''The whole world's crazy...So all you can do is fight crazy with crazy..." Bat Woman(Carrie Kelly)
Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
To Dark Knight Returns που κυκλοφόρησε το 1986 αποτέλεσε πραγματική επανάσταση στο χώρο των mainstream κόμικ και ειδικά των υπερηρωικών,ανανέωσε ριζικά το μύθο του Bat Man,και μαζί με αναγνώσματα όπως το Watchmen,Bat Man Year One(πάλι του Miller)και Maus έκαναν το αναγνωστικό κοινό να δεχτεί ότι τα κόμικς δεν είναι παιδικά αναγνώσματα...Χρόνια αργότερα ακολούθησαν και δύο συνέχειες του το ανεκδιήγητο Dark Knight Strikes Again και το κάπως καλύτερο Dark Knight 3 - The Master Race που δεν ανανέωσαν ιδιαίτερα το μύθο του Dark Knight και θα μπορούσαν και να μην υπάρχουν καν...Παρ'όλα αυτά ο Miller δημιούργησε το δικό του Bat Manικό σύμπαν όπου μπορούσε να διηγηθεί ιστορίες εκτός κανονικού continuity...Πραγματικά όμως είχε τίποτε καινούργιο να μας πει;;;Διαβάζοντας και την τελευταία κυκλοφορία του Dark Knight universe(υπό τη σκεπή του Black Label imprint)που φέρνει τον τίτλο Dark Knight - The Golden Child αρχίζω να αμφιβάλλω(όχι ότι δεν το είχα κάνει και πριν αλλά με τον Azzarrello στη βοήθεια των κειμένων στο DK3 έλεγα μήπως και τα πράγματα διορθωθούν λίγο....)
Το κόμικ αρχίζει λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα του DK3 - The Master Race και επικεντρώνεται σε 3 χαρακτήρες.Στα δύο παιδιά του Superman και της Wonder Woman τη Lara και τον Jon(Που έχουν κληρονομήσει τις δυνάμεις και των δύο γονιών τους)και της Carrie Kelly που πλέον έχει διαδεχτεί το μέντορα της,Bruce Wayne,σαν τη νέα Bat Woman της Gotham city..
Μία νέα απειλή στο πρόσωπο ενός υποψήφιου προέδρου(που φυσικά είναι καρικατούρα του Trump)παρουσιάζεται στον ορίζοντα και οδηγεί αγανακτισμένους πολίτες στους δρόμους,σε βίαιες διαδηλώσεις οι οποίες όμως δεν καταπνίγονται από την βίαιη είσοδο των αστυνομικών δυνάμεων,αλλά από οπαδούς του Joker!!Mέσα σε όλο αυτό το χάος η Lara που εκφράζει έναν μισανθρωπισμό,προσπαθεί να μάθει τον μικρό αδελφό της Jon να διαχειρίζεται τις δυνάμεις του καθώς και πόσο τελικά ανάξιοι είναι οι άνθρωποι σαν φυλή,σε σχέση με αυτούς....Η μεγαλύτερη όμως απειλή δεν είναι ο νέος υποψήφιος αλλά αυτός που είναι από αυτόν και κινεί τα νήματα.....
Ενώ λέγαμε λοιπόν ότι κάπως είχαν διορθωθεί τα κείμενα του Miller,ήρθαν τα Superman Year One και το καινούργιο Golden Child και μας άφησαν μια γλυκόπικρη γεύση....Και αν στο Superman Year One,o Miller προσπάθησε να δώσει για μία ακόμα φορά ένα ανανεωμένο origin στον Man of Steel προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της εποχής που ίσως να μη του βγήκε σε ορισμένα σημεία,στο Golden Child δε κατορθώνει να ξεφύγει από τις κοινωνικοπολιτικές του εμμονές και για μία ακόμα φορά μας παραδίδει μία ιστορία κάτω του μετρίου που δεν έχει τίποτε το καινούργιο να πει και που μοιάζει να γράφτηκε μέσα σε 5 λεπτά...
Μπλέκοντας μέσα τον Trump,τον Darkseid,τη δύναμη που έχει η νέα γενιά που πλέον δε χειραγωγείται,τις πορείες και εξεργέσεις και την επιρροή των social media στις ζωές των ανθρώπων,o Miller ανακατεύει τα πάντα μεταξύ τους,και ενώ θέλει να πει ίσως κάποια πράγματα στη πορεία δεν του βγαίνει η συνταγή...Οι διάλογοι καθώς και οι μονόλογοι των χαρακτήρων είναι πολλές φορές επαναλαμβανόμενοι έως αστείοι...Κυριολεκτικά ένα μικρό παιδάκι θα έγραφε καλύτερους νομίζω αν του δινόταν η δυνατότητα να τους γράψει...
Το μόνο ας το πούμε "θετικό" που κρατάω είναι ότι τόσο τα παιδιά του Superman(Lara&Jon)όσο και η Bat Woman(Carrie)είναι πραγματικά baddass και δυνατοί χαρακτήρες που κανένας δεν επισκιάζει τον άλλο,ούτε παρουσιάζονται με αρνητικό τρόπο από τον Miller..Αν και όπως ανέφερα στην αρχή έναν μισανθρωπισμό στη Lara τον διακρίνεις(πράγμα που ποτέ δεν είχε ο Superman)από τις πρώτες σελίδες κιόλας αλλά ΟΚ Μiller είναι αυτός θα βάλει και τις δικές του σκέψεις στο στόμα των χαρακτήρων που γράφει.Επίσης η Carrie πλέον έχει ενηλικιωθεί και αποτελεί τη καλύτερη διάδοχο του σκοτεινού ιππότη,δείχνοντας σε κάθε πράξη της πόσο καλή μαθήτρια δίπλα στο δάσκαλο ήταν.Έχουμε και τη πρώτη εμφάνιση του Darkseid στο Dark Knight Universe που εντάξει είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Darkseid που γνωρίζουμε,απλά περισσότερο πολυλογάς(ούτε ο Bendis να τον έγραφε)και εμμονικός σαν τον Miller ένα πράγμα σε ορισμένα ζητήματα..Ά!Και ενδιαφέρεται για τη πολιτική αυτό πάλι που το πας....
Το σχέδιο του Rafael Granpa μου θυμίζει έντονα εκείνο του Frank Quitely(ειδικά στις δουλειές του στο All Star Superman και Bat Man & Robin)αν και η καρικατούρα του Trump θα μπορούσε να προέρχεται και από τη πένα του μεγάλου Altan..Παράλληλα όπως το απαιτεί και το κόμικ μερικές εκφράσεις των χαρακτήρων(ειδικά του Joker - Δεν μας εξηγεί πώς αναστήθηκε αν φυσικά πρόκειται για τον ίδιο χαρακτήρα)έχουν και μία Millerική essanse και την απαιτούμενη darkίλα που χαρακτηρίζει το έργο του,αφού φυσικά βρισκόμαστε στο Dark Knight Universe.(Προσπαθώντας βέβαια να αποδώσει όσο μπορεί περισσότερο το στυλ του Miller,διακρίνω το αιώνιο Millerικό πρόβλημα με την απόδοση παιδικών χαρακτήρων.Ο Jon μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από κανένα ιαπωνικό anime τύπου Doraemon....)
Το οποίο Dark Knight universe όμως μοιάζει να έχει πει όσα είχε να πει και καλύτερα να μη ξύνουμε το πάτο του βαρελιού για να βγάλουμε το κατακάθι...Εκτός και αν ο Miller μας εκπλήξει ευχάριστα(πράγμα δύσκολο)που δεν το αποκλείω κάποια στιγμή να γίνει,έχει και αυτός τις εκ λάμψεις του μερικές φορές και εκεί που δεν το περιμένεις...Τα χρώματα της Jordie Bellaire απλά αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά γιατί θεωρείται κορυφαία στο χώρο της.
Προς το παρών ένας Sean Murphy,δημιουργώντας το White Knight,το δικό του alternative Bat Man universe τα καταφέρνει πολύ καλύτερα από ότι ο Miller στο δικό του.Μεγάλωσα με τις δημιουργίες του Frank.Πιστεύω ότι έχει ακόμα ιδέες και δυνατότητες που μπορεί αν θέλει και δε βιάζεται να τις υλοποιήσει με το καλύτερο τρόπο στο χαρτί,και από έναν δημιουργό του δικού του επιπέδου περιμένω περισσότερα.Δεν μου αρέσει να με απογοητεύει.
Γράφει ο Σπύρος Ανδριανός
To Dark Knight Returns που κυκλοφόρησε το 1986 αποτέλεσε πραγματική επανάσταση στο χώρο των mainstream κόμικ και ειδικά των υπερηρωικών,ανανέωσε ριζικά το μύθο του Bat Man,και μαζί με αναγνώσματα όπως το Watchmen,Bat Man Year One(πάλι του Miller)και Maus έκαναν το αναγνωστικό κοινό να δεχτεί ότι τα κόμικς δεν είναι παιδικά αναγνώσματα...Χρόνια αργότερα ακολούθησαν και δύο συνέχειες του το ανεκδιήγητο Dark Knight Strikes Again και το κάπως καλύτερο Dark Knight 3 - The Master Race που δεν ανανέωσαν ιδιαίτερα το μύθο του Dark Knight και θα μπορούσαν και να μην υπάρχουν καν...Παρ'όλα αυτά ο Miller δημιούργησε το δικό του Bat Manικό σύμπαν όπου μπορούσε να διηγηθεί ιστορίες εκτός κανονικού continuity...Πραγματικά όμως είχε τίποτε καινούργιο να μας πει;;;Διαβάζοντας και την τελευταία κυκλοφορία του Dark Knight universe(υπό τη σκεπή του Black Label imprint)που φέρνει τον τίτλο Dark Knight - The Golden Child αρχίζω να αμφιβάλλω(όχι ότι δεν το είχα κάνει και πριν αλλά με τον Azzarrello στη βοήθεια των κειμένων στο DK3 έλεγα μήπως και τα πράγματα διορθωθούν λίγο....)
Το κόμικ αρχίζει λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα του DK3 - The Master Race και επικεντρώνεται σε 3 χαρακτήρες.Στα δύο παιδιά του Superman και της Wonder Woman τη Lara και τον Jon(Που έχουν κληρονομήσει τις δυνάμεις και των δύο γονιών τους)και της Carrie Kelly που πλέον έχει διαδεχτεί το μέντορα της,Bruce Wayne,σαν τη νέα Bat Woman της Gotham city..
Ενώ λέγαμε λοιπόν ότι κάπως είχαν διορθωθεί τα κείμενα του Miller,ήρθαν τα Superman Year One και το καινούργιο Golden Child και μας άφησαν μια γλυκόπικρη γεύση....Και αν στο Superman Year One,o Miller προσπάθησε να δώσει για μία ακόμα φορά ένα ανανεωμένο origin στον Man of Steel προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της εποχής που ίσως να μη του βγήκε σε ορισμένα σημεία,στο Golden Child δε κατορθώνει να ξεφύγει από τις κοινωνικοπολιτικές του εμμονές και για μία ακόμα φορά μας παραδίδει μία ιστορία κάτω του μετρίου που δεν έχει τίποτε το καινούργιο να πει και που μοιάζει να γράφτηκε μέσα σε 5 λεπτά...
Το μόνο ας το πούμε "θετικό" που κρατάω είναι ότι τόσο τα παιδιά του Superman(Lara&Jon)όσο και η Bat Woman(Carrie)είναι πραγματικά baddass και δυνατοί χαρακτήρες που κανένας δεν επισκιάζει τον άλλο,ούτε παρουσιάζονται με αρνητικό τρόπο από τον Miller..Αν και όπως ανέφερα στην αρχή έναν μισανθρωπισμό στη Lara τον διακρίνεις(πράγμα που ποτέ δεν είχε ο Superman)από τις πρώτες σελίδες κιόλας αλλά ΟΚ Μiller είναι αυτός θα βάλει και τις δικές του σκέψεις στο στόμα των χαρακτήρων που γράφει.Επίσης η Carrie πλέον έχει ενηλικιωθεί και αποτελεί τη καλύτερη διάδοχο του σκοτεινού ιππότη,δείχνοντας σε κάθε πράξη της πόσο καλή μαθήτρια δίπλα στο δάσκαλο ήταν.Έχουμε και τη πρώτη εμφάνιση του Darkseid στο Dark Knight Universe που εντάξει είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Darkseid που γνωρίζουμε,απλά περισσότερο πολυλογάς(ούτε ο Bendis να τον έγραφε)και εμμονικός σαν τον Miller ένα πράγμα σε ορισμένα ζητήματα..Ά!Και ενδιαφέρεται για τη πολιτική αυτό πάλι που το πας....
Το σχέδιο του Rafael Granpa μου θυμίζει έντονα εκείνο του Frank Quitely(ειδικά στις δουλειές του στο All Star Superman και Bat Man & Robin)αν και η καρικατούρα του Trump θα μπορούσε να προέρχεται και από τη πένα του μεγάλου Altan..Παράλληλα όπως το απαιτεί και το κόμικ μερικές εκφράσεις των χαρακτήρων(ειδικά του Joker - Δεν μας εξηγεί πώς αναστήθηκε αν φυσικά πρόκειται για τον ίδιο χαρακτήρα)έχουν και μία Millerική essanse και την απαιτούμενη darkίλα που χαρακτηρίζει το έργο του,αφού φυσικά βρισκόμαστε στο Dark Knight Universe.(Προσπαθώντας βέβαια να αποδώσει όσο μπορεί περισσότερο το στυλ του Miller,διακρίνω το αιώνιο Millerικό πρόβλημα με την απόδοση παιδικών χαρακτήρων.Ο Jon μοιάζει σαν να έχει ξεπηδήσει από κανένα ιαπωνικό anime τύπου Doraemon....)
Το οποίο Dark Knight universe όμως μοιάζει να έχει πει όσα είχε να πει και καλύτερα να μη ξύνουμε το πάτο του βαρελιού για να βγάλουμε το κατακάθι...Εκτός και αν ο Miller μας εκπλήξει ευχάριστα(πράγμα δύσκολο)που δεν το αποκλείω κάποια στιγμή να γίνει,έχει και αυτός τις εκ λάμψεις του μερικές φορές και εκεί που δεν το περιμένεις...Τα χρώματα της Jordie Bellaire απλά αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά γιατί θεωρείται κορυφαία στο χώρο της.
Προς το παρών ένας Sean Murphy,δημιουργώντας το White Knight,το δικό του alternative Bat Man universe τα καταφέρνει πολύ καλύτερα από ότι ο Miller στο δικό του.Μεγάλωσα με τις δημιουργίες του Frank.Πιστεύω ότι έχει ακόμα ιδέες και δυνατότητες που μπορεί αν θέλει και δε βιάζεται να τις υλοποιήσει με το καλύτερο τρόπο στο χαρτί,και από έναν δημιουργό του δικού του επιπέδου περιμένω περισσότερα.Δεν μου αρέσει να με απογοητεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου