Bat Man -The Dark Prince Charming
''Your enemies define you princess..The greater they are,the better it feels when you beat them.." - Joker
''Your enemies define you princess..The greater they are,the better it feels when you beat them.." - Joker
Tα τελευταία χρόνια παρατηρείτε μία "αποστροφή" του αναγνωστικού κοινού στα υπερηρωικά κόμικ,μολονότι οι ταινίες ίδιας θεματολογίας σπάνε ταμεία στις κινηματογραφικές αίθουσες,ή σημειώνουν καλές τηλεθεάσεις στις τηλεοπτικές τους μεταφορές...
Ίσως γιατί θεματολογικά τα υπερηρωικά κόμικ για κάποιους αναλώνονται στα ίδια και τα ίδια storylines,ή ακόμα χειρότερα μοιάζουν να μην έχουν συνοχή αφού τα creative teams συχνά αλλάζουν,και ο επόμενος που αναλαμβάνει έναν τίτλο,μοιάζει να μην γνωρίζει τι έκανε ο προηγούμενος,ή απλά το αγνοεί,ανάλογα με το τι βολεύει τον ίδιο ή τους editors του..Το αποτέλεσμα είναι μία στροφή στα ανεξάρτητα indie που και μεγάλη δημιουργική ελευθερία προσφέρουν στους δημιουργούς(σαν copyright owned τα περισσότερα)και μπορούν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό και νέο στον αναγνώστη...Όσο φυσικά για την εμπορευματοποίηση που μπορεί κάποιοι να κατηγορήσουν και για αυτό τα κόμικ μεγάλων εταιρειών με υπερήρωες,η γραμμή είναι αρκετά λεπτή και για τα ανεξάρτητα κόμικ,αφού οτιδήποτε πουλάει μπορεί άνετα να περάσει στην απέναντι "όχθη" της εμπορευματοποίησης είτε είναι υπερηρωικό είτε ξεκινά ως indie(με το Walking Dead να αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα).
Τον τελευταίο καιρό λοιπόν έχουν γίνει προσπάθειες τουλάχιστον από τη DC με το Black Label της,να παρουσιαστούν δουλειές στις ποίες ο δημιουργός θα έχει μεγαλύτερη καλλιτεχνική ελευθερία κινήσεων να διηγηθεί την ιστορία που θέλει να εξιστορηθεί.Παράλληλα έχουν γίνει "ανοίγματα" και στην ευρωπαϊκή αγορά,με τη συμμετοχή Ευρωπαίων δημιουργών,στη δημιουργία ιστοριών με κλασικούς χαρακτήρες της αμερικάνικης σχολής των κόμικ.Το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό τις περισσότερες φορές,και αποπνέει ένα αίσθημα "φρεσκάδας" και ανανέωσης σε χαρακτήρες που υπάρχουν εκδοτικά εδώ και δεκαετίες.Έναν τέτοιο "ευρωπαϊκό" πειραματισμό βλέπουμε και με το Bat Man The Prince Charming που κυκλοφόρησε σε συνεργασία της DC με τη Dargaud σε δύο graphic novels τον Νοέμβριο του 2017 και τον Ιούλιο του 2018.Το κόμικ έγραψε,σχεδίασε και χρωμάτισε ο Ιταλός δημιουργός Enrico Marini που τον έχουμε γνωρίσει και στην Ελλάδα μέσα από δουλειές του όπως το Τζίπσυ/Gipsy με Thierry Smolderen(Μαμούθ Κόμιξ)και Τα Αρπακτικά/Rapaces με Jean Dufaux(Ελευθεροτυπία/9).Eδω φυσικά ο Marini υπογράφει και το σενάριο της σειράς,και επίσης πρόκειται για τη πρώτη μεγάλη δουλειά του που εκδίδεται στην Αμερική.Το κόμικ είναι out of continuity δηλαδή οι εξελίξεις του δεν έχουν σχέση ούτε επηρεάζουν τους τρέχοντες τίτλους του Bat Man που κυκλοφορούν(Detective comics,Bat Man κ.α.),ή την ιστορία του χαρακτήρα.
Η υπόθεση του Dark Prince Charming απλή στη σύλληψη της,ενδιαφέρουσα στην εκτέλεση της.Μία γυναίκα με την οποία ο Bruce Wayne σε μία δύσκολη στιγμή για εκείνον,φαίνεται να πέρασε το βράδυ μαζί της,εννέα χρόνια μετά εμφανίζεται και τον κατηγορεί ως τον πατέρα της κόρης της Αlina.Και ενώ ο Bruce Wayne γίνεται βορά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και λαϊκής κατανάλωσης,το κοριτσάκι θα πέσει απαγωγής από τον Joker,αφού τραυματίζει σoβαρά σε τροχαίο τη μητέρα της Alina(ο οποίος Joker σε αυτό την ιστορία δείχνει να γνωρίζει την μυστική ταυτότητα του Wayne)για να ζητήσει από εκείνον λύτρα.Στη προκειμένη περίπτωση τα λύτρα δεν είναι άλλο από ένα πανάκριβο κόσμημα που ο Joker θέλει να κάνει δώρο για τα γενέθλια της Harley.Το ίδιο κόσμημα διεκδικεί φυσικά και η Cat Woman για λογαριασμό της.Έτσι πλέον ο Bruce Wayne καλείται να ανακαλύψει το κρησφύγετο του Joker,και να σώσει το κοριτσάκι,παίζοντας ένα διπλό ρόλο.Αυτό του ήρωα αλλά και του ενδεχόμενου πατέρα του κοριτσιού,και τα συναισθηματικά όρια ανάμεσα στους δύο ρόλους δεν φαίνεται να είναι καθαρά πλέον...
Ο Μarini καταφέρνει κάτι πολύ δύσκολο.Να δώσει έναν ευρωπαϊκό αέρα φρεσκάδας στον ήρωα,χωρίς από την άλλη να τον απομακρύνει από τις ρίζες του.Έχουμε ένα αμερικάνικο κόμικ που αποφάσισε να ντυθεί με το ευρωπαϊκής κατασκευής του κοστούμι,και το αποτέλεσμα νομίζω ότι είναι ικανοποιητικό.Σεναριακά ο Marini δεν μας παρουσιάζει κάτι το τρομερά συναρπαστικό,αλλά καταφέρνει να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να μας παρουσιάσει τόσο έναν πιο ανθρώπινο Bruce Wayne(που ενεργεί περισσότερο σαν πατέρας,παρά σαν μασκοφόρος εκδικητής)και έναν λιγότερο κουμπωμένο και άκρως ετοιμόλογο και απολαυστικό Alfred.Και αν ο Bruce παρουσιάζεται πιο ανθρώπινος,ο Marini αυτό το πετυχαίνει ακόμα περισσότερο με τον Joker.
Που παραμένει μεν παρανοϊκός και επικίνδυνος(όχι όμως στα όρια του μανιακού παράφρονα όπως στα σενάρια του Scott Snyder)αλλά δείχνει και αυτός τη "συναισθηματική" του πλευρά ως προς το κοριτσάκι,και αυτό θα αποκαλυφθεί στο φινάλε γιατί...Ίσως από τις λίγες φορές που ο Joker μπορεί να κερδίσει τη συμπάθεια των αναγνωστών(ίσως και στο υποτιθέμενο origin του όπως το έγραψε ο Moore στο The Killing Joke που θα παρουσιάσω μελλοντικά)και γιατί όχι να κλέψει σε κάποιες σκηνές και τη παράσταση από τον Bat Man(όπως και στο White Knight που σας παρουσίασα εδώ)χωρίς να είναι και ο βασικός πρωταγωνιστής του κόμικ.Στους γυναικείους χαρακτήρες εντόπισα το μεγαλύτερο πρόβλημα στο πώς παρουσιάζονται οι χαρακτήρες τους...Η Harley βέβαια εδώ παρουσιάζεται πιο "ρηχή" σαν χαρακτήρας(ειδικά αν κάνεις σύγκριση με εμφανίσεις της σε ιστορίες όπως το White Knight και Mad Love),σαν 15χρονο κοριτσάκι που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι αν θα αρέσει στον Joker ή τι δώρο θα της κάνει για τα γενέθλια της...
Η Cat Woman από την άλλη πάντα ερωτική και σέξυ,σε μία Michelle Pfeiffer εκδοχή της,δείχνει να μην προσφέρει και πολλά με τη παρουσία της στην ιστορία,πέρα από κάποιες σκηνές ζηλοτυπίας και ερωτικά παιχνιδάκια στις ταράτσες με τον Bat Man,ενώ γνωρίζει ότι ο χρόνος για να ανακαλύψει το κοριτσάκι δεν είναι με το μέρος του..Υπάρχουν και κανά δυό καλές στιγμές της,αλλά περίμενα περισσότερα από τον ρόλο της στην εξέλιξη της υπόθεσης.Σίγουρα ο κάθε δημιουργός έχει βέβαια τη δική του άποψη για το πώς θα παρουσιάσει συγκεκριμένους χαρακτήρες στην ιστορία που δημιουργεί.
Εκεί που ο Marini μεγαλουργεί περισσότερο φυσικά δεν είναι σεναριακά,αλλά σχεδιαστικά.Καταφέρνει να αποδώσει τέλεια τη εξπρεσιονιστική,noir/γοτθική ατμόσφαιρα του Gotham,με τα σκοτεινά,μουντά χρώματα που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα ζωηρά χρώματα στο κρησφύγετο του Joker.Εξαιρετικά αστικά τοπία και αληθοφανείς απεικονίσεις τους.
Επίσης μας χαρίζει μερικές από τις πιο ζωντανές και εντυπωσιακές,κινηματογραφικού στυλ,σκηνές μάχης που έχουμε δει σε κόμικ του σκοτεινού ιππότη.Μεγάλος μάστορας της σωματικής ανατομίας,οι χαρακτήρες του παρουσιάζονται στιβαροί,δυνατοί και όμορφοι ειδικά οι γυναικείοι, που όσο και αν σεναριακά ίσως "αδικήθηκαν", στο σχεδιασμό τους ο Marini ήταν ιδιαίτερα "γαλαντονόμος" θα μπορούσα να πω!Τέλος οι μεγάλες splash pages ήταν από μόνες τους και μικροί πίνακες ζωγραφικής,έργα τέχνης που θα μπορούσαν να στολίζουν τους τοίχους μιας gallery(αν όχι να αποτελέσουν τα τέλεια wallpaper στον υπολογιστή μας).
Γενικά ένα πείραμα που έδειξε ότι πέτυχε,το πάντρεμα δηλαδή δύο - ίσως όχι τελικά και τόσο διαφορετικών όπως κάποιοι νομίζουν- σχολών κόμικ μεταξύ τους,νομίζω ότι ο Marini παρέδωσε μία αξιοσέβαστη δουλειά,που και ανανέωσε δίνοντας τελικά τον απαιτούμενο αέρα φρεσκάδας,και που δίνει και μία ελπίδα ότι ανάλογες τέτοιες δουλειές θα επαναληφθούν και στο μέλλον,ειδικά και με τη σειρά Black Label.
Το κόμικ κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis με τον τίτλο ο σκοτεινός Πρίγκηπας του Γκόθαμ σε πολύ καλή μετάφραση του κ.Χρήστου Τσέλιου.Η καλύτερη απόδειξη ότι τα υπερηρωικά κόμικ,με το να προσφέρουν οι εταιρείες τους περισσότερη δημιουργική ελευθερία στους καλλιτέχνες,αλλά και με τα κατάλληλα γεωγραφικά "ανοίγματα" πέρα από τα όρια της Αμερικής,μπορούν να προσφέρουν πάρα πολλά ακόμα.
Ίσως γιατί θεματολογικά τα υπερηρωικά κόμικ για κάποιους αναλώνονται στα ίδια και τα ίδια storylines,ή ακόμα χειρότερα μοιάζουν να μην έχουν συνοχή αφού τα creative teams συχνά αλλάζουν,και ο επόμενος που αναλαμβάνει έναν τίτλο,μοιάζει να μην γνωρίζει τι έκανε ο προηγούμενος,ή απλά το αγνοεί,ανάλογα με το τι βολεύει τον ίδιο ή τους editors του..Το αποτέλεσμα είναι μία στροφή στα ανεξάρτητα indie που και μεγάλη δημιουργική ελευθερία προσφέρουν στους δημιουργούς(σαν copyright owned τα περισσότερα)και μπορούν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό και νέο στον αναγνώστη...Όσο φυσικά για την εμπορευματοποίηση που μπορεί κάποιοι να κατηγορήσουν και για αυτό τα κόμικ μεγάλων εταιρειών με υπερήρωες,η γραμμή είναι αρκετά λεπτή και για τα ανεξάρτητα κόμικ,αφού οτιδήποτε πουλάει μπορεί άνετα να περάσει στην απέναντι "όχθη" της εμπορευματοποίησης είτε είναι υπερηρωικό είτε ξεκινά ως indie(με το Walking Dead να αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα).
Τον τελευταίο καιρό λοιπόν έχουν γίνει προσπάθειες τουλάχιστον από τη DC με το Black Label της,να παρουσιαστούν δουλειές στις ποίες ο δημιουργός θα έχει μεγαλύτερη καλλιτεχνική ελευθερία κινήσεων να διηγηθεί την ιστορία που θέλει να εξιστορηθεί.Παράλληλα έχουν γίνει "ανοίγματα" και στην ευρωπαϊκή αγορά,με τη συμμετοχή Ευρωπαίων δημιουργών,στη δημιουργία ιστοριών με κλασικούς χαρακτήρες της αμερικάνικης σχολής των κόμικ.Το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό τις περισσότερες φορές,και αποπνέει ένα αίσθημα "φρεσκάδας" και ανανέωσης σε χαρακτήρες που υπάρχουν εκδοτικά εδώ και δεκαετίες.Έναν τέτοιο "ευρωπαϊκό" πειραματισμό βλέπουμε και με το Bat Man The Prince Charming που κυκλοφόρησε σε συνεργασία της DC με τη Dargaud σε δύο graphic novels τον Νοέμβριο του 2017 και τον Ιούλιο του 2018.Το κόμικ έγραψε,σχεδίασε και χρωμάτισε ο Ιταλός δημιουργός Enrico Marini που τον έχουμε γνωρίσει και στην Ελλάδα μέσα από δουλειές του όπως το Τζίπσυ/Gipsy με Thierry Smolderen(Μαμούθ Κόμιξ)και Τα Αρπακτικά/Rapaces με Jean Dufaux(Ελευθεροτυπία/9).Eδω φυσικά ο Marini υπογράφει και το σενάριο της σειράς,και επίσης πρόκειται για τη πρώτη μεγάλη δουλειά του που εκδίδεται στην Αμερική.Το κόμικ είναι out of continuity δηλαδή οι εξελίξεις του δεν έχουν σχέση ούτε επηρεάζουν τους τρέχοντες τίτλους του Bat Man που κυκλοφορούν(Detective comics,Bat Man κ.α.),ή την ιστορία του χαρακτήρα.
Η υπόθεση του Dark Prince Charming απλή στη σύλληψη της,ενδιαφέρουσα στην εκτέλεση της.Μία γυναίκα με την οποία ο Bruce Wayne σε μία δύσκολη στιγμή για εκείνον,φαίνεται να πέρασε το βράδυ μαζί της,εννέα χρόνια μετά εμφανίζεται και τον κατηγορεί ως τον πατέρα της κόρης της Αlina.Και ενώ ο Bruce Wayne γίνεται βορά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και λαϊκής κατανάλωσης,το κοριτσάκι θα πέσει απαγωγής από τον Joker,αφού τραυματίζει σoβαρά σε τροχαίο τη μητέρα της Alina(ο οποίος Joker σε αυτό την ιστορία δείχνει να γνωρίζει την μυστική ταυτότητα του Wayne)για να ζητήσει από εκείνον λύτρα.Στη προκειμένη περίπτωση τα λύτρα δεν είναι άλλο από ένα πανάκριβο κόσμημα που ο Joker θέλει να κάνει δώρο για τα γενέθλια της Harley.Το ίδιο κόσμημα διεκδικεί φυσικά και η Cat Woman για λογαριασμό της.Έτσι πλέον ο Bruce Wayne καλείται να ανακαλύψει το κρησφύγετο του Joker,και να σώσει το κοριτσάκι,παίζοντας ένα διπλό ρόλο.Αυτό του ήρωα αλλά και του ενδεχόμενου πατέρα του κοριτσιού,και τα συναισθηματικά όρια ανάμεσα στους δύο ρόλους δεν φαίνεται να είναι καθαρά πλέον...
Ο Μarini καταφέρνει κάτι πολύ δύσκολο.Να δώσει έναν ευρωπαϊκό αέρα φρεσκάδας στον ήρωα,χωρίς από την άλλη να τον απομακρύνει από τις ρίζες του.Έχουμε ένα αμερικάνικο κόμικ που αποφάσισε να ντυθεί με το ευρωπαϊκής κατασκευής του κοστούμι,και το αποτέλεσμα νομίζω ότι είναι ικανοποιητικό.Σεναριακά ο Marini δεν μας παρουσιάζει κάτι το τρομερά συναρπαστικό,αλλά καταφέρνει να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να μας παρουσιάσει τόσο έναν πιο ανθρώπινο Bruce Wayne(που ενεργεί περισσότερο σαν πατέρας,παρά σαν μασκοφόρος εκδικητής)και έναν λιγότερο κουμπωμένο και άκρως ετοιμόλογο και απολαυστικό Alfred.Και αν ο Bruce παρουσιάζεται πιο ανθρώπινος,ο Marini αυτό το πετυχαίνει ακόμα περισσότερο με τον Joker.
Η Cat Woman από την άλλη πάντα ερωτική και σέξυ,σε μία Michelle Pfeiffer εκδοχή της,δείχνει να μην προσφέρει και πολλά με τη παρουσία της στην ιστορία,πέρα από κάποιες σκηνές ζηλοτυπίας και ερωτικά παιχνιδάκια στις ταράτσες με τον Bat Man,ενώ γνωρίζει ότι ο χρόνος για να ανακαλύψει το κοριτσάκι δεν είναι με το μέρος του..Υπάρχουν και κανά δυό καλές στιγμές της,αλλά περίμενα περισσότερα από τον ρόλο της στην εξέλιξη της υπόθεσης.Σίγουρα ο κάθε δημιουργός έχει βέβαια τη δική του άποψη για το πώς θα παρουσιάσει συγκεκριμένους χαρακτήρες στην ιστορία που δημιουργεί.
Εκεί που ο Marini μεγαλουργεί περισσότερο φυσικά δεν είναι σεναριακά,αλλά σχεδιαστικά.Καταφέρνει να αποδώσει τέλεια τη εξπρεσιονιστική,noir/γοτθική ατμόσφαιρα του Gotham,με τα σκοτεινά,μουντά χρώματα που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα ζωηρά χρώματα στο κρησφύγετο του Joker.Εξαιρετικά αστικά τοπία και αληθοφανείς απεικονίσεις τους.
Επίσης μας χαρίζει μερικές από τις πιο ζωντανές και εντυπωσιακές,κινηματογραφικού στυλ,σκηνές μάχης που έχουμε δει σε κόμικ του σκοτεινού ιππότη.Μεγάλος μάστορας της σωματικής ανατομίας,οι χαρακτήρες του παρουσιάζονται στιβαροί,δυνατοί και όμορφοι ειδικά οι γυναικείοι, που όσο και αν σεναριακά ίσως "αδικήθηκαν", στο σχεδιασμό τους ο Marini ήταν ιδιαίτερα "γαλαντονόμος" θα μπορούσα να πω!Τέλος οι μεγάλες splash pages ήταν από μόνες τους και μικροί πίνακες ζωγραφικής,έργα τέχνης που θα μπορούσαν να στολίζουν τους τοίχους μιας gallery(αν όχι να αποτελέσουν τα τέλεια wallpaper στον υπολογιστή μας).
Γενικά ένα πείραμα που έδειξε ότι πέτυχε,το πάντρεμα δηλαδή δύο - ίσως όχι τελικά και τόσο διαφορετικών όπως κάποιοι νομίζουν- σχολών κόμικ μεταξύ τους,νομίζω ότι ο Marini παρέδωσε μία αξιοσέβαστη δουλειά,που και ανανέωσε δίνοντας τελικά τον απαιτούμενο αέρα φρεσκάδας,και που δίνει και μία ελπίδα ότι ανάλογες τέτοιες δουλειές θα επαναληφθούν και στο μέλλον,ειδικά και με τη σειρά Black Label.
Το κόμικ κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis με τον τίτλο ο σκοτεινός Πρίγκηπας του Γκόθαμ σε πολύ καλή μετάφραση του κ.Χρήστου Τσέλιου.Η καλύτερη απόδειξη ότι τα υπερηρωικά κόμικ,με το να προσφέρουν οι εταιρείες τους περισσότερη δημιουργική ελευθερία στους καλλιτέχνες,αλλά και με τα κατάλληλα γεωγραφικά "ανοίγματα" πέρα από τα όρια της Αμερικής,μπορούν να προσφέρουν πάρα πολλά ακόμα.
Σπύρος Ανδριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου