Επιτέλους μόλις χθες έφτασε στα χέρια μου(δεν διαβάζω ποτέ online,περιμένω πάντα να κυκλοφορήσει σε τεύχος να το αγοράσω και να το ξεφυλλίσω) και η πρώτη κυκλοφορία για το νέο label της DC Black Label(κάτι σαν μια πιο ενήλικη εκδοχή των All Star titles)το Bat Man :Damned.Ένα κόμικ που πριν καλά καλά ακόμα κυκλοφορήσει δημιούργησε έναν χαμό στο διαδίκτυο εξ' αιτίας ενός panel που ο σκοτεινός ιππότης παρουσιάζεται σε όλο του το...al natural μεγαλείο και βλέπουμε(όσο το επιτρέπει η σκίαση)τα προσόντα του,και δεν εννοώ αυτά της..μαχητικής του ικανότητας..!!
Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι πλέον και της DC έχουν καταφύγει σε διαφορετικά gimmick για να προκαλούν το ενδιαφέρων των αναγνωστών και να διαφημίζουν τα επερχόμενα project τους,από το να ενδιαφερθούν για την ποιότητα των σεναρίων των ιστοριών που εκδίδουν.Νομίζω ότι μία εταιρεία με την βαριά ιστορία και όνομα της DC δεν χρειάζεται πραγματικά να ακολουθεί τέτοιες λύσεις.Σίγουρα σούσουρο και πωλήσεις θα δώσουν αλλά δεν θα σώσουν την υπόληψη της..Όχι ότι το Bat Man : Damned δεν έχει καλό σενάριο.Θα πέσει το ταβάνι να με πλακώσει και δεν θα ολοκληρώσω το κείμενο.Άλλωστε ο Azzarello και καλός συγγραφέας είναι,και δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με τον σκοτεινό ιππότη(με τον ίδιο σχεδιαστή τον εκπληκτικό Bermejo είχε κάνει το Joker ή με τον Eduardo Risso το Broken City story arc στα τεύχη #620-625 του Bat Man).Το πρόβλημα το εντόπισα αλλού...
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μία προσπάθεια τα υπερηρωικά κόμικ να γίνουν ακόμα πιο ενήλικα και σκοτεινά.Κάτι που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '80 με το Dark Knight Returns του Miller(άρθρο μου θα βρείτε εδώ)ή το Watchmen του Μoore(επίσης εδώ)κορυφώνεται τα τελευταία χρόνια με το γεγονός ότι οι indie κυκλοφορίες κόμικ κερδίζουν ολοένα και περισσότερο κοινό στις προτιμήσεις τους.Έτσι λοιπόν (και δεν γνωρίζω αν αυτό γίνει σε κάθε επερχόμενη κυκλοφορία της Black Label)στη συγκεκριμένη δουλειά του Azzarello,γίνεται μία προσπάθεια να συνδυαστεί όλο αυτό μαζί(Miller meets indie creations mash-up)και το αποτέλεσμα τουλάχιστον για το πρώτο τεύχος που διάβασα,μου φαίνεται λίγο παράξενο...Σαν ο συγγραφέας να προσπαθεί να γράψει στο στυλ κάποιου άλλου(θυμηθείτε το παράδειγμα της Sophie Hannah να γράψει σαν Agatha Christie),ή να προσπαθεί με δυσκολονόητες λέξεις(μέσα από το στόμα του αφηγητή που πρόκειται για τον John Constantine κάτι που έξυπνα ο αφηγητής δεν καταλαβαίνει από την αρχή)και άστοχες φιλοσοφίες και θρησκευτικά ζητήματα, να δείξει ότι και η συγκεκριμένη ιστορία απευθύνεται σε ενήλικο σοβαρό κοινό,που χρόνια τώρα είχε αναζητήσει άλλου είδους εκδόσεις για να διαβάσει κάτι "πραγματικά καλό".Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα παρ' όλα αυτά...
Φυσικά έχουμε να κάνουμε με υπόθεση εκτός κανονικού continuity του DC universe(όπως άλλωστε θα είναι και οι περισσότερες εκδόσεις αυτής της σειράς).Ο Joker είναι νεκρός,το άψυχο σώμα του εντοπίζεται στο ποτάμι,και τελευταία φορά που εθεάθη ήταν να πέφτει από τη γέφυρα του Gotham Gate.O Bat Man που στην αρχή της ιστορίας παρουσιάζεται βαριά πληγωμένος,σώζεται από τον Constantine χωρίς να έχει μνήμη για το τι ακριβώς του συμβαίνει,και οι τελευταίες του αναμνήσεις είναι αυτές από τη γέφυρα του Gotham...Πράγμα που τον καθιστά τον βασικό ύποπτο...Και με τον Constantine θα προσπαθήσουν να βρουν τι στο καλό(ή κακό)συνέβη.Στην αναζήτηση του ο σκοτεινός ιππότης θα συναντήσει επίσης τον Deadman και Zatanna καθώς και περίεργες αναμνήσεις του Bruce από την παιδική του ηλικία με την παρουσία της Enchantress...
Ένα μείγμα υπερφυσικού τρόμου και αστυνομικού μυστηρίου όλα μέσα σε μία σκοτεινή,μουντή και άκρως ρεαλιστική ατμόσφαιρα απόρροια της εκπληκτικής δουλειάς του Lee Bermejo που και μόνο για αυτή αξίζει κανείς να αγοράσει αυτή τη σειρά.Μου άρεσε πολύ ο διαφορετικός σχεδιασμός τόσο της Zatanna αλλά ειδικά του Deadman(η κόκκινη στολή έχει αντικατασταθεί από τη σάρκα του)και οι διάφορες εκδόσεις της στολής του Bat Man μέσα στη Bat Cave(μία μάλιστα μοιάζει με αρματωσιά πραγματικού ιππότη).
Τέλος οι λεπτομερείς ανατομικοί σχεδιασμοί των σωμάτων,και οι εκφράσεις των προσώπων των χαρακτήρων(ο Bat Man ολόιδιος Michael Keaton και ο Constantine ο Sting)καθώς και η Gothic παρουσίαση της πόλης του Gotham όλα σε συνδυασμό των υπέροχων χρωμάτων με έμφαση στην αντίθεση του κόκκινου με το γκρίζο,καθιστούν το κόμικ αυτό μια καλή αγορά καθώς και μία υπόσχεση για ίσως καλύτερη συνέχεια.Αρκεί ο Azzarello να γράψει την ιστορία που θέλει να μας διηγηθεί,χωρίς διάθεση για εντυπωσιασμούς,χωρίς να προσπαθήσει να μιμηθεί το στυλ του Miller ή του Moore,χωρίς να μπερδεύει τον αναγνώστη με βαρύγδουπες εκφράσεις και μπερδεμένα plot και να χάνεται κάπου στη συνέχεια...Περιμένω το δεύτερο και τρίτο τεύχος για να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και ελπίζω να μην απογοητευθώ στη συνέχεια.
Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι πλέον και της DC έχουν καταφύγει σε διαφορετικά gimmick για να προκαλούν το ενδιαφέρων των αναγνωστών και να διαφημίζουν τα επερχόμενα project τους,από το να ενδιαφερθούν για την ποιότητα των σεναρίων των ιστοριών που εκδίδουν.Νομίζω ότι μία εταιρεία με την βαριά ιστορία και όνομα της DC δεν χρειάζεται πραγματικά να ακολουθεί τέτοιες λύσεις.Σίγουρα σούσουρο και πωλήσεις θα δώσουν αλλά δεν θα σώσουν την υπόληψη της..Όχι ότι το Bat Man : Damned δεν έχει καλό σενάριο.Θα πέσει το ταβάνι να με πλακώσει και δεν θα ολοκληρώσω το κείμενο.Άλλωστε ο Azzarello και καλός συγγραφέας είναι,και δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με τον σκοτεινό ιππότη(με τον ίδιο σχεδιαστή τον εκπληκτικό Bermejo είχε κάνει το Joker ή με τον Eduardo Risso το Broken City story arc στα τεύχη #620-625 του Bat Man).Το πρόβλημα το εντόπισα αλλού...
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μία προσπάθεια τα υπερηρωικά κόμικ να γίνουν ακόμα πιο ενήλικα και σκοτεινά.Κάτι που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '80 με το Dark Knight Returns του Miller(άρθρο μου θα βρείτε εδώ)ή το Watchmen του Μoore(επίσης εδώ)κορυφώνεται τα τελευταία χρόνια με το γεγονός ότι οι indie κυκλοφορίες κόμικ κερδίζουν ολοένα και περισσότερο κοινό στις προτιμήσεις τους.Έτσι λοιπόν (και δεν γνωρίζω αν αυτό γίνει σε κάθε επερχόμενη κυκλοφορία της Black Label)στη συγκεκριμένη δουλειά του Azzarello,γίνεται μία προσπάθεια να συνδυαστεί όλο αυτό μαζί(Miller meets indie creations mash-up)και το αποτέλεσμα τουλάχιστον για το πρώτο τεύχος που διάβασα,μου φαίνεται λίγο παράξενο...Σαν ο συγγραφέας να προσπαθεί να γράψει στο στυλ κάποιου άλλου(θυμηθείτε το παράδειγμα της Sophie Hannah να γράψει σαν Agatha Christie),ή να προσπαθεί με δυσκολονόητες λέξεις(μέσα από το στόμα του αφηγητή που πρόκειται για τον John Constantine κάτι που έξυπνα ο αφηγητής δεν καταλαβαίνει από την αρχή)και άστοχες φιλοσοφίες και θρησκευτικά ζητήματα, να δείξει ότι και η συγκεκριμένη ιστορία απευθύνεται σε ενήλικο σοβαρό κοινό,που χρόνια τώρα είχε αναζητήσει άλλου είδους εκδόσεις για να διαβάσει κάτι "πραγματικά καλό".Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα παρ' όλα αυτά...
Φυσικά έχουμε να κάνουμε με υπόθεση εκτός κανονικού continuity του DC universe(όπως άλλωστε θα είναι και οι περισσότερες εκδόσεις αυτής της σειράς).Ο Joker είναι νεκρός,το άψυχο σώμα του εντοπίζεται στο ποτάμι,και τελευταία φορά που εθεάθη ήταν να πέφτει από τη γέφυρα του Gotham Gate.O Bat Man που στην αρχή της ιστορίας παρουσιάζεται βαριά πληγωμένος,σώζεται από τον Constantine χωρίς να έχει μνήμη για το τι ακριβώς του συμβαίνει,και οι τελευταίες του αναμνήσεις είναι αυτές από τη γέφυρα του Gotham...Πράγμα που τον καθιστά τον βασικό ύποπτο...Και με τον Constantine θα προσπαθήσουν να βρουν τι στο καλό(ή κακό)συνέβη.Στην αναζήτηση του ο σκοτεινός ιππότης θα συναντήσει επίσης τον Deadman και Zatanna καθώς και περίεργες αναμνήσεις του Bruce από την παιδική του ηλικία με την παρουσία της Enchantress...
Ένα μείγμα υπερφυσικού τρόμου και αστυνομικού μυστηρίου όλα μέσα σε μία σκοτεινή,μουντή και άκρως ρεαλιστική ατμόσφαιρα απόρροια της εκπληκτικής δουλειάς του Lee Bermejo που και μόνο για αυτή αξίζει κανείς να αγοράσει αυτή τη σειρά.Μου άρεσε πολύ ο διαφορετικός σχεδιασμός τόσο της Zatanna αλλά ειδικά του Deadman(η κόκκινη στολή έχει αντικατασταθεί από τη σάρκα του)και οι διάφορες εκδόσεις της στολής του Bat Man μέσα στη Bat Cave(μία μάλιστα μοιάζει με αρματωσιά πραγματικού ιππότη).
Τέλος οι λεπτομερείς ανατομικοί σχεδιασμοί των σωμάτων,και οι εκφράσεις των προσώπων των χαρακτήρων(ο Bat Man ολόιδιος Michael Keaton και ο Constantine ο Sting)καθώς και η Gothic παρουσίαση της πόλης του Gotham όλα σε συνδυασμό των υπέροχων χρωμάτων με έμφαση στην αντίθεση του κόκκινου με το γκρίζο,καθιστούν το κόμικ αυτό μια καλή αγορά καθώς και μία υπόσχεση για ίσως καλύτερη συνέχεια.Αρκεί ο Azzarello να γράψει την ιστορία που θέλει να μας διηγηθεί,χωρίς διάθεση για εντυπωσιασμούς,χωρίς να προσπαθήσει να μιμηθεί το στυλ του Miller ή του Moore,χωρίς να μπερδεύει τον αναγνώστη με βαρύγδουπες εκφράσεις και μπερδεμένα plot και να χάνεται κάπου στη συνέχεια...Περιμένω το δεύτερο και τρίτο τεύχος για να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και ελπίζω να μην απογοητευθώ στη συνέχεια.
Σπύρος Ανδριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου