Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
''Terrible about those children...I wish somebody would do something about it..."
To Something is Killing the Children(Kάτι σκοτώνει τα παιδιά) το νέο πόνημα του πολυγραφότατου James Tynion (Bat Man,Detective Comics,Τhe Woods)είναι ίσως το μοναδικό indie αυτή την εποχή (μαζί με το Gideon Falls που μόλις τελείωσε) που με κάνει να περιμένω κάθε μήνα να διαβάσω τη συνέχεια του. Το κόμικ κυκλοφορεί από την πολύ δυνατή και ανερχόμενη τον τελευταίο καιρό,Boom Studios,που τείνει να γίνει η νέα Image της νέας δεκαετίας. Η σειρά ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2019(αρχικά ήταν να είναι limited series)αλλά μέχρι και το Δεκέμβριο του 2020 αριθμεί ήδη 13 τεύχη.
Η υπόθεση του δεν είναι αυτό που λέμε πρωτότυπη ή κάτι το συγκλονιστικά καινούργιο και φρέσκο(κοινός όχι κάτι που δεν έχουμε ξαναδιαβάσει ήδη) αλλά παρόλα αυτά κατορθώνει να καθηλώσει τον αναγνώστη κυρίως με τη γρήγορη πλοκή της, τους έξυπνους διαλόγους και τους ρεαλιστικούς της χαρακτήρες.
Όταν τα παιδιά του Archer's Peak - μιας μικρής πόλης στην καρδιά της Αμερικής - αρχίζουν να εξαφανίζονται, όλες οι έρευνες φαίνονται απελπιστικά μάταιες. Τα περισσότερα παιδιά δεν επιστρέφουν ποτέ, αλλά αυτά τα λίγα (όπως ο James) που το καταφέρνουν, έχουν να διηγηθούν τρομερά εφιαλτικές ιστορίες - με συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τρομακτικά πλάσματα που ζουν στις σκιές. Η μόνη ελπίδα των κατοίκων και γωνιών είναι να βρουν και να εξαλείψουν την απειλή και αυτό ίσως επιτευχθεί με την άφιξη μίας μυστηριώδους ξένης, που πιστεύει την ιστορία των παιδιών και ισχυρίζεται ότι είναι η μόνη που βλέπει αυτό που μπορούν να δουν μόνο εκείνα....Το όνομα της Erica Slaughter και η "δουλειά" της είναι να κυνηγά και να σκοτώνει τα τέρατα...Με κάθε κόστος!!
Ο Τynion ο οποίος σίγουρα είναι καλύτερος στις indie δουλειές του από εκείνες στα mainstream υπερηρωικά,και κυρίως στο στοιχείο του τρόμου, μας παραδίδει ένα υπερφυσικό, ψυχολογικό θρίλερ με έντονο το splatter και gore στοιχείο. Όπως ανέφερα και προηγουμένως το κόμικ δεν παίρνει και τα εύσημα στη πρωτοτυπία του θέματος του(λίγο από Stranger Things και Supernatural, καθώς και η κεντρική χαρακτήρας θυμίζει και κάτι από Buffy the Vampire Slayer), αλλά από τη πρώτη στιγμή που θα το πιάσεις στα χέρια σου δεν θα θέλεις να το αφήσεις. Οι γρήγοροι ρυθμοί, αυτή η αίσθηση φόβου και κινδύνου που υποβόσκει σχεδόν σε κάθε σελίδα, ο ρεαλισμός των χαρακτήρων ακόμα και σε ένα κόμικ τέτοιας θεματολογίας, το μυστήριο που περικλείει τόσο την ξαφνική εμφάνιση των τεράτων όσο και της κεντρικής ηρωίδας που εμφανίζεται σχεδόν από το πουθενά για να τα ξεπαστρέψει αποτελούν τα συστατικά εκείνα που κάνουν την ιστορία που θέλει να διηγηθεί ο συγγραφέας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, και σίγουρα κεντρίζει το ενδιαφέρον μας από τις πρώτες κιόλας σελίδες.
Και αντί να δώσει εύκολες απαντήσεις για ένα "φαινομενικά" εύκολο σενάριο ο Tynion δημιουργεί μάλλον περισσότερες ερωτήσεις. Ποια είναι αυτά τα τέρατα και από που έρχονται; Γιατί σκοτώνουν συγκεκριμένα παιδιά; Γιατί μόνο αυτά μπορούν να τα δουν και όχι οι ενήλικες; Ποιο είναι αυτό το μυστηριώδες κορίτσι, και γιατί σκοτώνει τα τέρατα; Για ποιους εργάζεται; Και ποιοι ακριβώς είναι αυτοί; Αυτό σίγουρα λειτουργεί υπέρ της σειράς, καθώς έχει τους αναγνώστες σε διαρκή "εγρήγορση" και τους κάνει να περιμένουν τη συνέχεια της ιστορίας για να ικανοποιηθούν λίγο λίγο όλες οι απορίες τους, για να πάρουν ίσως τις απαντήσεις τις οποίες ψάχνουν..
Ίσως το gore στοιχείο να είναι λίγο περισσότερο από όσο θα έπρεπε(και ειδικά όταν μιλάμε για διαμελισμένα πτώματα παιδιών)που ίσως ενοχλήσει κάποιους(που τότε καλό θα είναι να μην το διαβάσουν)αλλά οι φίλοι του horror genre σίγουρα σε αυτό το κόμικ θα βρουν το παράδεισο τους.Άλλωστε το κόμικ δεν προσποιείται ότι είναι κάτι διαφορετικό, ούτε προσπαθεί να πουλήσει "δηθενιά"(όπως πολλά indie κάνουν) ούτε να σοκάρει με την έμφαση στο gore στοιχείο. Απλά θα περάσεις ευχάριστα την ώρα σου με ένα καθαρόαιμο horror κόμικ. Τις περισσότερες φορές αυτό θέλεις να κάνεις διαβάζοντας ένα κόμικ, δε γίνεται να πουλάμε προβληματισμό όλη την ώρα για να μας πάρουνε σοβαρά ως τέχνη. Και εγώ μέχρι στιγμής περνάω "ευχάριστα"(όσο βέβαια μπορεί να το επιτρέπει το κόμικ αυτό, αφού μιλάμε για θανάτους παιδιών) την ώρα μου και αυτό μου φτάνει.
Η τέχνη του Dell'Edera(Dark Entries,House of Mystery) πιστεύω ότι ταιριάζει απόλυτα με την αισθητική της ιστορίας, μου θυμίζει έντονα εκείνη του Tim Sale, αλλά έχει και το δικό του προσωπικό στυλ που σύντομα θα γίνει και πιο αναγνωρίσιμο.Tου αναγνωρίζω ότι δίνει μία έντονη εκφραστικότητα στα πρόσωπα των χαρακτήρων που σχεδιάζει, η οποία παραμένει ρεαλιστική ακόμα και αν το σχέδιο του θεωρηθεί περισσότερο καρτουνίστικο από όσο πρέπει.Υπέροχη η συνεισφορά του Miguel Muerto( Planet of the Apes: Visionaries) στα χρώματα. Η χρήση των συνεχώς μεταβαλλόμενων παλετών χρωμάτων είναι αξιοσημείωτη, από το σκοτεινό στο φωτεινό και το αντίστροφο, με έμφαση στο κατακόκκινο του αίματος που κυριολεκτικά γεμίζει τα panel, παίζοντας με την ψυχολογία του αναγνώστη και ενισχύοντας την αίσθηση φόβου στη διαδικασία.
Τον Ιούνιο του 2020, το Something Is Killing the Children προτάθηκε για το Best New Series στα Βραβεία Eisner 2020( έχασε το βραβείο από το Invisible Kingdom των G. Willow Wilson και Christian Ward) και αν συνεχίζει με αυτό το ρυθμό είμαι σίγουρος ότι θα είναι υποψήφιο(και νικηφόρο αυτή τη φορά) και για το 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου