Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
"Ιt's like a zombie.It's dead,but it doesn't know it...It got it's eyes wide open and it's making sounds but there's nothing really alive in there..." - Clark Carpenter
Kαι (με μικρή καθυστέρηση είναι η αλήθεια μέχρι να μου έρθει το τεύχος)φτάνουμε αισίως στον 5ο τίτλο Hill House comics(με την επιμέλεια φυσικά του Joe Hill) που ανήκει στο Black Label Imprint της DC.Το Plunge είναι ο δεύτερος τίτλος που το σενάριο γράφει ο ίδιος ο Joe Hill(με πρώτο το Basketful of Heads που το review του πρώτου τεύχους βρίσκετε εδώ)και για μια ακόμα φορά ο συγγραφέας κατορθώνει μέσα σε λίγες σελίδες να βυθίσει τους αναγνώστες μέσα στους αλλόκοτους αλλά τόσο εθιστικούς(με τη καλή έννοια)κόσμους του!!
Μετά από ένα καταστροφικό παλιρροϊκό κύμα,αποκαλύπτεται η ύπαρξη ενός ξεχασμένου πλοίου,του Derleth(πρώτο eater egg και οι λάτρεις κλασσικού τρόμου καταλαβαίνουν αμέσως)που είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς σχεδόν 40 χρόνια πριν και αρχίζει να εκπέμπει σήμα κάπου στα χωρικά ύδατα της Ρωσίας,ενώ υπάρχουν παράξενες ενδείξεις ότι κάτι δε πάει καλά με τη θαλάσσια ζωή που αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα(γιγαντιαία καλαμάρια ξεβράζονται στις ακτές της Ρωσίας ενώ θαλάσσια σκουλήκια τρώνε το ένα το άλλο...).
Ο αντιπρόεδρος της εταιρείας που ανήκε το σκάφος(David Lacome),μία θαλάσσια βιολόγος(Moriah Lamb) και το πλήρωμα ενός μεταφορικού πλοίου οι Carpenter(που στα αμπάρια του έχει ένα περίεργο φορτίο-δονητές!)αναλαμβάνουν τη "βρώμικη" δουλειά να εντοπίσουν το ναυάγιο,αφού καμία άλλη εταιρεία δε θα αναλάμβανε να ταξιδέψει μέχρι εκεί και να δημιουργήσει ίσως και διπλωματικό επεισόδιο...Μονάχα που όταν θα φτάσουν ως εκεί τα πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται πραγματικά παράξενα....
Όλο το τεύχος είναι ένα ερωτικό γράμμα του Hill στα έργα των Lovecraft(τoυ οποίου ο Hill όσο και ο μπαμπάς King είναι μεγάλοι fan)και August Derleth(το αναφέραμε πριν το υπονοούμενο)καθώς και σε ταινίες θαλασσινού-και μη τρόμου όπως τα Jaws,The Abyss,Event Horizon και γιατί όχι the Thing του Carpenter-δώστε βάση και σε αυτό το Easter egg-( δηλαδή το ξένο και απομονωμένο περιβάλλον που γνωρίζεις ότι κάτι περίεργο συμβαίνει και κανείς δε θα σε σώσει όταν σου συμβεί το κακό).Όπως και με το Basketful,έτσι και με το Plunge ο Hill μας συστήνει τους χαρακτήρες του,και μέσα σε λίγες σελίδες έχουμε μία πλήρη εικόνα του τι αντιπροσωπεύει ο καθένας,το ρόλο τους στην ιστορία και τα συναισθήματα τους.
Χαρακτήρες ολοζώντανοι με προσωπικότητα και βάθος.Ο Lacome ένας μεσήλικας άνδρας που ποτέ δεν έχει επισκεφτεί αποστολή προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εταιρείας του αλλά δε παύει να είναι σαν ψάρι έξω από το νερό.Σε αντίθεση με τη Moriah ή τα αδέλφια Carpenter που έχουν μεγαλώσει μέσα σε αυτό...
Τα δύο μικρότερα αδέλφια ο Clark και ο Russell Carpenter μοιάζουν σαν να έχουν βγει από sitcom σειρά(σε αντίθεση με τον σοβαρό και "βαρύ" καπετάνιο αδερφό τους τον Cage),και προσθέτουν το απαιτούμενο χιούμορ στο ίσως βαρύ και-στη συνέχεια--κλειστοφοβικό κλίμα που θα ακολουθήσει.Και αυτό είναι ένα στοιχείο που διακρίνουμε στις δουλειές του Hill(τόσο στα βιβλία όσο και στα κόμικ όπως και στο Basketful)ότι ο συγγραφέας μπορεί να αποφορτίζει το κλίμα με τη χρήση χιούμορ χωρίς όμως να μειώνει ούτε στο ελάχιστο την αίσθηση τρόμου που έχει δημιουργήσει στους αναγνώστες,ούτε φυσικά να γίνεται γελοίο το όλο πράγμα...Φανταστείτε το σαν στιγμή χαλάρωσης πριν τα πράγματα αρχίσουν να γίνονται παράξενα...Πραγματικά παράξενα όπως το τελευταίο panel-ορισμός cliffhanger - του τεύχους που τελειώνει κάνοντας τον αναγνώστη να επιθυμεί σαν τρελός να διαβάσει τη συνέχεια της ιστορίας(πράγμα εντελώς επαναλαμβανόμενο σε όλους τους πολύ καλούς τίτλους της σειράς και ειδικά σε αυτούς που γράφει ο Hill-ο μπαγάσας είναι άξιος γιος του μπαμπά του!!)
Απλά φανταστείτε ότι μέσα σε λίγες σελίδες ο Hill έχει θέσει τα γρανάζια του μηχανισμού τρόμου σε κίνηση:Το πλοίο φάντασμα που εκπέμπει μετά από 40 χρόνια σήμα,το εχθρικό απομονωμένο περιβάλλον στο οποίο βρίσκετε,ένα πλήρωμα που κάτω από αντίξοες συνθήκες θα προσπαθήσει να το πλησιάσει,σε έναν ωκεανό που αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα...και όχι μόνο εκεί...Και όλα αυτά μέσα στις 23 σελίδες της ιστορίας και στο πρώτο τεύχος της!!Καταφέρνει να χωρέσει αυτούς τους αλλόκοτους και εθιστικούς του κόσμους που σας ανέφερα προηγουμένως κάθε μήνα σε τεύχη των 25 σελίδων(το πολύ)...Αν αυτό δεν είναι η στόφα μεγάλου συγγραφέα και πρώτης ποιότητας τρόμος,μυστήριο και σασπένς τότε δε ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι...
Φυσικά δε θα μπορούσα να μην κάνω ιδιαίτερη αναφορά και στα σχέδια του Stuart Immonen.Θα τη πω την αμαρτία μου,δεν ήμουνα μεγάλος fan του στα υπερηρωικά του για τη Marvel και τη DC που διαβάζω,χωρίς ακριβώς να μπορώ να προσδιορίσω το λόγο...Μετά τον Amazing Spider Man,o Immonen αποφάσισε να μη δουλέψει άλλο για υπερηρωικά κόμικ...Και ίσως αυτή του η απόφαση τελικά να του βγήκε και σε καλό γιατί ποτέ άλλοτε δεν έχω ξαναδεί τόσο ανανεωμένη και φρέσκια τη σχεδιαστική του ικανότητα!!Σαν να έβλεπα τη δουλειά άλλου καλλιτέχνη ειλικρινά...Ειδικά οι εκφράσεις των προσώπων του ολοζώντανες,καθόλου επαναλαμβανόμενες(τα ακούς Land;;)δίνει στο κάθε χαρακτήρα το δικό του ύφος και προσωπικότητα.Σωστές ανατομίες,χωρίς σωματικές υπερβολές που χαρακτήριζαν ορισμένες φορές τις υπερηρωικές του δουλειές,τα σχέδια του δένουν απόλυτα με τα πολύ καλή χρωματική παλέτα του Dave Stewart(με έμφαση στο μπλε,πράσινο και καφέ)που αντικατροπτίζουν το ύφος της ιστορίας.
Τα Hill House Comics τα θεωρώ την εκδοτική έκπληξη του 2019 και μαζί με τα υπόλοιπα Black Label μία προσωπική νίκη της DC στο χώρο εκτός των mainstream κόμικ.Αν σας αρέσανε οι υπόλοιποι τίτλοι του Hill Imprint,σίγουρα θα λατρέψετε και αυτόν εδώ.Απολαύστε υπέθυνα!
"Ιt's like a zombie.It's dead,but it doesn't know it...It got it's eyes wide open and it's making sounds but there's nothing really alive in there..." - Clark Carpenter
Kαι (με μικρή καθυστέρηση είναι η αλήθεια μέχρι να μου έρθει το τεύχος)φτάνουμε αισίως στον 5ο τίτλο Hill House comics(με την επιμέλεια φυσικά του Joe Hill) που ανήκει στο Black Label Imprint της DC.Το Plunge είναι ο δεύτερος τίτλος που το σενάριο γράφει ο ίδιος ο Joe Hill(με πρώτο το Basketful of Heads που το review του πρώτου τεύχους βρίσκετε εδώ)και για μια ακόμα φορά ο συγγραφέας κατορθώνει μέσα σε λίγες σελίδες να βυθίσει τους αναγνώστες μέσα στους αλλόκοτους αλλά τόσο εθιστικούς(με τη καλή έννοια)κόσμους του!!
Μετά από ένα καταστροφικό παλιρροϊκό κύμα,αποκαλύπτεται η ύπαρξη ενός ξεχασμένου πλοίου,του Derleth(πρώτο eater egg και οι λάτρεις κλασσικού τρόμου καταλαβαίνουν αμέσως)που είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς σχεδόν 40 χρόνια πριν και αρχίζει να εκπέμπει σήμα κάπου στα χωρικά ύδατα της Ρωσίας,ενώ υπάρχουν παράξενες ενδείξεις ότι κάτι δε πάει καλά με τη θαλάσσια ζωή που αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα(γιγαντιαία καλαμάρια ξεβράζονται στις ακτές της Ρωσίας ενώ θαλάσσια σκουλήκια τρώνε το ένα το άλλο...).
Όλο το τεύχος είναι ένα ερωτικό γράμμα του Hill στα έργα των Lovecraft(τoυ οποίου ο Hill όσο και ο μπαμπάς King είναι μεγάλοι fan)και August Derleth(το αναφέραμε πριν το υπονοούμενο)καθώς και σε ταινίες θαλασσινού-και μη τρόμου όπως τα Jaws,The Abyss,Event Horizon και γιατί όχι the Thing του Carpenter-δώστε βάση και σε αυτό το Easter egg-( δηλαδή το ξένο και απομονωμένο περιβάλλον που γνωρίζεις ότι κάτι περίεργο συμβαίνει και κανείς δε θα σε σώσει όταν σου συμβεί το κακό).Όπως και με το Basketful,έτσι και με το Plunge ο Hill μας συστήνει τους χαρακτήρες του,και μέσα σε λίγες σελίδες έχουμε μία πλήρη εικόνα του τι αντιπροσωπεύει ο καθένας,το ρόλο τους στην ιστορία και τα συναισθήματα τους.
Χαρακτήρες ολοζώντανοι με προσωπικότητα και βάθος.Ο Lacome ένας μεσήλικας άνδρας που ποτέ δεν έχει επισκεφτεί αποστολή προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εταιρείας του αλλά δε παύει να είναι σαν ψάρι έξω από το νερό.Σε αντίθεση με τη Moriah ή τα αδέλφια Carpenter που έχουν μεγαλώσει μέσα σε αυτό...
Απλά φανταστείτε ότι μέσα σε λίγες σελίδες ο Hill έχει θέσει τα γρανάζια του μηχανισμού τρόμου σε κίνηση:Το πλοίο φάντασμα που εκπέμπει μετά από 40 χρόνια σήμα,το εχθρικό απομονωμένο περιβάλλον στο οποίο βρίσκετε,ένα πλήρωμα που κάτω από αντίξοες συνθήκες θα προσπαθήσει να το πλησιάσει,σε έναν ωκεανό που αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα...και όχι μόνο εκεί...Και όλα αυτά μέσα στις 23 σελίδες της ιστορίας και στο πρώτο τεύχος της!!Καταφέρνει να χωρέσει αυτούς τους αλλόκοτους και εθιστικούς του κόσμους που σας ανέφερα προηγουμένως κάθε μήνα σε τεύχη των 25 σελίδων(το πολύ)...Αν αυτό δεν είναι η στόφα μεγάλου συγγραφέα και πρώτης ποιότητας τρόμος,μυστήριο και σασπένς τότε δε ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι...
Φυσικά δε θα μπορούσα να μην κάνω ιδιαίτερη αναφορά και στα σχέδια του Stuart Immonen.Θα τη πω την αμαρτία μου,δεν ήμουνα μεγάλος fan του στα υπερηρωικά του για τη Marvel και τη DC που διαβάζω,χωρίς ακριβώς να μπορώ να προσδιορίσω το λόγο...Μετά τον Amazing Spider Man,o Immonen αποφάσισε να μη δουλέψει άλλο για υπερηρωικά κόμικ...Και ίσως αυτή του η απόφαση τελικά να του βγήκε και σε καλό γιατί ποτέ άλλοτε δεν έχω ξαναδεί τόσο ανανεωμένη και φρέσκια τη σχεδιαστική του ικανότητα!!Σαν να έβλεπα τη δουλειά άλλου καλλιτέχνη ειλικρινά...Ειδικά οι εκφράσεις των προσώπων του ολοζώντανες,καθόλου επαναλαμβανόμενες(τα ακούς Land;;)δίνει στο κάθε χαρακτήρα το δικό του ύφος και προσωπικότητα.Σωστές ανατομίες,χωρίς σωματικές υπερβολές που χαρακτήριζαν ορισμένες φορές τις υπερηρωικές του δουλειές,τα σχέδια του δένουν απόλυτα με τα πολύ καλή χρωματική παλέτα του Dave Stewart(με έμφαση στο μπλε,πράσινο και καφέ)που αντικατροπτίζουν το ύφος της ιστορίας.
Τα Hill House Comics τα θεωρώ την εκδοτική έκπληξη του 2019 και μαζί με τα υπόλοιπα Black Label μία προσωπική νίκη της DC στο χώρο εκτός των mainstream κόμικ.Αν σας αρέσανε οι υπόλοιποι τίτλοι του Hill Imprint,σίγουρα θα λατρέψετε και αυτόν εδώ.Απολαύστε υπέθυνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου