"We all have to kill things. We do it so we can live... and then we grow to love it."
Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Φτάσαμε ήδη στο 4ο τίτλο της σειράς Hill House στο Black Label imprint και για μία ακόμα φορά δε μένω απογοητευμένος.Η Laura Marks(Ray Donovan,The Expanse)από τις πρώτες κιόλας σελίδες "αρπάζει" τον αναγνώστη και τον οδηγεί στα σκοτεινά σοκάκια της Νέας Υόρκης της Βικτοριανής εποχής τέλη του 19ου αιώνα,σε μία μουντή και υποβλητική ατμόσφαιρα.Είναι η εποχή της φρενίτιδας των πνευματιστικών συγκεντρώσεων(seances) και των κάθε λογής μέντιουμ.
Φυσικά το τεύχος δεν βουτάει τον αναγνώστη κατ'ευθείαν στα βαθιά νερά του τρόμου από τις πρώτες σελίδες του.Ο τρόμος χτίζεται σιγά σιγά σελίδα με σελίδα.Η Laura Marks θέτει τις βάσεις του κόσμου της Daphne Byrne,που μόνο φυσιολογικός δεν πρόκειται να είναι.Παράλληλα όμως μας παρουσιάζει έναν δυνατό και ανεξάρτητο χαρακτήρα στο πρόσωπο της μικρής Daphne.
Η οποία έχει χαρακτηριστεί "αλλόκοτη" και "φρικιό"από τις συμμαθήτριες της,που πιστεύουν ότι έχει εκκεντρική και περίεργη συμπεριφορά...Και η οποία ζει μέσα στη μοναξιά της,έχοντας μοναδική της συντροφιά τις αναμνήσεις του πρόσφατα θανόντα πατέρα της με τον οποίο είχαν μία ξεχωριστή σύνδεση.Η μητέρα της έχει πέσει θύμα(όπως και πολλοί άνθρωποι την εποχή εκείνη)από επιτήδειους που εκμεταλλεύονταν τον ανθρώπινο πόνο της απώλειας,ξεζουμίζοντας τα ανυποψίαστα θύματά τους..Όταν η Daphne θα στήσει μία έξυπνη παγίδα στο μέντιουμ που είχε απευθυνθεί η μητέρα της,η τελευταία θα την επιπλήξει...Αυτό θα είναι το ελάχιστο όμως από τα προβλήματα της,αφού μέσα στα όνειρα της,μία περίεργη παρουσία που συστήνεται ως "αδερφός"θα την οδηγήσει σε σκοτεινά και αλλόκοτα μέρη....
Η Marks καταφέρνει από τη μία να κάνει τον αναγνώστη να συμπαθήσει το χαρακτήρα και από την άλλη δημιουργεί και μία ατμόσφαιρα μυστηρίου που φέρνει περισσότερα ερωτήματα,παρά δίνει απαντήσεις.Πώς πέθανε ο πατέρας της Daphne;;Ποιος είναι ο μυστήριος άστεγος γέρος και γιατί λέει αυτά τα περίεργα λόγια στη Daphne;;Είναι όνειρα αυτά που βλέπει η Daphne ή μήπως όχι;;Ερωτήματα που σίγουρα κάνουν τον αναγνώστη να περιμένει ανυπόμονα για τη συνέχεια της ιστορίας και τα επόμενα τεύχη.
Φυσικά ο καταλληλότερος καλλιτέχνης για να αποδώσει πιστά τη γοτθική ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης,είναι ο Kelley Jones που πραγματικά είναι "μανούλα"σε αυτό το σχεδιαστικό τομέα.Όσοι θυμόνται τις δουλειές του στο BatMan/Dracula:Red Rain και τις συνέχειες του,στο Deadman και το Swamp Thing θα καταλάβουν αμέσως τι εννοώ..Θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει ένα horror line στη DC και να μην σχεδιάζει έναν τίτλο ο Kelley Jones.
Ευτυχώς μαζί με τη Laura Marks(που συνδημιούργησαν το χαρακτήρα)μας προσφέρει άλλη μία καταπληκτική δουλειά του.Τα χρώματα της Madsen απλά αποτελούν το κερασάκι στη τούρτα και δένουν άψογα με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει όλο το κόμικ.Τα φωτεινά χρώματα που βλέπουμε στο σχολείο,και στα φορέματα των συμμαθητριών της Daphne,έρχονται σε απόλυτο contrast με τα σκοτεινά χρώματα στις seances καθώς και με τα μαύρα ρούχα της Daphne.
Ακόμα μία πολύ καλή κυκλοφορία του Hill House που προσωπικά το θεωρώ την εκδοτική έκπληξη της χρονιάς που μας πέρασε για την DC.Όπως τόνισα και στο προηγούμενο άρθρο μου για το Low,Low Woods,κάθε τίτλος έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και χαρακτήρα.Όλοι όμως μας δίνουν τόσο τον απαραίτητο τρόμο που κάθε horror fan αποζητά,όσο και ποιοτικές,καλογραμμένες και καλοσχεδιασμένες ιστορίες από ταλαντούχους δημιουργούς.
Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
Φτάσαμε ήδη στο 4ο τίτλο της σειράς Hill House στο Black Label imprint και για μία ακόμα φορά δε μένω απογοητευμένος.Η Laura Marks(Ray Donovan,The Expanse)από τις πρώτες κιόλας σελίδες "αρπάζει" τον αναγνώστη και τον οδηγεί στα σκοτεινά σοκάκια της Νέας Υόρκης της Βικτοριανής εποχής τέλη του 19ου αιώνα,σε μία μουντή και υποβλητική ατμόσφαιρα.Είναι η εποχή της φρενίτιδας των πνευματιστικών συγκεντρώσεων(seances) και των κάθε λογής μέντιουμ.
Φυσικά το τεύχος δεν βουτάει τον αναγνώστη κατ'ευθείαν στα βαθιά νερά του τρόμου από τις πρώτες σελίδες του.Ο τρόμος χτίζεται σιγά σιγά σελίδα με σελίδα.Η Laura Marks θέτει τις βάσεις του κόσμου της Daphne Byrne,που μόνο φυσιολογικός δεν πρόκειται να είναι.Παράλληλα όμως μας παρουσιάζει έναν δυνατό και ανεξάρτητο χαρακτήρα στο πρόσωπο της μικρής Daphne.
Η Marks καταφέρνει από τη μία να κάνει τον αναγνώστη να συμπαθήσει το χαρακτήρα και από την άλλη δημιουργεί και μία ατμόσφαιρα μυστηρίου που φέρνει περισσότερα ερωτήματα,παρά δίνει απαντήσεις.Πώς πέθανε ο πατέρας της Daphne;;Ποιος είναι ο μυστήριος άστεγος γέρος και γιατί λέει αυτά τα περίεργα λόγια στη Daphne;;Είναι όνειρα αυτά που βλέπει η Daphne ή μήπως όχι;;Ερωτήματα που σίγουρα κάνουν τον αναγνώστη να περιμένει ανυπόμονα για τη συνέχεια της ιστορίας και τα επόμενα τεύχη.
Φυσικά ο καταλληλότερος καλλιτέχνης για να αποδώσει πιστά τη γοτθική ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης,είναι ο Kelley Jones που πραγματικά είναι "μανούλα"σε αυτό το σχεδιαστικό τομέα.Όσοι θυμόνται τις δουλειές του στο BatMan/Dracula:Red Rain και τις συνέχειες του,στο Deadman και το Swamp Thing θα καταλάβουν αμέσως τι εννοώ..Θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει ένα horror line στη DC και να μην σχεδιάζει έναν τίτλο ο Kelley Jones.
Ακόμα μία πολύ καλή κυκλοφορία του Hill House που προσωπικά το θεωρώ την εκδοτική έκπληξη της χρονιάς που μας πέρασε για την DC.Όπως τόνισα και στο προηγούμενο άρθρο μου για το Low,Low Woods,κάθε τίτλος έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και χαρακτήρα.Όλοι όμως μας δίνουν τόσο τον απαραίτητο τρόμο που κάθε horror fan αποζητά,όσο και ποιοτικές,καλογραμμένες και καλοσχεδιασμένες ιστορίες από ταλαντούχους δημιουργούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου