The Low,Low,Woods
Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Σήμερα θα σας παρουσιάσω το τρίτο κατά σειρά τίτλο του πολύ καλού Hill House comics(με την επιμέλεια φυσικά του Joe Hill) που ανήκει στο Black Label της DC.O λόγος για το the Low,Low,Woods το οποίο μας γεμίζει περηφάνια γιατί το σχεδιασμό του το έχει αναλάβει το δικό μας παιδί,η πολυτάλαντη και γλυκιά DaNi(Δανάη Κηλαηδόνη)που μαζί και με το Coffin Bound,συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τη ποιότητα της δουλειάς της!!Στο σενάριο της νέας αυτής σειράς(που θα ολοκληρωθεί σε 5 τεύχη)έχουμε τη συγγραφέα κυρίως σύντομων ιστοριών,Carmen Maria Machado(Her Body and other parties) που κάνει το ντεμπούτο της σε κόμικ.
Η ιστορία μας ξεκινάει στη μικρή πόλη του Shudder-to-Think(ναι περίεργο όνομα αλλά σε κερδίζει αμέσως)υποτίθεται κάπου στη Pennsylvania των ηνωμένων πολιτειών(από όπου κατάγεται και η συγγραφέας).Βασικές ηρωίδες της σειράς είναι η Eli(η οποία είναι και η κεντρική αφηγήτρια)και η Vee οι οποίες ξυπνάνε στο σινεμά της πόλης τους στο οποίο είχανε πάει να δούνε μια ταινία,χωρίς αναμνήσεις για το τι έκαναν πριν,πως ήταν η ταινία,πως διάολε έφτασαν μέχρι εκεί....Η Eli είναι πεπεισμένη ότι κάτι το περίεργο συμβαίνει μολονότι η Vee προσπαθεί να τη πείσει για το αντίθετο,αν και δεν έχει πειστεί ούτε η ίδια για αυτό.....Στο δρόμο της επιστροφής οι δύο κοπέλες θα έρθουν αντιμέτωπες με ακόμα ένα πιο περίεργο θέαμα(ένα ανθρωπόμορφο ελάφι που παρ' ολίγο να το χτυπήσουν με το ποδήλατο)...
Με την αφήγηση της Eli μαθαίνουμε για την περίεργη ιστορία της πόλης.Μίας περιοχής που η οικονομία στηρίζονταν στα ανθρακωρυχεία,με τους άντρες να αρρωσταίνουν με τις απάνθρωπες και ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας και τις γυναίκες να είχαν απώλεια μνήμης και να ξεχνάνε πως βρέθηκαν σε διάφορα μέρη...Οι γιατροί το είχαν αποδώσει στη μολυσμένη ατμόσφαιρα...
Μια μέρα μία φωτιά ξέσπασε μέσα στα ορυχεία που δεν έσβηνε...Τα κελάρια των σπιτιών έγιναν φούρνοι,μωρά γεννιόντουσαν με μαύρο σαν κάρβουνο πλακούντα,και οι εξαφανίσεις γυναικών αλλά και αντρών πλέον συνεχίζονταν.....Όσοι επέλεξαν να μείνουν στη πόλη αφέθηκαν χαμένοι στη τύχη τους,χωρίς αύριο ή προοπτικές....Αλλά όπως θα ανακαλύψει τόσο η Eli αλλά ακόμα περισσότερο η Vee,η αρχική τους αμνησία ή η περίεργη επαφή που είχαν θα είναι μόνο η αρχή...Ποιο είναι το μυστικό που κρύβει η μικρή αυτή πόλη;;;
Από την αρχή του τεύχους η συγγραφέας βάζει στα βαθιά νερά τον αναγνώστη.Ξεκινάει με το μυστήριο να πλανιέται στην ατμόσφαιρα και το οποίο γίνεται όλο και μεγαλύτερο στη συνέχεια της ιστορίας για να κορυφωθεί(όπως και σε όλες άλλωστε τις σειρές του imprint)στη τελευταία σελίδα του τεύχους.Αυτό που μου άρεσε είναι οι ζωντανοί διάλογοι και αφήγηση στην ιστορία,και το γεγονός ότι η συγγραφέας αναμειγνύει το υπερφυσικό με το στοιχείο του τρόμου και μαζί προσθέτει αληθινούς χαρακτήρες της "διπλανής πόρτας" με τους οποίους ο αναγνώστης μπορεί από την αρχή να αισθανθεί "οικεία" μεταξύ τους.Όλα αυτά σε μία "καταραμένη"πόλη που συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα,μαγειρεμένα με την ανατριχιαστική συνταγή του Twin Peaks ή του Silent Hill και που ο τρόμος υπάρχει κρυμμένος γύρο σου...
Και εδώ θα δώσω και πάλι τα εύσημα στη συγγραφέα γιατί δε καταφεύγει στην εύκολη λύση του εντυπωσιασμού για να προκαλέσει το τρόμο στους αναγνώστες.Ο τρόμος δεν παρουσιάζεται φόρα παρτίδα μπροστά σου,ώστε να βγάλεις ένα πνιχτό ουρλιαχτό ή να σου κόβει την ανάσα...Αλλά υποβόσκει "Λαβκραφτικά" γύρω στην ατμόσφαιρα,κάθε στιγμή...Ο αναγνώστης γνωρίζει ότι κάτι δε πάει καλά με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται οι ηρωίδες,και εκεί είναι που ο φόβος σε γαντζώνει για τα καλά και δε σε αφήνει μέχρι και τη τελευταία σελίδα του τεύχους όπου τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα...Για εμένα επίσης ο μεγαλύτερος φόβος δεν είναι όσα περίεργα γίνονται στη πόλη με τη σκοτεινή ιστορία μόνο...Είναι το γεγονός ότι όσοι διάλεξαν να μείνουν πίσω μοιάζουν "παραδομένοι" στη μοίρα τους...Το να μη μπορείς να ξεφύγεις από το αδιέξοδο που έχει οδηγηθεί το πεπρωμένο σου,και η Eli,η Vee,οι συμμαθητές τους,οι υπόλοιποι κάτοικοι που αποφάσισαν να μείνουν πίσω,μοιάζουν δυστυχώς ανήμποροι να το κάνουν....
Η DaNi εδώ παρουσιάζει ένα διαφορετικό σχεδιαστικό στυλ από ότι τουλάχιστον διαβάζουμε στο Coffin Bound.Περισσότερο ελιστικό,ξεφεύγει λίγο από το πιο έντονο Millerικό στοιχείο που είχα εντοπίσει στο Coffin Bound και γίνεται πιο πολύ προσωπικό,χωρίς να εμμένει στη λεπτομέρεια αλλά και χωρίς να χάνει τίποτα από όσα θέλει να αποδώσει στα panel,ούτε να χάνει στιγμή τη ποιότητα του.Με απλές και λιτές γραμμές αποδίδει τέτοια εκφραστικότητα και ζωντάνια στα πρόσωπα των χαρακτήρων που δεν συναντάς ούτε σε πίνακα ζωγραφικής.Και αυτό από μόνο του είναι αξιοσημείωτο!!Μία καλλιτέχνιδα που έχει να δώσει πολλά ακόμα στο χώρο της 9ης τέχνης.Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω και στα ολοζώντανα χρώματα της Tamra Bonvillain που δένουν άψογα με τα σχέδια της DaNi,και που συνδυάζονται άψογα και με οικείο τρόπο με το νέο στυλ εικονογράφησης της.Η Βonvillain χρησιμοποιεί μία εκπληκτική παλέτα χρωμάτων που ισορροπεί τόσο τα θερμά όσο και τα ψυχρά χρώματα μεταξύ τους σε ένα ανεπανάληπτο οπτικά και αισθητικά αποτέλεσμα.
Γενικά κανένας τίτλος του Hill House δε με έχει απογοητεύσει ως τώρα και επίσης κάτι που μου αρέσει σε αυτές τις σειρές είναι το γεγονός πως μολονότι ανήκουν στο ίδιο imprint καμία δε μοιάζει με την άλλη.Η κάθε μια σειρά μοιάζει να έχει τη δική της φωνή και χαρακτήρα και το μόνο κοινό που έχουν μεταξύ τους είναι η ιστορία των λίγων σελίδων που συνεχίζεται σε καθέναν από αυτούς το Sea Dogs(και παρεμπιπτόντως έχει το ίδιο όνομα με τη ταινία που υποτίθεται παρακολούθησαν οι κοπέλες στο σινεμά)που στο συγκεκριμένο τεύχος βρίσκεται στο έκτο μέρος της.Μέχρι στιγμής 3 στις 3 σειρές του Hill House inprint έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις και αποτελούν την έκπληξη της DC για τη χρονιά που πέρασε αλλά και δίνουν και ελπίδα για ακόμα καλύτερες(και ποιοτικές)δημιουργίες για τη χρονιά που ήρθε.
Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Σήμερα θα σας παρουσιάσω το τρίτο κατά σειρά τίτλο του πολύ καλού Hill House comics(με την επιμέλεια φυσικά του Joe Hill) που ανήκει στο Black Label της DC.O λόγος για το the Low,Low,Woods το οποίο μας γεμίζει περηφάνια γιατί το σχεδιασμό του το έχει αναλάβει το δικό μας παιδί,η πολυτάλαντη και γλυκιά DaNi(Δανάη Κηλαηδόνη)που μαζί και με το Coffin Bound,συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τη ποιότητα της δουλειάς της!!Στο σενάριο της νέας αυτής σειράς(που θα ολοκληρωθεί σε 5 τεύχη)έχουμε τη συγγραφέα κυρίως σύντομων ιστοριών,Carmen Maria Machado(Her Body and other parties) που κάνει το ντεμπούτο της σε κόμικ.
Η ιστορία μας ξεκινάει στη μικρή πόλη του Shudder-to-Think(ναι περίεργο όνομα αλλά σε κερδίζει αμέσως)υποτίθεται κάπου στη Pennsylvania των ηνωμένων πολιτειών(από όπου κατάγεται και η συγγραφέας).Βασικές ηρωίδες της σειράς είναι η Eli(η οποία είναι και η κεντρική αφηγήτρια)και η Vee οι οποίες ξυπνάνε στο σινεμά της πόλης τους στο οποίο είχανε πάει να δούνε μια ταινία,χωρίς αναμνήσεις για το τι έκαναν πριν,πως ήταν η ταινία,πως διάολε έφτασαν μέχρι εκεί....Η Eli είναι πεπεισμένη ότι κάτι το περίεργο συμβαίνει μολονότι η Vee προσπαθεί να τη πείσει για το αντίθετο,αν και δεν έχει πειστεί ούτε η ίδια για αυτό.....Στο δρόμο της επιστροφής οι δύο κοπέλες θα έρθουν αντιμέτωπες με ακόμα ένα πιο περίεργο θέαμα(ένα ανθρωπόμορφο ελάφι που παρ' ολίγο να το χτυπήσουν με το ποδήλατο)...
Μια μέρα μία φωτιά ξέσπασε μέσα στα ορυχεία που δεν έσβηνε...Τα κελάρια των σπιτιών έγιναν φούρνοι,μωρά γεννιόντουσαν με μαύρο σαν κάρβουνο πλακούντα,και οι εξαφανίσεις γυναικών αλλά και αντρών πλέον συνεχίζονταν.....Όσοι επέλεξαν να μείνουν στη πόλη αφέθηκαν χαμένοι στη τύχη τους,χωρίς αύριο ή προοπτικές....Αλλά όπως θα ανακαλύψει τόσο η Eli αλλά ακόμα περισσότερο η Vee,η αρχική τους αμνησία ή η περίεργη επαφή που είχαν θα είναι μόνο η αρχή...Ποιο είναι το μυστικό που κρύβει η μικρή αυτή πόλη;;;
Από την αρχή του τεύχους η συγγραφέας βάζει στα βαθιά νερά τον αναγνώστη.Ξεκινάει με το μυστήριο να πλανιέται στην ατμόσφαιρα και το οποίο γίνεται όλο και μεγαλύτερο στη συνέχεια της ιστορίας για να κορυφωθεί(όπως και σε όλες άλλωστε τις σειρές του imprint)στη τελευταία σελίδα του τεύχους.Αυτό που μου άρεσε είναι οι ζωντανοί διάλογοι και αφήγηση στην ιστορία,και το γεγονός ότι η συγγραφέας αναμειγνύει το υπερφυσικό με το στοιχείο του τρόμου και μαζί προσθέτει αληθινούς χαρακτήρες της "διπλανής πόρτας" με τους οποίους ο αναγνώστης μπορεί από την αρχή να αισθανθεί "οικεία" μεταξύ τους.Όλα αυτά σε μία "καταραμένη"πόλη που συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα,μαγειρεμένα με την ανατριχιαστική συνταγή του Twin Peaks ή του Silent Hill και που ο τρόμος υπάρχει κρυμμένος γύρο σου...
Και εδώ θα δώσω και πάλι τα εύσημα στη συγγραφέα γιατί δε καταφεύγει στην εύκολη λύση του εντυπωσιασμού για να προκαλέσει το τρόμο στους αναγνώστες.Ο τρόμος δεν παρουσιάζεται φόρα παρτίδα μπροστά σου,ώστε να βγάλεις ένα πνιχτό ουρλιαχτό ή να σου κόβει την ανάσα...Αλλά υποβόσκει "Λαβκραφτικά" γύρω στην ατμόσφαιρα,κάθε στιγμή...Ο αναγνώστης γνωρίζει ότι κάτι δε πάει καλά με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται οι ηρωίδες,και εκεί είναι που ο φόβος σε γαντζώνει για τα καλά και δε σε αφήνει μέχρι και τη τελευταία σελίδα του τεύχους όπου τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα...Για εμένα επίσης ο μεγαλύτερος φόβος δεν είναι όσα περίεργα γίνονται στη πόλη με τη σκοτεινή ιστορία μόνο...Είναι το γεγονός ότι όσοι διάλεξαν να μείνουν πίσω μοιάζουν "παραδομένοι" στη μοίρα τους...Το να μη μπορείς να ξεφύγεις από το αδιέξοδο που έχει οδηγηθεί το πεπρωμένο σου,και η Eli,η Vee,οι συμμαθητές τους,οι υπόλοιποι κάτοικοι που αποφάσισαν να μείνουν πίσω,μοιάζουν δυστυχώς ανήμποροι να το κάνουν....
Η DaNi εδώ παρουσιάζει ένα διαφορετικό σχεδιαστικό στυλ από ότι τουλάχιστον διαβάζουμε στο Coffin Bound.Περισσότερο ελιστικό,ξεφεύγει λίγο από το πιο έντονο Millerικό στοιχείο που είχα εντοπίσει στο Coffin Bound και γίνεται πιο πολύ προσωπικό,χωρίς να εμμένει στη λεπτομέρεια αλλά και χωρίς να χάνει τίποτα από όσα θέλει να αποδώσει στα panel,ούτε να χάνει στιγμή τη ποιότητα του.Με απλές και λιτές γραμμές αποδίδει τέτοια εκφραστικότητα και ζωντάνια στα πρόσωπα των χαρακτήρων που δεν συναντάς ούτε σε πίνακα ζωγραφικής.Και αυτό από μόνο του είναι αξιοσημείωτο!!Μία καλλιτέχνιδα που έχει να δώσει πολλά ακόμα στο χώρο της 9ης τέχνης.Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω και στα ολοζώντανα χρώματα της Tamra Bonvillain που δένουν άψογα με τα σχέδια της DaNi,και που συνδυάζονται άψογα και με οικείο τρόπο με το νέο στυλ εικονογράφησης της.Η Βonvillain χρησιμοποιεί μία εκπληκτική παλέτα χρωμάτων που ισορροπεί τόσο τα θερμά όσο και τα ψυχρά χρώματα μεταξύ τους σε ένα ανεπανάληπτο οπτικά και αισθητικά αποτέλεσμα.
Γενικά κανένας τίτλος του Hill House δε με έχει απογοητεύσει ως τώρα και επίσης κάτι που μου αρέσει σε αυτές τις σειρές είναι το γεγονός πως μολονότι ανήκουν στο ίδιο imprint καμία δε μοιάζει με την άλλη.Η κάθε μια σειρά μοιάζει να έχει τη δική της φωνή και χαρακτήρα και το μόνο κοινό που έχουν μεταξύ τους είναι η ιστορία των λίγων σελίδων που συνεχίζεται σε καθέναν από αυτούς το Sea Dogs(και παρεμπιπτόντως έχει το ίδιο όνομα με τη ταινία που υποτίθεται παρακολούθησαν οι κοπέλες στο σινεμά)που στο συγκεκριμένο τεύχος βρίσκεται στο έκτο μέρος της.Μέχρι στιγμής 3 στις 3 σειρές του Hill House inprint έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις και αποτελούν την έκπληξη της DC για τη χρονιά που πέρασε αλλά και δίνουν και ελπίδα για ακόμα καλύτερες(και ποιοτικές)δημιουργίες για τη χρονιά που ήρθε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου