H Γυναίκα με τα τραπουλόχαρτα από την Αλεξία Οθωναίου

 Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός

"Το Χειμώνα του 2008 ήμουνα στα χαρακώματα...Έτοιμος για την επόμενη κίνηση της, καλοδιαβασμένος, υποψιασμένος και οπλισμένος...Δεν ένιωθα απλώς ότι την πλησίαζα, ένιωθα ότι η ανάσα μου ήταν στο σβέρκο της..."

Οι δύσκολες εποχές που όλοι μας ζούμε το τελευταίο καιρό με την έλευση του Covid 19 στις ζωές μας, έχουν αποτελέσει τροχοπέδη όχι μόνο στη καθημερινότητα μας, αλλά και σε οποιαδήποτε δραστηριότητα. Τόσο επαγγελματική, όσο και καλλιτεχνική και εκδοτική. Οπότε είναι εξαιρετικά παρήγορο σε αυτές τις ζόρικες πραγματικά συνθήκες, να βρίσκουν το δρόμο για έκδοση(αν αναλογιστεί κανείς ότι δε γίνονται φεστιβάλ και εκθέσεις και τα βιβλιοπωλεία είναι κλειστά)δουλειές Ελλήνων δημιουργών που πραγματικά έχουν κάτι το αξιόλογο να πουν.

Οι εκδόσεις Jemma Press που δίνουν την ευκαιρία σε πολλούς Έλληνες δημιουργούς να εκδώσουν τις δουλειές τους, και λίγο πριν τη δεύτερη καραντίνα που μας ξαναεπισκέφτηκε, παρουσιάζουν το κόμικ της ταλαντούχας δημιουργού Αλεξίας Οθωναίου "Η Γυναίκα με τα Τραπουλόχαρτα" που βασίζεται σε ένα αδημοσίευτο διήγημα του Ratchet,και είχε πρωτοδημοσιευτεί σαν web comic στο site του So Comic.Gr

Πρωταγωνιστές ένας αστυνομικός που ζει μαζί με τη κοπέλα του, τη Ξένια, στην Αθήνα του 2008.Μία σειρά από αποτρόπαιους φόνους στις οποίες τα θύματα βρίσκονται άγρια δολοφονημένα, με ανατομικά μέλη ή όργανά τους να λείπουν και έχουν πάντα κάποιο τραπουλόχαρτο πάνω(ή και μέσα τους!)πράγμα που έχει οδηγήσει την αστυνομία να ονομάζουν(σύμφωνα με τα στοιχεία που βρίσκουν / πατημασιές, τρίχες κ.τ.λ.)το δολοφόνο "Γυναίκα με τα τραπουλόχαρτα"...

To πρώτο θύμα ο μεγαλοδικηγόρος Μαρίνος Ταχτσίδης, Βρίσκεται με το 10 κούπα μέσα στο στόμα του.. Το δεύτερο ο καθηγητής καλών τεχνών Σταύρος Καλιάτης, θα βρεθεί με το βαλέ σπαθί εκεί όπου έπρεπε να υπάρχει η..καρδιά του!Και το επόμενο θύμα ένας πρέσβης θα ακολουθήσει 18 μήνες αργότερα εξαιτίας του αναβρασμού που έχει δημιουργηθεί με τη δολοφονία ενός 15 χρονου παιδιού, Του Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρες αστυνομικού...Η γυναίκα με τα τραπουλόχαρτα φαίνεται να "σταματάει" το δολοφονικό της καρέ για μήνες...Μήνες οι οποίες ήταν εφιαλτικοί για τον αστυνομικό μας καθώς το να πιάσει τη δολοφόνο αρχίζει να γίνεται αυτοσκοπός και παράλληλα εμμονή...Μία εμμονή που τον οδηγεί όλο και περισσότερο στο σκοτάδι αντί για το φως....

Βγαλμένο μέσα από τις καλύτερες στιγμές ταινιών των Hitchcock και Takashi, αλλά συνάμα περιέχοντας τα νουάρ εκείνα υλικά που συναντάμε και σε βιβλία των Mosley,Chadler αλλά και Nesbo η Γυναίκα με τα Τραπουλόχαρτα είναι ένα καλογραμμένο και καλοσχεδιασμένο αστυνομικό θρίλερ που σε κρατάει κολλημένο στις (λιγοστές είναι η αλήθεια) σελίδες του και μένει καιρό στο μυαλό σου αφότου το διαβάσεις. Πρόκειται για το "καταραμένο" ταξίδι του ήρωα μας μέσα στη τρέλα που προκαλεί η απώλεια και η μοναξιά...Ο αναγνώστης "μπαίνει" ο ίδιος μέσα στο σώμα του κεντρικού χαρακτήρα και ζει όλη την ένταση, την αγωνία αλλά και τη φρίκη που φαίνεται να έχει ποτίσει πλέον τη ζωή του πρωταγωνιστή...Παράλληλα αποτελεί και μία εικονογραφημένη αναφορά στα γεγονότα εκείνα που οδήγησαν στη δολοφονία ενός παιδιού και των αναταραχών που ακολούθησαν με μία Αθήνα παραδομένη στις φλόγες..

Αν και όπως ανέφερα η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε λίγες ιστορίες(άλλωστε βασίζεται σε μικρό διήγημα όχι βιβλίο)αλλά αυτό δεν εμποδίζει το να αναπτυχθούν οι χαρακτήρες του κόμικ και ιδιαίτερα του πρωταγωνιστή. Προσπαθώντας να εξισορροπήσει ανάμεσα στη "περίεργη" σχέση του με τη κοπέλα του Ξένια(που τον αποκαλεί "μπαμπά" σε μία προσπάθεια να απαλύνει την απώλεια του δικού της πατέρα),και στο καθήκον του ως αστυνομικός και την ατομική του ευθύνη να πιάσει το δολοφόνο περισσότερο για να εξιλεώσει τη δική του ψυχή παρά για να σώσει άλλες αθώες..Οι προσωπικοί του δαίμονες τον κατατρέχουν σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας και το μόνο σίγουρο είναι ότι δε πρόκειται να τον αφήσουν ήσυχο όσο καιρός και αν περάσει.

Η Αλεξία Οθωναίου , μία από τις πιο ταλαντούχες Ελληνίδες δημιουργούς, που η ποιότητα χαρακτηρίζει πάντα τις δουλειές της, κατορθώνει με ένα υλικό που σεναριακά τουλάχιστον έχει επαναληφθεί,(ο μπάτσος, η ερωμένη, η αρρωστημένα εξαρτημένη σχέση, ο μυστήριος δολοφόνος)να παρουσιάσει ένα έργο στιβαρό , μεστό και σχεδιαστικά ιδιαίτερο(όπως και κάθε δουλειά της άλλωστε)και να αποδώσει με το καλύτερα δυνατό και οπτικό τρόπο τη σκοτεινή, υποβλητικά μουντή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα της ιστορίας , δίνοντας έμφαση τόσο στο noir όσο και στο thriller στοιχείο χρησιμοποιώντας μία έντονη χρωματική παλέτα του κόκκινου, γκρίζου και καφέ.

Ένα κόμικ σκοτεινό, σκληρό , μία γροθιά στο στομάχι , που προσκαλεί τον αναγνώστη σε ένα οδοιπορικό στα πιό βαθιά έγκατα της ανθρώπινης ψυχής.. Ακόμα μία πολύ καλή δουλειά από την Οθωναίου που ποτέ δεν απογοητεύει με το έργο της σε μία προσεγμένη έκδοση από τη Jemma Press.Όσο γρήγορα και αν διαβάζεται, το σίγουρο είναι ότι θα σας "στοιχειώσει" για καιρό...