιστορίες του,ο Arnold προσπαθεί να φτάσει στη λύση του αινίγματος,που αν και υποψιάζεται τη τραγική αλήθεια(και αργότερα την επιβεβαιώνει με το πιο φρικτό τρόπο)παρόλα αυτά αναζητά τις απαντήσεις...Ο δρόμος του όμως θα είναι μακρύς και δύσκολος...
H πόλη που σε όλα σχεδόν τα noir μυθιστορήματα παίζει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο,μοιάζει πλέον ξένη στον Arnold παρόλο που έχει ζήσει τόσα χρόνια μαζί της...Μία πόλη που έχει υποστεί την οικοδομική ανάπλαση(gentrification)της μεσοαστικής τάξης,δεν δείχνει οίκτο ή συμπόνια για τους άστεγους σαν τον Arnold,δε μπορεί να είναι σύμμαχος του,δε μπορεί να τον δεχτεί ως μέρος της πλέον αφού τον θεωρεί ανίκανο να εξελιχθεί μαζί της...Ο Αrnold θα ξεκινήσει ως Marlow των αστέγων και στη πορεία θα μετατραπεί σε έναν σύγχρονο Δον Κιχώτη όπου τα κτίρια της πόλης ως άλλοι ανεμόμυλοι θα μετατραπούν σε γίγαντες που θα θελήσουν να τον κατασπαράξουν...O Arnold θα λύσει το μυστήριο,αλλά η αλήθεια δε φτάνει από μόνη της για να αλλάξει τίποτα,και τα όρια ανάμεσα στη πραγματικότητα και τη φαντασία θα καταργηθούν,όπως καταργείτε και η έννοια κάθε λογικής στη λύση αυτής της υπόθεσης.
Οι συγγραφείς μετακόμισαν στη συγκεκριμένη περιοχή του Βανκούβερ(από τον ανατολικό Καναδά),για κινηματογραφικές σπουδές,και είχαν μία ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά την κατάσταση και τις κοινωνικές ανισότητες που κυριαρχούσαν,και έγραψαν το σενάριο(αρχικά για ταινία)το οποίο o Lonnie Nadler το μετέτρεψε σε κόμικ.Χρησιμοποιώντας το σοκαριστικό στοιχείο του κανιβαλισμού(που έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές τόσο στο κινηματογράφο,όσο και στη λογοτεχνία)οι συγγραφείς το είδαν σαν ευκαιρία να ασχοληθούν με τις ταξικές/κοινωνικές δομές και κοινωνικοοικονομικές/πολιτισμικές διαφορές που κυριαρχούν μέσα στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
To σχέδιο του Eric Zawadski(Headspace,Heart Attack,Last Born)απεικονίζει με το πιο ρεαλιστικό τρόπο τη κατάθλιψη και την απελπισία που χαρακτηρίζει τους δρόμους της Dregs,θυμίζοντας ένα μείγμα από εκείνο του Εduardo Risso(στις noir σκηνές) αλλά και Αndrea Sorentino(ειδικά στο στήσιμο και το παιχνίδι με τα panels)με έντονο το κινηματογραφικό στυλ(αρχής γενομένης στους αρχικούς τίτλους κάθε τεύχους)υπαγορεύει σε κάθε panel την υποβλητική,meta noir ατμόσφαιρα του κόμικ.Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα χρώματα του Dee Cunniffe (Stronghold,Eternal,Redneck)και την θαυμάσια εναλλαγή από τα έντονα χρώματα της πόλης(ή στα πρόσωπα των ανθρώπων όταν ο Arnold είναι υπό την επήρεια του listo)στα γκρίζα χρώματα που αντανακλώνται στα πρόσωπα του dealer που τον προμηθεύει με ουσίες,και στη famme fatalle που συντροφεύει τον Arnold στη φαντασία του,μέχρι το συγκλονιστικό τέλος της ιστορίας που η πόλη μοιάζει να καταπίνει τον Arnold,και τα χρώματα ξεθωριάζουν ακόμα περισσότερο,κάνοντας τον (αντι)ήρωα μας να μονολογήσει "Παντού γκρίζο και προσπαθούμε να δώσουμε χρώμα...Παντού γκρίζο,παντοτινά..."
Μια μακάβρια ματιά στις σύγχρονες αστικές πόλεις και των αλλαγών που επιβάλλουν οι εταιρικές ανακαινίσεις,αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι αλλαγές αυτές επηρεάζουν τους ανθρώπους που δεν μπορούν να τις ακολουθήσουν.Εφιαλτικό,μελαγχολικό,βουτηγμένο στην ανθρώπινη κτηνωδία και ασυδοσία...Ένα κόμικ γροθιά στο στομάχι...
Ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης ή ένας σκληροτράχηλος ντετέκτιβ βγαλμένος από τα noir μυθιστορήματα του Raymond Chandler,μόνος εναντίων όλων,εναντίων μίας κοινωνίας που τρώει(στη κυριολεξία)τα-ενός κατώτερου Θεού-παιδιά της...Αν ισχύει το μότο "Έιμαστε ότι τρώμε" τότε σίγουρα το the Dregs δίνει μία νέα έννοια στη φράση και σίγουρα θα προβληματίσει αρκετά τον αναγνώστη για πολύ καιρό μετά την ανάγνωση του κόμικ.
"It's all gray and we're trying to make colors of it...It's all gray forever..." - Arnold
Το The Dregs αποτελεί το συγγραφικό ντεμπούτο των Zac Thomson&Lonnie Nadler στο χώρο των κόμικ,και ένας από τους καλύτερους τίτλους της ανεξάρτητης εταιρείας Black Mask Studios,που αν και δεν είναι τόσο γνωστή όσο π.χ. η Image,αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βγάζει πολύ αξιόλογα κόμικ στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.Kυκλοφόρησε σε 4 τεύχη από τον Γενάρη μέχρι τον Ιούνιο του 2017 και αποτελεί ένα μήνυμα κοινωνικής ευαισθητοποίησης σε συνδυασμό με hard boil noir και gore στοιχεία.
Πρωταγωνιστής του ένας άστεγος ο Arnold,εθισμένος στα ναρκωτικά(και συγκεκριμένα στην ουσία listo,εμπνεύσεως των συγγραφέων) και λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων,που τριγυρνά στους κακόφημους δρόμους του Βανκούβερ των Η.Π.Α.εκεί όπου ζούνε όλοι οι άστεγοι,περιθωριακοί και ξεχασμένοι από τη κοινωνία άνθρωποι,μέσα σε έξι οικοδομικά τετράγωνα,αναζητώντας τα ίχνη ενός φίλου του(Manny) που εξαφανίστηκε κάτω από μυστήριες συνθήκες...
Ως άλλος Phillip Marlow,και έχοντας στο πλευρό του(ως αποκύημα της θολωμένης από τα ναρκωτικά, φαντασίας του)τη μοιραία γυναίκα που συντροφεύει(ή στοιχειώνει)πάντα τον ντετέκτιβ στις ιστορίες του,ο Arnold προσπαθεί να φτάσει στη λύση του αινίγματος,που αν και υποψιάζεται τη τραγική αλήθεια(και αργότερα την επιβεβαιώνει με το πιο φρικτό τρόπο)παρόλα αυτά αναζητά τις απαντήσεις...Ο δρόμος του όμως θα είναι μακρύς και δύσκολος...
H πόλη που σε όλα σχεδόν τα noir μυθιστορήματα παίζει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο,μοιάζει πλέον ξένη στον Arnold παρόλο που έχει ζήσει τόσα χρόνια μαζί της...Μία πόλη που έχει υποστεί την οικοδομική ανάπλαση(gentrification)της μεσοαστικής τάξης,δεν δείχνει οίκτο ή συμπόνια για τους άστεγους σαν τον Arnold,δε μπορεί να είναι σύμμαχος του,δε μπορεί να τον δεχτεί ως μέρος της πλέον αφού τον θεωρεί ανίκανο να εξελιχθεί μαζί της...Ο Αrnold θα ξεκινήσει ως Marlow των αστέγων και στη πορεία θα μετατραπεί σε έναν σύγχρονο Δον Κιχώτη όπου τα κτίρια της πόλης ως άλλοι ανεμόμυλοι θα μετατραπούν σε γίγαντες που θα θελήσουν να τον κατασπαράξουν...O Arnold θα λύσει το μυστήριο,αλλά η αλήθεια δε φτάνει από μόνη της για να αλλάξει τίποτα,και τα όρια ανάμεσα στη πραγματικότητα και τη φαντασία θα καταργηθούν,όπως καταργείτε και η έννοια κάθε λογικής στη λύση αυτής της υπόθεσης.
Οι συγγραφείς μετακόμισαν στη συγκεκριμένη περιοχή του Βανκούβερ(από τον ανατολικό Καναδά),για κινηματογραφικές σπουδές,και είχαν μία ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά την κατάσταση και τις κοινωνικές ανισότητες που κυριαρχούσαν,και έγραψαν το σενάριο(αρχικά για ταινία)το οποίο o Lonnie Nadler το μετέτρεψε σε κόμικ.Χρησιμοποιώντας το σοκαριστικό στοιχείο του κανιβαλισμού(που έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές τόσο στο κινηματογράφο,όσο και στη λογοτεχνία)οι συγγραφείς το είδαν σαν ευκαιρία να ασχοληθούν με τις ταξικές/κοινωνικές δομές και κοινωνικοοικονομικές/πολιτισμικές διαφορές που κυριαρχούν μέσα στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
To σχέδιο του Eric Zawadski(Headspace,Heart Attack,Last Born)απεικονίζει με το πιο ρεαλιστικό τρόπο τη κατάθλιψη και την απελπισία που χαρακτηρίζει τους δρόμους της Dregs,θυμίζοντας ένα μείγμα από εκείνο του Εduardo Risso(στις noir σκηνές) αλλά και Αndrea Sorentino(ειδικά στο στήσιμο και το παιχνίδι με τα panels)με έντονο το κινηματογραφικό στυλ(αρχής γενομένης στους αρχικούς τίτλους κάθε τεύχους)υπαγορεύει σε κάθε panel την υποβλητική,meta noir ατμόσφαιρα του κόμικ.Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα χρώματα του Dee Cunniffe (Stronghold,Eternal,Redneck)και την θαυμάσια εναλλαγή από τα έντονα χρώματα της πόλης(ή στα πρόσωπα των ανθρώπων όταν ο Arnold είναι υπό την επήρεια του listo)στα γκρίζα χρώματα που αντανακλώνται στα πρόσωπα του dealer που τον προμηθεύει με ουσίες,και στη famme fatalle που συντροφεύει τον Arnold στη φαντασία του,μέχρι το συγκλονιστικό τέλος της ιστορίας που η πόλη μοιάζει να καταπίνει τον Arnold,και τα χρώματα ξεθωριάζουν ακόμα περισσότερο,κάνοντας τον (αντι)ήρωα μας να μονολογήσει "Παντού γκρίζο και προσπαθούμε να δώσουμε χρώμα...Παντού γκρίζο,παντοτινά..."
Μια μακάβρια ματιά στις σύγχρονες αστικές πόλεις και των αλλαγών που επιβάλλουν οι εταιρικές ανακαινίσεις,αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι αλλαγές αυτές επηρεάζουν τους ανθρώπους που δεν μπορούν να τις ακολουθήσουν.Εφιαλτικό,μελαγχολικό,βουτηγμένο στην ανθρώπινη κτηνωδία και ασυδοσία...Ένα κόμικ γροθιά στο στομάχι...
Ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης ή ένας σκληροτράχηλος ντετέκτιβ βγαλμένος από τα noir μυθιστορήματα του Raymond Chandler,μόνος εναντίων όλων,εναντίων μίας κοινωνίας που τρώει(στη κυριολεξία)τα-ενός κατώτερου Θεού-παιδιά της...Αν ισχύει το μότο "Έιμαστε ότι τρώμε" τότε σίγουρα το the Dregs δίνει μία νέα έννοια στη φράση και σίγουρα θα προβληματίσει αρκετά τον αναγνώστη για πολύ καιρό μετά την ανάγνωση του κόμικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου